"این سفر است، نه مقصد" مثل یک ضرب المثل مدرن به نظر می رسد، زیرا بر تجربه ها در مقایسه با نتایج تأکید می کند و نوید تغییر شخصی را می دهد. با این حال، صدها سال پیش، متکلمانی مانند سنت آگوستین زندگی را به عنوان زیارت در سراسر جهان توصیف کردند و با پاکسازی نمودن خود به خدا بازگشتند.
ایمان و مناسک مذهبی، مانند زیارت، به تجربیات دشوار معنا و انسجام و امید می بخشد. در حالی که بسیاری از مردم هنوز به زیارت های مذهبی می پردازند، امروزه آن چشم انداز را شاید بتوان در یک جایی که کمتر مشهود است یافت: در میان کسانی که به دنبال کار هستند. از "صف بیکاران" و "صف کمک هزینه بگیران"، ما به تصویر جویندگان کار فعال منتقل شده ایم، که رزومه های خود را صیقل می دهند، همیشه در شبکه های اجتماعی هستند و فرصت های شغلی را کشف می کنند.
البته واقعیت اغلب بیشتر از آن چیزی است که به تصویر کشیده می شود، اما در شرایط عدم قطعیت، ما بر مدل ها و استعاره ها تکیه می کنیم. این داستان ها نحوه تفسیر ما از تجربیات مان را شکل می دهند و اغلب با توشه های تاریخی زیادی همراه هستند. زیارت، چیزی بیشتر از عبارت افسانه ای "خروج برای جستجوی ثروت و شانستان" معنی می دهد. زیارت به معنی رنج، شک و دگرگونی در خود است، و این، جستجوی کار را به یک آزمایش روح تبدیل می کند.
در دهه گذشته من با افراد بیکار در مورد تجربیات آنها در جستجوی کار مصاحبه کرده ام. رویکرد جامعه شناختی من ترکیبی از مصاحبه های کیفی و روشنایی های تاریخی حال است تا دریابد که مردم چگونه به روند جستجوی شغل نگاه می کنند.
آن چه روشن شده این است که مردم کار جویی را به عنوان یک بازار کار ساده درک نمی کنند که در آن عرضه تقاضا را برآورده می کند. در عوض، قضاوت های اخلاقی، بیکاری را در بر می گیرد و اغلب اوقات مردم ایده های انگ زایی را که از سیاست در مورد "از زیر کار در روها" یا "مفت خورها" ناشی می شود درونی می کنند - کلیشه هایی که بارها با تحقیقات رد می شوند.
بیکاری به عنوان آزمایشی مطرح می شود که باید با تلاش مداوم بر مشکل آن غلبه کرد. بازار کار دنیایی اسرار آمیز است که باید، با جستجوی سرنخ ها، و حتی تلقی رد و شکست ها به عنوان سیگنالی برای در نظر گرفتن چگونگی تغییر خود، رمزگشایی شود.در کمال تعجب، زیارت مسیحیان الگویی ناشناخته برای درک تجربیات پیچیده جویندگان کار ارائه می دهد. مردم قرون وسطی به صورت جداگانه به زیارت می رفتند و به عنوان یک توبه برای پاک سازی خود از گناه به زیارتگاه های دور سفر می کردند و با آزمایش ایمان، خود را متحول می کردند.
در راه، آنها جهان را مملو از نشانه ها و نمادها، آزمایش ها و وسوسه هایی می دانستند که برای اطمینان از نجات، آنها تلاش می کردند بر آنها فائق آیند. امروزه ما بازار کار را به گونه ای مشابه تفسیر می کنیم. آن جا یک مکان زیارتی است، جایی که مردم به دنبال راهنمایی هستند، سرنخ ها را رمز گشایی می کنند و خود را تطهیر می کنند تا به نجات شغلی برسند.
یک جستجوی مذهبی
جامعه مدرن خود را سکولار می داند، با اعتقادات مذهبی محدود به مسائل اخلاقی شخصی یا آداب و رسوم جامعه، که حتی به عنوان خرافات بدون پایه و اساس منطقی مورد تمسخر قرار می گیرد. با این حال، کنار گذاشتن دین به عنوان چیزی قدیمی و بی ربط ممکن است به این معنی باشد که ما آن را ناخواسته برای خود تکرار می کنیم.مشکلاتی که به ما تحمیل می شود وجود دارد تا به رشد ما کمک کند و هیچگاه مشکلی برای ما پیش نمی آید که بیش از آن باشد که نتوانیم با آن کنار بیاییم. در تحقیقاتم من با ده ها کارجو مصاحبه کرده ام که تلاش های خود را در یافتن کار به روش های خاص توصیف می کنند. عبارتی که متقاضیان کار برای کنار آمدن با عدم پذیرش از آن استفاده می کنند این است: "تقدیر نبوده است." این یک طرح الهی را تداعی می کند، جایی که دست نامرئی بازار بازتاب دست خداست.
