مدفون در این بقعه، امامزاده کمال الدین، برادر امامزاده جمال الدین - مدفون در بردستان دیر میباشد که نسبش چنین است: امامزاده کمال الدین بن ابراهیم بن حسن بن محمد- مکنی به ابوجعفر بن حضرت علی نقی الهادی (علیه السلام) امام دهم. وی در قرن چهارم هجری قمری از سبزوار خراسان به همراه برادرش برای ارشاد اهالی منطقه و تبلیغ مذهب حقه شیعه به منطقه جنوب آمده و آخرالامر هم در همین منطقه و در روستای اختر به سرای آخرت میشتابد. سال فوتش دقیقا معلوم نیست؛ نگارنده احتمال میدهد اواخر قرن چهارم هجری قمری باشد. بعد از فوت، دوستداران بر مزارش قبه و بارگاه بنا می کنند که تاکنون هم برقرار و چندین بار مرمت و بازسازی شده است. مؤلف «تاریخ بنادر جنوب» وقتی که به وجه تسمیه قریه اختر می پردازد، می نویسد:«وجه تسمیه آن قریه به اختر این است که، در میان بساتین قریه مزبور بقعه عالی برپاست و آن مرقد را مدفن پیر اختیار می نامند و عقیده آنها چنان است که پیر اختر فرزند حضرت موسی کاظم (علیه السلام)است و برادر شاهزاده میر احمد، معروف به شاهچراغ مدفون به خاک شیراز» که البته این عقیده اصلی ندارد و درست همان است که در سطور سابق الذکر گذشت.
بقعه فعلی عبارت از اتاقی گنبددار است که از مصالحی چون سنگ و گچ به ابعاد 4.80×۵ متر ساخته شده و بسیار ساده و فاقد هرگونه آثار تزیینی و هنری است. دیوارهای بنا از داخل و خارج گچ مالی شده و کف آن مفروش به موزاییک است. در بقعه آهنی به عرض یک متر و رو به جانب مشرق باز میشود و در اطراف دارای سوراخ هایی جهت نور و خنکی هوا میباشد. قبر گچی میر کمال الدین زیر گنبد قرار گرفته و ضریح و کتیبه ای ندارد. متاسفانه، اخیرأ مورد نبش قبر و حفاری قرار گرفته و آسیب های زیادی به آن وارد شده است. جلو مدخل ورودی بقعه، جایگاهی دلنشین و محصور وجود دارد که مناسب صبح های سرد زمستانی و عصرهای گرم تابستان است.
متاسفانه، از لحاظ امکانات رفاهی واقعا محروم می باشد و بجز یک آب انبار قدیمی چیزی ندارد. اگر مسئولین ذی ربط اندک توجهی به این امامزاده عظیم الشأن و صحیح النسب نمایند و امکاناتی در خور شأن برای مزار فراهم آورند، با توجه به موقعیت جغرافیایی و طبیعی کم نظیرش، یعنی واقع بودن در منطقه پارس جنوبی و میان کوه و دریا و داشتن درختان فراوان در اطراف مخصوصأ نخلستان های خرم و زیبا می تواند یکی از جاذبه های توریستی و زیارتی استان را به وجود آورد.
امامزاده کمال الدین بعد از کشته شدن یکی از دوستانش در جنگ، همسر او را در حالی که دختر بچه ای خردسال داشت، به زنی گرفت؛ اما متاسفانه صاحب فرزندی نشد و بلاعقب در گذشت. بنابرین سادات موسوی کراماتی که در بخش هایی از بوشهر و فارس زندگی می کنند، از نسل میرجمال الدین و میرضیاء الدین، برادران وی هستند. ناگفته نماند تا دهه پنجاه در اختر و طاهری، خاندانی با شهرت موسوی سکونت داشتند که به اشتباه نسب خود را به میرکمال الدین میرسانند؛ در حالی که اینان اعقاب و احفاد دختری در همان مردی اند که در جنگ کشته شد.
منابع:
١- عبدالحسین بحرینی نژاد و حیدر دوراهکی، بندر دیر نگینی بر ساحل خلیج فارس ، ج ۲ ص ۲۹۴.
۲- فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۱۱۹(خورموج)، ص ۲.
3- محمد ابراهیم نادری کازرونی، تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، ص ۷۶.
4- گفت و گو با حجت الاسلام و المسلمین حاج سید عباس موسوی کراماتی، بردستان، مورخ 1386/7/1
۵- گفت و گو با حاج سید محمد موسوی کراماتی ، فال، مورخ 1387/1/20
۶- مشاهدات نگارنده، مورخ 1386/6/21
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص109-107
