19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009 |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
1) تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر (1327 ش):
در جريان جنگ جهاني دوم، هنگامي كه منشور ملل متحد در دست تدوين بود، احترام به حقوق بشر و آزاديهاي سياسي مورد توجه نمايندگان كشورهاي مختلف جهان واقع شد. پس از جنگ، سازمان ملل تصميم گرفت كه اين حقوق و آزادي را به وسيله يك سند بينالمللي تثبيت كند تا براي همه ملتها قابل اجرا باشد. بنابراين، كميسيون حقوق بشر سازمان ملل، لايحه حقوق بشر را تدوين و به مجمع عمومي تقديم كرد. اين لايحه در 19 آذر 1327 برابر با 10 دسامبر 1948 به تصويب رسيد و اين روز به عنوان روز جهاني حقوق بشر نامگذاري شد. |
|
2) رحلت مفسر قرآن كريم "سيد حسين اثني عشري" معروف به اعتمادي (1343 ش) |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
3) تظاهرات بزرگ و تاريخي تاسوعاي حسيني عليه رژيم استبدادي پهلوي (1357 ش):
همزمان با تاسوعاي حسيني سال 1357 ش، مردم مسلمان و انقلابي ايران با حضور گسترده خود، مراسم عزاداري سالار شهيدان، حضرت اباعبداللَّه الحسين(علیه السّلام) و ديگر شهداي كربلا را به تظاهراتي بزرگ و تاريخي بر ضد رژيم فاسد و استبدادي شاه، تبديل كردند. در تهران، حدود چهارميليون نفر از مردان، زنان و كودكان، در راهپيمايي تاريخي اين روز شركت كرده و ضمن عزاداري، با سردادن شعارهايي بر ضد رژيم شاه، نفرت و انزجار خود را از اين رژيم اعلام كردند. همزمان با تهران، اين راهپيمايي در شهرستانها نيز صورت گرفت. اين اقدام، پايههاي حكومت پوشالي و وابسته رژيم شاه به بيگانگان را بيش از پيش متزلزل و سقوط آن را قطعي كرد. |
|
4) طرح تشكيل شوراي سلطنت توسط آمريكا (1357 ش):
در بحبوحه انقلاب اسلامي و در حالي كه نهضت اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني(رحمت الله علیه) رژيم پهلوي را در كام خود فرو ميبرد، اربابان آمريكايي شاه درصدد بودند تا به هر نحو ممكن، از سقوط محمدرضا پهلوي، اين مهره مطيع خود جلوگيري كنند. از اين رو، در نوزدهم آذر 1357ش، وزارت امور خارجه ايالات متحده آمريكا كه مشغول بررسي تشكيل شوراي سلطنت در ايران بود، با ارسال تلگرافي به سفارت آمريكا در تهران با نمايندگان خود در ايران درباره اين موضوع مشورت كرد. اين كار از يك سو نشان دهنده نااميدي مقامات دولت آمريكا از باقي ماندن شاه در رأس قدرت و از سوي ديگر، دخالت آشكار و ظالمانه آمريكاييان در امور داخلي ايران بود. دولت آمريكا، همه توان خود را به كار گرفته بود تا به هر صورت ممكن، پايگاه سياسي و نظامي خود را در ايران حفظ كند اما امواج توفنده انقلاب، آنان را از رسيدن به اين هدف شوم باز داشت و اين شورا پس از آن كه در 23 دي 57 كار خود را آغاز كرد، پس از يك هفته با ناكامي، منحل شد. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
5) انتخابات دوره اوّل مجلس خبرگان رهبري (1361ش):
