در دیدگاهی دیگر نسبت به ثروت و دارایی نکوهش بسیاری شده است.
در این عرصه آموزه هایی متفاوت یا متضاد می یابیم:
وسیله حسرت بدکاران هنگام مرگ [7]؛ بی توجهی به بی سرپرستان و تجاوز به حقوق دیگران [8]؛ غرور و تکبر و تفاخر به ثروت [9]؛ غصب حقوق مردم.[10]
جمع بین این دو دسته از آیات، این است که با چه انگیزه و شرایطی، شخص به دنبال جمع آوری مال و ثروت برود و داشتن مال و کسب ثروت با انگیزه کسب رضای خدا و خدمت به مردم و تحصیل سعادت اخروی نه تنها مذموم نیست که ممدوح نیز هست. امام صادق علیه السلام می فرماید:
مَن طَلَب الدنیا استعفافا عَنِ الناس و سَعیا عَلی اهله و تَعَطُّفاً علی جارِه لَقی اللّه یوم القیامة و وَجهُهُ مِثل القمر فی لیلة البدر[11]
هرکس دنیا را طلب کند به قصد این که آبروی خود را از مردم حفظ کند و رفاه خانواده اش را تأمین نماید و به همسایه اش کمک کند وقتی خدا را ملاقات کند چهره اش همانند ماه شب چهارده می درخشد.
شخصی به امام صادق علیه السلام عرض کرد:
واللّه انّا لَنَطلُبُ الدُّنیا و نُحِبُّ ان نُوءتاها فَقالَ تُحِبُّ ان تَصنَعَ بِها ماذا؟
قالَ: اعُوذُ بِها عَلی نَفسی وَ عَیالی وَ اصِلُ بها و احُجُّ و أَعتَمِرُ فَقالَ ابوعبدِاللّه: لیس هذا طَلَبُ الدنیا هذا طلب الآخِرَة[12]
به خدا قسم ما طلب می کنیم دنیا را و دوست داریم آن را بدست آوریم،
حضرت فرمود: دوست داری با آن چه کنی؟ عرض کرد: کمک می گیرم بر خودم و خانواده ام و می بخشم از آن و حج و عمره انجام می دهم. حضرت فرمود: این طلب آخرت است.
و اگر با انگیزه های دنیاطلبی همچون تکاثر و تفاخر و فریب دیگران باشد، طبیعی است که سرانجام خوبی ندارد. و مورد مذمت قرآن قرار گرفته است.
پی نوشت ها:
[1] . روم/ 28؛ بقره/ 254؛ نساء/ 39.
[2] . توبه/ 59؛ بقره/ 198؛ نساء/ 73؛ توبه 75.
[3] . نساء/ 5.
[4] . قصص/ 77.
[5] . بقره/ 180؛ بقره/ 273؛ بقره/ 215.
[6] . سبا/ 137.
[7] . مؤمنون/ 99.
[8] . فجر/ 16 و 17.
[9] . کهف/ 34.
[10] . نساء/ 29.
[11] . وسائل الشیعه، ج 12، ص 11.
[12] . وسائل الشیعه، ج 12، ص 9.
منبع: حوزه نت
