قدمت بقعه به روشنی معلوم نیست. بنا به نقل آگاهان محلی، از حدود ۵ قرن پیش به این طرف، وجود داشته و به دفعات تعمیر و تجدید بنا شده است. در حال حاضر، دارای اتاقی سنگ و گچی به ابعاد ۵/ ۵×۵ متر است که رویش گنبدی عرقچینی با دو مناره ساده در طرفین استوار شده و در آهنی ۹۵ سانتی متری اش رو به مشرق باز شده است. کف آن، سیمانی و مفروش به موکت و در جهات شمال، جنوب و غرب دارای سه طاقچه به عرض ۱۱۰ سانتی متر است.
قبر گچی پیرسبز که پارچه ای سبز روی آن قرار دارد، با ارتفاع ۸۰ سانتی متر و طول و عرض 70 در 137 سانتی متر در وسط اتاق جای گرفته و بدون سنگ نوشته و ضریح است.
در کنار این بقعه، قبوری چند از جمله قبر شهید والامقام کمال مغدانی دیده می شود. بقعه، به وسیله منازل مسکونی و مزارع کشاورزی احاطه شده و متأسفانه با وجود این که در دل روستا واقع شده است، به جز برق، امکانات دیگری ندارد.
این مکان، زیارتگاه دوستداران اهل بیت (علیهم السلام)، و بسیار مورد احترام اهالی است. کراماتی نیز به آن نسبت می دهند.
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ ( خورموج)، ص ۲.
2. گفتگو با سید رضا هاشمی، مطلع و معتمد، ساکن آبکش، مورخ ۱۳۸۶/8/25
3. گفتگو با حاج حیدر احمدی، مطلع و معمر، ساکن کناری، مورخ ۱۳۸۵/5/7
۴. گفتگو با حاج علی مغدان زاده، ساکن آبکش، مورخ ۱۳۸۶/9/1
۵. مشاهدات نگارنده ، مورخ ۱۳۸۶/8/25
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 50-49
