بقعه عبارت است از اتاقی نیمه تمام ساخته شده از سنگ و گچ، به ابعاد ۴×۴ متر که در سال ۱۳۵۷ ش توسط فردی خیر از اهالی روستا به نام مرحوم رضا فولادی، فرزند محمد، فرزند زایر سالم بنا گردیده است. اتاق مذکور فاقد سقف می باشد و جدارهای آن بجز قسمت خارجی که تا ارتفاع حدود نیم متر پلاستر سیمان شده، عریان و پوششی ندارد. در بنا رو به شرق گشوده میشود و در وسط اتاق قبری است که نه سنگی دارد و نه ضریحی. بقعه از همه امکانات محروم و راه آن نیز خاکی است. کنار آرمگاه چند قبر قدیمی و جدید متعلق به اهالی روستای شیبرم و اطراف دیده میشود.
هویت شخصیت مدفون در بقعه معلوم نیست؛ آنچه مسلم است، شخصیت بر جسته و نامداری بوده تا بر روی مزارش بقعه و بارگاه ساخته اند؛ چرا که در قدیم برای افرادی بقعه بر پا می کرده اند که نام و نشانی داشته اند.
میراسحاق، در میان اهالی از ارزش و قداست والایی برخوردار است و کراماتی نیز به وی نسبت می دهند. جاده ساحلی بوشهر - دیر در حدود ۵۰۰ متری غرب بقعه می گذرد.
منابع:
1- فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۱۱۹(کنگان)، ص ۴۸.
۲- اظهارات مطلعان محلی
۳- مشاهدات نگارنده، مورخ 1385/5/2
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 49-48
