نکاتی درباره سوره یاسین
سوره 36 قرآن مجید است.در مکه نازل شده و 83 آیه دارد.
در جزء 22 و 23 قرار دارد.
به این سوره قلب قرآن گفته می شود.
چهل و یکمین سوره‌ای است که بر پیامبر (ص) نازل شده است.
در کتاب مفاتیح الجنان توصیه شده است که در نماز زیارت بهتر است در رکعت اول سوره الرحمان و در رکعت دوم سوره یس خوانده شود.
وجه تسمیه و نام های دیگر سوره یاسین
این سوره چون با کلمه (یاء. سین) آغاز شده، به این نام مشهور است. نام های دیگر سوره یاسین عبارتند از عزیزه، معمّه (شامل شونده) و مدافعه قاضیه (دفع کننده برآورده). سوره یس را سوره حبیب نجار نیز نامیده‌اند (زیرا داستان او در آیات ۱۳ تا ۳۰ آمده است).
ثواب خواندن سوره یاسین
پیامبر اکرم (ص):قرائت سوره یاسین پاداشی برابر 20 حج دارد.
گوش سپردن به صدای قرائت سوره یاسین، معادل با ثواب 1000 دینار انفاق در راه خداست.
هر کس سوره «یس» را قرائت نماید مانند آن است که 10 بار قرآن را ختم نماید.
هر کس سوره «یس» را برای رضای خدا بخواند خداوند او را خواهد بخشید و اجری همانند 12 ختم قرآن به او خواهد داد.
محتوای سوره یاسین
در متن این سوره می توان سه اصل توحید، نبوت و معاد را ردیابی نمود:مساله نبوت و فلسفه آن، احیای مردم و حال مردم در قبول یا رد دعوت انبیاء
مساله توحید و بیان نشانه‌ها و آیاتی درباره وحدانیت خدا
مساله معاد و زنده شدن مردم در قیامت برای گرفتن جزا، به سخن در آمدن اعضا و جوارح و جداسازی مجرمین از متقین و توصیف حال هر یک از این دو طایفه
آیات مشهور سوره یاسین
آیه «امام مبین»
«وَ کلَّ شَیءٍ أَحْصَینَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ» (آیه 12)«و هر چیزی را در کارنامه‌ای روشن برشمرده‌ایم»
امام مُبین در اینجا همان کتابی است که همه اعمال و همه موجودات و حوادث این جهان در آن ثبت و محفوظ است. اما در منابع روایی شیعه گفته شده منظور از امام مبین امام علی(ع) است.
آیه «کن فیکون»
«إِنَمَا أَمرهُ إِذا أَرادَ شَیئًا أَن یقولَ لَه کن فیکونُ» (آیه 82)«فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‌گوید: «موجود باش!»، آن نیز بی‌درنگ موجود می‌شود.
این آیه درباره چگونگی خلق سخن می‌گوید و اینکه خداوند چگونه شیئی را به وجود می‌آورد.
فضائل سوره یاسین در روایات
پیامبر اکرم (ص)
قرائت کننده سوره یاسین نزد خداوند شریف خوانده می شود و این سوره برای قاری خود شفاعت می کند.سوره «یس» در تورات «معمّه: شامل شونده» نام دارد چون خیر دنیا و آخرت را شامل حال قرائت کننده خود می کند و بلاهای دنیا و سختی های آخرت را از او دور می کند و نیز «قاضیه: دفع کننده برآورنده» نامیده می شود چون از قاری خود، هر بدی را دفع کرده و همه حاجت های او را روا می کند.
اگر سوره یاسین برای مریض در شرف مرگی خوانده شود، به تعداد حروف این سوره 10 فرشته نزد او به صف شده و برای او استغفار کرده و شاهد قبض روحش بوده و جنازه اش را تشییع می کنند و بر او نماز گزارده و شاهد دفنش هستند.
