وضعيت جديد جلوه هاي تصويري در صنعت سرگرمي سازي

مقدمه
 

صنعت سرگرمي بيش از يكصد سال قدمت دارد و همچنان در طفوليت خود به سر مي برد. ما شاهد يك انقلاب از فيلم هاي صامت به فرمت هاي متنوع فيلم ، بازي هاي ويدئويي و ساير گونه هاي متفاوت امروزي بوده ايم. فناوري در كانون اين تغييرات ؛ كانوني كه از هر پيشرفت فني ديگر سريع تر مي چرخد.
پارادايم توليدي كه بر يكصدسال آغازين صنعت سرگرمي حكمفرما بوده ،متحمل تغييرات شگرفي شده است و همواره هنرمندان با اين دگرگوني ها مواجه بوده اند. ساز و كارهايي كه نحوه فعاليت مردم را در اين محيط داستانگوي مشاركتي تعريف مي كند ، خيلي زود تعريف شدند؛ چه بسا مرزها [ي اوليه] ديگر براي امروز قابل استفاده نيستند و محيط كسب و كاري كه در آن محتوي سرگرمي را خلق مي كنيم ، اين سرعت سرسام آور فناوري را نپذيرفته است.
زماني كه در طول سده گذشته ، تصاوير متحرك يك شكل محبوب از سرگرمي در فرهنگ ما شدند ، اين پديده موجب زايش يك محيط داستانگويي مشاركتي شد كه در آن نقش هاي كاملا متفاوتي در فرآيند توليد تعريف شده بود. اگر چه ، اخيراً پارادايم سنتي توليد دستخوش تغييرات سريعي شده و اين تغييرات همچنان ادامه دارد. نيروهاي مشابهي منجر به ازدياد مشاغل فني جديد شده اند؛ در حالي كه ساير مشاغل سنتي مورد تهديد يا [خطر] حذف قرار گرفته اند . در اين فرآيند ، رابطه ديرين ميان بسياري از موقعيت هاي شغلي توليد مورد بازنگري هاي اساسي قرار گرفته و پرسش هاي فراواني در زمينه پيشرفت خط توليد فيلم به وجود آمده است . اولين و مهم ترين سوال ، چگونگي تعريف نقش هاي در حال تغيير است كه اهميتي بش از بقيه دارند. ساير موارد مهم عبارتند از :
ـ چگونه بودجه را به هنرمندان در بخش هاي مختلف توليد اختصاص داد كه قبلا وجود نداشته اند؟
ـ مسئوليت هاي تيم خلاق و هنرمندانش چيست؟
ـ مرز بين بخش ها و نقاظ مشترك آن ها چيست و چه كسي مسئول فازهاي مختلف است؟
ـ نقش مدير فيلمبرداري در صورت عدم وجوددوربين چيست؟
ـ اگر هيچ كدام از صحنه ها واقعي نباشند، چگونه با طراح صحنه همكاري مي كنيد؟
ـ آيا توليد [يك پروژه] بايد متكي بر پويانمايي با فريم هاي اصلي (Key frame animation) يا ثبت حركت (motion capture) باشد ؟
ـ آيا لازم است كه نمايش به صورت استريوسكوپي سه بعدي باشد؟
انجمن جلوه هاي تصويري (VES) به عنوان اولين گام در راستاي گفتگو ميان اصناف و صنعت درباره وضعيت فعلي و جهت دهي آتي جلوه هاي تصويري ، اقدام به انتشار اين مقاله كرده است. آرزوي ما ، بسط نقش فناوري هاي تصويري ديجيتالي در اين دوره گذار و پاسخ به نگراني هاي ناشي شده است.ما معتقديم كه جامعه متحد سرگرمي براي پيشرفت ، نيازمند يافتن پاسخ هايي اساسي به اين پرسش هاست.
پيشرفت در فناوري به ظهور مجموعه جديدي از ابزارها كمك مي كند كه هنرمندان را قادر مي سازد داستان هايشان را به شيوه هاي جديدي روايت كنند؛ چه بسا لازم است به خاطر داشته باشيم كه هرگز نبايد به فناوري فراتر از بينش و خلاقيت انسان هايي نگريسته شود كه سازنده سرگرمي هستند.

