بیبی هیبت (س) خواهر حضرت معصومه (س)
تعدادی از دختران والاگهر حضرت موسیبن جعفر علیهالسلام « فاطمه » نام داشتند.
محدّثان، مورخان، سیره نویسان، تذکره نویسان و نسب شناسان، به هنگام شمارش دختران حضرت موسیبن جعفر علیهالسلام از چند دختر به نام فاطمه نام بردهاند.(1)
سبط ابن جوزی ، یکی از بزرگان علمای اهل سنّت ـ در قرن هفتم ـ به هنگام شمارش فرزندان امام کاظم علیهالسلام ، از چهار دختر به شرح زیر یاد کردهاست :
1 ـ فاطمه کبری
2 ـ فاطمه صغری
3 ـ فاطمه وُسطی
4 ـ فاطمه اُخری (2)
« فاطمه کبری » مشهور به « حضرت معصومه علیهاالسلام » در « قم » مدفون است و حرم باشکوهی دارد که همه روزه هزاران نفر از شیفتگان خاندان عصمت و طهارت، از داخل و خارج کشور، برای عتبه بوسی آستان بلند جایگاهش به این شهر مقدس روی میآورند.
« فاطمه صغری علیهاالسلام » مشهور به « بیبی هیبت » در مدخل شهر « باکو » پایتخت آذربایجان شوروی مدفون است.
« فاطمه وسطی » مشهور به « ستّی فاطمه » در « اصفهان » مدفون است و حرم قدیمی با شکوهی دارد.
« فاطمه اخری » مشهور به « خواهر امام » در « رشت » مدفون است و حرم باصفائی دارد.
آستانه مبارکه « بیبیهیبت » در طول قرون و اعصار مورد توجه خاص شیعیان شیفته و دلسوخته بود، که از اقطار و اکناف جهان برای آستان بوسی حرم مطهّرش رخت سفر میبستند و رنج سفر برخود هموار میکردند و به سوی مرقد شریفش میشتافتند و پیشانی ادب برآستان ملک پاسبانش میسائیدند.
مردم مسلمان و علاقمند به خاندان عصمت و طهارت، در مقابل دژخیمان خون آشام کمونیسم، قدرت ابراز هیچ عکس العملی نداشتند، جز اینکه هرگز از روی قبر مطهر جگر گوشه حضرت موسیبن جعفر علیهالسلام عبور نکردند و همواره از حاشیه خیابان عبور کردند.
نظام مستبدّ و خون آشام کمونیستی برای مجبور ساختن مردم به عبور از روی قبور مطهّره، از دو طرف محل حرم بیبی، ستونهایی نصب کردند و بر فراز قبر مطهر طاق نصرت زدند، تا دیگر گزیری از عبور بر فراز قبور نباشد ولی مردم آگاه در صفهای بسیار طولانی با حوصله و تحمل بینظیری توقّف میکردند، تا از گذرگاه باریکی که در دو طرف طاق نصرت برای عبور پیادهها منظور شده بود عبور کنند.
شاهدان عینی میگویند: در مواقعی که ترافیک سنگین بود، اتوموبیلها در صفهای چند کیلومتری میایستادند و هرگز از روی قبر مطهر عبور نمیکردند.
پس از فروپاشی نظام کمونیستی، شیعیان شیفته و پاکباخته، با تلاش فراوان به تجدید بنای حرم مطهر آن حضرت اقدام نمودند و فاز اول آن، روز هفدهم ربیع الاول 1419 ه•• .(4) سالروز ولادت با سعادت حضرت ختمیمرتبت و میلاد مسعود پیشوای ششم شیعیان، طی مراسم باشکوهی رسماً افتتاح گردید.
و اینک مصمّم هستند که تعداد 114 منزل مسکونی موجود در اطراف حرم مطهر را خریداری کرده، مسجد باشکوهی در کنار حرم مطهر آن حضرت به سبک مسجد اعظم قم تأسیس نمایند.
در حرم مطهر بیبیهیبت صورت چهار قبر هست که روی هریک از آنها تخته سنگ بزرگی است که به 88 سال پیش مربوط میشود.
روی سنگ قبر مطهر بیبیهیبت مطالبی نوشته شده که در اثر فرسودگی به طور کامل خوانده نمیشود، به خصوص که به هنگام منفجر کردن از وسط دو نیم شده و بیش از نیم قرن در زیر خاک مانده است.
