فشار تا حد زیادی اقتصادی است. دانشمندان هنوز در مورد کرونا ویروس جدید چیزی نفهمیده‌اند، و هیچ درمان یا واکسن شناخته شده‌ای هنوز برای آن وجود ندارد. بسیاری از کشورها هنوز هم شاهد افزایش عفونت هستند. اما قفل شدگی‌ها با وضعیت معیشت مردم بازی ویرانی کرده است. تمام اقتصادها در حال فروپاشی هستند: صندوق بین المللی پول بدترین رکود اقتصادی را از زمان رکود بزرگ پیش بینی می‌کند.
درست همان طور که هر کشوری مسیری متفاوت را برای قفل شدگی انتخاب می‌کند، هر یک احتمال دارد مسیر خروج مخصوص به خود را انتخاب کند. من یک طرح تحقیقاتی با عنوان "تصور یک اقتصاد دیجیتال برای همه در 2030" با تمرکز بر اقتصاد جهانی پس از همه گیری آغاز کرده‌ام. ما در حال مطالعه ویژگیهای 40 کشور هستیم که به توضیح نحوه عملکرد دولتها و شهروندان برای مهار شیوع COVID-19 و آمادگی آنها برای دستیابی به اقتصاد آنلاین کمک می‌کند. تجزیه و تحلیل ما روشهایی را برای سنجش این که کدام کشورها برای خروج ایمن آماده‌ترند نشان می‌دهد.
به نظر می‌رسد که ایمن‌ترین ایده این است که مرحله بازگشایی به صورت آهسته صورت گیرد، در حالی که در صورت بروز شیوع مجدد، آماده ورود مجدد به حالت تعطیلی هستیم. با بررسی این که یک ملت چگونه موج اول ابتلا به این همه گیری را مدیریت کرده و چقدر آماده است که با بازگشت به اقتصاد آنلاین، از راه دور کار کند، اکنون می‌دانیم که ملتهای آماده چطور قرار است فعالیت اقتصادی را بدون شروع تحولات تازه در بلایای بهداشت عمومی مجدداً آغاز کنند.
بهداشت عمومی و فناوری
همه کشورها به خوبی مجهز نیستند تا بتوانند با خیال راحت خود را از قفل شدگی رها سازند.توانایی یک کشور در مدیریت شیوع این بیماری به عوامل زیادی متکی است: تمایل دولتها برای انجام اقدامات قاطع؛ رعایت شهروندان در اقامت در خانه و رعایت فاصله اجتماعی؛ و ظرفیت تست کافی برای این بیماری، از جمله "ردیابی مخاطب" – یعنی ردیابی افرادی که با افراد آلوده در تماس بوده‌اند. این خصوصیات همچنین برای مدیریت شیوع بیماریهای احتمالی آینده مهم هستند.
به موازات آن، همه کشورها حاضر نیستند بخش اعظم فعالیت اقتصادی خود را به صورت آنلاین تغییر دهند. اقتصادها می‌توانند بهبود یابند، مرده‌ها نمی‌توانند. در سراسر جهان، همه خدمات اینترنتی، یا مشاغل، دستگاه‌ها و برنامه‌های دیجیتالی که به مردم اجازه می‌دهد تا از خانه کار کنند، یا راه‌های پرداخت و دریافت خدمات عمومی آنلاین، مقرون به صرفه و قابل اعتماد نیستند. در برخی از کشورها - هر چند نه همه - کارگرانی که نمی‌توانند کار خود را از راه دور انجام دهند می‌توانند با استفاده از معاملات دیجیتالی، خواه برای حمل مواد غذایی، تجارت الکترونیکی و یا دریافت چک‌های کمک مالی و مزایای بیکاری، تماس شخصی خود را کاهش دهند.
کشورهایی مانند آلمان، نیوزیلند و کره جنوبی از نظر آمادگی مقابله با بیماری و آمادگی اقتصاد دیجیتال قدرتمند هستند. فعالیت اقتصادی آنها به تعاملات شخصی وابسته نیست و مقامات می‌توانند اگر قواعد سست شده منجر به بروز یک افزایش در شیوع شود به سرعت واکنش نشان دهند. در مقابل، ایالات متحده، ایتالیا و ژاپن قبل از این که با خیال راحت بتوانند تعطیلی‌ها را بردارند با چالش‌های مختلفی رو به رو هستند.