از ابی بصیر روایت شده که امام صادق (ع) فرمودند
به راستی برای هر چیزی قلبی است و قلب قرآن سوره یاسین است هر کس آن را قبل از خواب یا در روز، قبل از آن که شام شود بخواند در آن روز از محفوظین و بهره مندان باشد تا آن که شام کند و هر کس در شب قبل از خواب آن را تلاوت کند خداوند بر وی 1000 فرشته بگمارد تا او را از شر بدی و هر شیطان رانده شده و هر آسیب حفظ کنند و هرگاه در همان روز بمیرد خداوند او را وارد بهشت گرداند و 30 هزار فرشته هنگام غسلش گرد آیند و برای او طلب آمرزش کنند و با استغفار او را مشایعت و بدرقه نمایند تا کنار قبر و چون او را به قبر برند آن فرشتگان جمله در قبر با وی درآیند و خدا را عبادت کنند و ثواب او را به مرده دهند و قبرش تا هر کجا که چشم ببیند فراخ گردد و از فشار قبر ایمن باشد و همیشه از قبرش تا آسمان نوری تابان باشد تا اینکه خداوند او را از قبر بیرون آرد و چون او را برانگیخت فرشتگان خدا با او هستند و بدرقه اش کنند و با وی به گفتگو پردازند و به رویش لبخند زنند و به هر خیر و نیکی مژده اش دهند تا او را از صراط و میزان بگذرانند و در پایگاه قربی او را بدارند که هیچ مخلوقی را جز مقربان و فرستادگان حق آن مقام و منزلت و قرب را باشد، و وی با پیامبران در آن درگاه نزد خدای تعالی باز ایستد و با غمخواران غم نخورد و با اندوهگینان اندوه نکشد و با زاری کنندگان زاری نکند. آن گاه خداوند تعالی گوید: ای بنده من شفاعت کن هر که را خواهی، که شفاعتت را درباره همه بپذیرم و حاجت بخواه که هر چه خواهی به تو دهم پس وی حاجت را از خدا بخواهد که برآورده شود و شفاعت کند که پذیرفته گردد و حساب او را چون دیگران نکشند و در آنجا چون دیگران بازداشت نشود و چون از زبونان و خوار شدگان، زبون و خوار نگردد و به نکبت گناه و عمل زشتی که از او سر زده گرفتار نشود و برات آزادی او را سر گشاده بدو دهند تا اینکه از درگاه الهی به زیر آید و همه مردم از روی تعجب گویند: «سبحان الله» این بنده را حتی یک گناه نبود او از همدمان محمد (ص) خواهد شد.
از جابر جعفی روایت شده که امام باقر (ع) فرمودند
هر کس سوره یاسین را در عمر خود یک بار بخواند خداوند به شماره تمام آفریده هایش در این جهان و آن جهان و آنچه در آسمان است به تعداد هر یک 2000 حسنه در نامه عملش ثبت فرماید و به همین مقدار از گناهان او محو سازد و دچار تنگدستی و زیان و بدهکاری و خانه خرابی نشود و بدبختی و دیوانگی نبیند و مبتلا به جذام و وسواس و دودلی و بیماری های مضر نگردد و خداوند سختی و دشواری مرگ را بر او آسان کند و خود متصدی و مباشر قبض روح او باشد و از جمله کسانی خواهد بود که خداوند فراخی زندگی او را به عهده گرفته و ضامن خوشحالی او هنگام مرگ گردیده و خشنودیش را آخرت تضمین کرده و همه فرشتگان آسمان و زمین را خطاب فرموده که من از بنده راضی هستم پس برای او آمرزش بطلبید.
آثار ده گانه سوره یاسین
پیامبر اسلام (ص) به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: ای علی! «یس» را بخوان که ده اثر برای خواننده آن موجود است:1) اگر گرسنه باشد سیر شود؛
2) اگر تشنه باشد، سیراب شود؛
3) اگر عریان باشد، پوشانیده شود؛
4) اگر عزب باشد، ازدواج کند؛
5) اگر ترسان باشد، امنیت یابد؛
6) اگر مریض باشد، عافیت یابد؛
7) اگر زندانی باشد، نجات یابد؛
8) اگر مسافر باشد، در سفرش یاری شود؛
9) نزد میت خوانده نمی شود مگر اینکه خدا بر او آسان گیرد؛
10) اگر گمشده داشته باشد، گمشده اش را پیدا کند.