پس از تلاش فراوان به کمک فیلمهای مختلفی که از زوایههای مختلف گرفته شده، برخی از کلمات آن را خواندیم و برخی دیگر را نتوانستیم بخوانیم و لذا کلمات خوانا را در اینجا میآوریم و به جای کلمات ناخوانا سه نقطه قرار میدهیم:
«... هذا المرقد المنوّر و المضجع المطهّر لسیّدتنا و مولاتنا، بضعة الرّسول و سلالة البتول، عصمة ... الدّین ... الصّدیقة المسمّاة بحکیمة بنت الامام موسی بنجعفر صلواتاللّه علیها و علیهما و القبور الثلاثة الّتی... قبور اولادهاالکرام علیهم الرّحمة و الرّضوان، انّ اللّه علی کلّ شیء قدیر. شیّد هذه القبور الشّریفه عمدة الأخیار الحاج علیاصغر بادکویه، احسن اللّه له الجزاء و اکمل اللّه اجره، فی سنة 1332 الهجرة النبویة».
به طوری که در خطوط سنگ قبر شریف منعکس است، حضرت «بیبی هیبت» در میان اهالی آن سامان، ملقّب به «حکیمه» و مشهور به «بیبیهیبت» میباشد ولی به طوری که در منابع فراوان تصریح شده، نام گرامی آن حضرت «فاطمه صغری» میباشد، که در آن منطقه به « حکیمه » ملقّب شده و به «بیبیهیبت» شهرت یافته است.
در اینجا به تعدادی از منابعی که در آنها تصریح شده که نام نامی بیبیهیبت «فاطمه صغری» میباشد، اشاره میکنیم:
1 ـ تحفة العالم، از علامه سید جعفر آل بحرالعلوم.(5)
2 ـ مرآت البلدان، از محمد حسنخان اعتماد السّلطنه.(6)
3 ـ از آستارا تا استراباد، از دکتر منوچهر ستوده.(7)
4 ـ لغتنامه دهخدا، از شادروان علیاکبر دهخدا.(8)
5 ـ حیاة الامام موسی بن جعفر علیهالسلام از علاّمه باقر شریف قرشی.(9)
باتوجه به منابع فوق و دیگر منابعی که در آنها تصریح شده که حرم شریف موجود در «باکو» مربوط به «فاطمه صغری» دختر موسی بن جعفر علیهالسلام میباشد، تردیدی نمیماند در اینکه نام شریف بیبیهیبت «فاطمه صغری» میباشد ولی در آنجا به «حکیمه» ملقّب شده و به «بیبیهیبت» اشتهار یافته است، چنانکه خواهرش «فاطمه کبری» به «حضرت معصومه» علیهاالسلام مشهور شده، دیگر خواهرانش: «فاطمه وسطی» به «ستّی فاطمه» و «فاطمه اخری» به «خواهر امام» شهرت یافتهاند.
اما در مورد اشتهار آن حضرت به «بیبیهیبت» مشهور در میان اهالی آن سامان این است که به هنگام عزیمت آن بزرگوار به منطقه باکو، مرد صالح و سعادتمندی که افتخار هدایت قایق حامل آن حضرت را از رشت تا باکو، خداوند منان به او ارزانی فرمود «هیبت» نام داشت.
این مرد سعادتمند همواره به این توفیق ربّانی که شامل حالش شده بود، مباهات میکرد و هنگامی که میخواست از آن حضرت یاد کند میگفت: «بیبیِ من».
براین اساس از همان اوان نام آن بانوی بزرگ «بیبی هیبت» شهرت یافت و با گذشت زمان به صورت مخفّف «بیبیهیبت» (باحذف کسره) تعبیر گردید. و اینک همگان آن امامزاده واجب التعظیم را به عنوان «بیبیهیبت» میشناسند و در همه اسناد و منابع به همین عنوان یاد شده است.
از بررسی اسناد و منابع استفاده میشود که این بانوی بزرگ در یک فرسخی شهر باکو در روستای معروف به «شیخ کَندی» رحل اقامت افکنده و همه عمر مبارک خود را با عبادت حق تعالی سپری کرده است.
