وظایف منتظران حقیقی (9)
همیشه و در همه ی امور به مهر بیکران، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) توسل جوئیم
اَینَ بابُ الله الَّذی مِنهُ یُوتی
کجاست آن درگاه الهی که از آن به حریم خدا در آیند؟
اَینَ السَّبَبُ المُتَّصِلُ بَینَ الاَرض وَ السَّماءِ
کجاست آن وسیله ای که فیوضات آسمان را به اهل زمین می رساند؟
همانگونه که در این فقرات از دعای ندبه مشاهده می شود، ولیّ زمان حضرت صاحب الزمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هم واسطه ی رساندن فیض ها و برکات الهی به موجودات و انسانها است. و هم درگاهی است که باید از آن به پیشگاه پروردگار وارد شد.
او « اسم الله » است که بنا به گفته ی قرآن کریم باید به آن متوسل شد.
در قرآن کریم، سوره ی اعراف، آیه ی 180 آمده است: « وَ لِلّه الاَسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بها » ، برای خداوند نامهای نیکی است او را به آن نامها بخوانید.
امام رضا (علیه السلام) در مورد آیه ی مذکور می فرماید:
هرگاه سختی و گرفتاری به شما روی آورد بوسیله ی ما از خدای عزّ و جلّ کمک بخواهید، 1
با توجه به مطالب فوق معلوم می گردد که انسان باید هنگام در خواست حوائج از درگاه الهی، و هنگام مشکلات و در ماندگی ها، و بطور کلی در همه ی امور و حالات همواره به مهر بیکران، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) متوسل شده و از او استمداد و کمک بخواهد. او را در پیشگاه خداوند واسطه و شفیع قرار دهد و امیدوار باشد که خداوند نیز او را اجابت خواهد نمود، همانگونه که جناب سلمان می فرماید: از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که می فرمودند:
همانا خدای عزّ و جلّ می فرماید: ای بندگان من! آیا چنین نیست که هر کس حاجت های بزرگی از شما بخواهد آنها را برای او برآورده نمی سازید مگر اینکه بوسیله ی محبوب ترین افراد نزد شما واسطه بیاورد، که آن حاجت را به احترام شفاعت کننده برایش برآورید؟ توجه کنید و بدانید که گرامی ترین و برترین مخلوق نزد من، محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و برادر او، علی (علیه السلام) و بعد از آن امامانی هستند که به سوی من وسیله هستند. همانا هرکس حاجتی برایش اهمیت دارد که نفع آن را می خواهد، یا حادثه ای بزرگ بر او پیدا شده که می خواهد ضرر آن از او دفع شود، باید مرا به ( وسیله ی ) محمد و خاندان معصوم او بخواند تا اینکه حاجت او را برآورده سازم، بهتر از کسی که عزیزترین کسانش را نزد او شفیع می برید و آن را بر می آورد.2
همانگونه که از این حدیث مستفاد می شود، توسل و استغاثه منحصر به امام زمان سلام الله علیه نیست و برای همه ی ائمه علیهم السلام نیز ثابت است، اما اختصاص خاصی به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نسبت به این امر آن حضرت از امتیاز خاصی برخوردار است. تا آنجا که یکی از القاب خاص امام زمان ( ارواحنا فداه ) « الغوث » به معنای فریاد رس می باشد.
باید توجه داشت آنچه که در توسل به آن حضرت مهم است حضور قلب و توجه کامل به ساحت مقدس آن امام عزیز، و پاک نمودن روح و قلب از گناهان است.
یکی از استغاثه های به امام زمان(علیه السلام) دعایی است که خود حضرت به ابوالحسن محمد بن احمد بن ابی اللّیت در خواب تعلیم نموده است. ابوالحسن (مذکور) از ترس کشته شدن به قبرستان قریش گریخته بود که آن حضرت این دعا را به ایشان تعلیم نمودند و به برکت این دعا از کشته شدن نجات یافت. متن دعا به شرح زیر است:
دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِى الاَْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِيانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِرانِ يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرينَ
ترجمه ی دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
خدایا بلایا و مصایب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار ما برداشته شد و امیدم نا امید شد و زمین بر ما تنگ آمد و آسمان رحمتش از ما منع گردید و تنها تویی یاور و معین ما، و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما در هر سختی و آسانی بر لطف توست، خدایا درود فرست بر محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد که صاحب امر الهی هستند و بر ما اطاعتشان را واجب کردی و بواسطه س این مطاع بودن مقامشان را به ما شناساندی، پس به حق منزلت و قدر آنها به ما فرج و گشایش زود و نزدیک چون چشم به هم زدن یا زود تر عطا فرما، ای محمد و ای علی ای علی و ای محمد شما مرا کفایت کنید که شما کافی هستید و مرا یاری کنید که شما یاران منید، ای مولای ما ای صحاب الزمان، فریاد رس فریاد رس فریاد رس ، مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب ، همین ساعت همین ساعت همین ساعت، زود زود زود ، ای مهربان ترین مهربانان به حق محمد و آل اطهارش
همچنین در استغاثه به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) این دعا که بسیار مجرب است وارد شده است: یا صاحِب الزَّمانِ اَدرکنی وَ لا تَهلِکنی.3
/خ
اَینَ بابُ الله الَّذی مِنهُ یُوتی
کجاست آن درگاه الهی که از آن به حریم خدا در آیند؟
اَینَ السَّبَبُ المُتَّصِلُ بَینَ الاَرض وَ السَّماءِ
کجاست آن وسیله ای که فیوضات آسمان را به اهل زمین می رساند؟
همانگونه که در این فقرات از دعای ندبه مشاهده می شود، ولیّ زمان حضرت صاحب الزمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) هم واسطه ی رساندن فیض ها و برکات الهی به موجودات و انسانها است. و هم درگاهی است که باید از آن به پیشگاه پروردگار وارد شد.
