هو، مدیر اجرایی مایک رایان، در 13 مه گفت: "این ویروس ممکن است ویروس بومی دیگری در جوامع ما باشد و ممکن است این ویروس هرگز از بین نرود."
با واکسن یا بدون آن، ما باید با این واقعیت کنار بیاییم که COVID-19 از ما می خواهد که در باره زندگی خود تجدید نظر کنیم. و این شامل ایده شهرهای هوشمند است که از فناوری های پیشرفته برای خدمت به شهروندان استفاده می کنند. این امر در زمان همه گیری بسیار مهم شده است.
راه حل های شهر هوشمند در حال حاضر برای مهار ویروس مفید بوده است. مثالها عبارتند از:
* سیستم های کنترل دما از راه دور
* نقشه های گرمایی بلادرنگ ازدحام ها در فضاهای عمومی
* هواپیماهای بدون سرنشین اسپری کننده ضد عفونی کننده ها
* روبات هایی که به عنوان "سفیران دور ایمن ساز" عمل می کنند
اما با آماده شدن برای دوره فراتر از این بحران، شهرها باید سیستم هایی را طراحی کنند که برای رسیدگی به همه گیری بعدی آماده باشند. بهتر است، شانس همه گیری دیگر را کاهش دهند.
مسائل مربوط به اعتماد، مسائلی محوری هستند
در دنیای دولت های مساوات گرا و شرکتهای اخلاقی، راه حل یک بیماری همه گیر مانند کرونا ویروس ساده خواهد بود: یک سیستم کامل مسیر یابی و رد یابی در سطح فردی. این می تواند از داده های جغرافیایی و تشخیص تصویر دوربین مدار بسته استفاده کند، که توسط حسگرهای بیومتریک از راه دور تکمیل شده است. در حالی که برخی از چنین دولت ها و شرکت هایی وجود دارند، با قرار دادن اطلاعاتی بسیار فراوان در اختیار افرادی معدود، بدون کنترل های سخت حریم خصوصی، احتمال دارد پایه و اساس یک جهان اوروِلیایی (توتالیتر) گذاشته شود.تحقیقات ما در مورد چالش های شهر هوشمند نشان می دهد که یک راه حل قوی باید ترکیبی از پروتکل ها و هنجارهایی باشد که فناوری، فرایندها و مردم را در بر می گیرد. برای جلوگیری از خطرات سیستم های نظارتی در سطح فردی، باید روی چگونگی استفاده از فناوری برای اصلاح رفتار داوطلبانه شهروندان تمرکز کنیم.
این یک چالش پیش پا افتاده نیست. رفتارهای مطلوب که نفع جامعه را به حداکثر می رساند ممکن است در کوتاه مدت با ترجیحات فردی مطابقت نداشته باشد. تا حدودی، این می تواند ناشی از باورهای نادرست یا سوء تفاهم از عواقب طولانی مدت باشد.
به عنوان نمونه ، علیرغم گسترش سریع COVID-19 در ایالات متحده ، بسیاری از ایالت ها اعتراضاتی عمومی علیه محدودیت ها داشته اند. بخش عمده ای از آمریکایی های نظرسنجی شده معتقدند که این بیماری همه گیر یک شوخی فریب آمیز است یا این که تهدید آن به دلایل سیاسی بزرگ نمایی می شود.
تصویر 2: اعتراضات علیه ستم و محدودیت های آزادی در ایالات متحده و سایر کشورها عدم اعتماد به دولت را نشان می دهد. Albin Lohr-Jones / Sipa USA / AAP
سیستم هایی طراحی کنید که اعتماد ایجاد کنند
اولین قدم برای اصلاح رفتار مردم برای هم سویی با منافع بیشتر، طراحی سیستمی است که اعتماد بین شهروندان و شهر را ایجاد کند. فراهم آوردن اطلاعات به موقع و معتبر برای شهروندان در مورد موضوعات مهم و مقابله با باطل، نقش بسیار مهمی در خلق اعتماد دارد. این کمک می کند تا مردم بدانند کدام رفتارها بی خطر و قابل قبول است و چرا این به نفع جامعه و سود طولانی مدت خود آنها است.در سنگاپور، دولت از پلتفرم های رسانه های اجتماعی مانند واتس اپ، فیس بوک، توییتر، اینستاگرام و تلگرام به نحوی بسیار مؤثر استفاده کرده است تا به طور مرتب اطلاعات COVID-19 را با شهروندان به اشتراک بگذارد.
