عطر درمانی

مقدمه

کلمه ی آروماتراپی به معنای درمان با استفاده از بو و عطر است و به مصرف روغن های بودار در معالجه عمومی برای توسعه سلامتی و احساس خوب و حفظ تعادل بدن باز می گردد. روغن های بودار روغن هایی هستند که از اسانس معطر گیاهان، گل ها، درختان، میوه ها، علف ها، پوست و بذر تهیه می شوند. بیش از 150 نوع روغن قابل استخراج است. این روغن ها قابل تقسیم به روغن هایی با خواصِ درمانی، روانی و فیزیولوژیکی هستند که باعث حفظ سلامتی و جلوگیری از بیماری می شوند. تمامی روغن های بودار دارای خلاقیت شفادهنده ی واحد و ارزش ضدعفونی کنندگی هستند.
برخی از روغن ها دارای خاصیت ویروسی، ضد التهاب، تسکین دهنده درد، ضد افسردگی، محرک، آرام بخش، خلط آور و حتی تقویت سیستم گوارش و هاضمه هستند. روغن های گیاهی با جذب شدن در بدن ما تأثیرات خود را اعمال می کنند و باقی مانده آن به طور طبیعی از بدن دفع می شود. به علاوه این روغن ها می توانند بر هیجانات، ذهن و احساس نیز تأثیر بگذارند. آنها از سه طریق وارد بدن ما می شوند.
1- اشتیاق
2- آشامیدن
3- مصرف موضعی پوستی.

از دیدگاه شیمیدانان روغن های معطر و گیاهی، مخلوطی از ترکیبات مختصر زیستی هستند. کتون (از گروه کربونیل «شیمی»)، ترین (هیدروکربن های موجود در اسانس به فرمول C10H6-، استر (نمک آلی)، الکل، آلدئید و صدها مولکول دیگر که رده بندی کردن آنها بسیار دشوار است، چون بسیار کوچک و پیچیده هستند. مولکول های روغن های معطر گیاهی خیلی ریز هستند.
آنها به راحتی از طریق پوست انسان نفوذ کرده و به سادگی مستقیماً وارد گردش خون فرد می شوند و در نهایت در سیستم و اعضای داخلی جریان پیدا می کنند و خارج می شوند. غلظت روغن های گیاهی و معطر به خاطر چربی نیست و بیشتر مانند دستگاه های تبخیر و نساجی اند. برخی از آنها مایعات نامحلول در آب هستند و بلافاصله به محض قرار گرفتن در معرض هوا تبخیر می شوند. برای به دست آوردن 3 کیلوگرم روغن اسطوخودوس یا سنبل ما به 100 کیلوگرم گیاه اسطوخودوس (سنبل) نیاز داریم برای تولید 1 کیلوگرم روغن یاسمن ما به 8 میلیون عدد گل یاسمن نیاز داریم.
برخی از این روغن های معطر بسیار گرانبها هستند، چون با زحمت و زجر بسیار زیادی استخراج می شوند.
مرحله تلخیص و استخراج، عطرگیری (defleurage) نامیده می شود و در اکثر مواقع چربی به جای روغن استفاده می شود. پس از این مرحله، عطرگیری با روغن های جاذب (enflevrage) آغاز می شود که برای تلخیص و تصفیه نهایی انجام می گیرد.

برخی از روغن های گیاهی که در عطر درمانی برای اهداف مشابه مصرف می شوند شامل موارد زیر هستند:
1- کلاری ساژه (گل مریم یا راوید) (نام علمی salvia Scarea)
2- اکالیپتوس (نام علمی Eucalyptus globulus)
3- گل شمعدانی (نام علمی Pelargnium graveolens)
4- اسطوخودوس (نام علمی davendula vera officinals)
5- لیمو (نام علمی Citrus limonem)
6- نعناع وحشی (نام علمی Mentha piperita)
7- جو (برگ ها) (نام علمی Citus aurantium)
8- رزماری (نام علمی Rosmarinus officinals)
9- چای درختی (نام علمی Melaleuca Alternifolia)
10- یلانگ یلانگ (نام علمی Cananga Odorata)
این روغن ها می توانند برای جعبه روغن مبتدیان مناسب باشند.

خاستگاه عطر درمانی

قدیمی ترین مورد مصرف روغن های معطر به حدود 6000 سال پیش باز می گردد زمانی که پزشک مصری، ایم هوتپ، خدای علم طب آن دوره مصرف روغن های معطر را برای استحمام و ماساژ توصیه کرد.
در 4500 سال پیش از میلاد مسیح، مصری ها از صمغ درخت کندر(مرمکی) و چوب سدر برای مومیایی کردن مرده ها استفاده می کردند. 6500 سال بعد محققین پی بردند که چوب گیاه سدر به طور طبیعی دارای خاصیت ضد میکروبی، ضد عفونی و نگهدارنده است.
سقراط، پدر یونانی علم طب، استحمام با روغن های معطر به طور منظم و ماساژ با عطر را توصیه کرده است. این همان شیوه ای است که به طور موثر در آتن برای پیشگیری از طاعون انجام می شده است.
رومی ها نیز روغن ها گیاهی و معطر را برای لذت بردن، تسکین درد، ماساژها و حمام های معطر معروف خود به کار می بردند.
امپراطور روم که در مجالس عیش و میهمانی و خوش گذرانی زیاده روی می کرد، برای درمان سردرد، مشکلات هضم و حفظ روحیه و توان خود، در طول مجلس و تفریح از عطر گل سرخ استفاده می کرد. در طی طاعون عظیمی که در سال 1665 شهر لندن با آن مواجه شد، مردم بسته های چوب سدر و سرو و اسطوخودوس (سنبل) را در خیابان ها می سوزاندند.
همچنین دسته های همان گیاهان را به عنوان تنها دفاع برای مبارزه با بیماری های عفونی به کار می بردند.
عطر درمانی در اوایل قرن بیستم به تأیید وسیع تری دست پیدا کرد.
در سال 1930 رنه موریس گاته فوس (Rene Maurice gate fosse) شیمی دان فرانسوی دست سوخته خود را در روغن اسطوخودوس (سنبل) فرو برد. به شکل شگفت آوری بدون هیچ جای زخم و عفونتی دست او خیلی سریع بهبود یافت.
او تحقیقات مهم و قابل توجهی روی روغن های مختلف و اثرات درمانی و روان درمانی آنها انجام داد.
دکتر جین ولنت ( Jane Velnet ) جراح فرانسوی ارتش به وفور از روغن های گیاهی در جنگ جهانی دوم استفاده می کرد. امروزه تحقیقات، موارد مصرف متعدد روغن های معطر را ثابت کرده است. تحقیقات پزشکی سال های اخیر نشان داده رایحه ای که ما استشمام می کنیم اثرات مهمی در مسیر احساس به جای می گذارد.
بوها به طور مستقیم روی مغز تأثیر می گذارند درست مانند داروها.
برای مثال بوییدن گیاه اسطوخودوس ( سنبل ) امواج آلفا را در پشت سر افزایش می دهد و این ناحیه مرتبط با آرامش و ریلکسیشن است.
روغن های گیاهی مانند معالجات معنوی ( ریکی، پرانیک، masinifi )، درمان های دارویی و گیاه درمانی دارای نیروی زندگی هستند که در درون بدن به حرکت و لرزش در می آیند و فواید آنها به شکل ظریف و ماهرانه ای خود را نشان می دهد.
منبع: www.khanevadeyema.com