توليد محتوا
 

تغيير فناوري ، اجتناب ناپذير است؛ در حقيقت، همين مسأله دليل رشد و حيات صنعت است. در سال 1972 و همزمان با نمايش خواننده جاز مشهود بود كه آينده در اختيار فيلم هاي ناطق است؛ اما اين تغيير ، همراه با ترديد بود. بعضي از بازيگران مطرح و محبوب ، صداي خوبي نداشتند . آيا بايد فيلم گفتارگرداني (دوبله) مي شد؟ يا بايد به توليد فيلم هاي صامت ادامه مي دادند و از چنين پيشرفت هاي فناوري اجتناب مي كردند ؟ زماني كه گردش كار يك فناوري تعريف و به عنوان يك كليت توسط صنعت پذيرفته شود، آنگاه مورد استقبال قرار مي گيرد.
اما در روزهاي اوليه ، به جلوه هاي تصويري همچون يك معما و جداي از ساير بخش ها نگريسته مي شد . احتمالاً كارل فرود فيلمبردار شهير آلماني كه فيلم برجسته متروپليس (فريتز لانگ) را فيلمبرداري كره ، سرسخت ترين مخالف اين پديده جديد بوده است . او در جايي مي نويسد :«من فكر مي كنم سياست مجزا نگه داشتن واحد جلوه هاي تصويري مسخره است. اين كار منجر به پيچيدگي ، دوباره كاري ، عدم مسئوليت پذيري و در بسياري موارد ديده شده ، افت كيفيت مي شود. در آلمان ـ همچون ساير اروپا ـ فيلمبردار مسئول بي چون و چراي جلوه هاي ويژه است؛ از هر نوع كه باشد . اين تنها روش منطقي است كه من مي شناسم . فقط فيلمبردار است كه دقيقاً مي داند چه چيزي خواسته شده و فقط اوست كه لحن جلوه هاي ويژه را با بقيه فيلم هماهنگ كند.»
فاركيو ادوار (1980-1894) كه دو جايزه اسكار براي جلوه هاي ويژه ، پنج اسكار براي دستاورد فني و يك اسكار افتخاري برده است ، درباره واحد جلوه هاي ويژه چنين نظري دارد :«تمام صنعت [فيلمسازي] به سوي تخصصي شدن پيش مي رود. فيلم ها بايد با زمان بندي بهتر ، سريع تر از هر زمان ديگري ساخته شوند؛‌بنابراين ، اگر فرآيند توليد منتظر اتمام فعاليت كسي شود ، بايد آن فرد را با فردي سريع تري جايگزين كرد. به همين خاطر است كه مي گويم انجام همه كارها توسط فيلمبردار عملي نيست. هيچ فيلمبردار يا واحدي نمي تواند به تنهايي انتظار موفقيت داشته باشد . براي هر صحنه از فيلم بايد از فرد متخصص در همان زمينه استفاده كرد؛ بنابراين تكنسين هاي جلوه هاي ويژه در نهايت هماهنگي با فيلمبردار همكاري كنند. اگر هر كدام از اين ها بخش خودش را به درستي انجام داده و مشكلات را با ديگري مطرح كند، هر دو موفق مي شوند.»
اين اظهار نظرهاي ادوار تقريباً مصادف است با اختراع فناوري چاپگرهاي نوري در اوايل دهه 1930 كه آخرين قطع پازل در مدل توليد سنتي فيلم بود؛ اين خط توليد نزيك به يك قرن دست نخورده باقي مانده است و حتي با ظهور فناوري هاي جديدي نظير دوربين هاي كنترل حركت ، خللي به آن وارد نشده است.

