داخل شدن حمام با شکم پر مولد درد قولنج میباشد.
در اینکه با شکم پر بحمام رفتن خلاف اصول بهداشت است و عوارض سوئی را در بر دارد میان طب قدیم و جدید خلاف نیست ولی گفتگو در آنست که تبعات سوء این خلاف احتیاط چیست.
میدانیم غذا برای اینکه هضم شود و جذب بدن گردد محتاج بمقداری حرارت است این حرارت درون معده و روده روی غذا تأثیر می کند.
از طرفی بشهادت علم و تجربه وقتی حرارتی از خارج بدن را گرم کند حرارت داخلی بدن کم می شود کم شدن این حرارت اختلالاتی در معده و روده و عمل هضم ایجاد میکند که طب قدیم از آن بقولنج ایلاووسی تعبیر میکند.
علامت کسانی که باین بیماری مبتلا می شوند سردی دست و پا و درد شدید در داخل و خارج شکم مخصوصا قسمت بالای آن و پریدگی رنگ و گاهی توأم با سر درد و سرگیجه و عرق زیاد و بیحالی است.
علاج آن حقنه و شیاف و امتناع از خوردن و آشامیدنست.
استفراغ بوسیله قی در این حال عملی خطرناک میباشد.
بعد از سه عمل فوق خوردن شربت عسل که قدری گرم باشد و استراحت به پشت بسیار لازم و تأثیر خوب می بخشد.[1]
پی نوشت:
[1] على بن موسى (علیه السلام)، امام هشتم - مترجم، امیرصادقى، نصیر الدین، طب الرضا (طب و بهداشت از امام رضا علیه السلام)، 1جلد، معراجى - تهران، چاپ: ششم، 1381 ه.ش.
منبع: حوزه نت
.jpg "چرا پیامبر (ص) فرموده است که سوره هود مرا پیر کرده است؟")
