![همه آنچه که باید درباره روستای زرگر بدانید همه آنچه که باید درباره روستای زرگر بدانید](https://rasekhoon.net/_files/thumb_images700/article/zargar.png)
مشخصات
کشور | ایران |
استان | قزوین |
شهرستان | آبیک |
بخش | بشاریات |
دهستان | بشاریات شرقی |
روستا | زرگر |
جمعیت | ۵۸۸ نفر |
مذهب | شیعه |
زبان گفتار | زبان رومانی |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۶۰۰ متر |
شرایط آب و هوا | کوهستانی و معتدل |
پیش شماره تلفن | ۰۲۸۳۲۸ |
ره آورد | پنیر، کشک، شیر، ماست و .... |
زرگر یا رومانو، یکی از روستاهای استان قزوین است که در بخش بشاریات شهرستان آبیک واقع شده است. این روستا در دهستان بشاریات شرقی واقع شده است. براساس سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۵۸۸ نفر در ۱۸۷ خانوار بوده است. ساکنان این روستا، از مردم کولی یا رومانی هستند و به گویش زرگری که گویشی از زبان رومانی یا زبان کولیها است سخن میگویند. زرگر در ۲۲ کیلومتری شهر آبیک و در جهت غربی آن قرار دارد. فاصله روستای زرگر تا تهران، حدود ۱۱۵ کیلومتر است. زرگر تا کرج، نیز حدود ۶۷ کیلومتر فاصله دارد. کرج در جنوب شرقی روستای زرگر آبیک واقع شده است. شهر قزوین با فاصله ۵۱ کیلومتر از روستای زرگر آبیک، در جهت شمال غربی این روستا واقع شده است و تاکستان نیز در غرب زرگر قرار دارد؛ البته با فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری. منطقه الموت در شمال روستای زرگر قرار دارد و برای رسیدن به آن باید حدود ۱۰۸ کیلومتر رانندگی کنید. علمکوه نیز در شمال شرقی روستای زرگر قزوین واقع شده است و حدود ۲۶۰ کیلومتر با روستا فاصله دارد. روستای زرگر از دیدنیهای اطراف تهران است؛ بنابراین اگر از تهران بهسمت زرگر میروید، باید حدود ۱۱۵ کیلومتر در آزادراه تهران-کرج و سپس کرج-قزوین، رانندگی کنید تا به آبیک برسید. پس از عبور از آبیک، حدود ۱۵ کیلومتر دیگر در آزادراه کرج - قزوین پیش بروید تا به یک مسیر فرعی برسید. دشت شقایق قزوین در حاشیه این راه فرعی قرار گرفته است. وارد این جاده فرعی شوید تا در نهایت به روستای زرگر قزوین برسید. ورود به روستای زرگر قزوین، رایگان است. سبک زندگی مردم روستای زرگر مانند دیگر روستاهای زیبای ایران است و مرغ و خروس، بخش مهمی از زندگی آنها به شمار میآید. آنها مسلمان و شیعه هستند و پیشه آنها غالبا دامداری، کشاورزی و زنبورداری است.زنان روستای زرگر نیز در کار به مردان روستا کمک میکنند و در پخت نان و تهیه کره، پنیر، ماست و دوغ خودکفا هستند. مردم روستای زرگر علاوه بر تفاوت زبان در بخش موسیقی نیز تفاوتهای زیادی با سایر اقوام کشور دارند و موسیقی در بین اهالی این روستا از اهمیت بالایی برخوردار است. مردم بومی زرگر برای استقبال از مهمانان خود، سنتهای مخصوصی دارند. آنها مهمان را برکت میدانند و با سازی محلی به نام چوگور به استقبال مهمان خود میروند و برای آنها «آیرانه سی» میآورند؛ دوغی خنک شده با تکههای یخ که روی آن با یک قاشق غذاخوری سرپر کره پر شده است. سبک لباس پوشیدن یا طریقه زندگی جوانان روستای زرگر، تفاوت چندانی با شهرهای بزرگ ندارد؛ اما با این حال، آنها مانند بزرگترهای خود به عقاید و باورهای قومی خود احترام میگذارند و با وجود کاهش تعداد ازدواج در میان روستاییان، جوانان کماکان از زبان، خط و اصالت خود دفاع میکنند. جوانان روستای زرگر بهدلیل ترس از بیماریهای ارثی و