خانهای که این بانوی بزرگ در آن سکونت داشت، تاکنون محافظت شده و محل محراب عبادتش تا به امروز به عنوان مکانی مقدس زیارتگاه خاصّ و عام میباشد. چنانکه محراب عبادت خواهرش حضرت معصومه علیهاالسلام نیز در قم محافظت شده و به عنوان « بیت النّور » در تاریخ ثبت شده و خانه مسکونی حضرتش تبدیل به مدرسه شده و « ستّیه » شهرت یافته است.
اهالی با ایمان و شیعیان با اخلاص روستای شیخ، پس از ارتحال جگرگوشه حضرت موسی بن جعفر علیهالسلام با اندوه فراوان پیکر پاکش را در محل حرم فعلیاش به خاک سپردند و بر فراز قبر شریفش سایبان ساختند. و سه تن از منسوبین خاندان عصمت و طهارت را در کنار مرقد مطهّرش دفن کردند و این ودیعه گرانبهای اهلبیت پیامبر صلیاللهعلیهوآله را ارج نهادند و در همه ایّام زیارتی به عتبه بوسی آستان بلند جایگاهش تشرّف یافتند و در هر مشکلی به محضر مقدسش پناه بردند و حاجتروا باز گشتند.
با مشاهده روز افزون این کرامات، نذورات فراوان بر قبر شریفش نثار گردید و با این نذورات و تبرّعات گنبد و بارگاه مجلّلتر و باشکوهتری برفراز قبرشریفش ساختهشدو به صورتیکیاز شاهکارهای معماری شرق درآمد.
در این حرم با صفا زیباترین معماری شیروان ـ آبشرون به کار رفت، منارههای زیبا، گنبد با عظمت، سالنهای بزرگ، دو مسجد و تعدادی بنا، مقبره و سردابه در اطراف آن ساخته شد.
این حرم باصفا به صورت میراث گرانبهائی در آمد که در آن هنراسلامی از لحاظ سنگتراشی، خطاطی و نقاشی، به صورت گنجینه ارزشمندی از کتابخانه، تابلو، سنگ نوشته و دست نویس در معرض تماشای زائران و جهانگردان به نمایش گذاشته شد.
ولی افسوس که همه این گنجینهها در حمله ددمنشانه کمونیستها از بین رفت و این آثار گرانبها که نشانه تعالی و ترقی و پیشرفت فرهنگ و مدنیّت بود، در آتش بیداد سوخت و این حرم باصفا که گذشته از آثار معنوی، در حیات سیاسی و اقتصادی منطقه سهم به سزائی داشت، با خاک یکسان گردید.
مقبرههای فراوانی در اطراف حرم بیبیهیبت بود که متعلّق به روحانیان، مدرسان، متولّیان و خدمتگزاران حرم بود، که همه آنها نیز با دینامیت منفجر و با خاک یکسان شد.
تعدادی از تخته سنگهای مربوط به این مقبرهها که از مرمر و دیگر سنگهای قیمتی بود، در موزه آرکئولوژی باکو: « آذربایجان تاریخ موزهسی » محافظت میشود.
در برخی از تابلوهای موجود، تاریخ 700 هجری ثبت شده و نام «محمود بن سعد» به عنوان معمار آمده است.
در تخته سنگی که به زبان عربی، در دروازه واقع در شمال زیارتگاه نصب شده بود، تاریخ تأسیس این درگاه به سال 1018 ه•• . به فرمان شاه عباس کبیر ثبت شده است. عکس نگاتیو یکی از کتیبههای حرم بیبیهیبت در آرشیو علمی «انیستیتو تاریخ رسپوبلیکا EA » شماره 9017 محافظت میشود.
در کتیبه دیگری از «سیدفضلاللّه» پسر سید لطیف نیشابوری یاد شده، که به سال 977 ه•• . اقدام به تأسیس مسجدی در کنار حرم بیبیهیبت نموده است.
در این منابع از شخص دیگری به نام «حاجی شریف» پسر شیخ عابدین گفتگو شده، که اصلاً اهل نیشابور بوده، برای ارشاد خلق و ترویج مذهب به باکو آمده، در حرم بیبیهیبت انجام وظیفه نموده، سرانجام در حجرهای که خود به سال 1046 ه•• . ساخته بود، مدفون شده است.
