شش ماه پیش، شاید زیاد به این موضوع فکر نمی کردید که مواد غذایی شما کجا تولید می شود. اما به احتمال زیاد شما الان به این موضوع فکر می کنید.
بحران COVID-19 زنجیره های تأمین غذا را تحت فشارهای باور نکردنی قرار داده است و گزارش های مربوط به کمبود همه چیز از گوشت گرفته تا مواد پخت و پز بسیار زیاد بوده است.
اما حتی با افزایش توجه اخیر، بیشتر زنجیره های تأمین کدر باقی مانده است. مصرف کنندگان می توانند نقشی اساسی در رفع این ابهام و تاری داشته باشند.
شفافیت زنجیره تأمین قبلاً به طور پراکنده مورد توجه گسترده قرار گرفته است. در دهه 1990، نایک به دلیل نگرانی در مورد شرایط کار در کارخانه های تولیدش، مشهورترین هدف تحریم های جهانی مصرف کنندگان بود.
این فعالیت مصرف کننده، شرکت را مجبور به ایجاد تغییرات اساسی مانند ایجاد حداقل سن کار، انجام ممیزی های منظم در کارخانه و انتشار محل تولید محصولات نایک کرد.
علیرغم پیشرفت در این کار، فراخوان اقدامات مصرف کننده در مورد شرایط کاری خطرناک در زنجیره های تأمین برای طیف وسیعی از محصولات همچنان ادامه دارد.
مجموعه ای از ادعاها برای رمز گشایی
بحران COVID-19 چشم انداز تعامل بیشتر مصرف کنندگان در زنجیره تأمین مواد غذایی را برجسته می کند. مصرف کنندگان باید نقش فعال تری در ارتقاء و مطالبه شفافیت بیشتر در زنجیره تأمین داشته باشند. در حال مرور قفسه های فروشگاه مواد غذایی خود، ممکن است با مجموعه ادعاهای گیج کننده ای در رابطه با خصوصیات یا ریشه های یک محصول مواجه شوید.به عنوان مثال، تقریباً 150 برچسب سازگار با محیط زیست بر روی مواد غذایی وجود دارد که ادعاهای مربوط به ویژگی های زیست محیطی و اجتماعی یک محصول را تأیید می کند. غذاهای دریایی، گوشت گاو، قهوه و موز فقط برخی از محصولات فراوانی هستند که توسط برچسب های زیست محیطی پوشانده شده اند.
با این حال، بسیاری از ادعاها در مورد محل تولید یا سایر ویژگی ها بر پایه های ضعیف استوار است. اما مصرف کنندگان می توانند شرکت ها را برای ادامه نو آوری تحت فشار قرار دهند تا قسمت های نامرئی زنجیره تأمین را روشن کرده و اعتبار، شفافیت و صحت ادعاهای خود را تقویت کنند.
در بسیاری از موارد، این کار را می توان با فناوری های موجود انجام داد. بلاک چین، رد پای شیمیایی و هواپیماهای بدون سرنشین با ارزان تر شدن، قابل اعتمادتر می شوند. از آنها همچنین به طور فزاینده ای در حسابرسی زنجیره تأمین و برچسب گذاری زیست محیطی استفاده می شود، و زمینه انجام کارهای بیشتری وجود دارد.
مثال شورای نگهداری دریایی را که برنامه های صدور گواهینامه رد یابی ماهی گیری و غذاهای دریایی را ارائه می دهد، در نظر بگیرید. برچسب زیست محیطی شورا "فقط در مورد ماهی های وحشی یا غذاهای دریایی ماهی گیری که با استاندارد (MSC) گواهی شده اند اعمال می شود."
تصویر: مردی در حالی که خورشید در پس زمینه طلوع می کند، تور ماهی گیری را به درون حجم بزرگی از آب می اندازد. پس از باران، مرد تور ماهی گیری را در زمین آب گرفته برای صید ماهی در حومه پنوم پن ، کامبوج ، در ژوئن سال 2020 می اندازد. (AP Photo / Heng Sinith)
برای اطمینان از قابل رد یابی بودن غذاهای دریایی مجاز، از آزمایش پیشرفته DNA استفاده می شود، و در نتیجه منجر به این می شود که میزان برچسب گذاری غلط زیر یک درصد شود، که یک آمار چشمگیر است زیرا برچسب گذاری غلط غذاهای دریایی می تواند به طور متوسط 30 درصد باشد.
آزمایش DNA برای همه مواد غذایی قابل استفاده نیست، اما به رغم پتانسیل آن در بهبود یکپارچگی زنجیره تأمین، به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.