مادرزادی، کمتر تن به ازدواج با هم روستاییهای خود میدهند؛ اما در صورت ازدواج با غریبهها نیز به زبان رومانو صحبت میکنند تا از این زبان محافظت کنند. زرگر، تنها روستای رومانو زبان ایران است که این زبان را زنده نگه داشته است. جالب است بدانید که در این زبان در برخی مناطق دیگر ایران نیز مرسوم بوده است؛ اما با گذشت زمان، به دست فراموشی سپرده شده است. چهره مردم روستای زرگر شباهت زیادی به چهره مردم اروپای شرقی دارد. آنها دارای چشمهای روشن، موهای تیره، و پوستی نسبتاً روشن هستند. مردم روستای زرگر قدی بلند و بدنی ورزیده دارند. آنها بهخاطر چهره آریایی و قامت بلند خود، به «گلادیاتورهای ایرانی» معروف هستند. البته، باید توجه داشت که چهره مردم روستای زرگر بهمرور زمان در حال تغییر است. ازدواج با افراد غیر رومانو باعث شده است که چهره مردم این روستا شباهت بیشتری به چهره مردم سایر نقاط ایران پیدا کند. وفاداری در روابط عاطفی زناشویی در میان اهالی روستای زرگر بسیار پررنگ است؛ به حدی که بانویی که همسر وی فوت شده است، ازدواج مجدد نمیکند. در ضمن در این روستا ازدواج مجدد مردان متاهل، عملی ناشایست تعریف میشود. تعصب و پایبندی به خانواده، یکی از قوانین مهم خانوادهها در روستای زرگر است. در این منطقه هیچ خانوادهای از هم نمیپاشد و آمار طلاق بسیار پایین است. اختلالات روانی، اجتماعی و رفتاری مانند استرس، افسردگی، بدخلقی و دیگر ناهنجاریهای رفتاری در میان مردم این منطقه دیده نمیشود و بیشتر مردم در سلامت کامل روحی به سر میبرند. اثری از جرم و جنایت در روستای زرگر دیده نمیشود و اگر فردی مرتکب جرم شود، اهالی روستا او را طرد خواهند کرد. پایبندی به رسوم و فرهنگ و احترام به اعتقادات پیشینیان از دیگر ویژگیهای شخصیتی اهالی روستای زرگر است. اهالی روستای زرگر برخلاف ایرانیها که اهل تعارف بسیار هستند، تمایلی به تعارف و تمجید بیش از حد ندارند و به رک گویی و صریح بودن معروف هستند. زن در بین اهالی روستای زرگر، جایگاه ویژهای دارد. آنها به زنان و دختران، احترام بسیاری میگذارند و زن در فرهنگ آنها، حکم ملکه خانه را دارد. رومانوهای ساکن روستای زرگر مانند دیگر رومانوهای جهان، پرچمی با طرح و رنگ مخصوص به خود دارند؛ اما با این حال، پرچم ایران را بهعنوان پرچم وطن خود میشناسند. از غذاهای محلی روستای زرگر میتوان به دمپختک اشاره کرد که با ترکیب برنج، سیبزمینی، پیاز و رشته درست میشود. آش بلغور (یارمه در زبان ترکی) و آش رشته از دیگر غذاهای محلی این منطقه هستند که در فصل بهار با استفاده از سبزی یا قله تره غازی آقی، نخود، لوبیا، عدس و رشته تهیه میشود. وستای زرگر در تمام چهار فصل سال زیباست. در فصل تابستان، هوا گرم و خشک است و برای کوهنوردی و پیادهروی مناسب نیست. در فصل پاییز، هوا معتدل است و برای پیادهروی و کوهنوردی بسیار مناسب است. در فصل زمستان، هوا سرد و برفی است و برای کوهنوردی و پیادهروی مناسب نیست. ولی بهترین زمان سفر به روستای زرگر، فصل بهار است. در این فصل، هوا معتدل است و طبیعت روستا بسیار زیبا میشود. همچنین، در فصل بهار، جشنواره شقایقهای روستای زرگر برگزار میشود که یکی از جاذبههای گردشگری این روستا است. در فصل بهار، دشتهای اطراف روستای زرگر مملو از شقایقهای سرخ میشوند. این منظره بسیار زیبا و دیدنی است. همچنین، در این فصل، هوا معتدل است و برای پیادهروی و کوهنوردی در کوههای اطراف روستا بسیار مناسب است.