در آثار تحقیقی فراوانی پیرامون حرم مطهّر بیبیهیبت و ساختمانهای وابسته آن گفتگو شده، که عمدتاً به زبان روسی میباشد، ما در اینجا تعدادی از این آثار تحقیقی را معرّفی میکنیم:
1 ـ کتاب « تاریخ قرون وسطای باکو » از: س. ب. آشوربیلی،چاپ 1964 م.
2 ـ کتاب « تاریخ مناسبات فئودالی آذربایجان و ارمنستان، در قرنهای 16 ـ 19» از: ای. پ. پتروشوسکی، چاپ 1949 م. لنینگراد.
وی در این کتاب متن کامل فرمان شاه عباس دوم و فرازی از فرمان شاه عباس کبیر را در مورد مقبره «بیبیهیبت» همراه با ترجمه روسی آن آورده است.
3 ـ رساله « روستای شیخلر » از: ق. صادقی، چاپ 1925م. باکو.
او در این رساله از نسب بیبیهیبت و نام گرامی او و همچنین ساختمانهای وابسته به آستانه بیبیهیبت گفتگو کرده است.
4 ـ کتاب « سفری به شمال ایران » از: ای. برزین، چاپ 1852م. مؤلف به سال 1841م. به باکو سفر کرده، برخی از کتیبههای حرم بیبیهیبت را خوانده، آنها را رونویس کرده، همراه ترجمه روسی آنها در کتاب خود آورده است.
5 ـ کتاب « سکّههای قرن چهاردهم ایلخانیان » از: م. آ.
سیف الدّینی، نشریه شماره 5012 انیستیتوی علم تاریخ.
وی در این کتاب نظرات پژوهشگران گذشته، چون: دُرن، سیسو، پاخُمُو، علیزاده و حقّی را بر اساس یافتههای سکّه شناسی تکمیل کرده، نکات مبهمی را به دست آورده است. از جمله این که: «ابوالفتح فرّخزاد» که در کتاب سفری به شمال ایران به عنوان بانیِ مسجد متصل به حرم بیبیهیبت یاد شده، یکی از حکمرانان ایلخانی بوده، که در حدود 665ـ699ه••. حاکم شیروان بوده است.
6 ـ رساله « کاسپییه » از: ب. آ. دُرن، چاپ 1875 م.
وی در این کتاب معتقد شده که محل حرم بیبیهیبت قبلاً قلعه بوده است.
7 ـ مقاله « ع. ک. علیاکبر اوف » چاپ 1960م. باکو.
وی در این مقاله منارهای را که در کنار حرم مطهر بیبیهیبت بود، به عنوان یک اثر مربوط به دوران شکوفائی معماری سلجوقیان دانسته است.
8 ـ کتاب « بارگاههای آذربایجان » از: م. نئومام، چاپ 1992 م. باکو.
وی در این کتاب از حرم مطهر بیبیهیبت و ساختمانهای پیرامون آن به تفصیل بحث کرده است.
9 ـ کتاب « اسناد مربوط به تاریخ قرون وسطایباکو » از: ت.م.موسوی،چاپ1967 م.باکو.
وی در این کتاب اسناد مربوط به حرم مطهر بیبی هیبت را با شرح و تفصیل آورده است.
10 ـ اسناد گرد آمده در « آرشیِو علوم آکادیمیک شوروی » که در بخش ب. آ. دُرن، در « لنینگراد » محافظت میشود.
در این میان تعداد ده فرمان از سلاطین صفویّه، در مورد املاک و رقبات موقوفه بیبیهیبت و نصب متولّیان حرم مطهر آن حضرت در دست است، که انشاء اللّه متن آنها را در آینده، از نظر خوانندگان گرامی خواهیم گذراند.
/خ
محدّثان، مورخان، سیره نویسان، تذکره نویسان و نسب شناسان، به هنگام شمارش دختران حضرت موسیبن جعفر علیهالسلام از چند دختر به نام فاطمه نام بردهاند.(1)
سبط ابن جوزی ، یکی از بزرگان علمای اهل سنّت ـ در قرن هفتم ـ به هنگام شمارش فرزندان امام کاظم علیهالسلام ، از چهار دختر به شرح زیر یاد کردهاست :
1 ـ فاطمه کبری
2 ـ فاطمه صغری
3 ـ فاطمه وُسطی
4 ـ فاطمه اُخری (2)
« فاطمه کبری » مشهور به « حضرت معصومه علیهاالسلام » در « قم » مدفون است و حرم باشکوهی دارد که همه روزه هزاران نفر از شیفتگان خاندان عصمت و طهارت، از داخل و خارج کشور، برای عتبه بوسی آستان بلند جایگاهش به این شهر مقدس روی میآورند.
