قدرت پنهان لباس‌هاي ما
حتماً قصه مردي رو كه به ميهماني دعوت شده بود و چون لباس كهنه‌اي پوشيده بود زياد تحويلش نگرفتن، شنيديد. اون به خونه برمي‌گرده، لباس فاخري مي‌پوشه و دوباره به مهموني مي‌ره، و همه چيز با پوشيدن اين لباس فاخر عوض مي‌شه.
سعدي عليه‌الرحمه در شعر معروفش مي‌گه:
تن آدمي شريف است به جان آدميت
نه همين لباس زيباست نشان آدميت
صدها حكايت ديگه در گنجينه ادبيات ما وجود داره و موضوع همه اون‌ها اينكه خداوند به خاطر گوهر وجودي انسان و مقام انسانيتشه كه درميان تمام موجودات براي اون حرمت قائل شده و ارزش واقعي هر انساني‌رو، با علم و ايمان و اخلاق خوب و پسنديده‌اش مي‌سنجه.
اما نكته اينجاست كه ظاهر آراسته و لباس زيبا، چه نقشي در روابط آدما و برخوردهاي اجتماعيشون داره؟ چي باعث شده تأثير لباس در دنياي امروز اينقدر زياد بشه، طوري‌كه اين تأثيرات رو به وضوح در جامعه مي‌شه ديد.
اين يه واقعيتيه كه يه نفر در دو لباس مندرس و شيك، دو انسانِ متفاوت براي مردم تعريف مي‌شه. شايد هر لباسي، شخصيت متفاوتي از ما مي‌سازه. شايد... تحقيقات نشون مي‌ده كه وقتي لباس ما عوض مي‌شه، رفتارمون هم عوض مي‌شه. لباس، نشون‌دهنده شخصيت واقعي ما نيست، ولي حساسيت‌هامون رو نسبت به موقعيتمون نشون مي‌ده. مثلاً نوع رنگ لباس و هماهنگي بين اجزاي لباس، نشون‌دهنده نظم ماست.
لباس‌هاي ما نشون مي‌دن كه چقدر به طرف مقابلمون يا مكاني كه واردش مي‌شيم، اهميت مي‌ديم. آدماي اجتماعي سعي مي‌كنن متناسب با شأن جلسه‌اي كه مي‌خوان در اون شركت كنن، لباس بپوشن. اين تجمع ممكنه مراسم ختم، جشن، تولد، عروسي يا مراسم سخنراني يا يه جلسه رسمي اداري باشه.
دقت كرديد! خيلي از كسايي‌كه از آپ‌ديت بودن دم مي‌زنن و در تقليد از مد افراط مي‌كنن، به هنجارهاي اجتماعي خيلي كم‌توجه يا به كلّي بي‌توجه مي‌شن؟ اين دسته از آدما فقط اين براشون مهمه كه لباسشون در هر مجلسي، حالا عزا باشه يا عروسي، رنگ سال باشه، اينكه آيا اين رنگ براي اين مجلس مناسبه يا نه، براشون اهميتي نداره. يا اينكه مدل موهاشون حتماً بايد به روز باشه، اينكه آيا اين آرايش مو با صورت اونا همخوني داره و بهشون مي‌ياد يا يه چهره پريشون و ژوليده از اونا مي‌سازه، براشون مهم نيست. لباس فقط يه سليقه نيست، يه استراتژيه؛ يعني اينكه ما چطور خودمونو به جامعه معرفي مي‌كنيم.