او « اسم الله » است که بنا به گفته ی قرآن کریم باید به آن متوسل شد.
در قرآن کریم، سوره ی اعراف، آیه ی 180 آمده است: « وَ لِلّه الاَسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بها » ، برای خداوند نامهای نیکی است او را به آن نامها بخوانید.
امام رضا (علیه السلام) در مورد آیه ی مذکور می فرماید:
هرگاه سختی و گرفتاری به شما روی آورد بوسیله ی ما از خدای عزّ و جلّ کمک بخواهید، 1
با توجه به مطالب فوق معلوم می گردد که انسان باید هنگام در خواست حوائج از درگاه الهی، و هنگام مشکلات و در ماندگی ها، و بطور کلی در همه ی امور و حالات همواره به مهر بیکران، امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) متوسل شده و از او استمداد و کمک بخواهد. او را در پیشگاه خداوند واسطه و شفیع قرار دهد و امیدوار باشد که خداوند نیز او را اجابت خواهد نمود، همانگونه که جناب سلمان می فرماید: از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که می فرمودند:
همانا خدای عزّ و جلّ می فرماید: ای بندگان من! آیا چنین نیست که هر کس حاجت های بزرگی از شما بخواهد آنها را برای او برآورده نمی سازید مگر اینکه بوسیله ی محبوب ترین افراد نزد شما واسطه بیاورد، که آن حاجت را به احترام شفاعت کننده برایش برآورید؟ توجه کنید و بدانید که گرامی ترین و برترین مخلوق نزد من، محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و برادر او، علی (علیه السلام) و بعد از آن امامانی هستند که به سوی من وسیله هستند. همانا هرکس حاجتی برایش اهمیت دارد که نفع آن را می خواهد، یا حادثه ای بزرگ بر او پیدا شده که می خواهد ضرر آن از او دفع شود، باید مرا به ( وسیله ی ) محمد و خاندان معصوم او بخواند تا اینکه حاجت او را برآورده سازم، بهتر از کسی که عزیزترین کسانش را نزد او شفیع می برید و آن را بر می آورد.2
همانگونه که از این حدیث مستفاد می شود، توسل و استغاثه منحصر به امام زمان سلام الله علیه نیست و برای همه ی ائمه علیهم السلام نیز ثابت است، اما اختصاص خاصی به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نسبت به این امر آن حضرت از امتیاز خاصی برخوردار است. تا آنجا که یکی از القاب خاص امام زمان ( ارواحنا فداه ) « الغوث » به معنای فریاد رس می باشد.
باید توجه داشت آنچه که در توسل به آن حضرت مهم است حضور قلب و توجه کامل به ساحت مقدس آن امام عزیز، و پاک نمودن روح و قلب از گناهان است.
یکی از استغاثه های به امام زمان(علیه السلام) دعایی است که خود حضرت به ابوالحسن محمد بن احمد بن ابی اللّیت در خواب تعلیم نموده است. ابوالحسن (مذکور) از ترس کشته شدن به قبرستان قریش گریخته بود که آن حضرت این دعا را به ایشان تعلیم نمودند و به برکت این دعا از کشته شدن نجات یافت. متن دعا به شرح زیر است:
دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْكَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَ عَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِى الاَْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِيانى فَاِنَّكُما كافِيانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّكُما ناصِرانِ يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى اَدْرِكْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرينَ
ترجمه ی دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
خدایا بلایا و مصایب ما بزرگ شده و بیچارگی ما بسی روشن و پرده از روی کار ما برداشته شد و امیدم نا امید شد و زمین بر ما تنگ آمد و آسمان رحمتش از ما منع گردید و تنها تویی یاور و معین ما، و مرجع شکایت ما و یگانه اعتماد ما در هر سختی و آسانی بر لطف توست، خدایا درود فرست بر محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد که صاحب امر الهی هستند و بر ما اطاعتشان را واجب کردی و بواسطه س این مطاع بودن مقامشان را به ما شناساندی، پس به حق منزلت و قدر آنها به ما فرج و گشایش زود و نزدیک چون چشم به هم زدن یا زود تر عطا فرما، ای محمد و ای علی ای علی و ای محمد شما مرا کفایت کنید که شما کافی هستید و مرا یاری کنید که شما یاران منید، ای مولای ما ای صحاب الزمان، فریاد رس فریاد رس فریاد رس ، مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب ، همین ساعت همین ساعت همین ساعت، زود زود زود ، ای مهربان ترین مهربانان به حق محمد و آل اطهارش
همچنین در استغاثه به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) این دعا که بسیار مجرب است وارد شده است: یا صاحِب الزَّمانِ اَدرکنی وَ لا تَهلِکنی.3
پی نوشت ها :
1. ترجمه ی مکیال المکارم ج2، ص 358
2. ترجمه ی مکیال المکارم ج2، ص 358
3. دارالسلام، ص 316،باب کسانی که حضرت را دیده و نشناخته اند.
/خ