« فاطمه صغری علیهاالسلام » مشهور به « بیبی هیبت » در مدخل شهر « باکو » پایتخت آذربایجان شوروی مدفون است.
« فاطمه وسطی » مشهور به « ستّی فاطمه » در « اصفهان » مدفون است و حرم قدیمی با شکوهی دارد.
« فاطمه اخری » مشهور به « خواهر امام » در « رشت » مدفون است و حرم باصفائی دارد.
آستانه مبارکه « بیبیهیبت » در طول قرون و اعصار مورد توجه خاص شیعیان شیفته و دلسوخته بود، که از اقطار و اکناف جهان برای آستان بوسی حرم مطهّرش رخت سفر میبستند و رنج سفر برخود هموار میکردند و به سوی مرقد شریفش میشتافتند و پیشانی ادب برآستان ملک پاسبانش میسائیدند.
.jpg "بیبی هیبت (س) خواهر حضرت معصومه (س)")
مردم مسلمان و علاقمند به خاندان عصمت و طهارت، در مقابل دژخیمان خون آشام کمونیسم، قدرت ابراز هیچ عکس العملی نداشتند، جز اینکه هرگز از روی قبر مطهر جگر گوشه حضرت موسیبن جعفر علیهالسلام عبور نکردند و همواره از حاشیه خیابان عبور کردند.
نظام مستبدّ و خون آشام کمونیستی برای مجبور ساختن مردم به عبور از روی قبور مطهّره، از دو طرف محل حرم بیبی، ستونهایی نصب کردند و بر فراز قبر مطهر طاق نصرت زدند، تا دیگر گزیری از عبور بر فراز قبور نباشد ولی مردم آگاه در صفهای بسیار طولانی با حوصله و تحمل بینظیری توقّف میکردند، تا از گذرگاه باریکی که در دو طرف طاق نصرت برای عبور پیادهها منظور شده بود عبور کنند.
شاهدان عینی میگویند: در مواقعی که ترافیک سنگین بود، اتوموبیلها در صفهای چند کیلومتری میایستادند و هرگز از روی قبر مطهر عبور نمیکردند.
پس از فروپاشی نظام کمونیستی، شیعیان شیفته و پاکباخته، با تلاش فراوان به تجدید بنای حرم مطهر آن حضرت اقدام نمودند و فاز اول آن، روز هفدهم ربیع الاول 1419 ه•• .(4) سالروز ولادت با سعادت حضرت ختمیمرتبت و میلاد مسعود پیشوای ششم شیعیان، طی مراسم باشکوهی رسماً افتتاح گردید.
و اینک مصمّم هستند که تعداد 114 منزل مسکونی موجود در اطراف حرم مطهر را خریداری کرده، مسجد باشکوهی در کنار حرم مطهر آن حضرت به سبک مسجد اعظم قم تأسیس نمایند.
در حرم مطهر بیبیهیبت صورت چهار قبر هست که روی هریک از آنها تخته سنگ بزرگی است که به 88 سال پیش مربوط میشود.
روی سنگ قبر مطهر بیبیهیبت مطالبی نوشته شده که در اثر فرسودگی به طور کامل خوانده نمیشود، به خصوص که به هنگام منفجر کردن از وسط دو نیم شده و بیش از نیم قرن در زیر خاک مانده است.
پس از تلاش فراوان به کمک فیلمهای مختلفی که از زوایههای مختلف گرفته شده، برخی از کلمات آن را خواندیم و برخی دیگر را نتوانستیم بخوانیم و لذا کلمات خوانا را در اینجا میآوریم و به جای کلمات ناخوانا سه نقطه قرار میدهیم:
«... هذا المرقد المنوّر و المضجع المطهّر لسیّدتنا و مولاتنا، بضعة الرّسول و سلالة البتول، عصمة ... الدّین ... الصّدیقة المسمّاة بحکیمة بنت الامام موسی بنجعفر صلواتاللّه علیها و علیهما و القبور الثلاثة الّتی... قبور اولادهاالکرام علیهم الرّحمة و الرّضوان، انّ اللّه علی کلّ شیء قدیر. شیّد هذه القبور الشّریفه عمدة الأخیار الحاج علیاصغر بادکویه، احسن اللّه له الجزاء و اکمل اللّه اجره، فی سنة 1332 الهجرة النبویة».