ديجيتال و تغييرات بنيادي همراه آن
 

فناوري جلوه هاي تصويري ـ تقريبا برخلاف دهه 1930 ـ مرز ميان پيش توليد ، توليد و پس توليد را كمرنگ كرده اند. اين واقعيت منجر به پررنگ تر شدن نقش سرپرستان جلوه هاي تصويري و هنرمندان در مراحل مختلف توليد شده است؛ حتي خيلي زودتر از آن كه شروع به كار كنند . به طور خلاصه ، جلوه هاي تصويري ديگر محدود به پس توليد نيستند. اكنون ، گزينه هايي [در اختيار هنرمندان است كه] اجازه مي دهد هر چيزي را هر وقت ، هر جا و در هر مرحله توليد درست كنند . پيشرفت هايي كه توسط فناوري حاصل شده است ، سوال هايي را به وجود آورده است كه صنعتگران و مدبران استوديوها بايد پاسخگو باشند.

حركت به سوي جلوه هاي تصويري مركب
 

در گذشته ، فناوري به هنرمندان جلوه هاي تصويري تنها اجازه مي داد تا چيزهاي محدودي را اضافه كنند؛ مانند يك شخصي يا شيء مستقل و بيشتر تصاوير به صورت بي درنگ سر صحنه ضبط مي شدند. هر چيزي كه در زمان فيلمبرداري يك چيز كامل نبود، به عنوان مركب (هايبريد) شناخته مي شد. در آن زمان ، عبارت «مركب» براي كليه تصاويري به كار مي رفت كه در مقابل دوربين ضبط نشده بودند.
اين مفهوم در پيشرفت هاي وسيعي نمود پيدا كرد؛ از [تركيب] پس زمينه هاي واقع گرايانه با شخصيت هاي كارتوني (چه كسي براي راجر رابيت پاپوش دوخت؟ 1988) تا القاي استيل از طريق رنگ بندي (300-2006) . همان طور كه استوديوها به دنبال جديدترين راهكارهاي جلوه هاي تصويري هستند و ابزارها قدرتمند تر مي شوند، تمايز ميان «چگونگي اضافه كردن چيزهاي جديد» و «ماهيت چيزهاي فيلمبرداري شده به شكل بي درنگ» تغيير پيدا كرده است . در زمانه ديجيتالي كنوني، جلوه ها بخشي از توليد ـ و نه صرفا توليد بي درنگ ـ هستند.
موفقيت [تكنيك هاي] مركب و دنبال كردن روش هاي جديد منجر به پيدايش خطوط توليد تازه و برنامه هاي توليد منسجم تر با بودجه محدودتر شده است. براي حفظ كيفيت و كارايي در دنياي ديجيتالي امروز، ترويج درك بهتري نسبت به توليد مركب ـ هم در هنرمندان فعلي و هم در فيلمسازان نسل بعد ـ حياتي است.

