ماشین‌های بخار، توربین ها، دیناموها و دستگاههای شیمیایی که فراورده‌های قرن ۱۸ و ۱۹ بودند، نه فقط برای کندوکاو طبیعت، بلکه جهت تغییر آن و تغییر زندگی انسان، ساخته می شدند. از اولین تمدن‌های بشری، این انسان طب و نجوم و ریاضی را برای خود می خواست تا بتواند بهتر زندگی کند و سالم بماند. در قرن هفدهم، و به دنبال کالبد شکافی و فیزیولوژی استخلاص یافته از قید و بند کلیسا و تحجر علمی، و با اختراع میکروسکوپ ها، دنیای جدیدی از موجودات ریزتر برای انسان و سلامت او پدید آمد. مطالعات زیست شناسانه و تولید ابزارهای فیزیکی را چه «حس کنجکاوی» انسان بدانیم و چه «لذت بلهوسانه» یا حتی «منفعت طلبی»، مفهومی جز تأثیر بر تداوم زندگی ندارد؛ همانگونه که تلاش امروزین انسان در یافتن جای پایی در مریخ و ماه برای ارضای همین سه حس است. قبل از طغیان فن‌آوری و تسلیم انسان در برابر آن، تکنیک، ابزار آدمی و در خدمت وی بود. احساس سه گانه پیش گفته، گر چه تحت شرایطی می توانند اساسی باشند، در خلال «احساس نیاز به بقا» به وجود آمدند.
ترکیب این احساس، و احساس «دانستن» پدیده جدیدی را - پس از رنساس علمی، فکری - به نام نوآوری و اختراع پدید آورد که محصول آن فن‌آوری و صنعت بود. این صنعت، بعدة نقش حیاتی را در تشخیص نیازهای آینده و درمان ضعف های احتمالی بشر به عهده گرفت. این کارکرد حیاتی امروز وسیله ای برای تداوم، یا بقای احتمالی و نسبی حیات گردیده است. قسمتی از بیماری‌های انسانی ناشی از وراثت یا اختلال‌های وراثتی است. گر چه دانشمندان ایرانی و مسلمانان، قبل و پس از اسلام سابقه درخشانی را در زمینه توارث و تولید مثل برای بشر آن روز ترسیم کرده اند، امروزه تولید سلول‌های بنیادی برای ساخت سلول پوست، قلب و کبد مصنوعی، همکاری متخصصان مختلف با متخصصین ژنتیک را در جهت تضعیف یا برداشتن بیماری‌هایی همچون: سرطان خون، سرطان پوست وکبد فراهم ساخته است.
پزشکی هسته‌ای اکنون به سهولت تعداد زیادی از بیماری ها را تشخیص می‌دهد و مقدار نقص و اختلال در یک عضو را تعیین می‌کند. طب هسته ای به انجام آزمایش می پردازد و محدودیت ها و شرایط ویژه درد و مرض را به خوبی وامی رسد. تکنیک های شیمیایی و فیزیکی با علوم زیستی، امتزاج و اختلاط یافته اند و بیوشیمی و بیوفیزیک را پدید آورده و در حال تقویت زیست شناسی و طب هستند. به وسیله این ها امروز شصت درصد از تولید دانش جهان در حوزه علوم زیستی است، یعنی بشر بهتر از گذشته می تواند از علوم مختلف برای سلامت خویش هزینه کند.
فن‌آوری و علم تغذیه اکنون با یکدیگر شراکت دارند، سیستم تغذیه را مدرنیزه کرده و آن‌ها را بر اساس نیازهای طبیعی انسان طبقه بندی کرده اند، گند زدایی، پاستوریزه کردن، هموژنیزه کردن، فریزکردن، بسته بندی و توزیع میکانیکی، خطرهای ناشی از مصرف خوراکی ها را کاسته، کشت و صنعت های مرکزیت مشترک کشاورزی و فن‌آوری را در خدمت تغذیه بیشتر و بهتر پدید آورده اند. اتومبیل، گر چه یکی از دغدغه های اصلی سلامت بشر است، اما در بسیاری از موارد مرکب نجات انسان از مرگ می شود، آمبولانس ها و هلی کوپترها زودتر از حد لازم مریض را به بیمارستان می رسانند؛ در بیمارستان ها توسط رایانه عمل جراحی مشاوره و همکاری از راه دور (دورکاری) انجام می گیرد. افراد از طریق اینترنت اطلاعات طبی، بهداشتی خود را افزایش می دهند و به سلامت نزدیک تر می‌شوند.
از طریق اینترنت و تلفن همراه، بیماران و نمایندگان آنان، غیرحضوری با پزشک مرتبط و خودشان، یک پا پزشک خودشان می‌شوند. فن‌آوری بیوفیزیکی مثل دستگاه های فیزیوتراپی، دردهای نو و کهنه استخوانی و مفصلی را درمان می کنند، و دستگاههای فیزیکی ورزشی، مثل تردمیل، ورزش را به آن‌ها که فرصت ندارند یا دچار تن آسایی شده اند، تحمیل می کنند و تا حدودی سلامت را از طریق ورزش و تحرک به آن‌ها باز می گردانند. از روزی که مهم ترین اختراع طب جدید یعنی استتوسکوپ (Stethoscope) پدید آمد، تاکنون که عصر لیزر و طب هسته ای و دستگاه های هسته ای است، فن‌آوری به مثابه سلاحی جدید به بسیاری از بیماری ها و تبعاتش هجوم آورده است. به عبارتی، فن‌آوری، نوعی سلاح برای تهاجم و از بین بردن رنج‌ها و بیماری‌ها است.اگر فن‌آوری، همانند صنعت چاپ و روزنامه نبود، حتما بشر به انقلاب صنعتی نمی‌رسید. تیکو براهه، بیکن، گالیله ، کپلر، هاروی و دکارت، همگی در قرن ۱۶ متولد شدند و از طریق چاپ روزنامه و کتاب، به رشد و گسترش علم و دانش کمک شایانی می‌کردند.
منبع: رمز سلامت و طول عمر، حسین حسنی، صص271-267، مؤسسه بوستان کتاب، قم، چاپ اول، 1391