به طوری که در خطوط سنگ قبر شریف منعکس است، حضرت «بیبی هیبت» در میان اهالی آن سامان، ملقّب به «حکیمه» و مشهور به «بیبیهیبت» میباشد ولی به طوری که در منابع فراوان تصریح شده، نام گرامی آن حضرت «فاطمه صغری» میباشد، که در آن منطقه به « حکیمه » ملقّب شده و به «بیبیهیبت» شهرت یافته است.
در اینجا به تعدادی از منابعی که در آنها تصریح شده که نام نامی بیبیهیبت «فاطمه صغری» میباشد، اشاره میکنیم:
1 ـ تحفة العالم، از علامه سید جعفر آل بحرالعلوم.(5)
2 ـ مرآت البلدان، از محمد حسنخان اعتماد السّلطنه.(6)
3 ـ از آستارا تا استراباد، از دکتر منوچهر ستوده.(7)
4 ـ لغتنامه دهخدا، از شادروان علیاکبر دهخدا.(8)
5 ـ حیاة الامام موسی بن جعفر علیهالسلام از علاّمه باقر شریف قرشی.(9)
باتوجه به منابع فوق و دیگر منابعی که در آنها تصریح شده که حرم شریف موجود در «باکو» مربوط به «فاطمه صغری» دختر موسی بن جعفر علیهالسلام میباشد، تردیدی نمیماند در اینکه نام شریف بیبیهیبت «فاطمه صغری» میباشد ولی در آنجا به «حکیمه» ملقّب شده و به «بیبیهیبت» اشتهار یافته است، چنانکه خواهرش «فاطمه کبری» به «حضرت معصومه» علیهاالسلام مشهور شده، دیگر خواهرانش: «فاطمه وسطی» به «ستّی فاطمه» و «فاطمه اخری» به «خواهر امام» شهرت یافتهاند.
اما در مورد اشتهار آن حضرت به «بیبیهیبت» مشهور در میان اهالی آن سامان این است که به هنگام عزیمت آن بزرگوار به منطقه باکو، مرد صالح و سعادتمندی که افتخار هدایت قایق حامل آن حضرت را از رشت تا باکو، خداوند منان به او ارزانی فرمود «هیبت» نام داشت.
این مرد سعادتمند همواره به این توفیق ربّانی که شامل حالش شده بود، مباهات میکرد و هنگامی که میخواست از آن حضرت یاد کند میگفت: «بیبیِ من».
براین اساس از همان اوان نام آن بانوی بزرگ «بیبی هیبت» شهرت یافت و با گذشت زمان به صورت مخفّف «بیبیهیبت» (باحذف کسره) تعبیر گردید. و اینک همگان آن امامزاده واجب التعظیم را به عنوان «بیبیهیبت» میشناسند و در همه اسناد و منابع به همین عنوان یاد شده است.
از بررسی اسناد و منابع استفاده میشود که این بانوی بزرگ در یک فرسخی شهر باکو در روستای معروف به «شیخ کَندی» رحل اقامت افکنده و همه عمر مبارک خود را با عبادت حق تعالی سپری کرده است.
خانهای که این بانوی بزرگ در آن سکونت داشت، تاکنون محافظت شده و محل محراب عبادتش تا به امروز به عنوان مکانی مقدس زیارتگاه خاصّ و عام میباشد. چنانکه محراب عبادت خواهرش حضرت معصومه علیهاالسلام نیز در قم محافظت شده و به عنوان « بیت النّور » در تاریخ ثبت شده و خانه مسکونی حضرتش تبدیل به مدرسه شده و « ستّیه » شهرت یافته است.