پيشرفت جلوه هاي تصويري و تأثير آن بر پشت صحنه وسر صحنه
 

نيروي عظيم پيشرفت هاي فناوري منجر به تأثيري دنباله دار بر همه سطوح توليد فيلم شده است. هاليوود در طول حياتش شرايط اقتصادي نامعلومي را نيز تجربه كرده است؛ ولي وضعيتي كه امروز مي بينيم ، تقريباً جديد است: مسايل فني يكي از واحدها مستقيماً بر يك واحد ديگر تأثير مي گذارد.
زمانه كنوني چند تفاوت صنعتي بنيادي با دهه 1930 دارد. ثبات سيستم استوديويي كلاسيك ـ زماني كه هنرمندان كارمند استوديو بودند و چندين سال بر روي پروژه ها كار مي كردند ـ مدت هاست كه سپري شده است. در حالي كه بخش حرفه اي صنعت دست نخورده باقي مانده ، رابطه هاي ميان واحدهاي مختلف و كاركنانشان با هر پروژه دستخوش تغييراتي مي شود؛ در عوض ، هر توليد مجموعه مطالبات خاص خود را دارد كه نيازمند خط توليد منحصر به فرد و مشاركت بخش هاي گوناگون در زمان هاي مختلف است.علاوه بر اين ، جلوه هاي تصويري بر ساير بخش هاي توليد اثر گذاشته و آن ها را دستخوش تغييراتي كرده است؛ از بدلكاري و طراحي صحنه تا چهره پردازي و حتي افزودن يا حذف يك بخش . چنين مداخلاتي در قلمروي سنتي فيلمسازي باعث شده تا كارگردان ها و تهيه كنندگان به دنبال راه هاي جديدي براي روايت داستان بگردند و در نتيجه ، در زمان و هزينه صرفه جويي كنند . بروز نگراني هاي ناشي شده از اين مداخلات در هرصنعتي كه شاهد تغييرات شديد است، طبيعي است . با وجود اين كه جلوه هاي تصويري درها را به سوي فرصت هاي جديد گشوده است ، ساير مشاغل در حال دست و پا زدن هستند تا موقعيت خود را در فرآيند فيلمسازي حفظ كنند.
اگر چه تلاش هنرمندان مختلف براي حفظ محدوده خوب و حراست از شيوه هاي سنتي انجام كارها قابل درك است ، ولي بايد بدانيم كه :
ـ يك نگراني مرسوم از سوي كارگردان هاي هنري و طراحان صحنه ناشي از فقدان سازگاري با فرآيند و تأثير فناوري هاي جديد مورد استفاده توسط هنرمندان جلوه هاي تصويري بر كار آن هاست؛ چه بسا، حقيقت اين است كه بخشي از مسئوليت سرپرست جلوه هاي تصويري ، حفظ ارتباط ميان مديران فيلمبرداري و كارگردان هاي هنري است تا مطمئن شود كه محصول نهايي بازتاب دهنده همان چيزي است كه از ابتدا مي خواسته اند.
ـ گهگاه تعيين اين مسأله كه چه كسي مسئول اخذ تصميم هاي خلاقه بخصوصي است كه با قسمت هاي ديگر تداخل دارد،آسان نيست.
ـ چندين عامل فرهنگي وجود دارند كه بايد در نظر گرفته شوند. بسياي از كارگردان ها نمي خواهند تا قبل از مرحله پس توليد نماها را ببينند؛ اگر چه ، كارگردان هاي جوان فراواني هستند كه خلاف اين حالت را مي خواهند.
بعد از اتمام فيلمبرداري بيشتر پروژه ها ـ اگر نگوييم همه ـ ولي اكثر كارگردان هاي هنري و مديران فيلمبرداري ، سرپروژه ديگري هستند و امكان دسترسي به آن ها از سوي هنرمندان جلوه هاي تصويري وجود ندارد. متأسفانه اين اتفاق زماني رخ مي دهد كه سرپرستان جلوه هاي تصويري كار خود را در پس توليد نهايي مي كنند و اين مساله بر كاري كه زودتر توسط هنرمندان انجام شده تأثير مي گذارد.
عامل ديگر زمان است. همچنان كه استوديوها به دنبال كوتاه كردن زمان توليد هستند، گردهم آوردن يك خط توليد كامل بسيار مشكل شده است. همچنان كه آلكس فونكه (سرپرست جلوه هاي تصويري و مديرفيلمبرداري) مي گويد:«در حالت ايده آل ، ابتدا نماهاي زنده و بعد مينياتوري فيلمبرداري مي شوند. سپس بايد جلوه هاي ديجيتالي را تركيب كرد و كل كار را پيشرفت داد؛ ولي هميشه به اين شكل اتفاق نمي افتد . معمولا از مدل هاي مينياتوري همزمان با نماهاي زنده فيلمبرداري مي شود و سپس هنرمندان ديجيتالي تلاش مي كنند تا به يك تركيب اوليه از نماهاي گرفته شده برسند؛ با اين كار ، آن ها متوجه مي شوند كه چقدر كار پيش رو دارند.»