انتخابات نخستين دوره مجلس خبرگان رهبري كه بر اساس اصل 107 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، مهمترين وظيفه آن تعيين رهبر نظام اسلامي است در شرايطي صورت گرفت كه كشور در حال نبردي نابرابر با حكومت عراق و دنياي استكبار بود. با اين حال، اين انتخابات با شركت مردم شجاع و مقاوم ايران در 19 آذر 1361 برگزار گرديد و نزديك به هجده ميليون نفر در اين انتخابات شركت نمودند. در اين دوره 75 نفر از نمايندگان مجلس خبرگان رهبري تعيين شدند. در نهايت اولين مجلس خبرگان رهبري كه در واقع دومين مجلس خبرگان جامعه اسلامي بود در تيرماه 1362 با پيام امام خميني(رحمت الله علیه) ، افتتاح شد. با رحلت امام خميني(رحمت الله علیه) بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران، مجلس خبرگان رهبري، حضرت آيتاللَّه خامنهاي را به رهبري نظام اسلامي برگزيد و اين وظيفه را به نحو احسن به انجام رساند. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
6) تشكيل شوراي عالي انقلاب فرهنگي به فرمان حضرت امام خميني (1364 ش):
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، گروهكهاي مختلف، دانشگاهها و مدارس كشور را عرصه تاخت و تاز خود ساخته و روند تحصيل و تدريس را مختل كرده بودند. بسياري از استادان منحرف، به كار مشغول بودند و هيچ تغيير بنيادي در برنامه و شيوه تدريس و تربيت و اهداف آنها رخ نداده بود. در نتيجه، دانشگاههاي سراسر كشور براي مدتي تعطيل شد. پس از تعطيلي دانشگاهها، به منظور ساماندهي به امور فرهنگي مدارس و دانشگاهها، به فرمان امام خميني(رحمت الله علیه) ، اولين تركيب شوراي انقلاب فرهنگي تحت عنوان ستاد انقلاب فرهنگي شكل گرفت. با تشكيل اين ستاد، علي رغم كارشكنيهاي برخي اشخاص و گروههاي سياسي، حضرت امام در سال 1360، از ستاد خواستند كه در باز شدن دانشگاهها تسريع نمايد. با بازگشايي دانشگاهها، ضرورت توسعه و تعميق كار اين ستاد ايجاب كرد كه در نوزدهم آذر 1364، امام، رؤساي سه قوه و تعداد ديگري از انديشمندان فرهنگي كشور را به اعضاي آن بيفزايند. گسترش و نفوذ فرهنگ اسلامي در شئون جامعه، تزكيه محيطهاي علمي و فرهنگي از افكار مادي، تحول دانشگاهها و مدارس و مراكز فرهنگي و هنري بر اساس فرهنگ صحيح اسلامي، حفظ و احياء و معرفي آثار و مآثر اسلامي و ملي از جمله اهداف اين شورا و نيز تدوين اصول سياست فرهنگي نظام جمهوي اسلامي و تعيين اهداف و جهتگيري برنامههاي فرهنگي، آموزشي و علمي، تعيين مراجع براي طرح و تدوين برنامههاي فرهنگي و علمي، تدوين ضوابط براي گزينش استادان و معلمان دانشگاهها و نظارت بر امور كتابهاي درسي و... از جمله وظايف شوراي عالي انقلاب فرهنگي ميباشند. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009"){kind=small}
7) 22 ذيحجه سال481هجري قمري:
«خواجه عبدالله انصاري»عالم و حكيم بزرگ اين مرزو بوم و مشهوربه پيرهرات به ديارباقي شتافت. او درهرات ازپدر و مادرصالح و فاضل متولد شد. اين حكيم و شاعرنامي علوم عقلي و نقلي چون حديث رجال و تفسيررا تاحد استادي فراگرفت. او بارها به نيشابوركه درآن ايام مركزعلم و مهد ادب بود سفركرد و بابزرگان آن ديارملاقات كرد. خواجه عبدالله انصاري چندين باربه زيارت خانه خدا مشرف شد و دريكي ازاين سفرها بود كه با ابوالحسن خَرَقاني ديداركرد. حاصل عمر80 ساله وي آثارگرانبهايي است چون«تفسيركَشفُ الاَسرار و عُدَّةُ الابرار، مناجات نامه، اَلاَربَعين، ذَمُّ الكَلام و اِسنادُ الموجودات اِلي الخالِق». خواجه عبدالله انصاري درسرودن شعرقريحهاي درخورتوجه داشت و ازاو ديوان شعري بجاي مانده است. آثارمنثوراين حكيم فرزانه نيزسبك خاصي دارد كه به نثرمُسجَّع مشهوراست. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
