روزه در آينه اديان و مكاتب(1)
نويسنده: محمد كاشاني
اشاره و توضيح :
مقدمه
در اين نوشتار با مروري بر اديان و مكاتب گوناگون آيين روزه داري را بررسي مي كنيم.
اديان ابتدايي
نزد بسياري از اقوام كهن، پرهيز از خوردن و آشاميدن يكي از ابزار ندامت به درگاه خداوند (يان) و به عنوان فديه و كفاره گناهان بوده است.
مردم كهن مكزيك، امساك از خوردن غذا را به عنوان كفاره گناهان به جا مي آوردند و مدت آن از يك روز تا چند سال متفاوت بود. پارسايان آنها براي رفع مصيبتها و بلاهاي همگاني، ماهها از خوردن غذا خودداري مي كردند.
در مصر كهن نيز پس از مرگ پادشاه، رعاياي او روزه مي گرفتند و از مصرف گوشت، نان، گندم، شراب و هر تفريحي پرهيز مي كردند. آنها حتي از استحمام، تدهين (ماليدن روغن به موي سر) و بستر نرم خودداري مي كردند.
آيين هندوئيسم
پيروان اين اديان، معمولاً در ابتداي روزهاي ماه جديد و جشنهايي مانند: شيوراتري ( SHIVRATRI )، درگاپوجا DURGA PUJA)) و ساراسواتيپوجا SARASWATI PUJA)) روزه مي گيرند. زنان شمال هند در روز كاروا KARVA CHAUTH)) هم روزه مي گيرند.
در اين اديان، نوع روزه، بستگي به خود فرد دارد. ممكن است روزه، امتناع از خوردن و آشاميدن هر نوع غذا يا نوشيدني براي مدت 24ساعت باشد، اما بيشتر شامل نخوردن غذاهاي جامد است و نوشيدن مقداري آب يا شير مجاز است.
در روزه شديد از غروب روز قبل تا 48 دقيقه بعد از طلوع افتاب بايد از خوردن آب و غذا پرهيز كند ولي اين روزه نيز ميتواند به خود داري از خوردن يك يا دو وعده ي غذايي در روز و يا يا پر هيز از خوردن برخي از مواد غذايي نيز محدود شود .
هدف از اين روزه، افزايش تمركز در مديتيشن MEDITATION)) يا عبادت، براي تطهير درون است و گاهي هم به عنوان يك قرباني در نظر گرفته مي شود.
در يكي از آيين هاي هندي زنان 9 روز از ايام Navratri براي رفاه و طول عمر همسرانشان روزه مي گيرند.
در شمال هند مراسمي دارند كه در پنج شنبه روزه مي گيرند و قبل از افطار با ياد آوري قصه ها و اساطير هندي روزه خود را باز مي كنند و سفره خود را با غذاهاي زرد رنگ تزيين مي كنند
آيين جاينيسم
هدف از روزه داري در آيين جاينيسم رسيدن به (??? ، ahimsa ) است و بدي منظور در طول روزه به مراقبه مي پردازند .
آيين بوديسم
راهبان بودايي، تراوادين THERAVADIN)) و تِندايي TENDAI))، براي آزادسازي ذهن و بعضي از راهبان بودايي كشور تبت، براي اينكه به اهداف يوگا برسند، روزه مي گيرند.
بسياري از راهبان و راهبه هاي بودايي مذهب، تنها به يك وعده غذا در روز اكتفا مي كردند و بعد از ظهر چيزي نمي خوردند و1 اول ماه و نيمه ماه را روزه كامل مي گرفتند. امروزه مردم عامي بودائي هر ماه چهار بار روزه داشته و به گناهان خود اقرار مي كنند. همچنين در استقبال از سال روز فوت بودا، مدت پنج روز از خوردن گوشت خودداري مي كنند.2
لامائيستها، كه فرقه اي از بودائيان هستند نيز روزهاي ? ??، ? ??، ? ?? و ??? هر ماه را به غذاي آردي و چاي بسنده مي كنند. اما پارسايان اين فرقه، در طول اين چهار روز تا غروب آفتاب هيچ مواد غذايي مصرف نمي كنند.
مردم تبت در مراسمي به نام "نانگ نس" (روزه مدام) چهار روز، روزه مي گيرند. آنها دو روز اول را با دعا، اقرار به گناهان و تلاوت متون مقدس به سر مي برند و روز سوم به شدت پرهيز مي كنند و هيچ نمي خورند. به طوري كه حتي آب دهان خود را هم فرو نمي برند. آنها اين روزه را با دعا و اقرار به گناهان، تا طلوع آفتاب در روز چهارم ادامه مي دهند.
آيين سيك
اديان چيني
آيين زرتشت
يكي ديگر از روزهايي كه زرتشتيان روزه مي گيرند در جشن بهمنگان يا بهمنجه است كه در روز بهمن از ماه بهمن برگزار مي شود. برخي نيز اين روزه را تا پايان بهمن ماه ادامه مي دهند.
منبع: http://www.pegahhowzeh.com
/س