سایر آثار و برکات سوره یاسین
پیدا شدن گمشده
شخصی به امیرالمؤمنین علی علیه السلام عرض کرد: بفرمایید چه باید بکنم؟ حضرت علی (ع) فرمودند: وقتی چیزی یا کسی را گم کردی، دو رکعت نماز بخوان و در هر دو رکعت بعد از حمد سوره «یس» را بخوان و بعد از آن بگو:«یا هادی الضالّهِ رُدَّ عَلَیَّ ضالَّتی»
جهت امنیت یافتن از چشم زخم و شر جن
در کتاب المصباح آمده: هر کس سوره «یس» را با خود همراه داشته باشد از چشم زخم و از شر جنیان در امان بوده و خواب های خوش می بیند.
داشتن قلبی نیرومند و ذهن قوی
امام صادق (ع) فرمود: هر کس در روز نهم شعبان سوره «یس» را با گلاب و زعفران نوشته و بنوشد در حفظ و امان خواهد بود و قلبش نیرومند و ذهنش قوی می گردد.
برای دیدن پیامبر (ص) در خواب
در حاشیه زادالمعاد علامه مجلسی آمده است که برای دیدن پیامبر اسلام (ص) در خواب، سه شب و هر شب 30 مرتبه «آیه 42 یس» را بخوانید:«وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا یَرْ‌کَبُونَ»
رفع فقر
جهت رفع فقر هر بامداد «آیه 68 یس» را قرائت کنید:«وَ مَن نُّعَمِّرْ‌هُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا یَعْقِلُونَ»
دوای دردها
از رسول گرامی اسلام (ص) نقل شده است: هر کس سوره یس را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نیز هزار گونه نور و یقین و برکت و رحمت را وارد کرده است و هر گونه دردی را از او دور می کند.
ختم سوره یاسین برای برآورده شدن حاجت
ختم 1
یکی از برزگان و عارفان می گوید: سوره یاسین را بسیار می خواندم و هر حاجتی که داشتم به طور مداوم سوره یاسین را به این شکل می خواندم:در سوره یس هفت «مبین» وجود دارد؛ به هر مبین که رسیدی این دعا را 3 مرتبه بخوان:
«بسم الله الرحمن الرحیم
سبحان المنفّس عن کل مدیون
سبحان المفرج عن کل محزون
سبحان الناصر عن کل مظلوم
سبحان المخلص عن کل مسجون
سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون
سبحان انما امره اذا اراد شیئاً ان یقول له کن فیکون
سبحان الذی بیده ملکوت کل شی و الیه ترجعون»
ختم 2
از سلمان فارسی روایت شده اگر کسی 10 روز بعد از نماز صبح قبل از سخن گفتن با کسی، 10 مرتبه دعای زیر را بخواند و سپس سوره یس را بخواند هر حاجتی را که بخواهد برآورده می شود؛ زیرا که اسم اعظم خداوند در این دعاست:«بسم الله الرحمن الرحیم
یا قدیم یا دائم یا حی و یا قیوم
یا فرد و یا وتر یا واحد یا احد
یا صمد یا من لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد
و صلی الله علی محمد و اله اجمعین
برحمتک یا ارحم الراحمین»
ختم 3
کسی که می خواهد مشکلش حل شود شب جمعه، چهار رکعت نماز بخواند به این شکل بخواند:در رکعت اول: یک مرتبه سوره حمد و یک مرتبه سوره یاسین را بخواند و وقتی سر از رکوع برداشت 100 مرتبه آیه 186 سوره بقره را بخواند:
«و اذا سلک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوة الداع اذا دعان فلیستجیبوا لی و لیومنوا بی لعلهم یرشدون»
در رکعت دوم: دو مرتبه سوره حمد و یک مرتبه سوره یاسین را بخواند و در این رکعت هم پس از سر برداشتن از رکوع همان ذکر (بقره، آیه 186) را 100 مرتبه تکرار کند و به سجده رود و پس از دو سجده تشهد را بخواند اما بدون سلام برخیزد مثل کاری که در نماط طهر انجام می دهد.