از لحاظ سنتي ، فرآيند روايت داستان در مرحله توليد و پس توليد انجام مي شود. حالا مرحله پيش تصويرسازي (pre - visualization) مطرح است كه از ابتدا به نيت طراحي ظاهر كلي فيلم و حركات دوربين شده است. اين جا همان جايي است كه بسياري از تصميم هاي خلاقانه در فرايند توليد گرفته مي شود. اعضاي بسياري از انجمن ها و حرفه ها واداشته شده اند تا دست كم براي يك بار به درك جديدي از فناوري برسند كه از ابتدا جزئي از كار آن ها نبوده است . نگراني آن ها همان چيزي است كه هنرمندان جلوه هاي تصويري ـ كه تازه وارد عرصه تصوير شده بودند ـ داشتند؛ عده كثيري از سرپرستان جلوه هاي تصويري بايد در مشاغل مياني باقي بمانند تا بتوانند هميشه در رأس هرم تغييرات كسب كار خود باقي بمانند. در هر دوران گذار ، نگراني ها افزايش پيدا مي كنند؛ بنابراين لازم است كه هنرمندان جلوه هاي تصويري نسبت به اين نگراني ها آگاه بوده و بر تأثيري كه روي زندگي همكاران خود مي گذارند ، آگاه باشند.
جلوه هاي تصويري ديجيتالي خيل عظيمي از پست ها را با خود به همراه آورده است ؛ نظير نقاشي پوششي (matte painting) ، تركيب بندي ديجيتالي ، طراحي صحنه مجازي و رنگ آميزي ديجيتالي . به تبع اين قضيه ، فعالان عرصه توليد فيلم دريافتند كه فيلم هاي مركب (هايبريد) به هنرمندان مركب نياز دارند؛ به ويژه آن دسته از هنرمندان حرفه اي كه قادر به برانگيختن حساسيت هاي زيبايي شناسانه هستند ، از تجربه فيلمسازي به شكل سنتي دل خوشي ندارند و به محيط توليد ديجيتالي روي آورده اند.
مي توان مزاياي دانش مركب را در شكوفا شدن مدل هاي سنتي و كارهاي مينياتوري ديد. زماني تصور مي شد كه راه داينسورهاي عروسكي ، مدل ها و مينياتورها به بسياري از پروژه ها باز شده است . مدل هاي مينياتوري حضور برجسته اي در برخي از بزرگ ترين فيلم هاي هاليوودي داشته اند؛ مانند سه گانه ارباب حلقه ها ، كينگ كنگ و ماجراهاي نارنيا. از بساري جهات ، يكپارچگي مدل هاي عملي مينياتورها با ابزار ديجيتالي ، نمونه اي از تركيب كيفيت زيباشناسانه با مزاياي فناوري ديجيتالي در خط توليد است ؛ نتيجه اين كار ، صرفه جويي در وقت وهزينه است.
اين تركيب سنتي و ديجيتالي نه تنها كارآمدتر و به صرفه تر است ، بلكه به هنرمندان مينياتوري اجازه داده است كه بر محدوديت اي سنتي حرفه خود فائق آمده و از مزاياي جلوه هاي ديجيتالي استفاده كرده تا ريزه كاري ها را برطرف كنند. چه بسا اثربخشي اين شيوه كار كردن همچنان وابسته به چندين عامل است كه به راحتي از ميان برداشته نمي شوند.
تينو شدلر (طراح صحنه هاي مجازي) در مقاله اي كه براي انجمن طراحان صحنه نوشته ، تشريح كرده كه چگونه پيشزمينه اش در هر دو جنبه طراحي معماري و جلوه هاي تصويري سه بعدي در هري پاتر و محفل ققنوس به كمكش آمده است:«نقشه هاي اجرايي ، متداول ترين وسيله ارتباطي براي توصيف يك طرح به سازنده آن است. هنرمندان مرحله پس توليد ، بر خلاف نجارها براي درك زبان انتزاعي رسم آموزش نديده اند و اين مسأله منجر به تفسير نادرست اهداف اصلي وراي طرح مي شود؛ بنابراين ضروري است تا راه هاي جديدي براي تبادل داده هاي طراحي ميان واحد هنري و پس توليد توسعه داده شود. رهيافت نويد دهنده ـ كه ما در هري پاتر و محفل ققنوس به كار برديم ـ استفاده از يكپارچگي ميان مدلسازي سه بعدي و پويانمايي درآماده كردن اطلاعات براي پس توليد است. اين رهيافت مستلزم آگاهي داشتن از مفاهيم فني تصويرگري رايانه اي (CGI) است كه خوشبختانه در پسزمينه اي كه از طراحي معماري و جلوه هاي تصويري و پويانمايي سه بعدي دارم، يافت مي شود.»
از ميان برداشتن چالش هاي حفظ سازگاري و كيفيت ، نيازمند شيوه هاي جديدي از برقراري ارتباط و سازماندهي است . راه حل هاي نرم افزاري بايد قابليت ارتباط برقرار كردن ميان واحدهاي مختلف را داشته باشند. در حالي كه هرهنرمند بر روي نما يا فصل اختصاصي خود كار مي كند ، بايد به ظاهر يا حس كلي فيلم هم دسترسي داشته باشد. اگر چه اين رهيافت در بعضي از پروژه هاي اخير استفاده شده ، مي تواند در كل صنعت پياده سازي شود تا مورد مشاهده ديگران هم قرار بگيرد.