8) وفات حاج ملا هادی سبزواری 1290 هق |
|
9) 22ذيحجه سال1241هجري قمري:
دومين دوره جنگهاي ايران و روسيه تزاري آغازشد. ازجمله علل وقوع اين جنگها تجاوزات مداوم ارتش روسيه به مرزهاي ايران و تحريكات رقيبان عباس ميرزا وليعهد فتحعلي شاه قاجاربود. اين جنگها با وجود فداكاري سپاه ايران به علت نبود فرماندهي مناسب با شكست اردوي ايران ازسپاه روس و انعقاد عهدنامه ننگين ازشمال ايران ازدست رفت و ايران دراين دوره ازجنگها بويژه به سبب بي كفايتي زمامداران وقت با امضاي قرارداد تركمانچاي خسارات جبران ناپذيري متحمل شد. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
10) شهادت "ميثم تمار" از ياران مُخلص امام علي (علیه السّلام) در كوفه(60 ق):
ميثم تمار ابتدا غلام بود و توسط حضرت علي(علیه السّلام) خريداري و آزاد شد. امام او را بسيار دوست داشت و احترام زيادي برايش قائل بود و ميثم نيز متقابلاً علاقهي شديدي به حضرت داشت. ميثم را به خاطر آن كه خرما فروش بود، تمّار گويند. امام علي(علیه السّلام) سالها قبل از شهادت ميثم، او را از چگونگي شهادتش آگاه كرده بود. او قبل از شهادت به همگان گفته بود كه مولايش امام علي(علیه السّلام) طرز شهادت او را به وي گفته است. حكام جور قصد داشتند به نحوي غير از آن چه كه امام فرموده بود، ميثم را به شهادت برسانند ولي سرانجام طبق پيشبيني امام(علیه السّلام) زبان گوياي او را بريدند و اين دوستدار آل علي(علیه السّلام) به جرم حمايت آشكار از اهل بيت رسول اكرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و دوستي با آنها، توسط عبيداللَّه ابن زياد، حاكم كوفه به طرزي فجيع به شهادت رسيد. |
|
11) آغاز دومين دورهي جنگهاي ايران و روسيه (1241 ق):
از آنجايى كه در عهدنامهي گلستان كه پس از جنگ اول ايران و روس، به امضا رسيد، مرز بين ايران و روسيه، به درستي معين نشده بود، باعث ايجاد مشكلاتي گرديد. در مناطقي، هر دو دولت ادعاي مالكيت داشتند، همچنين مردم مسلمان قفقاز و طالش، كه از تصرف اراضي ايران به دست روسها سخت ناراضي بودند و نيز علماي دين كه كفّار را مسلّط بر مسلمانان ميديدند، همواره فتحعلي شاه را به باز پسگيري آن اراضي، تشويق و تشجيع ميكردند. اين موارد و نيز عدم همكاري دولت روسيه با ايران، موجبات شروع دورهي دوم جنگهاي ايران و روسيه را پديد آورد كه سرانجام به شكست ايران و انعقاد پيمان تركمانچاي انجاميد. |
|
12) اشغال شهر قزوين توسط سپاهيان روس در جريان جنگ جهاني اول(1333 ق) |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
13) وفات آيتاللَّه "حاج شيخ مجتبي قزويني" فيلسوف بزرگ و عارف و اصل(1386 ق):
آيتاللَّه شيخ مجتبي قزويني در جواني به نجف اشرف، مشرف شده و در آن جا از محضر ميرزا محمدتقي شيرازي، سيدمحمد كاظم يزدي و ميرزاي ناييني بهره برد. وي در درس محقق ناييني، با آيتاللَّه العظمي خويى هم بحث بود. ايشان سپس به قزوين آمد و به محضر سيدموسي زرآبادي رسيد و پس از تشرف به مشهد مقدس از آقابزرگ حكيم و ميرزاي اصفهاني بهرهها برد. آيتاللَّه قزويني چهل سال از عمرش را به تدريس و تربيت طلاب و افاضل گذراند و با نقد علمي مباني فلسفه و عرفان و تحرير خالص حقايق قرآن، اركان "مكتب تفكيك" را استوار ساخت. در علوم غريبه و اسرار، استادي مسلم بود و در قدرت روحي كمنظير و نايل به مرحلهي تشرف بود. در تكاليف اجتماعي، مقدم بر ديگران و از نظر اخلاقي، متواضع و دايم التعقل و الذكر بود و به جوع عادت داشت. كتابهاي "روشنگر" و "بيان الفِرَق در 5 جلد" از آثار اين عالم رباني ميباشند. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
