تشنج تغيير ناگهاني در عمل كردن مغز
نويسنده: مجيد هنرور
تشنج نوعي تخليه و تغيير ناگهاني و موقت در عملكرد مغز به علت تخليه ي الكتريكي گروهي عظيم از سلول هاي عصبي مغز است كه مي تواند منجر به تظاهرات غيرعادي، از نگاه هاي خيره تا انقباضات شديد عضلاني شود. اغلب تشنج ها، همراه با تغيير در وضعيت هوشياري هستند. تخليه ي الكتريكي غيرعادي معمولا تغييراتي را در فعاليت ذهني و رفتاري ايجاد مي كند كه از دوره هاي بدون توجه خلسه مانند كوتاه تا عدم واكنش به تحريكات و انقباضات پرشي عضلاني به نام تشنج حركتي متغيير است. تشنج خود بيماري نيست، بلكه بيشتر نشانه اي از نوعي نقص زمينه اي، آسيب يا بيماري مي باشد. اغلب مراقبت هاي اورژانسي شامل كمك به بيمار طي به هوش آمدن و انتقال وي به بيمارستان است. هر چند ديدن تشنج ها ممكن است بسيار ترسناك باشند، اما عموما براي خود بيمار خطرناك نيستند!
يك علت شايع «صرع» يا نوعي اختلاف مغزي مزمن است كه با تشنج هاي راجعه مشخص مي گردد. كساني كه قبلا فرد دچار تشنج را نديده اند، ممكن است به راحتي آن را با حمله ي قلبي، اختلال رفتاري، خيال پردازي ساده يا عدم توجه اشتباه كنند! شايع ترين نوع تشنج صرعي، تونيك كلونيك جنراليزه، اغلب تشنج «گراندمال» ناميده مي شود؛ چرا كه به ندرت اين تشنج ها بيشتر از چند دقيقه طول مي كشند. احتمال دارد بيمار در لحظه ي رسيدن شما در وضعيت پس از تشنج باشد (در حال به هوش آمدن). به دليل اينكه تعداد زيادي از عضلات طي تشنج در حال انقباض بوده اند، مريض بسيار احساس خستگي خواهد كرد و ممکن است بدون واكنش به تحريكات، به شدت خواب آلوده، ضعيف و دچار اختلال حواس باشد. امكان اينكه تشنج ها، ناشي از آسيب ها يا بيماري هاي ديگري غير از صرع باشند زياد است كه به اختصار به كليات آنها اشاره مي شود.
از آنجا كه گاز گرفتن زبان در حين تشنج شايع است، توصيه مي شود انگشت هاي خود را در دهان آنهايي كه غالبا واكنشي به تحريكات ندارند، قرار ندهيد. اين امر به راحتي مي تواند باعث گاز گرفتگي انگشتان و آسيب جدي به شما شود. همچنين، توجه به اين موضوع كه بعضي ايست هاي قلبي به دليل كمبود اكسيژن و خون در مغز با تشنج شروع مي شوند، مهم است. حمله ي پايدار صرع، نوعي اورژانس طبي حاد است كه نياز به كنترل راه هوايي با فشار زياد، تهويه با فشار مثبت به همراه اكسيژن تكميلي و انتقال فوري به مركز درماني مجهز دارد. هر چه درمان بيشتر به تاخير بيفتد، احتمال آسيب هاي مغزي پايدار بيشتر مي شود. همچنين طي تشنج، عضلات قفسه ي سينه منقبض و تنفس موثر محدود مي شود. به علت انسداد راه هوايي ممكن است سيانوز (كبودي صورت و چهره بر اثر اختلال در اكسيژن رساني كافي) به نظر برسد. موارد ذيل را بدون هيچ گونه درنگي به اورژانش 115 اطلاع دهيد:
* بيمار پس از تشنج بدون واكنش به تحريكات باقي بماند؛
* تشنج بيشتر از 10 دقيقه طول بكشد؛
* تشنج دوم رخ بدهد؛ بدون اينكه دوره اي از هوشيار شدن در فاصله ي بين اپي زودهاي تشنج وجود داشته باشد؛
* تشنج در آب، از قبيل شنا كردن در استخر يا درياچه رخ داده باشد؛
* بيمار حامله يا داراي سابقه ي ديابت يا دچار آسيب شديد باشد؛
* شواهدي از آسيب به سر وجود داشته كه منجر به تشنج شده باشد؛
* سابقه ي فاميلي از صرع يا اختلالات ديگر نداشته باشد.
نشانه ها و علائم شايع در تشنج تونيك ـ كلونيك جنراليزه (گراندمال):
شايع ترين علت حملات مغزي عود كننده در بيماراني كه قبلا به خوبي كنترل شده اند، همكاري ضعيف آنهاست!