جلوه هاي تصويري و پارادايم جديد توليد
 

برخلاف تغييرات فناوري ، هدف نهايي هر واحد توليد همچون قبل باقي مي ماند تا منجر به يكپارچگي هنري ميان داستان و تصوير شود. انجمن جلوه هاي تصويري تشخيص داده است كه هيچ چيزي نمي تواندـ يا نبايدـ فناوري را بالاتر از خلاقيت و هنرمندي افرادي قرار داهد كه چنين سرگرمي را مقدور مي سازد. دستيابي به اين يكپارچگي در زمانه ديجيتالي كنوني نيازمند راه هاي جديدي براي كاركردن و ارتباط داشتن است؛ بيشتر اين راه حل ها بايد ـ لزوماً ـ مبتني بر فناوري باشند، ولي به بازنگري و واكنش به تغييرات در فرهنگ توليد نياز دارند تا پربار و همراستا با افراد تحصيلكرده و حرفه اي باقي بمانند.
بعضي از دگرگوني هاي فرهنگي بايد از درون خود انجمن شروع شود. همان گونه اي كه جفري اوكان (سرپرست جلوه هاي تصويري و رئيس هيأت مديره سابق انجمن) تصريح مي كند:«پس از تلاش هاي فراوان ، انجمن به جايگاهي رسيده است كه بقيه را درباره نحوه انجام وظايفش آگاه مي سازد. در اين راستا، بر روي داستان هاي موفق و رموز پنهان موفقيت آن ها تمركز كرده ايم. همچون تماشاگران ، بيشتر كارگردان ها و تهيه كنندگان نگرانند؛ زيرا در مورد زمان و افراد دخيل در اين فرآيند، كاملاً آگاه نيستند. كاري كه ما لازم است انجام دهيم، بازگو كردن اين حقيقت دردناك است.»
قياسي قديمي وجود دارد كه به صنعت جلوه هاي تصويري هويت منحصربه فردي داده است؛ معادل دانستن كار جلوه هاي تصويري با جادو و هنرمند جلوه هاي تصويري با جادوگر . اشتياق براي عضوي از اين جادو بودن ، در طول ساليان افراد زيادي را به اين حرفه سوق داده است . اظهار نظر آقاي اوکان راه هايي را نشان مي دهد كه ممكن است اين حرفه را به دام تبديل كند؛ چون تهيه كنندگان را تشويق مي كند به خاطر محرمانگي و شهرت رمزآلودش از درك جزئيات آن پرهيز كنند.
يكي از چالش هاي فرهنگي كه امروزه با آن مواجهيم، وفق دادن تصوير هنرمندان جلوه هاي تصويري با واقعيت هاي جديد اقتصادي و تلويد ـ همراه با جادويي بودنش ـ است كه اين صنعت را بسيار ويژه نگه داشته است . يك راه براي انجام اين كار، باز كردن جعبه سياه و اجازه دادن به ديگران براي نگاه كردن درون آن است. نياز براي روشن شدن فرآيند جلوه هاي تصويري ديجيتالي [هيچ وقت] بيش از اكنون احساس نشده است.
