.jpg "فیبروم پوستی")
فیبروم چیست؟
تعریف فیبروم یک تومور یا رشد غیر سرطانی خوش خیم است که از بافت همبند فیبری تشکیل شده است. از آنجایی که شما بافتی در سراسر بدن خود دارید، تقریباً در هر جایی ممکن است ظاهر شوند. اگر دچار فیبروم شوید، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید. بیشتر آنها به هیچ درمانی نیاز ندارند زیرا معمولا سرطانی بدخیم نیستند. فیبروسارکوم، در عوض، تومورهای بدخیم هستند.انواع فیبروم ها کدامند؟
فیبروم ها می توانند روی پوست، اندام ها و سایر بافت ها ایجاد شوند. رایج ترین انواع عبارتند از:فیبروم کف پا
فیبروم کف پا یک گره یا توده در بافت فاسیای کف پا در قوس کف پا است. فاسیای پلانتار شما، نواری از بافت است که ماهیچه شما را پشتیبانی می کند و از پاشنه پا تا انگشتان پا کشیده می شود.فیبروم غیر استخوانی
فیبروم غیر استخوانی یک تومور استخوانی خوش خیم است که از بافتی مانند بافت اسکار ساخته شده است. غیر استخوانی به این معنی است که در بافت استخوانی شما کلسیفیه نمی شود. تومور روی استخوان شما رشد می کند، اما از استخوان ساخته نشده است. این نوع رشدها ۲۰ تا ۴۰ درصد از کودکان سالم را تحت تأثیر قرار می دهد.آنژیوفیبروم
آنژیوفیبروم رشدی است که از عروق خونی و بافت فیبری تشکیل شده است. آنها مانند جوش های کوچک، گوشتی، صورتی یا قرمز روی گونه ها یا بینی شما به نظر می رسند.درماتوفیبروم
درماتوفیبروما رشدی است که می تواند در هر نقطه از پوست شما ایجاد شود. آنها اغلب در قسمت بالای بازوها، ساق پاها و قسمت بالای کمر ظاهر می شوند. این توده های پوستی مانند توده های سفت زیر پوست شما احساس می شوند. رنگ آنها از گوشتی تا بنفش تیره متغیر است.فیبروم دهان
فیبروم دهان یک رشد در داخل دهان شما است. آنها اغلب در قسمت داخلی گونه ظاهر می شوند، جایی که دندان های بالا و پایین به هم می رسند. به این نوع رشدها فیبروم های تحریکی یا تروماتیک می گویند زیرا به دلیل تحریک یا پس از ضربه در ناحیه ایجاد می شوند.فیبروم رحم
فیبروم رحم یک رشد روی دیواره داخل یا خارج رحم شما است. شما می توانید یک یا چند فیبروم داشته باشید که اندازه آنها متفاوت است.فیبروم چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
هر فردی ممکن است به فیبروم مبتلا شود، اما به غیر از نوع غیر استخوانی، بیشتر در بزرگسالان رخ می دهد. فیبروم های کف پا بیشتر از سایر قومیت ها افراد اروپایی تبار را تحت تاثیر قرار می دهند. درماتوفیبروماها بر افراد در هر سنی تاثیر می گذارند اما در افراد ۲۰، ۳۰ و ۴۰ ساله شایع تر است. آنها همچنین در افرادی که در بدو تولد مونث (زن) هستند (AFAB) بیشتر از افرادی که در بدو تولد مذکر (مرد) هستند (AMAB) ایجاد می‌شوند. تا ۷۰ درصد از افراد مونث در طول زندگی خود دچار فیبروم رحم می شوند. این نوع فیبروم معمولاً افراد مونث را در ۳۰ و ۴۰ سالگی تحت تأثیر قرار می دهد. این نوع دو تا پنج برابر در سیاه پوستان بیشتر شایع است.علائم فیبروم چیست؟
علائم فیبروما به نوع آن بستگی دارد. برخی از آنها هیچ علائمی ایجاد نمی کنند، اما دیگران ایجاد می کنند.فیبروم پلانتار می تواند باعث ایجاد یک توده در قوس پای شما شود که هنگام لمس شدن محکم است. ممکن است هنگام راه رفتن یا ایستادن درد زیادی داشته باشید.
فیبروم های غیر استخوانی اگر بیش از حد بزرگ شوند می توانند باعث تورم و حساسیت شوند، اما معمولا هیچ دردی ایجاد نمی کنند.
درماتوفیبروما ممکن است هیچ علائمی ایجاد نکند. با این حال، گاهی اوقات آنها خارش، تغییر رنگ، حساس به لمس هستند و می توانند باعث حساسیت شوند.
فیبروم دهانی به عنوان برآمدگی های صاف ظاهر می شود که ممکن است همان رنگ بقیه دهان شما باشد، اما معمولا علائم دیگری ایجاد نمی کنند.
فیبروم رحم می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند. برخی از افراد هیچ نشانه ای را تجربه نمی کنند، اما دیگران مشکلات شدیدی دارند. علائم ممکن است شامل:
درد لگن
کمر درد
مشکلات مثانه و روده
مقاربت دردناک
دوره های نامنظم (قاعدگی)
قاعدگی سنگین یا طولانی مدت
خونریزی غیر طبیعی بین قاعدگی
ناباروری
چه چیزی باعث فیبروما می شود؟
فیبروم به دلایل مختلف ایجاد می شود. برخی از آنها به دلایل ناشناخته مانند فیبروم پلانتار و فیبروم های غیر استخوانی ایجاد می شوند. دیگران زمانی رشد می کنند که سلول های شما به دلیل ژنتیک مانند انژیوفیبروما به طور غیر قابل کنترل، رشد می کنند. فیبروم های دیگر به دلیل اسیب یا سایر آسیب های منطقه مانند درماتوفیبروما و فیبروم دهان ایجاد می شوند. برخی از داروها نیز ممکن است باعث این رشد شوند. فیبروم رحم به علت هورمون ها ایجاد می شود. گیرنده های استروژن و پروژسترون بیشتری در سلول های فیبروئید رحم نسبت به سلول های طبیعی موجود در بافت رحم شما وجود دارد. علاوه بر این، فیبروئیدهای رحمی اغلب زمانی که سطح هورمون شما پس از یائسگی کاهش می یابد، کوچکتر می شوند.فیبروم چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای تشخیص فیبروم انجام می دهد. آنها در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می پرسند. بسته به نوع رشد، پزشک شما ممکن است درخواست آزمایش برای تایید تشخیص کند. تست ممکن است شامل تست های تصویربرداری باشد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:سونوگرافی
اشعه ایکس
اسکن استخوان
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
پزشک شما ممکن است فیبروم های دیگر را با انجام بیوپسی تشخیص دهد. آنها یک نمونه بافت از رشد را می گیرند و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند.
