امام زمان (ع)و سرانجام يهود
يكي از دشمنان خطرناك مهدي (ع)و يارانش، يهود است؛ خداوند تبارك و تعالي مي فرمايد:«همانا شديدترين مردم، در دشمني با آنان كه ايمان آورده اند، يهوديان و مشركان هستند».(1)
چنان كه از بعضي روايات استفاده مي شود، سفياني - سخت ترين دشمن امام زمان (ع)-از جانب غربي ها و يهود حمايت مي شود.اساساً سفياني را براي حمايت از مرزهاي اسرائيل و سركوب نيروهاي انقلابي، روي كار مي آوردند، تا اربابان او از خطر حمله ي سپاه خراساني و ياوران مهدي(ع)-كه براي آزادي قدس، به حركت آمده اند-در امان باشند در آياتي از سوره ي مباركه ي اسراء چنين آمده است :«ما به بني اسرائيل در كتاب (تورات) اعلام كرديم كه دوبار در زمين، فساد خواهيد كرد و برتري جويي بزرگي خواهد نمود*هنگامي كه نخستين وعده فرا رسد، گروهي از بندگان پيكارجوي خود را بر ضد شما مي انگيزيم (تا شما را سخت در هم كوبند؛ حتي براي به دست آوردن مجرمان)، خانه ها را جستجو مي كنند و اين وعده اي است قطعي*سپس شما را بر آنها چيره مي كنيم و شما را به وسيله دارايي ها وفرزنداني كمك مي كنيم و نفرات شما را بيشتر قرار مي دهيم*اگر نيكي كنيد، به خودتان نيكي مي كنيد؛ و اگر بدي كنيد باز هم به خود مي كنيد و هنگامي كه وعده دوم فرا رسد، (آنچنان بر شما سخت خواهند گرفت كه)آثار غم و اندوه در صورت هايتان ظاهر مي شود؛ داخل مسجد (الاقصي)مي شوند و همان گونه كه بار اول وارد شدند؛ و آنچه را زير سلطه ي خود مي گيرند، در هم مي كوبند».(2)
امام صادق (ع)در تفسير «بندگان پيكارجوي خود را بر ضد شما مي انگيزيم»فرمودند:آنان كساني هستند كه خداوند، قبل از ظهور قائم، آنها را برمي انگيزد و آنان، دشمني از دشمنان آل پيامبر را فرا نمي خوانند مگر اينكه او را به قتل مي رسانند».(3)
عياشي در تفسير خود، از امام باقر(ع)روايت كرده كه حضرت، پس از تلاوت آيه ي«بعثنا عليكم عباداً لنا» فرمودند:«او، قائم و ياران اويند كه داراي قوت و نيروي زيادي هستند»(4).از امام صادق (ع)نقل شده كه آن حضرت، آيه ي شريفه ي فوق را تلاوت فرمود؛ يكي از ياران عرض كرد:فدايت شوم!اينها چي كساني هستند؟ حضرت سه مرتبه فرمود:«به خدا قسم!آنان اهل قم هستند».(5)
بنا به ظاهر روايات موجود در منابع شيعه و سني، مراد از نبرد مسلمانان با يهود در آخرالزمان، همين نبرد است؛ چنان كه از پيامبر اكرم (ص)نقل شده كه فرمودند:«قيامت برپا نمي شود، مگر آنكه بين ملسمانان و يهود، كارزاري رخ مي دهد؛ به گونه اي كه مسلمانان، همه آنها را به هلاكت مي رسانند، تا جايي كه اگر شخصي يهودي (محارب)در پشت صخره يا درخت، پنهان شود، آن سنگ و درخت به صدا درآيد و گويد:اي مسلمان!اين يهودي (محارب)است كه در پناه من مخفي شده، او را هلاك كن!».(6)از روايات ياد شده به دست مي آيد كه خداوند، به وسيله ي ايرانيان، زمينه ي ظهور را فراهم مي كند و مقاومت يهود در برابر مسلمانان، در چند نوبت است كه نابودي نهايي يهود، به دست حضرت مهدي (ع)است.