تهيه كنندگان هميشه تحت تأثير جديدترين كارهاي جلوه هاي تصويري قرار گرفته و به دنبال راه هايي براي آسان تر كردن فرآيند ساخت آن ها هستند. در حال حاضر ، وصل كردن ده ها رايانه به هم براي پردازش سريع كار امكان پذير شده است . از ديدگاه استوديويي ، جعبه سياه جلوه هاي تصويري جايي است كه پول به آن وارد شده و جلوه هاي تصويري خارج مي شود و افراد كمي در صنعت هستند كه مي دانند داخل آن چه اتفاقي مي افتد.وقتي كارگردان با مسئول نورپردازي صحبت مي كند، او قادر به برآورد زمان لازم براي انجام خواست كارگردان است. وقتي كارگردان كاري را به استوديوي جلوه هاي تصويري مي آورد، فقط از روش ميزان تعجب و هيجان گروه مي توان به مدت زمان لازم پي برد! هنرمندان جلوه هاي تصويري بايد همكاري ديگري را به عنوان جزيي از فرآيند كار ـ درگير حوزه خود كنند. متأسفانه اين مسأله اغلب و به خاطر ملاحظات قديمي منطقه اي مشكل است . از آن جايي كه توليد فيلم ميان كشورهاي مختلف تقسيم مي شود، حفظ پيوستگي و كيفيت براي سرپرستان واحدهاي مختلف بسيار سخت است.
در اين راستان تينو شدلر (كارگردان هنري قطب نماي طلايي) كه طراحي صحنه هاي ديجيتالي را بر عهده داشته ، مي نويسد :«تفكيك ميان زمان و مكان ، توانايي طراح را در كنترل پيشرفت صحنه از ميان بر مي دارد؛ يعني ديگر امكان قطعي كردن يك صحنه يا اعمال تغييرات ضروري وجود ندارد.»
در اين زمينه ، فناوري مي تواند اطلاحات فراواني انجام دهد. يك پيشنهاديه از سوي انجمن طراحان صحنه واصل شده است كه تقاضاي راه اندازي پايگاه داده اي را براي لوازم مرجع كرده است . مي توان راه اندازي و نگهداري اين پايگاه داده را به يك واحد داد كه البته پيشنهاد خودشان واحد هنري است . ساير واحدها مي توانند اطلاعات مورد نياز خود را براي حفظ يكپارچگي با طراحي زيبايي شناسانه كلي فيلم از آن بگيرند.
چه بسا سيستم هاي نرم افزاري بهتر و جديدتر، به تنهايي جوابگو نيستند؛ اين ها مي توانند كمك كنند، ولي گاهي منجر به مشكلات بيشتري مي شوند. گاهي اوقات و هنگام پيدا كردن راهكارهاي فناوري ، مي توان به راه حلي بسيار ساده رسيد. يك سوءتفاهم متداول در صنعت وجود دارد كه هر چه فناوري جديدتر باشد، با سرعت بيشتري حركت مي كندو به همين اشتباه است كه منجر به برون سپاري كارها به كشورهاي ديگر با نيت قيمت ارزان تر مي شود؛ زيرا ما كاملاً قدردان نيروي انساني نيستيم. نبوغ منحصربه فرد هنرمندان جلوه هاي تصويري ، نيروي محركه خلق جلوه باشكوه و داستانگويي عظيم است كه متأسفانه به اندازه كافي بر آن ارج نهاده نمي شود. به عبارت ديگر ، ما هيچ گاه به خوبي تشريح نكره ايم كه جادوي جلوه هاي تصويري هيچ گاه وارد فناوري نشده است ؛ اين جادو درون انسان هايي است كه از آن استفاده مي كنند.