افراد جویای کار، انسان هایی تقدیر گرا نیستند، اما خود را مجدداً به زیارت خود پالایی می آورند، جایی که مشکلات بیکاری آزمایش ایمان است. آنها علاوه بر ذکر صلاحیت و تجربیات خود در یک رزومه و وارد کردن آن در هر برنامه کاربردی مرتبط، تلاش نمی کنند تجربیات خود را تفسیر کرده و تلاش های خود را به شیوه های پیچیده تغییر جهت دهند.
من چندین بار با "باب" مصاحبه کردم زیرا از کار مکانیکی برکنار شده بود و چندین سال بود که پس از سقوط مالی 2008 بیکار بود. او با دقت هر درخواست شغلی را طراحی می کرد و متوجه نحوه رد شدن می شد – که یا با نادیده گرفته شدن بود یا نامه استاندارد ردی صادر می شد.
یک بار، او نامه ای دریافت کرد که با دست امضا شده بود و به تجربه طولانی او و داوطلبیش برای ارزشمند بودن اشاره کرده بود - او این را به عنوان نشانه ای از "در مسیر درست بودن" دانست. هنگامی که شغلی را پیدا کرد و کار اداری و باغبانی را ترکیب کرد، احساس کرد همه چیز "کنار هم" قرار گرفته است، حتی گر چه در بیکاری غالباً ناامید شده بود اما هرگز تسلیم نشده بود.
یافتن شغل شبیه به جستجوی شیوه زندگی است.
تصویر: تاجری در قایقی که در حال غرق شدن است و کوسه ها او را احاطه کرده اند. رد، اغلب به عنوان بخشی از یک برنامه الهی در مسیر رسیدن به شغل مناسب تلقی می شود. Overearth/Shutterstock
به عنوان معلم جایگزین، "راشل" طرد مکرر را تجربه می کرد. هر روز صبح از ساعت 7 صبح آماده کار بود و امیدوارانه تا 9 شب منتظر تماس می ماند. از آن زمان تا صبح روز بعد، هنگامی که او این روند را تکرار می کرد، به دنبال راه هایی برای بهبود خود بود - سایر برنامه های شغلی را می نوشت، و توسعه حرفه ای مبتنی بر وب را انجام می داد. با این حال، هنگامی که برای مصاحبه برای یک شغل تمام وقت دائمی فراخوانده شد، متقاضی دیگری موفق شد، و راشل عدم اعتماد به نفس و مهارت های خود را مقصر می داند و تصمیم به کسب تجربه بیشتر می گیرد.
اعتقاد به توانایی های خود، تمایل به یاد گیری و اطمینان از این که جهان به تلاش صادقانه پاداش می دهد، ظاهراً منجر به موفقیت می شود.این داستان ها بازتاب یک روایت فراگیر است. به جای بازار کار که عرضه و تقاضا در آن با یک دیگر ملاقات می کنند، افراد تمایل دارند فرآیند استخدام را به عنوان یک آزمون شخصی تفسیر کنند. آنها به دنبال سرنخ هایی در مورد زمینه پیش رو هستند، که همچنین به عنوان بازخوردی به آنها می گویند که چگونه خود را بهبود بخشند. به جای بی اعتنا گذشتن از کنار طرد مکرر به عنوان امری اجتناب ناپذیر، آن را نوعی رنج می دانند که فرد را پاک می کند. به طور خلاصه، سفر خیالی در بازار کار به عنوان زیارت به سوی نجات شخصی تفسیر می شود.
تابلوهای راهنما در جاده زائران
در اداره رفاه و فراتر از آن، جستجوی شغل اغلب به صورت ضمنی یا حتی صریح در عبارات مذهبی ارائه می شود.نویسنده پر فروش ترین راهنمای بین المللی جستجوی کار با عنوان What Colour is your Parachute? (چتر نجات شما چه رنگی است؟)، ریچارد بولز، یک روحانی اسقف بود. قابل توجه است که او خودِ جستجوی کار را به صورت یک شغل، و یک حرفه تلقی کرد، که به اندازه هر شغلی مستحق صرف زمان، توجه و کار سخت است.
چشم انداز بولز به جای این که به سادگی به پر کردن درخواست های شغلی یا تحویل رزومه به کارفرمایان احتمالی بپردازد، همه جانبه است. دوستان و خانواده یک شبکه، و منبعی برای اطلاعات یا توصیه ها محسوب می شوند. در هر لحظه بیداری، کارجو باید مراقب سرنخ ها و راهنماهایی باشد که ممکن است او را از فرصت های خود آگاه کنند.
دوستان و خانواده یک شبکه، و منبعی برای اطلاعات یا توصیه ها محسوب می شوند. در هر لحظه بیداری، کارجو باید مراقب سرنخ ها و راهنماهایی باشد که ممکن است او را از فرصت های خود آگاه کنند.شاید مطابق انتظار، بولز ایمان مذهبی خود را بیان می کند و می گوید که جستجوی کار فقط امید به دریافت حقوق نیست، بلکه جستجوی راهی برای زندگی است. او تصدیق می کند که بیکار شدن دشوار است اما پیشنهاد می کند که این یک آزمایش است که توسط خدا فرستاده شده است. علیرغم تردیدهای شخصی، چنین رنجی باید توأم با صبر و تحمل باشد. اعتقاد به توانایی های خود، تمایل به یاد گیری و اطمینان از این که جهان به تلاش صادقانه پاداش می دهد، ظاهراً منجر به موفقیت می شود.