در رکعت سوم: سه مرتبه سوره حمد و یک مرتبه سوره یاسین را بخواند و پس از سر برداشتن از رکوع آیه 137 سوره بقره را 100 مرتبه بگوید:
«فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم»
در رکعت چهارم: چهار مرتبه سوره حمد و یک مرتبه سوره یاسین را بخواند و بعد از رکوع بگوید:
«یا ربِّ إدْفَعْ عَنّی الضُّرَّ وَ انْتَ اَرْحَمُ الراحِمینْ»
پس از تشهد و سلام به سجده برود و پیشانی را بر زمین بگذارد و 100 مرتبه ذکر «استغفرالله» را بگوید.
بعد از آن، گونه راست را بر زمین بگذارد و 100 مرتبه ذکر «اللهم صل علی محمد و آل محمد» را بگوید.
سپس گونه چپ را بر زمین بگذارد و آیه 82 سوره یاسین را بگوید:
«انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون»
و در نهایت حاجت خودش را بخواهد که انشاءالله برآورده خواهد شد.
ختم 4
برای برآورده شدن حاجات خودتان سه نمرتبه سوره «یس» را بخوانید و در هر مرتبه وقتی به لفظ «مبین» رسیدید یک انگشت خود را گره کنید و بعد از آن که سوره را تمام کردید سه مرتبه این دعا را بخوانید:«سبحان المفرج عن کل مهموم
سبحان المنفس عن کل مدیون
سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون
انّما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون
فسبحان الذی بیده ملکوت کل شیء و الیه ترجعون
یا مفرج الهم فرج یا مفرج الهم فرج یا مفرج»
متن سوره یاسین
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّحِیمِیس ﴿١﴾
وَ الْقُرْ‌آنِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾
إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْ‌سَلِینَ ﴿٣﴾
عَلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٤﴾
تَنزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّ‌حِیمِ ﴿٥﴾
لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَکْثَرِ‌هِمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾
إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِیَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿٨﴾
وَجَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُ‌ونَ ﴿٩﴾
وَ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْ‌تَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْ‌هُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّ‌حْمَـٰنَ بِالْغَیْبِ ۖ فَبَشِّرْ‌هُ بِمَغْفِرَ‌ةٍ وَ أَجْرٍ کَرِ‌یمٍ ﴿١١﴾
إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَ‌هُمْ ۚ وَ کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ ﴿١٢﴾
وَ اضْرِ‌بْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْ‌یَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٣﴾
إِذْ أَرْ‌سَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُم مُّرْ‌سَلُونَ ﴿١٤﴾
قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ الرَّ‌حْمَـٰنُ مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَکْذِبُونَ ﴿١٥﴾
قَالُوا رَ‌بُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْ‌سَلُونَ ﴿١٦﴾
وَ مَا عَلَیْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾
قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْ‌نَا بِکُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْ‌جُمَنَّکُمْ وَ لَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾
قَالُوا طَائِرُ‌کُم مَّعَکُمْ ۚ أَئِن ذُکِّرْ‌تُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِ‌فُونَ ﴿١٩﴾
وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَ‌جُلٌ یَسْعَىٰ قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْ‌سَلِینَ ﴿٢٠﴾
اتَّبِعُوا مَن لَّا یَسْأَلُکُمْ أَجْرً‌ا وَ هُم مُّهْتَدُونَ ﴿٢١﴾
وَ مَا لِیَ لَا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَ‌نِی وَ إِلَیْهِ تُرْ‌جَعُونَ ﴿٢٢﴾
أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن یُرِ‌دْنِ الرَّ‌حْمَـٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَ لَا یُنقِذُونِ ﴿٢٣﴾
إِنِّی إِذًا لَّفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٢٤﴾
إِنِّی آمَنتُ بِرَ‌بِّکُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾
قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾
بِمَا غَفَرَ لِی رَ‌بِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَ‌مِینَ ﴿٢٧﴾
وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ مَا کُنَّا مُنزِلِینَ ﴿٢٨﴾
إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾
یَا حَسْرَ‌ةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾
أَلَمْ یَرَ‌وْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُ‌ونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لَا یَرْ‌جِعُونَ ﴿٣١﴾
وَ إِن کُلٌّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٣٢﴾
وَ آیَةٌ لَّهُمُ الْأَرْ‌ضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَ أَخْرَ‌جْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿٣٣﴾
وَ جَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَ فَجَّرْ‌نَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣٤﴾
لِیَأْکُلُوا مِن ثَمَرِ‌هِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ ۖ أَفَلَا یَشْکُرُ‌ونَ ﴿٣٥﴾
سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْ‌ضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾
وَ آیَةٌ لَّهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾
وَ الشَّمْسُ تَجْرِ‌ی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَاۚ ذَٰلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٣٨﴾
وَ الْقَمَرَ قَدَّرْ‌نَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ کَالْعُرْ‌جُونِ الْقَدِیمِ ﴿٣٩﴾
لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِ‌کَ الْقَمَرَ وَ لَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ ﴿٤٠﴾
وَ آیَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّ‌یَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾
وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا یَرْ‌کَبُونَ ﴿٤٢﴾
وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِ‌قْهُمْ فَلَا صَرِ‌یخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ یُنقَذُونَ ﴿٤٣﴾
إِلَّا رَ‌حْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِینٍ ﴿٤٤﴾
وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَ مَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْ‌حَمُونَ ﴿٤٥﴾
وَ مَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَةٍ مِّنْ آیَاتِ رَ‌بِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِ‌ضِینَ ﴿٤٦﴾
وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَ‌زَقَکُمُ اللَّـهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاءُ اللَّـهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٤٧﴾
وَ یَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤٨﴾
مَا یَنظُرُ‌ونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾
فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَ لَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ یَرْ‌جِعُونَ ﴿٥٠﴾
وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَ‌بِّهِمْ یَنسِلُونَ ﴿٥١﴾
قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْ‌قَدِنَا ۜ ۗ هَـٰذَا مَا وَعَدَ الرَّ‌حْمَـٰنُ وَ صَدَقَ الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿٥٢﴾
إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُ‌ونَ ﴿٥٣﴾
فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَ لَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿٥٥﴾
هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَ‌ائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿٥٦﴾
لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَ لَهُم مَّا یَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾
سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّ‌بٍّ رَّ‌حِیمٍ ﴿٥٨﴾
وَ امْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِ‌مُونَ ﴿٥٩﴾
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿٦٠﴾
وَ أَنِ اعْبُدُونِیۚ هَـٰذَا صِرَ‌اطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾
وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنکُمْ جِبِلًّا کَثِیرً‌ا ۖ أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾
هَـٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾
اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُ‌ونَ ﴿٦٤﴾
الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْ‌جُلُهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٦٥﴾
وَ لَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَ‌اطَ فَأَنَّىٰ یُبْصِرُ‌ونَ ﴿٦٦﴾
وَ لَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَ لَا یَرْ‌جِعُونَ ﴿٦٧﴾
وَ مَن نُّعَمِّرْ‌هُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾
وَ مَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَ قُرْ‌آنٌ مُّبِینٌ ﴿٦٩﴾
لِّیُنذِرَ مَن کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِ‌ینَ ﴿٧٠﴾
أَوَلَمْ یَرَ‌وْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿٧١﴾
وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَ‌کُوبُهُمْ وَ مِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿٧٢﴾
وَ لَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَ مَشَارِ‌بُ ۖ أَفَلَا یَشْکُرُ‌ونَ ﴿٧٣﴾
وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ یُنصَرُ‌ونَ ﴿٧٤﴾
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَ‌هُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُ‌ونَ ﴿٧٥﴾
فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّ‌ونَ وَ مَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿٧٧﴾
وَ ضَرَ‌بَ لَنَا مَثَلًا وَ نَسِیَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن یُحْیِی الْعِظَامَ وَ هِیَ رَ‌مِیمٌ ﴿٧٨﴾
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّ‌ةٍ ۖ وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾
الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارً‌ا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن یَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾
إِنَّمَا أَمْرُ‌هُ إِذَا أَرَ‌ادَ شَیْئًا أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿٨٢﴾
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَ إِلَیْهِ تُرْ‌جَعُونَ ﴿٨٣﴾
ترجمه سوره یاسین
به نام خداوند رحمتگر مهربانیس[/یاسین] (۱)
سوگند به قرآن حکمت‌آموز (۲)
که قطعاً تو از [جمله] پیامبرانى (۳)
بر راهى راست! (۴)
[و کتابت] از جانب آن عزیز مهربان نازل شده است (۵)
تا قومى را که پدرانشان بیم‌داده نشدند و در غفلت ماندند، بیم دهى. (۶)
آرى، گفته [خدا] در باره بیشترشان محقق گردیده است، در نتیجه آنها نخواهند گروید. (۷)
ما در گردنهاى آنان، تا چانه‌هایشان، غُلهایى نهاده‌ایم، به طورى که سرهایشان را بالا نگاه داشته و دیده فرو هشته‌اند. (۸)
و [ما] فراروى آنها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پرده‌اى بر [چشمان] آنان فرو گسترده‌ایم، در نتیجه نمى‌توانند ببینند. (۹)
و آنان را چه بیم دهى [و] چه بیم ندهى، به حالشان تفاوت نمى‌کند: نخواهند گروید. (۱۰)
بیم دادن تو، تنها کسى را [سودمند] است که کتاب حق را پیروى کند و از [خداى] رحمان در نهان بترسد. [چنین کسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده. (۱۱)
