جانی Johnnie همیشه صدایی داشت که انگار به تازگی التهاب حنجره داشته است. تصور می کنم این دقیقا شیوه صحبت کردن او بود. بنابراین، هرگز این موضوع برای من به عنوان یک مشکل مطرح نبود. او به خاطر حساسیت بسیار سرفه می کرد، لذا مطمئن بودم کمکی نمی خواهد. بعضی روزها بیشتر از روزهای دیگر جیغ می کشید، اما هیچ کس در فهمیدن آنچه او می گفت، دچار زحمت نمی شد. او همیشه بر سر سه برادرش فریاد می کشید. من می گفتم: «تو همینی که هستی! من دلیلی برای نگرانی ندارم. این طور نیست؟»
مادر جانی ۶ ساله ممکن است این طور باشد یا نباشد. هرچند معمولا گفتار جانی به آسانی فهمیده می شود، لیکن او هر بار که صحبت می کند، به خودش فشار می آورد. برخی چیزها هنگامی پدیدار می شود که فشار ثابتی بر تارهای صوتی وارد آید. برخی از آنها خطرناک و برخی دیگر کمی آزاردهنده هستند.
صحبت کردن، مستلزم همکاری چندین قسمت از بدن است. تارهای صوتی شما به تنهایی تعیین کننده چگونگی آواهای صوتی شما نیست. ریه ها و ماهیچه های قفسه سینه تان نیز اجزای بسیار مهم فرآیند صحبت کردن هستند. اعصاب مغز، تارهای صوتی و توانایی فعالیت کردن مناسب آنها را کنترل می کنند. بافتهایی در عقب نای و بافتهای بینی شما کمک می کنند به اینکه صدایتان کیفیت صوتی منحصر به فردی داشته باشد. لذا، هنگامی که در مورد «صدا» صحبت می کنیم، به خاطر داشته باشید که بسیاری از اجزای بدن در چگونگی به صدا درآمدن حروف، نقش ایفا می کنند.کودکی که پلیپ دارد، ممکن است تنفس صداداری داشته باشد یا خر خر کند و ممکن است چنین احساس کند که گلویش را صاف می کند، چون احساس این حالت شبیه آن است که چیزی در آنجا فرو شده است.صوت، ابزاری با حساسیت بالا و همانند «امضای شخصی» ماست. شیوه ای که در هنگام صحبت کردن صدا ایجاد می کنیم، چیزهای بسیاری در مورد ما می گوید. به هنرپیشه های معروف فکر کنید: صداهای آنان تن را برای انواع شخصیتهایی که بازی می کنند، تنظیم و در ارائه یک تصویر ویژه به آنها کمک می کند.
خوشبختانه، جانی در مورد اینکه تصویری از خود ارائه کند، مشکلی ندارد. او فقط ۶ سال دارد. در عین حال، یکی از رایج ترین نوع مشکلات صوتی را دارد که در این فصل بحث خواهیم کرد .
تشخیص و علل مشکلات صوتی
در یکی از انواع معمول التهاب حنجره، انتظار می رود فشار صوتی وجود داشته باشد و حدود یک تا دو هفته به طول انجامد. اما هنگامی که صورت کودکتان به صورت منظم یا برای مدت چند هفته یا ماه در یک زمان صداهای «قورباغه وار»، «جیغ» یا «خش خش» دارد، این موضوع باید مورد بررسی قرار گیرد. چنانچه تردید دارید خش دار بودن صدای فرزندتان غیرعادی است، می توانید از یک آسیب شناس گفتار بخواهید صدای صحبت کردن کودکتان را بررسی کند. در عین حال، قبل از آنکه آسیب شناس گفتار بخواهد یا سعی کند هر گونه درمان با مداخله ای انجام دهد، باید پزشک کودک را معاینه کند و اجازه فعالیتهای بعدی را بدهد.پزشکی که تارهای صوتی را معاینه می کند، اتولارنژولوژیست است که به عنوان یک پزشک گوش، حلق و بینی نیز شناخته می شود. پزشک باید تارهای صوتی را برای پیدا کردن علت گرفتگی صدا بررسی کند. تارهای صوتی به وسیله رشته های نوری معاینه می شوند. این رشته های نوری لوله های ظریف سیمی شکل هستند که نوعا از داخل بینی به ناحیه تارهای صوتی تابانده می شوند. این امر همواره به پزشک امکان میدهد تا همچنان که از کودک می خواهد صداهای مختلفی را تولید کند، حرکات تارهای صوتی را نظاره کند. اگرچه این عمل برای مریض چندان راحت نیست، درد آور هم نیست. بی حسی موضعی به وسیله اسپری، ممکن است این فرآیند را راحت تر کند.
شیوه دیگر بررسی تارهای صوتی که لارنژیس کپی نامیده می شود، به صورت ویژه ای با قرار دادن آینه در قسمت عقب دهان، استفاده می شود. گاهی اوقات بچه ها هنگام استفاده از این تکنیک، دهانشان را می بندند؛ لذا دیدن تارهای صوتی به صورت واضح یا دیدن آنها برای مدت زمان طولانی، کار مشکلی می شود. تقریبا هر روز تکنیک جدیدی برای معاینه حنجره ظهور پیدا می کند.
پزشک چه چیزی را باید مورد ملاحظه قرار دهد. تارهای صوتی به صورت V شکل قرار گرفته اند. آنها در لوله ای از هوا (نای) قرار دارند. هوایی که شما تنفس می کنید، از شکاف V شکل می گذرد. لبه های درونی دارای اعضای بسیار ریزی هستند که باید بدون تداخل با هم عقب و جلو بروند تا صدا تولید کنند. هنگامی که صحبت می کنید، همان طور که هوا از میان ششها عبور می کند، آنها به تواتر به لرزش در می آیند. هرگاه یک سمت گسترش می یابد یا از طرف دیگر کلفت تر می شود، تارهای صوتی (چین های صوتی) ضمن ارتعاش، به صورت همزمان و به تناسب تغییر نمی کنند. در نتیجه، «توقف صوتی» یا گرفتگی و صدا تولید می شود.
هم علل جسمانی (فیزیکی) و هم علل پزشکی، می تواند باعث شود صدای کودک گرفته یا با فشار باشد. رایج ترین این علل «پلیپهای صوتی Vocal polyps » یا «غدد صوتی Vocal nodules » هستند که ممکن است نتیجه استفاده ناصحیح کودک از تارهای صوتی اش باشد.
پلیپهای صوتی
پلیپهای صوتی کیسه های آکنده از مایع هستند که می توانند روکشی را روی تارهای صوتی ایجاد کنند. معمولا تنها یک طرف تارهای صوتی پلیپ دارد. پلیپ اساسا به واسطه فشار آوردن بر صدا در یک حالت ویژه نظیر آواز خواندن با صدای بلند، به وجود می آید. چنانچه کودک در استفاده ناصحیح از صدایش افراط کند، تارهای کششی آزرده شده و پلیپ رشد می کند. کودکی که پلیپ دارد، ممکن است تنفس صداداری داشته باشد یا خر خر کند و ممکن است چنین احساس کند که گلویش را صاف می کند، چون احساس این حالت شبیه آن است که چیزی در آنجا فرو شده است. صاف کردن گلو وضع را بدتر می کند، زیرا این کار پلیپ را آزرده تر می کند.منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