تصویر: تاجر در موقعیت ها به دنبال فرصت ها است. بسیاری از کتاب ها در مورد شکار یک شغل به این شیوه به مسأله نزدیک می شوند که یافتن شغل شبیه به جستجوی شیوه زندگی است. Overearth/Shutterstock
به جای بازار کار که عرضه و تقاضا در آن با یک دیگر ملاقات می کنند، افراد تمایل دارند فرآیند استخدام را به عنوان یک آزمون شخصی تفسیر کنند. آنها به دنبال سرنخ هایی در مورد زمینه پیش رو هستند، که همچنین به عنوان بازخوردی به آنها می گویند که چگونه خود را بهبود بخشند. بولز تنها نیست. عنوان کتاب The Gift of Job-loss (هدیه از دست دادن شغل) را در نظر بگیرید، که بیکاری را به عنوان فرصتی برای تغییر شخصی در نظر می گیرد. در حالی که چنین زبان دینی را می توان از ایالات متحده انتظار داشت، جایی که مسیحیت هنوز نقش برجسته ای در زندگی عمومی و سیاسی دارد، در اروپا نیز قابل تشخیص است.
به عنوان مثال، نویسنده کتاب خود یاری Life Without Work(زندگی بدون کار)، کریستین اینگهام، ، بیکاری را امتحانی توصیف می کند که خواننده باید خود را به عنوان انتخابی ویژه در نظر بگیرد:
«مشکلاتی که به ما تحمیل می شود وجود دارد تا به رشد ما کمک کند و هیچگاه مشکلی برای ما پیش نمی آید که بیش از آن باشد که نتوانیم با آن کنار بیاییم. درک این امر در ابتدا سخت است وقتی که ما با چالش های جدیدی که با ما مواجه هستند آزمایش می شویم.»
در نظر گرفتن چالش ها به عنوان وسیله ای برای پالایش شخصیت، به شدت آزمون ایمان فردی را در نامه های کتاب مقدس تکرار می کند:
مردم کار جویی را به عنوان یک بازار کار ساده درک نمی کنند که در آن عرضه تقاضا را برآورده می کند. «برادران مسیحی من، وقتی همه نوع آزمایشی دارید، باید خوشحال باشید. می دانید که اینها ایمان شما را ثابت می کند. به شما کمک می کند تسلیم نشوید. مردی که با آمدن آزمایش تسلیم نمی شود خوشحال است. (یعقوب 1:2-5)
این که آیا مشاور شغلی با این آیات آشنایی دارد، مهم تر از تشخیص این که آنها برای مشاورانِ متقاضیان مشاغل رایج شده اند، نیست.
منابع آنلاین در حال حاضر تا حد زیادی جایگزین چنین کتاب هایی شده اند و توصیه هایی از سایت های رسمی دولتی مانند Find a Job یا شرکت هایی مانند Monster ارائه شده است. این که آیا این توصیه ها واقعاً مفید است یا خیر، مشخص نیست؛ و از آن جا که برای همه در دسترس است، به ندرت مزیتی استراتژیکی را ارائه می دهند.
این کتاب ها اگر چه بسیار مختصر و فنی هستند، اما مدل های مذهبی را رمز گذاری می کنند. از خوانندگان خواسته می شود که خود را بررسی کنند، نقاط ضعف خود را بیابند و مانند اعتراف، بر روی آنها کار کنند. بیکاری به عنوان آزمایشی مطرح می شود که باید با تلاش مداوم بر مشکل آن غلبه کرد. بازار کار دنیایی اسرار آمیز است که باید، با جستجوی سرنخ ها، و حتی تلقی رد و شکست ها به عنوان سیگنالی برای در نظر گرفتن چگونگی تغییر خود، رمزگشایی شود.
ایمان و مناسک مذهبی، مانند زیارت، به تجربیات دشوار معنا و انسجام و امید می بخشد. با این حال، آنها همچنین ممکن است افراد را با سیستم های نابرابر آشتی دهند و بیکاران را شخصاً مسئول نداشتن شغل شان می دانند. از نظر فرهنگی، و به ویژه در زمینه سیاست اجتماعی، ما باید از جستجوی شغل به عنوان یک آزمایش شخصی برای یافتن خودمان دست برداریم و بر ارائه کار شایسته یا جایگزین های واقعی در آموزش تمرکز کنیم.
امروزه ما بازار کار را به گونه ای مشابه تفسیر می کنیم. آن جا یک مکان زیارتی است، جایی که مردم به دنبال راهنمایی هستند، سرنخ ها را رمز گشایی می کنند و خود را تطهیر می کنند تا به نجات شغلی برسند.
منبع: تام بلند، University College Cork