اهالی با ایمان و شیعیان با اخلاص روستای شیخ، پس از ارتحال جگرگوشه حضرت موسی بن جعفر علیهالسلام با اندوه فراوان پیکر پاکش را در محل حرم فعلیاش به خاک سپردند و بر فراز قبر شریفش سایبان ساختند. و سه تن از منسوبین خاندان عصمت و طهارت را در کنار مرقد مطهّرش دفن کردند و این ودیعه گرانبهای اهلبیت پیامبر صلیاللهعلیهوآله را ارج نهادند و در همه ایّام زیارتی به عتبه بوسی آستان بلند جایگاهش تشرّف یافتند و در هر مشکلی به محضر مقدسش پناه بردند و حاجتروا باز گشتند.
.jpg "بیبی هیبت (س) خواهر حضرت معصومه (س)")
با مشاهده روز افزون این کرامات، نذورات فراوان بر قبر شریفش نثار گردید و با این نذورات و تبرّعات گنبد و بارگاه مجلّلتر و باشکوهتری برفراز قبرشریفش ساختهشدو به صورتیکیاز شاهکارهای معماری شرق درآمد.
در این حرم با صفا زیباترین معماری شیروان ـ آبشرون به کار رفت، منارههای زیبا، گنبد با عظمت، سالنهای بزرگ، دو مسجد و تعدادی بنا، مقبره و سردابه در اطراف آن ساخته شد.
این حرم باصفا به صورت میراث گرانبهائی در آمد که در آن هنراسلامی از لحاظ سنگتراشی، خطاطی و نقاشی، به صورت گنجینه ارزشمندی از کتابخانه، تابلو، سنگ نوشته و دست نویس در معرض تماشای زائران و جهانگردان به نمایش گذاشته شد.
ولی افسوس که همه این گنجینهها در حمله ددمنشانه کمونیستها از بین رفت و این آثار گرانبها که نشانه تعالی و ترقی و پیشرفت فرهنگ و مدنیّت بود، در آتش بیداد سوخت و این حرم باصفا که گذشته از آثار معنوی، در حیات سیاسی و اقتصادی منطقه سهم به سزائی داشت، با خاک یکسان گردید.
مقبرههای فراوانی در اطراف حرم بیبیهیبت بود که متعلّق به روحانیان، مدرسان، متولّیان و خدمتگزاران حرم بود، که همه آنها نیز با دینامیت منفجر و با خاک یکسان شد.
تعدادی از تخته سنگهای مربوط به این مقبرهها که از مرمر و دیگر سنگهای قیمتی بود، در موزه آرکئولوژی باکو: « آذربایجان تاریخ موزهسی » محافظت میشود.
در برخی از تابلوهای موجود، تاریخ 700 هجری ثبت شده و نام «محمود بن سعد» به عنوان معمار آمده است.
در تخته سنگی که به زبان عربی، در دروازه واقع در شمال زیارتگاه نصب شده بود، تاریخ تأسیس این درگاه به سال 1018 ه•• . به فرمان شاه عباس کبیر ثبت شده است. عکس نگاتیو یکی از کتیبههای حرم بیبیهیبت در آرشیو علمی «انیستیتو تاریخ رسپوبلیکا EA » شماره 9017 محافظت میشود.
در کتیبه دیگری از «سیدفضلاللّه» پسر سید لطیف نیشابوری یاد شده، که به سال 977 ه•• . اقدام به تأسیس مسجدی در کنار حرم بیبیهیبت نموده است.
در این منابع از شخص دیگری به نام «حاجی شریف» پسر شیخ عابدین گفتگو شده، که اصلاً اهل نیشابور بوده، برای ارشاد خلق و ترویج مذهب به باکو آمده، در حرم بیبیهیبت انجام وظیفه نموده، سرانجام در حجرهای که خود به سال 1046 ه•• . ساخته بود، مدفون شده است.
در آثار تحقیقی فراوانی پیرامون حرم مطهّر بیبیهیبت و ساختمانهای وابسته آن گفتگو شده، که عمدتاً به زبان روسی میباشد، ما در اینجا تعدادی از این آثار تحقیقی را معرّفی میکنیم:
1 ـ کتاب « تاریخ قرون وسطای باکو » از: س. ب. آشوربیلی،چاپ 1964 م.
2 ـ کتاب « تاریخ مناسبات فئودالی آذربایجان و ارمنستان، در قرنهای 16 ـ 19» از: ای. پ. پتروشوسکی، چاپ 1949 م. لنینگراد.
