تشخیص
روش تشخیص عفونت استخوان با انجام معاینات کامل فیزیکی شروع می‌شود. این آزمایشات شامل بیوپسی ضایعات استخوان و ام آر آی بوده که جهت درک درجه درد، تورم و قرمزی ناحیه آسیب دیده انجام می‌شود. در موارد خاص که بیماری بسیار جدی است، یک سوزن دمش از قسمتی که مایع منی ترشح می‌شود، به بخش آسیب دیده تزریق می‌گردد.در صورتی‌که بیماری عفونت استخوان در کودکان مشاهده شود، اصطلاحاً استئومیلیت هماتوژن نامیده می‌شود. این بیماری در کودکان بین سنین 2 تا 5 سال مشاهده می‌شود. با این وجود، عفونت استخوان در نوزادان نیز تشخیص داده می‌شود. علاوه بر بیماری استئومیلیت به عنوان یک عفونت جریان خون، کودکان ممکن است به مشکلاتی مانند زخم‌های باز و شکستگی‌های استخوان نیز مبتلا شوند. بهتر است همیشه این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود. در صورتی‌که بیماری وارد مراحل پیشرفته شود ممکن است باعث تخریب سیستم بدن شده و در این شرایط امکان درمان سریع و مؤثر بیماری وجود نخواهد داشت.
مرحله اول تشخیص، معاینه فیزیکی است که در طی این مرحله پزشک درجه قرمزی و تورم در بخش آسیب دیده بدن را مورد بررسی قرار می‌دهد. در دوره معاینه فیزیکی، پزشک شما ممکن است آزمایش خون را به شما توصیه کند. آزمایش خون ممکن است وجود بیماری را به طور کامل اثبات نکند، با این‌حال، شمارش کامل خون قطعاً نشان می‌دهد که آیا سلول‌های سفید خون بالاتر از مقدار تجویز شده مورد نیاز بدن هستند یا خیر. تعداد بالاتر سلول‌های سفید خون یک علامت مشخص از ابتلاء فرد به عفونت می‌باشد. علاوه بر این، در مواردی که عفونت از طریق وجود باکتری وارد خون شود، نیاز به انجام آزمایش خون خواهد بود.
پس از انجام آزمایش شمارش تعداد سلول‌های سفید خون، آزمایشات تصویر برداری جهت دستیابی به تشخیص دقیق انجام می‌شود. پزشک عمومی شما در این شرایط ممکن است آزمایشات تصویر برداری خاصی را تجویز کند. یکی از این آزمایشات اسکن اشعه ایکس است. این آزمایش نشان دهنده درجه آسیب دیدگی استخوان می‌باشد. با این‌حال، از آن‌جا که اشعه ایکس یک آزمایش تصویر برداری پایه است، درجه بالای آسیب دیدگی را ممکن است نشان ندهد. آزمایشات پیشرفته تصویر برداری در چنین شرایطی مورد نیاز است. با تصویر برداری رزونانس مغناطیسی یک تصویر دقیق از استخوان آسیب دیده تشکیل می‌شود.
برش نگاری رایانه‌ای یا توموگرافی رایانه‌ای به منظور دستیابی به یک تصویر دقیق از استخوان آسیب دیده و متعاقبا نتیجه گیری در رابطه با استفاده از بهترین گزینه‌های درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش یک روش تصویر برداری است که در آن تصاویر استخوان در موقعیت‌ها و زوایای مختلف گرفته می‌شود. این تصاویر با هم ترکیب می‌شوند تا تصویر دقیق و سه بعدی از بخش آسیب دیده ارائه گردد.
در صورتی‌که آزمایشات مقدماتی نشانگر ایجاد عفونت استخوان باشد، بافت برداری به منظور انجام آزمایشات پیشرفته‌تر انجام می‌شود. در بافت برداری، کشت استخوان به منظور تایید بیشتر احتمال ایجاد بیماری انجام می‌شود. بافت برداری منعکس کننده نوع باکتری یا قارچی است که باعث بروز عفونت شده و منجر به گسترش عفونت به بخش‌های دیگر بدن می‌گردد. در اکثر موارد، بافت برداری به منظور دستیابی به بهترین گزینه درمانی انجام می‌شود.
درمان
درمان عفونت استخوان در کودکان شامل تجویز آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی است که باعث تخریب باکتری‌های ایجاد کننده‌ی این عفونت می‌گردد. این فرم از درمان تقریبا 4 هفته به طور خواهد انجامید. بعد از درمان، کودک باید از داروهای آنتی بیوتیکی خوراکی استفاده کند.در مورد عفونت استخوانی حاد، باید شرایط را کنترل کنید و از طریق تجویز آنتی بیوتیک‌های ارائه شده توسط پزشک به مبارزه با بیماری بپردازید. با این‌حال، با استفاده از آنتی بیوتیک‌ها جهت درمان، شما باید اطمینان حاصل کنید که این آنتی بیوتیک‌ها عوارض جانبی بر بدن ندارند. قطعاً اکثر آنتی بیوتیک‌ها دارای برخی عوارض جانبی در محدوده خفیف تا شدید هستند. بحث در رابطه با عوارض جانبی و محتویات داروهای تجویزی به درک آنچه که مصرف می‌کنید کمک خواهد کرد.