14) تولد خانم "اميلي ديكِنْسون" بانوي شاعر امريكايي (1830م) :
خانم اميلي ديكِنْسون، بانوي شاعر امريكايى در دهم دسامبر 1830م در ايالت ماساچوست امريكا به دنيا آمد. اميلي در ابتدا در زادگاهش و سپس در يك كالج به تحصيل پرداخت اما به سبب آنكه عميقاً از تعليم و تربيتي چنان خشك و خشونتآميز رنج ميبرد، دنباله تحصيل را رها كرد و در خانه به وسيله معلم خصوصي و مطالعات شخصي بر وسعت معلومات خود افزود. ديكنسون در اواسط عمر به دنبال آشنايى با برخي نويسندگان معروف امريكا، به ادبيات علاقهمند شد و با الهام از آثار آنان، اشعار فراواني سرود. سالهاي پاياني عمر اميلي ديكنسون به انزوا و گوشهگيري در زادگاهش گذشت و او بيشتر وقتش را به پرورش گل و سرودن شعر مصروف داشت. از وي نزديك به دو هزار قطعه منظوم بر جاي مانده كه تنها سه منظومه از آنها در زمان حياتش انتشار يافت. پس از مرگ، اشعار او به صورت يادداشتهاي پراكنده و گاه با خط ناخوانا در گوشه و كنار اتاقش پيدا شد كه شش سال پس از مرگش در ديواني انتشاريافت و پيروزي عظيمي در ادبيات امريكا به دست آورد. همچنين چاپ كامل اشعار ديكنسون 38 سال پس از مرگ وي در سال 1924م اتفاق افتاد. به طور كلي، نميتوان اشعار ديكنسون را به عصري معيّن، منسوب كرد. اشعار وي از رنج درون و شكنجه پنهاني او حكايت دارد كه همه در قطعههاي كوتاه و موجز چون رباعي و با وزني خاص و قالبي ساده گنجانده شده و از قدرت عجيب در تصوير و ترسيم و از نفوذ فراوان و از سبكي پاكيزه و اعجابآور برخوردار است. بيآنكه بتوان اميلي ديكنسون را با شاعري معين سنجيد، ميتوان او را در شمار چند تن بانوي شاعر بزرگ جهان به شمار آورد كه شهرتش پس از مرگ، روزافزون شد واشعارش در نسل بعد، نفوذ بسيار يافت. خانم اميلي ديكنسون، سرانجام در پانزدهم مه 1886م در 56 سالگي درگذشت. |
|
15) تولد "پير لوئيس" شاعر و داستانسراي فرانسوي (1870م):
پيِر لوئيس، اديب و نويسنده فرانسوي در دهم دسامبر 1870م در بلژيك به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات متوسطه، براي ادامه تحصيل در رشته فلسفه به پاريس رفت و پس از آشنايى با ادباي آن شهر، مجله ادبي لاكونك را بنيان نهاد. لوئيس از همين زمان نخستين اشعارش را در اين مجله منتشر كرد كه مورد تحسين قرار گرفت. وي در سالهاي بعد آثار متعدد ديگري به نگارش درآورد كه با به نمايش درآمدن برخي از آنها، شهرت فراواني نصيب لوئيس نمود. پيِر لوئيس مدتي نيز به كارهاي تحقيق و تفسير متون پرداخت كه بعضي از آنها را منتشر كرد و بعضي را در نامههايي براي دوستان فرستاد. وي در اشعار خود، درخشانترين رنگ و جلاي نوشتههاي مكاتب زمان را جمع كرده و توجه به زيبايي و قالب را در درجه اول اهميت قرار داده است. پيِر لوئيس ده سال آخر عمر را در عُزلت گذراند و سرانجام در چهارم ژوئن 1925م، در 55 سالگي درگذشت. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
16) درگذشت "آلفرد نوبل" شيميدان معروف سوئدي (1896م):