وی در این کتاب متن کامل فرمان شاه عباس دوم و فرازی از فرمان شاه عباس کبیر را در مورد مقبره «بیبیهیبت» همراه با ترجمه روسی آن آورده است.
3 ـ رساله « روستای شیخلر » از: ق. صادقی، چاپ 1925م. باکو.
او در این رساله از نسب بیبیهیبت و نام گرامی او و همچنین ساختمانهای وابسته به آستانه بیبیهیبت گفتگو کرده است.
4 ـ کتاب « سفری به شمال ایران » از: ای. برزین، چاپ 1852م. مؤلف به سال 1841م. به باکو سفر کرده، برخی از کتیبههای حرم بیبیهیبت را خوانده، آنها را رونویس کرده، همراه ترجمه روسی آنها در کتاب خود آورده است.
5 ـ کتاب « سکّههای قرن چهاردهم ایلخانیان » از: م. آ.
سیف الدّینی، نشریه شماره 5012 انیستیتوی علم تاریخ.
وی در این کتاب نظرات پژوهشگران گذشته، چون: دُرن، سیسو، پاخُمُو، علیزاده و حقّی را بر اساس یافتههای سکّه شناسی تکمیل کرده، نکات مبهمی را به دست آورده است. از جمله این که: «ابوالفتح فرّخزاد» که در کتاب سفری به شمال ایران به عنوان بانیِ مسجد متصل به حرم بیبیهیبت یاد شده، یکی از حکمرانان ایلخانی بوده، که در حدود 665ـ699ه••. حاکم شیروان بوده است.
6 ـ رساله « کاسپییه » از: ب. آ. دُرن، چاپ 1875 م.
وی در این کتاب معتقد شده که محل حرم بیبیهیبت قبلاً قلعه بوده است.
7 ـ مقاله « ع. ک. علیاکبر اوف » چاپ 1960م. باکو.
وی در این مقاله منارهای را که در کنار حرم مطهر بیبیهیبت بود، به عنوان یک اثر مربوط به دوران شکوفائی معماری سلجوقیان دانسته است.
8 ـ کتاب « بارگاههای آذربایجان » از: م. نئومام، چاپ 1992 م. باکو.
وی در این کتاب از حرم مطهر بیبیهیبت و ساختمانهای پیرامون آن به تفصیل بحث کرده است.
9 ـ کتاب « اسناد مربوط به تاریخ قرون وسطایباکو » از: ت.م.موسوی،چاپ1967 م.باکو.
وی در این کتاب اسناد مربوط به حرم مطهر بیبی هیبت را با شرح و تفصیل آورده است.
10 ـ اسناد گرد آمده در « آرشیِو علوم آکادیمیک شوروی » که در بخش ب. آ. دُرن، در « لنینگراد » محافظت میشود.
در این میان تعداد ده فرمان از سلاطین صفویّه، در مورد املاک و رقبات موقوفه بیبیهیبت و نصب متولّیان حرم مطهر آن حضرت در دست است، که انشاء اللّه متن آنها را در آینده، از نظر خوانندگان گرامی خواهیم گذراند.
پی نوشت :
1 ـ ارشاد: ج 2، ص 244؛ دلائل الامامه، ص 309؛ اعلام الوری، ج 2، ص 36؛ تاج الموالید، ص 47؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج 4، ص 324؛ کشف الغمّه، ج 3، ص 26؛ المستجاد، ص 200؛ حبیب الّسیر، ج 2، ص 81؛ تاریخ برگزیده، ص 204؛ الفصول المهّمه، ص 242؛ اعیان الشیعه، ج 2، ص 5؛ جامع الانساب، ج 1، ص 85؛ موسوعة العتبات المقدّسه، ج 9، ص 58، تواریخ النّبی والآل، ص 125 و غیره
2 ـ تذکرة الخواصّ، ص 315.
3 ـ برابر شهریور 1315 ش••. و رجب 1355 ه•• ق.
4 ـ برابر 21/4/1377ش. و 12/7/1998 م.
5 ـ تحفة العالم، ص 37.
6 ـ مرآت البلدان، ج 1، ص 255.
7 ـ از آستارا تا استراباد، ج 2، ص 180.
8 ـ لغتنامه دهخدا، حرف ب، ص 518.
9 ـ حیاةالامام موسیبنجعفر(علیه السّلام) ، ج2،ص439.
/خ