بيرون آوردن تورات اصلي، از غار انطاكيه و كوهي در شام و فلسطين و درياچه ي طبريّه، توسط حضرت مهدي (ع) و استدلال آن حضرت بر يهوديان نيز، نمونه اي از برخوردهاي فرهنگي است كه در مقام ارائه ي برهان، از آن استفاده مي شود.از پيامبر (ص)نقل شده كه فرمود: «تورات و انجيل را از سرزميني كه انطاكيه ناميده مي شود، بيرون مي آورد».(7)حضرت رسول (ص)فرمود: «صندوق مقدس، از درياچه ي طبريّه به دست وي آشكار مي شود و يارانش آن را آورده و در پيشگاه او در بيت المقدس قرار مي دهند و چون يهوديان آن را مشاهده نمايند، جمعيت زيادي از آنها اسلام مي آورند كه حدود سي هزار هستند».(8)
/س
چنان كه از بعضي روايات استفاده مي شود، سفياني - سخت ترين دشمن امام زمان (ع)-از جانب غربي ها و يهود حمايت مي شود.اساساً سفياني را براي حمايت از مرزهاي اسرائيل و سركوب نيروهاي انقلابي، روي كار مي آوردند، تا اربابان او از خطر حمله ي سپاه خراساني و ياوران مهدي(ع)-كه براي آزادي قدس، به حركت آمده اند-در امان باشند در آياتي از سوره ي مباركه ي اسراء چنين آمده است :«ما به بني اسرائيل در كتاب (تورات) اعلام كرديم كه دوبار در زمين، فساد خواهيد كرد و برتري جويي بزرگي خواهد نمود*هنگامي كه نخستين وعده فرا رسد، گروهي از بندگان پيكارجوي خود را بر ضد شما مي انگيزيم (تا شما را سخت در هم كوبند؛ حتي براي به دست آوردن مجرمان)، خانه ها را جستجو مي كنند و اين وعده اي است قطعي*سپس شما را بر آنها چيره مي كنيم و شما را به وسيله دارايي ها وفرزنداني كمك مي كنيم و نفرات شما را بيشتر قرار مي دهيم*اگر نيكي كنيد، به خودتان نيكي مي كنيد؛ و اگر بدي كنيد باز هم به خود مي كنيد و هنگامي كه وعده دوم فرا رسد، (آنچنان بر شما سخت خواهند گرفت كه)آثار غم و اندوه در صورت هايتان ظاهر مي شود؛ داخل مسجد (الاقصي)مي شوند و همان گونه كه بار اول وارد شدند؛ و آنچه را زير سلطه ي خود مي گيرند، در هم مي كوبند».(2)
امام صادق (ع)در تفسير «بندگان پيكارجوي خود را بر ضد شما مي انگيزيم»فرمودند:آنان كساني هستند كه خداوند، قبل از ظهور قائم، آنها را برمي انگيزد و آنان، دشمني از دشمنان آل پيامبر را فرا نمي خوانند مگر اينكه او را به قتل مي رسانند».(3)
عياشي در تفسير خود، از امام باقر(ع)روايت كرده كه حضرت، پس از تلاوت آيه ي«بعثنا عليكم عباداً لنا» فرمودند:«او، قائم و ياران اويند كه داراي قوت و نيروي زيادي هستند»(4).از امام صادق (ع)نقل شده كه آن حضرت، آيه ي شريفه ي فوق را تلاوت فرمود؛ يكي از ياران عرض كرد:فدايت شوم!اينها چي كساني هستند؟ حضرت سه مرتبه فرمود:«به خدا قسم!آنان اهل قم هستند».(5)
بنا به ظاهر روايات موجود در منابع شيعه و سني، مراد از نبرد مسلمانان با يهود در آخرالزمان، همين نبرد است؛ چنان كه از پيامبر اكرم (ص)نقل شده كه فرمودند:«قيامت برپا نمي شود، مگر آنكه بين ملسمانان و يهود، كارزاري رخ مي دهد؛ به گونه اي كه مسلمانان، همه آنها را به هلاكت مي رسانند، تا جايي كه اگر شخصي يهودي (محارب)در پشت صخره يا درخت، پنهان شود، آن سنگ و درخت به صدا درآيد و گويد:اي مسلمان!اين يهودي (محارب)است كه در پناه من مخفي شده، او را هلاك كن!».(6)از روايات ياد شده به دست مي آيد كه خداوند، به وسيله ي ايرانيان، زمينه ي ظهور را فراهم مي كند و مقاومت يهود در برابر مسلمانان، در چند نوبت است كه نابودي نهايي يهود، به دست حضرت مهدي (ع)است.
بيرون آوردن تورات اصلي، از غار انطاكيه و كوهي در شام و فلسطين و درياچه ي طبريّه، توسط حضرت مهدي (ع) و استدلال آن حضرت بر يهوديان نيز، نمونه اي از برخوردهاي فرهنگي است كه در مقام ارائه ي برهان، از آن استفاده مي شود.از پيامبر (ص)نقل شده كه فرمود: «تورات و انجيل را از سرزميني كه انطاكيه ناميده مي شود، بيرون مي آورد».(7)حضرت رسول (ص)فرمود: «صندوق مقدس، از درياچه ي طبريّه به دست وي آشكار مي شود و يارانش آن را آورده و در پيشگاه او در بيت المقدس قرار مي دهند و چون يهوديان آن را مشاهده نمايند، جمعيت زيادي از آنها اسلام مي آورند كه حدود سي هزار هستند».(8)
پي نوشت :
*برگرفته از :حضرت مهدي (ع)؛ از ظهور تا پيروزي، سيد حسين تقوي، صص 301-304.
1.سوره ي مائده (5)، آيه ي 83.
2.سوره ي اسراء (17)، آيات 4-7.
3.تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 138.
4.همان.
5.بحاالانوار، ج60، ص 216.
6.مسند احمد، ج 2، ص417، معجم احاديث الامام المهدي، ج 1، ص 312.
7.بحارالانوار، ج51، ص 25.
8.معجم احاديث الامام المهدي، ج1، ص 344؛ الملاحم و الفتن، ص 69.
/س