تأثير ملموس و عيني
 

هر كس با اندك تجربه اي در صنعت سرگرمي سازي مي داند كه هيچ چيز تغيير نخواهد كرد مگر تهيه كنندگان متقاعد شوند آن مسأله بهترين حالت اقتصادي برايشان است . به همين خاطر است كه گفته مي شود حرفه اي هاي صنعت جلوه هاي تصويري بحث هايي طولاني بر سر متقاعد كردن تهيه كنندگان درباره بازنگري در مورد تأثير عيني جلوه هاي تصويري دارند.
به زحمت مي توان 20 فيلم از 25 فيلم پرفروش تاريخ را جزو فيلم هاي جلوه هاي ويژه دانست. معمولاً جلوه هاي تصوير بودجه اي حدود 25 تا 50 درصد از بودجه كل فيلم را به خود اختصاص مي دهند كه البته هزينه پاييني به حساب مي آيد . در فيلم هاي پويانمايي (انيميشن) اين عدد بسيار بالاتر است. واضح است كه كار ، محصول و دست اندركاران صنعت جلوه هاي تصويري همگي تأثير شگرفي بر فرآيند توليد و موفقيت تجاري نهايي آن داشته اند. در حقيقت ، اگر هنرمندان جلوه هاي تصويري در تصميم گيري هاي كلان سهيم شوند، هزينه هاي توليد كاهش پيدا مي كنند؛ زيرا جلوه هاي تصويري مي تواند به كارگردان و در روايت داستان كمك كند. آن ها مي توانند گزينه هاي خوبي را ارايه دهند تا تصميم هاي بهتر و خلاقانه تري در توليد اخذ شده و ـ بنابراين‌ـ به برنامه ريزي بهتري براي تهيه فيلم رسيد.
طي پنج تا ده سال آينده ، كل صنعت سرگرمي سازي به دنبال چيزي متفاوت نسبت به امروز خواهد بود. به نظر مي رسد كه با پيشرفت هاي بيش از انتظار در فناوري ، بسياري از مشاغل اصلي در توليد حذف خواهد شد. كاربردهاي جديد فناوري موجب صرفه جويي هاي اقتصادي عظيمي شده است ؛ يك هنرمند با استفاده از جديدترين نرم افزارها قادر به كار با چندين استوديو و در زمينه هاي مختلفي خواهد بود. بحث نقش آفريني ديجتالي هم مطرح است؛ بعد از پويش (اسكن) تصوير بازيگر ، انتقال به درون رايانه و شبيه سازي بازي او چه كسي درباره نحوه بازي اش تصميم مي گيرد : كارگردان ، استوديوي جلوه هاي تصويري يا خود بازيگر؟جلوه هاي تصويري همچنان يك معماي مرعوب كننده در هاليوود باقي مانده است؛ اگر چه كليد دستيابي به محصولات سرگرم كننده تر و نتايج ملموس تر ، درك چگونگي مديريت و گردش كار بهتر همراه با برنامه ريزي منعطف براي كناركنان و يك بودجه واقع گرايانه است.

مأموريت همچنان ادامه دارد
 

اطلاع رساني تكنيك ها و مطالب گسترده اي كه در اين مقاله به آن ها اشاره شد، جزو مسئوليت هاي اصلي و پيش روي انجمن جلوه هاي تصويري است . ظرف چند ماه آينده نشست هايي را براي تبادل افكار با ساير همكارانمان ـ انجمن هاي طراحان صحنه ، فيلمبرداران ، تدوينگران ، كارگردان ها و تهيه كنندگان برگزار خواهيم كرد؛ بنابراين آن ها به درك بهتري از حوزه وظايف انجمن جلوه هاي تصويري خواهند رسيد: اين كه چه راه هايي براي انجام كارهاي خود در پيش گرفته اند ، چه تصميم خلاقانه اي اخذ مي كنند و چه نتايج ملموسي بر جاي مي گذارند.
منبع: نشريه صنعت سينماشماره84
/س