صاحب بقعه را سید عبدالله شفا، از نوادگان حضرت موسی بن جعفر دانسته اند و می گویند علت شهرتش به سید عبدالله شفاء شفای فراوان بیماران صعب العلاج بوده است.
بقعه سید عبدالله در سال ۱۳۸۰ خورشیدی با کمک مالی «اکرم عباس النجار الکویتی» و نیز نذورات مردمی تجدید بنا شده و شامل بنایی چهار گوش به ابعاد 830 در 710 سانتی متر است که در ورودی آلومینیومی آن به عرض یک متر در سمت شرق قرار دارد. در سمت مغرب، پنجره ای آهنی به عرض یک متر دارد و در جانب جنوب، یک طاقچه به عرض یک متر جهت گذاشتن اشیا ساخته اند. دیوارها از داخل تا ارتفاع ۱۰ سانتی متر از سطح زمین سنگ قرنیز و بقیه سفید کاری و رنگ آمیزی شده و از بیرون، تا ارتفاع ۳۵ سانتی متری سنگ کریستال و بقیه آجر نماست. کف اتاق، موزائیک و مفروش به قالی و درون آن تمثال بزرگان دین و ادعیه نصب شده است.
تقریبا در وسط اتاق، ضریحی آلومینیومی و جدید با ارتفاع ۱۷۴ سانتی متر و طول و عرض ۸۶×۲۰۰ سانتی متر قرار دارد که درون آن، سنگ قبری جدید با عبارت «هوالباقی امامزاده سید عبدالله شفا» و سوره توحید دیده می شود. جنس قبر از سنگ مرمر، ارتفاعش ۴۰ و طول و عرضش ۸۰×۱۸۰سانتی متر است.
این بقعه، دارای حیاط و امکاناتی نظیر آب لوله کشی، برق، آبدارخانه و سرویس بهداشتی است. مسجد حضرت امام سجاد که در سال ۱۳۸۰ خورشیدی بازسازی شده، در ضلع جنوبی بقعه و متصل به آن قرار دارد.
اهالی بندر دیر به سید عبدالله شفا ارادت تمام داشته و ایام پنج شنبه و جمعه به زیارتش می روند.
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۹، ص ۱۲.
2. عبدالحسین بحرینی نژاد و حیدر دوراهکی، بندر دیر نگینی بر ساحل خلیج فارس، ج ۱، ص ۴۱۷.
3. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۹/1/27
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 65-63