در برخی موارد که عفونت استخوان مزمن است، چرک وارد استخوان می‌شود و همین امر باعث محدود شدن جریان خون به استخوان‌ها شده و بنابراین باعث گسترش عفونت به بخش‌های دیگر بدن می‌گردد. برای بیماران مزمن، توصیه می‌شود که از اقدامات جراحی به منظور رهایی از این بیماری استفاده کنند. در عفونت استخوان مزمن، روش‌های جراحی پیش نیاز کنترل بیماری می‌باشد. منطقه لگن مستعدترین منطقه جهت ابتلا به عفونت استخوان در بزرگسالان می‌باشد این روش‌ها شامل پیوند یک لایه از پوست بر روی حفرات بدن می‌باشد. بنابراین، در صورتی‌که بیمار از درد شدید رنج می برد و در نواحی آسیب دیده زخم‌هایی مشاهده می‌شود، به منظور تسهیل فرایند التیام زخم‌ها نیاز به انجام عمل جراحی است.
علاوه بر این، محل آسیب دیده در صورتی‌که با چرک پر شده باشد نیز ممکن است تخلیه گردد. در صورتی‌که هر نوع عمل جراحی دیگری قبلاً انجام شده که شامل استفاده از فیکسچر جراحی در نزدیکی استخوان آسیب دیده بوده است، نیاز به حذف این اندام‌های مصنوعی می‌باشد. با این وجود، دستگاه پروتز دیگری ممکن است در حین عمل جراحی کاشته شود. با این‌حال، در موارد خاص جراحان اجازه می‌دهند که استخوان به طور قابل ملاحظه‌ای با کنترل عفونت تحت درمان قرار گیرد و تنها بعد از بررسی دقیق، دستگاه پروتز به صورتی مناسب در بدن فرد قرار داده می‌شود. این روش که اصطلاحاً دِبریدمان نامیده می‌شود به منظور نرمال سازی جریان خون به سمت استخوان انجام می‌شود. بنابراین، این حالت از درمان عفونت استخوان در مواردی که استخوان به شدت آسیب دیده، احتمال بالایی از موفقیت را به همراه دارد.
روش درمانی دیگر اکسیژن درمانی پر فشار می‌باشد که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. با این‌حال، ممکن است به طور منظم از این شیوه استفاده نشود. در اکسیژن درمانی پرفشار شدت و فشار اکسیژن افزایش می‌یابد، در حالی‌که از بیمار خواسته می‌شود که در یک موقعیت خوابیده قرار گیرد. افزایش عمدی محتوای اکسیژن در بدن می‌تواند به گردش خون ضعیف منجر شود. هنگامی‌که اکسیژن 2 تا 3 سطح بالاتر از فشار نرمال اتمسفری می‌باشد سطوح اکسیژن افزایش یافته و این امر منجر به تسهیل جریان کارامد خون می‌گردد. افرادی که از این شیوه درمانی خاص استفاده می‌کنند، باید در یک اتاقک خاص قرار گیرند. این اتاقک به طور ایده آل تنها ظرفیت یک فرد را دارد. با این‌حال، ممکن است اتاقک به صورتی طراحی شده باشد که ظرفیت دو تا سه بیمار با یک سرپرست پزشکی را نیز داشته باشد.
در برخی موارد تأسف بار که روش جراحی به بهبود وضعیت کمک نمی‌کند، قطع اندام ناحیه آسیب دیده آخرین راه حل بوده و این کار از ترشح عفونت به بخش‌های دیگر بدن جلوگیری می‌کند. بیماران مبتلا به دیابت و گردش خون ضعیف ممکن است در معرض خطر بیشتر عفونت استخوان قرار داشته باشند، بنابراین احتمالاً نیاز به قطع اندام آسیب دیده در این بیماران می‌باشد. قطع اندام آسیب دیده آخرین مرحله از درمان است که به کنترل بخش آسیب دیده کمک می‌کند. با این‌حال، در سال‌های اخیر، جراحی و روش‌های پزشکی دیگر به درمان عفونت استخوان کمک‌های قابل توجهی کرده است. علاوه بر این، عفونت استخوان ممکن است با استفاده از شیوه‌های درمانی معمول و طولانی مدت به میزان قابل توجهی کنترل شود.
با در نظر گرفتن شیوه‌های درمانی ذکر شده در این‌جا، مشخص گردید که بهترین شیوه مبارزه با عفونت استخوان یا هر بیماری دیگر تمیز نگه داشتن بدن می‌باشد. شرایط بهداشتی به منظور مبارزه با هر نوع بیماری که در آینده ممکن است منجر به مرگ شود، بسیار مهم می‌باشد. بعد از بحث صورت گرفته در بالا باید به این نکته توجه داشت که معمولاً پیشگیری بهتر از درمان است.
منبع: Azmin Taraporewala - HealthHearty