* عفونت
* مسمويت
* هيپرگليسمي (قند خون بالا)
* هيپوگليسمي (قند خون پايين)
* سكته ي مغزي
* شوك
* آسيب به سر
* محروميت از مواد يا الكل
* هيپوكسي (كاهش اكسيژن رساني به بافت هاي بدن بخصوص مغز)
* ديس ريتمي (ريتم غيرطبيعي قلب)
* هيپرتانسيون (فشار خون بالا)
* عوارض حاملگي
* عدم تعادل الكتروليت هاي خون
* ايديوپاتيك (علت ناشناخته)
در پايان يادآور مي شود، مطالب ارائه شده به لحاظ گستردگي بحث خلاصه شده و از ذكر موارد تخصصي به لحاظ آموزش عمومي، خودداري گرديده است.
منبع: ماهنامه ي تخصصي دنياي سلامت، شماره ي 51
/ن
يك علت شايع «صرع» يا نوعي اختلاف مغزي مزمن است كه با تشنج هاي راجعه مشخص مي گردد. كساني كه قبلا فرد دچار تشنج را نديده اند، ممكن است به راحتي آن را با حمله ي قلبي، اختلال رفتاري، خيال پردازي ساده يا عدم توجه اشتباه كنند! شايع ترين نوع تشنج صرعي، تونيك كلونيك جنراليزه، اغلب تشنج «گراندمال» ناميده مي شود؛ چرا كه به ندرت اين تشنج ها بيشتر از چند دقيقه طول مي كشند. احتمال دارد بيمار در لحظه ي رسيدن شما در وضعيت پس از تشنج باشد (در حال به هوش آمدن). به دليل اينكه تعداد زيادي از عضلات طي تشنج در حال انقباض بوده اند، مريض بسيار احساس خستگي خواهد كرد و ممکن است بدون واكنش به تحريكات، به شدت خواب آلوده، ضعيف و دچار اختلال حواس باشد. امكان اينكه تشنج ها، ناشي از آسيب ها يا بيماري هاي ديگري غير از صرع باشند زياد است كه به اختصار به كليات آنها اشاره مي شود.
از آنجا كه گاز گرفتن زبان در حين تشنج شايع است، توصيه مي شود انگشت هاي خود را در دهان آنهايي كه غالبا واكنشي به تحريكات ندارند، قرار ندهيد. اين امر به راحتي مي تواند باعث گاز گرفتگي انگشتان و آسيب جدي به شما شود. همچنين، توجه به اين موضوع كه بعضي ايست هاي قلبي به دليل كمبود اكسيژن و خون در مغز با تشنج شروع مي شوند، مهم است. حمله ي پايدار صرع، نوعي اورژانس طبي حاد است كه نياز به كنترل راه هوايي با فشار زياد، تهويه با فشار مثبت به همراه اكسيژن تكميلي و انتقال فوري به مركز درماني مجهز دارد. هر چه درمان بيشتر به تاخير بيفتد، احتمال آسيب هاي مغزي پايدار بيشتر مي شود. همچنين طي تشنج، عضلات قفسه ي سينه منقبض و تنفس موثر محدود مي شود. به علت انسداد راه هوايي ممكن است سيانوز (كبودي صورت و چهره بر اثر اختلال در اكسيژن رساني كافي) به نظر برسد. موارد ذيل را بدون هيچ گونه درنگي به اورژانش 115 اطلاع دهيد:
* بيمار پس از تشنج بدون واكنش به تحريكات باقي بماند؛
* تشنج بيشتر از 10 دقيقه طول بكشد؛
* تشنج دوم رخ بدهد؛ بدون اينكه دوره اي از هوشيار شدن در فاصله ي بين اپي زودهاي تشنج وجود داشته باشد؛
* تشنج در آب، از قبيل شنا كردن در استخر يا درياچه رخ داده باشد؛
* بيمار حامله يا داراي سابقه ي ديابت يا دچار آسيب شديد باشد؛
* شواهدي از آسيب به سر وجود داشته كه منجر به تشنج شده باشد؛
* سابقه ي فاميلي از صرع يا اختلالات ديگر نداشته باشد.
نشانه ها و علائم شايع در تشنج تونيك ـ كلونيك جنراليزه (گراندمال):
اورا:
تونيك (سفتي عضلاني):
هيپرتونيك:
كلونيك (تشنج حركتي):
پس از تشنج:
شايع ترين علت حملات مغزي عود كننده در بيماراني كه قبلا به خوبي كنترل شده اند، همكاري ضعيف آنهاست!
علت هاي شايع تشنج ها
* عفونت
* مسمويت
* هيپرگليسمي (قند خون بالا)
* هيپوگليسمي (قند خون پايين)
* سكته ي مغزي
* شوك
* آسيب به سر
* محروميت از مواد يا الكل
* هيپوكسي (كاهش اكسيژن رساني به بافت هاي بدن بخصوص مغز)
* ديس ريتمي (ريتم غيرطبيعي قلب)
* هيپرتانسيون (فشار خون بالا)
* عوارض حاملگي
* عدم تعادل الكتروليت هاي خون
* ايديوپاتيك (علت ناشناخته)
در پايان يادآور مي شود، مطالب ارائه شده به لحاظ گستردگي بحث خلاصه شده و از ذكر موارد تخصصي به لحاظ آموزش عمومي، خودداري گرديده است.
منبع: ماهنامه ي تخصصي دنياي سلامت، شماره ي 51
/ن