مدفون در این بقعه را از نوادگان حضرت حضرت موسی کاظم (علیه السلام) میدانند. صاحب کتاب «بندر دیلم در آیینه گردشگری» آن بزرگوار را خواهر امامزاده حسن مدفون در شهر امامزاده حسن میداند، ولی آقای الله کرم لیراوی صاحب کتاب « شاهنامه سرایی و گامی در تاریخ معاصر شهرستان دیلم» معتقد است ، وی دختر امامزاده حسن است.
طبق مندرجات همین کتاب، هنگامی که امامزاده حسن وارد منطقه لیراوی می گردد، دخترانش بی بی حلیمه خاتون و زهرا خاتون همراهش بوده اند. در جنگی که بین کاروان امامزاده حسن و لشکر حارث بن مرہ کوفی در دامنه کوه بنگ، بیرون شهر «شی نیز» در می گیرد، دو دختر امامزاده حسن زخمی شده و برای اینکه اسیر دشمن نشوند، از محل جدال خارج می گردند، که آخرالامر، حضرت حلیمه خاتون بر اثر شدت جراحات در منطقه «چاه تلخ» و در ضلع شرقی آن - که امروزه در مجاورت روستای گاودار و مال میر است - به شهادت می رسد و زهرا خاتون هم که امروزه بومیان آن را «بی بی بانو» می نامند، در «رگ سفید» مدفون می گردد.
قبر بی بی تا سال ها دقیقا معلوم نبود، تا اینکه فردی به نام «استاد فولاد» چند خواب متوالی می بیند، لذا در فاصله حدود چهار متری زیارتگاه قبلی و بر فراز تپه ای به ارتفاع ۱۵ متر، شروع به خاکبرداری می کند، تا اینکه صورت دو قطعه سنگ بزرگ به ابعاد ۲x۱ متر نمایان می گردد. وی پارچه ای سبز بر روی آنها کشیده و در معرض دید قرار میدهد و چند ماه بعد، استاد فولاد بر روی آن مکان، اتاقی ساخته و ضریحی نیز بر قبر نصب می کند. امامزاده بی بی حلیمه خاتون در سال ۱۳۸۷ ش در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
منابع:
١- عبدالرسول خلیفه، بندر دیلم در آیینه گردشگری، ص ۱۹.
٢- الله کرم لیراوی، شاهنامه سرایی و گامی در تاریخ معاصر شهرستان دیلم، ص ۹۷.
٣- دکتر محمد حسین پاپلی یزدی، فرهنگ آبادی ها و مکان های مذهبی کشور، ص۴۷۸.
۴- نشریه ماهرویان، سال چهارم، شماره ۱۴۸، دوشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۸۷
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 95-93