لفرد نوبل، شيميدان نامي سوئدي در 21 اكتبر سال 1833 در استكهلم سوئد متولد شد. وي تا ي تا 16 سالگي نزد معلم خصوصي درس خواند و با برخورداري از هوش سرشار خود، به پيشرفتهاي مهمي در علوم و فنون نائل گرديد. آلفرد همچنين توانست زبانهاي روسي، انگليسي، فرانسوي و ايتاليايى را به خوبي فراگيرد و وارد عرصه تحقيقات در زمينه شيمي گردد. پشتكار مداوم آلفرد نوبل سبب شد تا در هفتم ماه مه 1878م، پس از سالها تحقيق و مطالعه در زمينه علم شيمي، موفق به اختراع ماده نيرومند انفجاري ديناميت گردد. اما از اين ماده منفجره به جاي استفاده صلحآميز، به عنوان ابزار جنگي استفاده شد و نوبل را به فكر انداخت كه ديناميت بيخطر بسازد كه به راحتي منفجر نشود. آلفرد نوبل علاوه بر اختراع ديناميت، به 350 اختراع و اكتشاف ديگر نيز دست يافت و در 93 كشور، كارخانه و كارگاه توليدي داير نمود. نوبل كه اختراع خود را در دست دولتها و نظاميان براي مقاصد ضد بشري ميديد، بر آن شد تا با اختصاص ثروتش به كساني كه در زمينه پيشبرد علم و گسترش صلح فعاليت ميكنند جايزهاي اهدا نمايد. از اين رو، يك سال قبل از مرگ، در سال 1895م با اشتياق فراواني كه به پيشرفت علم داشت، وصيتنامه مشهور خود را در اين مورد تنظيم كرد كه بر اساس آن، بنيادي تأسيس شده و به افراد برجسته در علوم فيزيك، شيمي، پزشكي و ادبيات و نيز تلاشگران عرصه صلح جوايزي اهدا كند. اين بنياد كه به نام او، بنياد نوبل خوانده ميشود هم اكنون نيز به اين كار ادامه ميدهد. هر چند در اين ميان، اين جوايز به ويژه جايزه صلح آن، جنبه سياسي پيدا كرده و وسيلهاي براي تبليغ سياستهاي استكباري قدرتمندان غربي شده است. آلفرد نوبل سرانجام در دهم دسامبر 1896م در 63 سالگي درگذشت. (ر.ك: 29 ژوئن) |
|
17) پايان دوران چهارصد ساله تسلط استعمار اسپانيا بر كشور كوبا (1898م):
سرزمين كوبا واقع در امريكاي مركزي در 27 اكتبر 1492م توسط كريستُف كُلُمْبْ دريانورد معروف ايتاليايى كه در خدمت دربار اسپانيا بود، كشف شد و از همان زمان زير سلطه استعماري اسپانيا قرار گرفت. با اين حال، فعاليتهاي آزاديخواهي كوبا از قرن نوزدهم آغاز گرديد و در طول اين قرن ادامه يافت. اما علي رغم تمامي تلاشها و حتي جنگهاي چريكي، اسپانيا اين شورشها را سركوب كرد و حاكميت استعماري خود را بر كوبا ادامه داد. در اين ميان، امريكا بارها تمايل خود مبني بر الحاق كوبا به خاك ايالات متحده را اعلام كرد و اين درخواست در سالهاي پاياني قرن نوزدهم، با توجه به اوجگيري مبارزات مردم كوبا عليه اسپانيا، به صورت جديتري مطرح شد. اين در حالي بود كه اسپانيا نيز براي رها شدن از مشكلات پيش آمده، درصدد ارائه خودمختاري تدريجي به كوبا بود. البته اين تصميم، مورد نظر امريكا نبود چرا كه ايالات متحده به دنبال بهانهاي براي حذف اسپانيا و جايگزيني خود در اين منطقه بود. در اين ميان و به دنبال درگيري كوتاه مدتي كه در فوريه 1898م بين امريكا و اسپانيا روي داد، چون اسپانيا توانايى جنگ با امريكا را نداشت به مذاكره روي آورد و از پاپ تقاضاي ميانجيگري نمود. مذاكرات دو كشور در نهايت به معاهده پاريس انجاميد كه در تاريخ دهم دسامبر 1898م به امضا رسيد و شرايط سخت و ناگواري را بر اسپانيا تحميل نمود كه واگذاري مناطق كوبا و اطراف آن به امريكا از آن جمله بود. در اين تاريخ، هرچند حاكميت استعماري 406 ساله اسپانيا بر كوبا خاتمه يافت، اما استعمار نوين، جايگزين آن شد كه تا زمان انقلاب ضد ديكتاتوري در سال 1959م، به مدت 61 سال ادامه يافت. از آن زمان و با كوتاه شدن دست امريكا از كوبا، دشمنيهاي ايالات متحده با كوبا همچنان ادامه دارد. |
