کهن سالان و مطلعان منطقه، مدفون در این بقعه را از اولاد امام کاظم (علیه السلام) میدانند و چنین می گویند که، ایشان در عصر بنی عباس، هنگامی که به همراه کاروانی از قباکلکی می گذشت فوت کرد و در همین محل دفن گردید. مرقد مطهر شاهزاده اسماعیل تا مدت ها نامعلوم بود، تا اینکه حدود صد و اندی سال پیش، بر اساس خواب یکی از معتمدان روستا آشکار شد و سپس بر روی مرقد گنبد و بارگاه بنا کردند. و از آن زمان تاکنون چند بار هم تعمیر و تجدید بنا شده است. بنای فعلی اتاقی چهار ضلعی به ابعاد ۴×6.5 متر است که از مصالحی چون سنگ، گچ و سیمان ساخته شده و گنبدی کوچک بر فراز آن قرار دارد.
کف اتاق سیمانی و مفروش می باشد و دیوارهایش از سطح زمین به اندازه بیست سانتی متر دارای پلاستر سیمان و مابقی گچ کاری شده است. بنا دارای دو در آهنی می باشد؛ یکی رو به شرق و دیگری رو به شمال و در جهات مختلف نیز دارای چند طاقچه جهت گذاشتن وسایل است.
در وسط اتاق و تقریبا زیر گنبد سرپوشی شکل آن، قبر سیمانی و بدون سنگ نوشته شاهزاده قرار گرفته که دارای طول 1.64، عرض ۷۰ و ارتفاع ۲۵ سانتی متر بوده است و روی آن را با پارچه ای سبز رنگ پوشانده اند. بقعه شاهزاده اسماعیل دارای امکانات رفاهی ای چون آب لوله کشی، سرویس بهداشتی، حیاط مشجر و یک انباری میباشد. در سمت جنوبی آن، حسینیه نسبتا بزرگی برای انجام مراسم مذهبی ساخته شده که از خیرات شادروان خیر الحاج مرحوم حاج عبدالرشید زنده بوده است. قبرستان و گلزار شهدای روستا در جوار همین بقعه قرار دارد و در جانب غربی آن نخلستانی خرم می باشد. اهالی قبا کلکی به این بقعه و خفته در آن اعتقاد راسخ دارند؛ مرتب به زیارت آن می روند و هنگام گرفتاری ها وشداید به آن متوسل می شوند. کراماتی نیز به این شاهزاده منسوب است.
منابع:
1- فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱(خورموج)، ص ۷۹.
۲- عبدالرسول آبزن، نگاه تاریخی به شاهزاده اسماعیل، ص ۶ و بعد (مقاله).
۳- مشاهدات نگارنده ، مورخ 20/ ۵ / 1386
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر اول، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 55-54