آرى! ماییم که مردگان را زنده مى‌سازیم و آنچه را از پیش فرستاده‌اند، با آثار [و اعمال]شان درج مى‌کنیم، و هر چیزى را در کارنامه‌اى روشن برشمرده‌ایم. (۱۲)
[داستان] مردم آن شهرى را که رسولان بدانجا آمدند براى آنان مَثَل زن: (۱۳)
آنگاه که دو تن سوى آنان فرستادیم، و[لى] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده] سومین [آنان را] تأیید کردیم، پس [رسولان] گفتند: «ما به سوى شما به پیامبرى فرستاده شده‌ایم.» (۱۴)
[ناباوران آن دیار] گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نیستید، و [خداى] رحمان چیزى نفرستاده، و شما جز دروغ نمى‌پردازید.» (۱۵)
گفتند: «پروردگار ما مى‌داند که ما واقعاً به سوى شما به پیامبرى فرستاده شده‌ایم.» (۱۶)
و بر ما [وظیفه‌اى] جز رسانیدن آشکار [پیام] نیست. (۱۷)
پاسخ دادند: «ما [حضور] شما را به شگون بد گرفته‌ایم. اگر دست برندارید، سنگسارتان مى‌کنیم و قطعاً عذاب دردناکى از ما به شما خواهد رسید.» (۱۸)
[رسولان] گفتند: «شومىِ شما با خود شماست. آیا اگر شما را پند دهند [باز کفر مى‌ورزید]؟ نه! بلکه شما قومى اسرافکارید.» (۱۹)
و [در این میان] مردى از دورترین جاى شهر دوان دوان آمد، [و] گفت: «اى مردم، از این فرستادگان پیروى کنید. (۲۰)
از کسانى که پاداشى از شما نمى‌خواهند و خود [نیز] بر راه راست قرار دارند، پیروى کنید. (۲۱)
آخر چرا کسى را نپرستم که مرا آفریده است و [همه] شما به سوى او بازگشت مى‌یابید؟ (۲۲)
آیا به جاى او خدایانى را بپرستم که اگر [خداى] رحمان بخواهد به من گزندى برساند، نه شفاعتشان به حالم سود مى‌دهد و نه مى‌توانند مرا برهانند؟ (۲۳)
در آن صورت، من قطعاً در گمراهى آشکارى خواهم بود. (۲۴)
من به پروردگارتان ایمان آوردم. [اقرار] مرا بشنوید.» (۲۵)
[سرانجام به جرم ایمان کشته شد، و بدو] گفته شد: «به بهشت درآى.» گفت: «اى کاش، قوم من مى‌دانستند، (۲۶)
که پروردگارم چگونه مرا آمرزید و در زمره عزیزانم قرار داد.» (۲۷)
پس از [شهادت] وى هیچ سپاهى از آسمان بر قومش فرود نیاوردیم و [پیش از این هم] فروفرستنده نبودیم. (۲۸)
تنها یک فریاد بود و بس. و بناگاه [همه] آنها سرد بر جاى فسردند. (۲۹)
دریغا بر این بندگان! هیچ فرستاده‌اى بر آنان نیامد مگر آنکه او را ریشخند مى‌کردند. (۳۰)
مگر ندیده‌اند که چه بسیار نسلها را پیش از آنان هلاک گردانیدیم که دیگر آنها به سویشان بازنمى‌گردند؟ (۳۱)
و قطعاً همه آنان در پیشگاه ما احضار خواهند شد. (۳۲)
و زمین مرده، برهانى است براى ایشان، که آن را زنده گردانیدیم و دانه از آن برآوردیم که از آن مى‌خورند. (۳۳)
و در آن [زمین] باغهایى از درختان خرما و تاک قرار دادیم و چشمه‌ها در آن روان کردیم. (۳۴)
تا از میوه آن و [از] کارکرد دستهاى خودشان بخورند، آیا باز [هم] سپاس نمى‌گزارند؟ (۳۵)
پاک [خدایى] که از آنچه زمین مى‌رویاند و [نیز] از خودشان و از آنچه نمى‌دانند، همه را نر و ماده گردانیده است. (۳۶)
و نشانه‌اى [دیگر] براى آنها شب است که روز را [مانند پوست] از آن برمى‌کنیم و بناگاه آنان در تاریکى فرو مى‌روند. (۳۷)
و خورشید به [سوى] قرارگاه ویژه خود روان است. تقدیر آن عزیز دانا این است. (۳۸)
و براى ماه منزلهایى معین کرده‌ایم، تا چون شاخک خشک خوشه خرما برگردد. (۳۹)
نه خورشید را سزد که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشى جوید، و هر کدام در سپهرى شناورند. (۴۰)
و نشانه‌اى [دیگر] براى آنان اینکه: ما نیاکانشان را در کشتى انباشته، سوار کردیم. (۴۱)
و مانند آن براى ایشان مرکوبها[ى دیگرى] خلق کردیم. (۴۲)
و اگر بخواهیم غرقشان مى‌کنیم و هیچ فریادرسى نمى‌یابند و روى نجات نمى‌بینند. (۴۳)
مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازیم. (۴۴)
و چون به ایشان گفته شود: «از آنچه در پیش رو و پشت سر دارید بترسید، امید که مورد رحمت قرار گیرید» [نمى‌شنوند]. (۴۵)
و هیچ نشانه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان بر آنان نیامد، جز اینکه از آن رویگردان شدند. (۴۶)