حسابرسی های حضوری بی اثر هستند
بیشتر گواهینامه های زنجیره تأمین تنها با کمترین بهره برداری از آخرین فناوری ها مورد استفاده قرار می گیرند. در عوض، آنها بسیار به ممیزی های حضوری، که می تواند بی اثر باشد، اعتماد می کنند.تحقیقات اخیر ما نشان داده است که حسابرسی پیشرفته به وسیله فناوری می تواند به موقع بودن و صحت جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده های حسابرسی را بهبود بخشد، که به نوبه خود می تواند اعتبار گواهینامه های زنجیره تأمین را که برای مصرف کنندگان تبلیغ می شود، تقویت کند. بحران COVID-19 می تواند به تسریع استفاده از فناوری در حسابرسی های زنجیره تأمین کمک کند. در مطالعه دیگری، ما همچنین دریافتیم که بحران COVID-19 می تواند به تسریع استفاده از فناوری در حسابرسی های زنجیره تأمین کمک کند.
تصویر: چندین موز با پوست کمی کک مک دار. آیا این موزها سازگار با محیط زیست هستند؟ فناوری می تواند به مصرف کنندگان در تصمیم گیری کمک کند. (Pixabay)
فناوری همچنین می تواند انعطاف پذیری زنجیره های تأمین را افزایش دهد، و بنا بر این آنها بهتر می توانند به شوک هایی مانند یک همه گیری جهانی پاسخ دهند.
به عنوان مثال، فناوری هایی مانند حسگرها، تصویر برداری ماهواره ای و رایانش ابری می توانند قدرت دید را در عمق زنجیره تأمین بهتر کرده و هماهنگی بین تأمین کنندگان و خریداران را بهبود ببخشند. نظارت بر تامین کننده به صورت بلادرنگ، می تواند هشدارهای اولیه در مورد مشکلات احتمالی مانند شرایط کار، کمبود موجودی کالا یا خرابی تولید را ارائه دهد.
البته این فناوری ها نمی توانند احتمال کمبودهای آینده را از بین ببرند، اما می توانند باعث شوند که زنجیره های تأمین کمتر شکسته شوند.
مصرف کنندگان می توانند نقش فعال تری در بهبود هدایت در سراسر زنجیره های تأمین داشته باشند. تصمیمات خرید یک اهرم کلیدی است.
مشارکت مشتری امری کلیدی است
به عنوان مثال، مصرف کنندگان تمایل به پرداخت حق بیمه محصولات تولید شده در شرایط خوب کار را نشان داده اند، اما یک مانع در این رابطه فقدان اطلاعات معتبر در مورد این شرایط است. مصرف کنندگان همچنین می توانند فعالانه برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات بیشتر و با کیفیت بهتر برای کاهش برچسب گذاری غلط و سایر فعالیت های نامطلوب، مانند تجارت گونه های در معرض خطر، تلاش کنند.
تصویر: دست فردی در یک گزارش مواد غذایی به یک بسته سبزی از یک نوع سبزیجات و کاهو می رسد. مصرف کنندگان می توانند برای برچسب گذاری مواد غذایی با کیفیت بهتر فشار بیاورند. (Piqsels)
با فراتر رفتن، مصرف کنندگان می توانند مستقیماً درگیر نظارت بر زنجیره تأمین شوند. به عنوان مثال، Global Forest Watch علاوه بر تصویر برداری از طریق ماهواره، از منابع جمع آوری شده برای نظارت بر تغییر جنگل استفاده کرده است. برای اطمینان از قابل رد یابی بودن غذاهای دریایی مجاز، از آزمایش پیشرفته DNA استفاده می شود Unilever ، که ده ها محصولی را که در فروشگاه های محلی خود پیدا خواهید کرد می سازد، از Global Forest Watch برای درک بهتر جنگل زدایی در زنجیره تأمین خود استفاده کرده است.
فناوری های قابل حمل در حال افزایش است
و در آینده نزدیک، حتی ممکن است مصرف کنندگان بتوانند محتوای برچسب های مواد غذایی را با استفاده از فناوری های قابل حمل ساده تأیید کنند. صرف نظر از این که چگونه درگیر این کار شوند، مصرف کنندگان باید نقش فعال تری در ارتقاء و مطالبه شفافیت بیشتر در زنجیره تأمین داشته باشند. بلاک چین، رد پای شیمیایی و هواپیماهای بدون سرنشین با ارزان تر شدن، قابل اعتمادتر می شوند. از آنها همچنین به طور فزاینده ای در حسابرسی زنجیره تأمین و برچسب گذاری زیست محیطی استفاده می شود همه گیری، افراد را بیش از هر زمان دیگری به فکر زنجیره تأمین واداشته است.این افزایش آگاهی فرصتی را برای مصرف کنندگان ایجاد می کند تا بیشتر درگیر مسئله چگونگی و مکان تولید چیزهایی که می خرند شوند.
مصرف کنندگان باید به دنبال شفافیت بیشتر و اطلاعات دقیق تر در مورد محل تولید محصولات باشند، اما آنها همچنین باید مسئولیت بیشتری را در قبال آن چه خریداری می کنند بپذیرند و هر کجا که می توانند در نظارت بر زنجیره تأمین شرکت کنند.
منبع: کوری سرسی، پاول کستکا، Ryerson University، University of Canterbury