تصویر: ساکنان ژاپن در حالی که ماسک می پوشند و از هم جدا هستند، از ساحل لذت می‌برند، زیرا وضعیت قفل شدگی اضطراری ژاپن همچنان ادامه دارد. Carl Court/Getty Images
مشکلات پیشِ روی آمریکا
در مقایسه با کشورهای جهان، ایالات متحده آمادگی بیشتری برای بهره برداری از بخش‌هایی از اقتصاد خود به صورت آنلاین دارد، اما پاسخ آن کشور به شیوع این بیماری نشان می‌دهد که ممکن است بعد از بازگشایی مشکلاتی ایجاد شود. ایالتها در صدور دستور العمل اقامت در خانه متناقض عمل کردند، و رعایت شهروندان از قوانین بسیار متفاوت بوده است.مقامات نتوانستند تعداد زیادی آزمایش را صورت دهند، و تنها چهار ایالت ردیابی مخاطب که مورد نیاز برای کنترل شیوع آینده است را انجام داده یا در شرف انجام دادن هستند.
این نتایج در آمار مرگ و میر در ایالات متحده و سایر کشورها که آمادگی بهتری دارند مشهود است: در تاریخ 5 ماه مه، آماری کلیدی نشان می‌دهد که میزان مرگ و میر آمریکا بیش از سه برابر آلمان، و نزدیک به 200 برابر نیوزیلند و کره جنوبی بود.
چه چیزی باعث ایجاد تفاوت شد؟
کشورهایی که با کارآیی بیشتری این شیوع اول و عواقب آن را مدیریت کردند بر آمادگی بهداشت عمومی خود سرمایه گذاری کردند تا سریعاً این عفونت را کنترل کنند. آلمان از نظر آلودگی حجم بالایی دارد اما میزان مرگ و میر کم است. علت آن واضح است زیرا این کشور تست‌های گسترده‌ای داشته است - با نرخ 21 نفر در هر هزار نفر، در مقایسه با 9.8 نفر در هر هزار نفر در ایالات متحده.دولت نیوزیلند ثابت کرد که مایل به تحمیل سریع محدودیت‌های شدید در حرکت است و عموم مردم را عمدتاً پشتیبان و آماده برای رعایت این محدودیت یافت.
کره جنوبی در حالی که از اولین کشورهایی بود که تحت تأثیر قرار گرفتند، مرگ و میر خود را در بین پایین‌ترین‌ها در جهان، با تست گسترده و به کارگیری فناوری برای ردیابی تماس گسترده، حفظ کرد. تعامل افراد آلوده با استفاده از داده‌های موقعیت مکانی تلفن همراه، فیلم برداری دوربین مدار بسته و سوابق کارت اعتباری باز ردیابی می‌شود. وب سایت‌ها و برنامه‌ها جزئیات مربوط به خطرات سفر و قرار گرفتن در معرض افراد آلوده را ارائه می‌دهند.
تکرار این روش‌ها ممکن است برای ایالات متحده سخت باشد. این کشور از داشتن امتیازات تست مانند آلمان بسیار دور است. در مقایسه با آمریکا، نیوزیلند دارای شهروندی قطبی شده بسیار کمتر و اعتماد به نفس بسیار بیشتری در رهبری ملی است. رویکرد فشرده فناوری کره جنوبی برای ردیابی مخاطب، در ایالات متحده برای حفظ حریم شخصی افراد بسیار مزاحم تلقی می‌شود.
تصویر: مانیتور دوربین حرارتی دمای بدن مسافرانی را نشان می‌دهد که در صف انتظار قبل از سوار شدن به هواپیما در فرودگاه سئول کره جنوبی هستند. عکس AP / Ahn Young-joon
از آنجا که دولتها به دنبال راه‌های خروج خود هستند و هدفشان تقویت مناطقی است که در آنها ضعیف هستند، به هیچ وجه امکان اطمینان برای آنچه ممکن است در آینده رخ دهد وجود ندارد
در تحقیقاتمان، یک اصل پیدا کردیم که ممکن است برای راهنمایی دولتها در این وادی عدم اطمینان، مفید باشد. این از نخست وزیر سابق نیوزلند، هلن کلارک، است: "اقتصادها می‌توانند بهبود یابند، مرده‌ها نمی‌توانند."
منبع: بهاسکار چاکراورتی - Tufts University