و چون به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق کنید»، کسانى که کافر شده‌اند، به آنان که ایمان آورده‌اند، مى‌گویند: «آیا کسى را بخورانیم که اگر خدا مى‌خواست [خودش] وى را مى‌خورانید؟ شما جز در گمراهىِ آشکارى [بیش] نیستید.» (۴۷)
و مى‌گویند: «اگر راست مى‌گویید، پس این وعده [عذاب] کى خواهد بود؟» (۴۸)
جز یک فریاد [مرگبار] را انتظار نخواهند کشید که هنگامى که سرگرم جدالند غافلگیرشان کند. (۴۹)
آنگاه نه توانایى وصیّتى دارند و نه مى‌توانند به سوى کسان خود برگردند. (۵۰)
و در صور دمیده خواهد شد، پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خویش مى‌آیند. (۵۱)
مى‌گویند: «اى واى بر ما، چه کسى ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟ این است همان وعده خداى رحمان، و پیامبران راست مى‌گفتند.» (۵۲)
[باز هم] یک فریاد است و بس؛ و بناگاه همه در پیشگاه ما حاضر آیند. (۵۳)
امروز بر کسى هیچ ستم نمى‌رود، جز در برابر آنچه کرده‌اید پاداشى نخواهید یافت. (۵۴)
در این روز، اهل بهشت کار و بارى خوش در پیش دارند. (۵۵)
آنها با همسرانشان در زیر سایه‌ها بر تختها تکیه مى‌زنند. (۵۶)
در آنجا براى آنها [هر گونه] میوه است و هر چه دلشان بخواهد. (۵۷)
از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مى‌شود. (۵۸)
و اى گناهکاران، امروز [از بى‌گناهان] جدا شوید. (۵۹)
اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وى دشمن آشکار شماست؟ (۶۰) و اینکه مرا بپرستید؛ این است راه راست! (۶۱)
و [او] گروهى انبوه از میان شما را سخت گمراه کرد؛ آیا تعقل نمى‌کردید؟ (۶۲)
این است جهنّمى که به شما وعده داده مى‌شد! (۶۳)
به [جرم] آنکه کفر مى‌ورزیدید، اکنون در آن درآیید. (۶۴) امروز بر دهانهاى آنان مُهر مى‌نهیم، و دستهایشان با ما سخن مى‌گویند، و پاهایشان بدانچه فراهم مى‌ساختند گواهى مى‌دهند. (۶۵)
و اگر بخواهیم، هر آینه فروغ از دیدگانشان مى‌گیریم تا در راه [کج] بر هم پیشى جویند؛ ولى [راه راست را] از کجا مى‌توانند ببینند؟ (۶۶)
و اگر بخواهیم، هرآینه ایشان را در جاى خود مسخ مى‌کنیم [به گونه‌اى] که نه بتوانند بروند و نه برگردند. (۶۷)
و هر که را عمر دراز دهیم، او را [از نظر] خلقت فروکاسته [و شکسته] گردانیم، آیا نمى‌اندیشند؟ (۶۸)
و [ما] به او شعر نیاموختیم و در خور وى نیست، این [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نیست. (۶۹)
تا هر که را [دلى] زنده است بیم دهد، و گفتار [خدا] در باره کافران محقق گردد. (۷۰)
آیا ندیده‌اند که ما به قدرت خویش براى ایشان چهارپایانى آفریده‌ایم تا آنان مالک آنها باشند؟ (۷۱)
و آنها را براى ایشان رام گردانیدیم. از برخى‌شان سوارى مى‌گیرند و از بعضى مى‌خورند. (۷۲)
و از آنها سودها و نوشیدنیها دارند. پس چرا شکرگزار نیستید؟ (۷۳)
و غیر از خدا[ى یگانه] خدایانى به پرستش گرفتند، تا مگر یارى شوند. (۷۴)
[ولى بتان] نمى‌توانند آنان را یارى کنند و آنانند که براى [بتان] چون سپاهى احضار شده‌اند. (۷۵)
پس، گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مى‌کنند، مى‌دانیم. (۷۶)
مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفه‌اى آفریده‌ایم، پس بناگاه وى ستیزه‌جویى آشکار شده است. (۷۷)
و براى ما مَثَلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد؛ گفت: «چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مى‌بخشد؟» (۷۸)
بگو: «همان کسى که نخستین‌بار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست.» (۷۹)
همو که برایتان در درخت سبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مى‌افروزید. (۸۰)
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند؟ آرى، اوست آفریننده دانا. (۸۱)
چون به چیزى اراده فرماید، کارش این بس که مى‌گوید: «باش»؛ پس [بى‌درنگ] موجود مى‌شود. (۸۲)
پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست، و به سوى اوست که بازگردانیده مى‌شوید. (۸۳)
منبع: سایت ستاره
