شبکه های اجتماعی عامل انزوای جوانان
از ساختن نخستین شبکه مجازی، یعنی فیس بوک، نزدیک پانزده سال می گذرد، شبکه ای که از مردم سراسر دنیا در آن عضویت دارند. انواع شبکه های اجتماعی مجازی با عناوینی مختلف راه افتاده است که متاسفانه فرهنگی که پشت طراحی این شبکه ها وجود دارد با فرهنگ و اعتقادات ملت مشرق زمین اشتراک کمی دارند؛ اما در حال حاضر بسیار فراگیر شده اند.سیاست گذاری های غرب در ایجاد دهکده جهانی، راه ها و شکل های مختلفی دارد که تکنولوژی های نوین به ویژه در موضوع ارتباطات را هم برای اجرایی کردن برنامه های خود به خدمت گرفته است و شبکه های مجازی یکی از آن راه های ارتباطی است که به دلیل گستره و حلقه وسیع ارتباطی مورد استقبال اکثریت مردم جهان قرار گرفته است.
متأسفانه نبود الگو و فرهنگ سازی صحیح و مناسب در کشور مشهود است! در ارتباط های روزانه با دوستان و آشنایان کمتر کسی را می توان دید که در یکی از شبکه های اجتماعی مجازی عضو نباشد و این آغازگر ماجرا و واقعه ای است که در آینده ای نه چندان دور، گریبان گیر می شود.
شاید این سوال به اذهان خطور کند که آیا کلا استفاده از این شبکه های اجتماعی آسیب‌زا است؟ در جواب این سوال باید گفت علاوه بر مزیت گسترده و حلقه وسیع ارتباطی و برقراری ارتباط راحت‌تر در این فضا، مهم ترین معایب این شبکه ها استفاده بی‌رویه و نابجاست که کم کم شکل اعتیاد آوری به خود گرفته و موجب دوری افراد خانواده از یکدیگر و جایگزین چهره به چهره افراد در خانواده می شود.
عوارض و عواقب این شبکه ها در جوامع غربی و جامعه ی ما کمابیش خود را نشان داده است؛ اما در بلند مدت خود را بیشتر نشان خواهد داد و با تأملی در کاربرد شبکه های اجتماعی از منظر آسیب شناسی مسائل اجتماعی در آینده، آسیب های این عوارض بیشتر گریبان گیر افراد، خانواده ها و هویت فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی جامعه خواهد بود.
شاید در برخی از موارد شبکه های اجتماعی مفید بوده و برخی از امور به سهولت انجام می شود اما باید دانست که همگان درست استفاده کردن از این فضاها را نیاموخته و به گونه‌ای از آسیب های آن ناآگاه هستند.
به تبع از نقاط دیگر کشور، در استان ها و شهرستان های دیگر نیز این شبکه ها فراگیر شده و اکنون درصد بالایی از مردمان خطه های مختلف از این فن آوری روز استفاده می کنند هر چند نحوه کاربرد آن جای تأمل دارد.
به عنون مثال در شهرستان بیجار به تبع از شهرستان های کردستان به علت نبود امکانات و فضا های تفریحی اکثریت جوانان و حتی نوجوانان به شبکه های اجتماعی در فضای مجازی روی آورده که متأسفانه چیزی جز انزوا و دور ماندن از فضای اجتماعی در جامعه حقیقی در پی ندارد.
پنهان کردن شخصیت اصلی افراد در شبکه هایی چون تلگرام، واتس‌آپ و… نمایاندن خود با چهره و شخصیتی فریبنده یکی از آفات این شبکه ها است، از سوی دیگر برخی به دنبال مسائل و موضوعاتی دیگر و گاها مخالف با اخلاق در این ارتباط گیری ها هستند و متأسفانه بسیاری از مردمان ما به ویژه در میان بانوان به دلیل فراغت بیشتر غافل از این ترفند های شیطانی به سهولت در شبکه ها عضو شده و حتی مردم بعضا نیز در پاره ای موارد با انتشار عکس های خود به سادگی فریب دیگران را می خورند.
تردیدی نیست که حضور فراوان و مداوم در این گونه فضا ها به تدریج کانون خانواده را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد و هر اندازه اعتقادات افراد هم محکم باشد، ناچار به تسلیم در برابر برخی چارچوب های این گونه شبکه ها خواهد بود.
صحبت های طولانی در خصوص مسائل بیهوده، دوستی های حاصل از این ماجرا که گاه به نقاط بحرانی نیز کشیده می شود از دیگر معضلات شبکه های مجازی برای جامعه ایرانی و کردستانی با فرهنگ خاص خود بوده که از روی ناآگاهی وارد این شبکه ها شده اند.
در این میان، اصحاب رسانه، بیش از دیگر اقشار جامعه وظیفه دارند برای آگاهی بخشی به دیگران تلاش کنند.
متأسفانه گاها حتی اهالی رسانه و هنر نیز از این فضا به نحو مطلوب استفاده نمی کنند، شاید علت اصلی موضوع آن باشد که پیش از ورود اینگونه فناوری ها به جامعه ما فرهنگ استفاده صحیح از آن وارد نشده و کلام آخر؛ اینکه شبکه های اجتماعی و در کل فضای مجازی که چیزی جز انزوا و افسردگی و دور ماندن از فضای حقیقی جامعه را ندارد این روز ها از خط قرمز ها گذر کرده است.
منبع: سایت نظارت بر خانواده