.jpg "19 آذر 1388 / 22 ذی الحجة 1430 / 10 دسامبر 2009")
18) مرگ "ماكس پلانك" دانشمند و فيزيكدان برجسته آلماني (1947م):
ماكْسْ پِلانْگ، فيزيك دان و رياضيدان بزرگ آلماني در 23 آوريل 1858م به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي، به سمت استادي دانشگاه مونيخ دست يافت و به تحقيقات متعددي در زمينه انرژي پرداخت. تا سال 1899م، دانشمندان تصور ميكردند كه انرژي به طور اتصالي جريان دارد ولي ماكس پلانك در 14 دسامبر 1899م به جامعه فيزيك برلين اظهار داشت كه انرژي به صورت انفصالي است كه آن را دامنه انرژي يا كوآنتاي انرژي ميگويند. اين يافته علمي با اصول و قوانيني كه تا آن روز دانسته شده بود وفق نميكرد و طبعاً مخالفاني براي پلانك به وجود آورد، ولي اين مخالفتها بيش از 5 سال طول نكشيد زيرا تئوري انيشتين كه متكي بر توري كوآنتا بيان شد، ارزش واقعي و حقيقي تئوري پلانْكْ را معلوم نمود. ماكس پلانك به سبب ارائه نظريه كوآنتا، در سال 1918م جايزه نوبل فيزيك را دريافت كرد. پلانك كه از مخالفين سرسخت هيتلر، ديكتاتور توسعه طلب آلمان نيز به شمار ميرفت، تحقيقات جامع و ارزشمندي در زمينه ترموديناميك، فيزيك نظري، حرارت، تشعشع و نور انجام داد و آثاري در اين زمينهها از او بر جاي مانده است. پس از جنگ جهاني دوم، دولت آلمان ميخواست به مناسبت نودمين سال تولد پلانك جشني برپا كند كه پلانك چند روز زودتر در دهم دسامبر 1947م درگذشت. |
|
19) تصويب اعلاميه حقوق بشر در سازمان ملل متحد (1948م):
در جريان جنگ جهاني دوم، هنگامي كه منشور ملل متحد در دست تدوين بود، احترام به حقوق بشر و آزاديهاي سياسي مورد توجه نمايندگان كشورهاي مختلف جهان واقع شد. پس از چندي، سازمان ملل متحد تصميم گرفت كه اين حقوق، همه جا و براي همه ملتها قابل اجرا باشد. در ادامه، كميسيون حقوق بشر در ژانويه سال 1947م شروع به كار كرد و پس از مدتي مطالعه و بررسي در قوانين اساسي كشورها و بحث و گفتگو در كميسيونهاي مختلف، نتيجه مطالعات خود را به صورت لايحهاي به مجمع عمومي تقديم كرد. مجمع مزبور در دهم دسامبر 1948م (19 آذر 1327ش) با 48 رأي مثبت و 8 رأي ممتنع، اعلاميه جهاني حقوق بشر را تصويب كرد و اين روز به عنوان روز جهاني حقوق بشر نامگذاري گرديد. اين اعلاميه، شامل يك مقدمه و سي ماده ميباشد و در ماده اول آن به برابري افراد بشر و حاكميت روح برادري در ميان آنها اشاره شده است. علي رغم تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر، واقعيت در عمل به گونهاي ديگر شكل گرفت. نگاهي گذرا به رويدادهاي سياسي و نظامي جهان پس از پايان جنگ دوم جهاني، تصويري از وقايع اسفبار را نشان ميدهد كه دقيقاً بيانگر فاصله زياد ميان اهداف و عملكرد جامعه بينالمللي در دفاع از حقوق بشر است. به علاوه بر خلاف تصور اوليه، شعارِ دفاع از حقوق بشر، عملاً به ابزاري در جهت اِعمال فشارهاي سياسي و اقتصاديِ دولتهاي غربي بر كشورهاي مستقل جهان براي پيشبرد منافع استعماري اين دولتها، مبدّل شده است. هم اكنون بسياري از كشورهاي جهان، با توجه به اين