بقعه شاه پیر غیب، بیش از یک قرن ونیم قدمت دارد و تا کنون چند بار بازسازی شده که آخرین آن، مربوط به سال ۱۳۸۳ خورشیدی است که توسط آقای حاج مظفر محمدیان ( ملاح) - برادر شهید ملاح - انجام گرفته است. بقعه فعلی، بنایی است چهار گوش با ابعاد 620 در 620 سانتی متر و ساخته شده از مصالحی چون سنگ وگچ. در آلومینیومی آن رو به شرق باز شده و در شمال و جنوب دو پنجره دارد؛ دیوار از بیرون، دارای پوشش سیمان سفید و از داخل تا ارتفاع ۳۵ سانتی متر سرامیک رنگ پسته ای و بقیه با سرامیک سفید رنگ تزیین شده است؛ کف بقعه، سیمانی و مفروش به قالی و فرش های دیگر بوده و بر فرازش گنبدی عرقچینی با پوشش ایزوگام قرار گرفته که زیر آن قبری چهار گوش، به ابعاد 390 در 230 و ارتفاع ۲۲ سانتی متر با نمای سنگ مرمر و بدون کتیبه وجود دارد. روی قبر پارچه ای سبز رنگ کشیده شده است.
و صاحب بقعه، به نام مستعار شاه پیر غیب مشهور است و نام اصلی او معلوم نیست. برخی می گویند: از مدینه با کوفه از دست دشمنان فرار کرده و وارد منطقه شده است و بعد از توقفی طولانی، فوت و در محل فعلی مدفون می گردد.
گفته می شود: در طول زمانی که بین اهالی بوده، امور خارق العاده ای از وی مشاهده می شود که دوستان، از هویتش جویا می شوند و او به ناچار خود را از نوادگان حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) معرفی می کند؛ عده ای نیز، وی را از بزرگان زرتشتی می دانند.
نگارنده این سطور، نشانه وسندی که نسبت شاه پیر غیب را به امام می شود هفتم (علیه السلام) ثابت کند و یا زرتشتی بودنش را محقق سازد؛ به دست نیاورد با وجود این، ممکن است مدفون در این بقعه از نوادگان یکی از ائمه یا از جمله اولیاء دین و زاهدان، عابدان و یا از بزرگان آیین زرتشت باشد.
بقعه شاه پیرغیب، از دیرباز مورد توجه و عنایت اهالی روستا بوده و کراماتی هم از صاحب بقعه نقل می کنند. این مکان نزد اهالی خورموج و دیگر مناطق دشتی نیز محترم است و در طول سال به ویژه در فصل بهار که اطراف بقعه سرسبز و هوا هم در نهایت اعتدال است، مشتاقان به زیارتش می شتابند.
گورستان و گلزار شهدای روستا پیرامون همین بقعه قرار دارد و امکاناتی مانند: برق، سرویس بهداشتی، آب انبار و آشپزخانه دارد. راه آن خاکی و جاده آسفالته خورموج به لاور از حدود یک کیلومتری شرق آن می گذرد. بانی قبلی بقعه، مرحوم سید علی میر مهدی و اکنون، آقای سید اشرف میر مهدی فرزند آن مرحوم است.
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، جلد ۱۱۱ (خورموج)، ص ۹۶.
۲. گفتگو با سید اشرف میر مهدی، خادم بقعه، ۸۵ ساله، ساکن لاور، مورخ 1382/1/18
٣. کسب اطلاع از مطلعین محلى.
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۶/12/8
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 95-93
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