به دلیل اختلافات گسترده در آموزش و پرورش و تعدد زبان های مورد استفاده، شهرهای پرجمعیت در کشورهایی مانند هند با چالش های دیگری رو به رو هستند. ابتکارات شهر هوشمند در آنجاها به این دلیل به وجود آمده است تا اطلاعاتی را به زبان محلی خود از طریق یک برنامه تلفن هوشمند در اختیار شهروندان قرار دهد. این ها شامل یک چت روبات اسطوره شکن مبتنی هوش مصنوعی است.
در مقابل سوء استفاده از داده ها از خود محافظت کنید
راه حل های مؤثر شهر هوشمند، شهروندان را ملزم به داده های داوطلبانه می کند. به عنوان مثال، به روز رسانی شهروندان با اطلاعات بلادرنگ در مورد شلوغی در یک فضای عمومی، به جمع آوری داده های مکان فردی در آن فضا بستگی دارد.
تصویر 3: نگرانی های استرالیایی ها درباره برنامه ردیابی تماس COViDSafe نشان دهنده لزوم محافظت های شفاف در هنگامی است که از شهروندان خواسته می شود داده های خود را به اشتراک بگذارند. Lukas Coch / AAP
داده های سطح فردی همچنین برای هماهنگی پاسخ ها در مواقع اضطراری مفید هستند. به عنوان مثال، ردیابی مخاطب به عنوان ابزاری اساسی در کاهش سرعت انتقال بیماری ظاهر شده است.
ابتکار عمل های فناورانه پایه شهر هوشمند می تواند جمع آوری، تجزیه و تحلیل و گزارش چنین داده هایی را فعال کند. اما سوء استفاده از اطلاعات باعث از بین رفتن اعتماد می شود و شهروندان را از به اشتراک گذاشتن داوطلبانه داده های خود باز می دارد.
برنامه ریزان شهر باید در مورد چگونگی توازن کارایی راه حل های مبتنی بر فناوری با نگرانی های مربوط به حریم خصوصی شهروندان فکر کنند. بخش عمده ای از آمریکایی های نظرسنجی شده معتقدند که این بیماری همه گیر یک شوخی فریب آمیز است یا این که تهدید آن به دلایل سیاسی بزرگ نمایی می شود. حسابرسی ها مستقل راه حل ها توسط شخص ثالث می تواند به رفع این نگرانی ها کمک کند. گزارش حسابرسی MIT Technology Review در مورد برنامه های ردیابی مخاطب، نمونه ای از آنها در خلال این همه گیری است.
همچنین ایجاد سیاست های قدرتمند مدیریت داده ها مهم است. این ها می توانند به تقویت اعتماد و تشویق اشتراک داوطلبانه داده ها توسط شهروندان کمک کنند.
با استفاده از چندین مطالعه موردی، شرکت مشاور PwC چارچوبی هفت لایه برای حاکمیت داده ها پیشنهاد کرده است. این توازن نگرانی های مربوط به حفظ حریم خصوصی شهروندان و اثر بخشی ابتکارات شهر هوشمند را "کلید تحقق پتانسیل شهر هوشمند" توصیف می کند.
از آن جا که خواهی نخواهی از این بیماری همه گیر بیرون می آییم، باید در مورد سیاست های حاکمیتی داده ای که باید پیاده سازی کنیم با دقت فکر کنیم. این مهم است که مقامات شهری از پذیرندگان اولیه بیاموزند.
منبع: سمیر هَسیجا - INSEAD