واقعيت تلخ و همچنين به دليل ناهمخواني برخي بندهاي اعلاميه حقوق بشر با اعتقادات، فرهنگ و رسوم آنان، خواستار تغيير در اين بندها و جلوگيري از استفاده ابزاري از اين اعلاميه هستند. به دنبال تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر در دهم دسامبر 1948م توسط مجمع عمومي سازمان ملل متحد و تأييد حقوق طبيعي و اجتماعي افراد بشر توسط اين سازمان بينالمللي، روز دهم دسامبر (برابر با 19 آذر 1327ش) به عنوان روز جهاني حقوق بشر نام گذاري شده است. |
|
20) تصويب طرح انتقال مقرّ سازمان ملل به آمريكا در كنگره آمريكا (1949م):
سازمان ملل متحد پس از تأسيس در سال 1945م، تا چهار سال يعني تا 1949م مقرّ مشخصي نداشت. ابتدا قرار بود همچون جامعه ملل، ژِنو به عنوان مقرر سازمان ملل باشد و جلسات آن، در آن شهر و يا به تناوب در پايتختهاي هر يك از كشورهاي عضو تشكيل شود. در همين زمان، در دهم دسامبر 1945م كنگره امريكا به اتفاق آرا تصميم گرفت از سازمان ملل متحد دعوت كند كه مقرّ دائمي خود را در امريكا بنا سازد. مجمع عمومي سازمان ملل كه اولين جلسه رسمي خود را پس از تأسيس اين سازمان در فوريه 1946م در لندن برگزار كرده بود، در چهاردهم فوريه موافقت خود را براي انتقال تشكيلات سازمان ملل به امريكا اعلام نمود. سازمان ملل پس از اعلام موافقت خود با تأسيس مقر اين سازمان در امريكا، تصميم گرفت زميني به مساحت 180 كيلومتر مربع را از دولت امريكا خريداري كند. در نهايتْ اولين سنگ بناي تأسيس ساختمان 110 طبقه سازمان ملل همزمان با روز ملل متحد، در 24 اكتبر 1949م، در يك محوطه وسيع، توسط هاري ترومن رئيس جمهور وقت امريكا و در حضور اعضاي مجمع عمومي بر زمين زده شد. به تدريج كه كار ساختماني اين بنا به پايان رسيد، مدارك و اسناد و دفاتر اداري و تشكيلات سازمان ملل از ژنو و لندن و پاريس و... به نيويورك انتقال يافت. پس از سه سال، عمليات احداث ساختمان سازمان ملل به پايان رسيد و در اكتبر 1952م اولين جلسه مجمع عمومي سازمان ملل متحد در محل ساختمان نوساز اين سازمان در نيويورك تشكيل شد. مصون ماندن امريكا از خسارات جنگ جهاني دوم، دارا بودن امنيت سياسي و نيز كمكهاي مالي فراوان امريكا براي خريد زمين و احداث ساختمان سازمان ملل از دلايل اصلي موافقت سازمان ملل براي انتقال ساختمان مركزي خود به نيويورك بود. كمكهاي مالي و تسهيلات اقتصادي امريكا براي ساخت مقر سازمان ملل به حدي بود كه به تعبيري بايد گفت امريكا تشكيلات ساختماني سازمان ملل را مجاني در اختيار اين سازمان قرار داد. ضمن اينكه اساساً طرح تأسيس سازمان ملل متحد در ابتدا از سوي فرانْكلين دِلانو روزْوِلْتْ، سي و دومين رئيس جمهورارائه شده بود. در كنار اين موارد بايد يك نكته را نيز اضافه كرد و آن اينكه اصولاً تلاش امريكا براي انتقال سازمان ملل به آن كشور، چه به صورت هديه وام بدون بهره و چه به بهانه ثبات و امنيت و چه به صورت تبليغ در مورد وضع مطلوب اقتصادي و... در حقيقت تلاش به منظور ايجاد سلطه امريكا بر اين سازمان بوده است. چنانكه تلاشهاي بعدي ايالات متحده نيز مانند تقبّل بيشترين حق السهم در سازمان، اِعمال نفوذ در آراء نمايندگان سازمان، فشار سياسي بر شوراي امنيت و مجمع عمومي و... در دستيابي به منافع بيشتر دولت امريكا، همه در جهت همين سياست بوده است. |
| 21) روز جهاني حقوق بشر |
