هیپومنوره یا قاعدگی کم خون چیست؛از علل تا درمان

اگرچه قاعدگی سبک در نگاه اول ممکن است مطلوب به نظر برسد، اما پریودهای مداوم و بسیار کم (شرایطی که هیپومنوره نامیده می‌شود) می‌توانند نشان‌دهنده وضعیت‌های زمینه‌ای باشند که در صورت عدم توجه، بر سلامت کلی فرد تأثیر منفی گذاشته و حتی شانس باروری را کاهش دهند. بنابراین، شناخت دقیق الگوهای قاعدگی، اولین گام اساسی برای دستیابی به تعادل و سلامت در این چرخه طبیعی بدن است. در ادامه، با هم به بررسی دقیق‌تر هیپومنوره (قاعدگی سبک و کم‌حجم) می‌پردازیم.
روز گذشته، ساعت 11:9
تخمین زمان مطالعه:
پدیدآورنده: نیر زارع کابدول
موارد بیشتر برای شما
هیپومنوره یا قاعدگی کم خون چیست؛از علل تا درمان
هیپومنوره یا قاعدگی کم‌خون، یک اختلال قاعدگی است که با خونریزی بسیار سبک و کم‌حجم در دوران قاعدگی تعریف می‌شود. در این شرایط، مدت زمان قاعدگی ممکن است کوتاه‌تر از حد معمول (کمتر از دو روز) باشد یا حجم خون از دست رفته به طور غیرطبیعی کم باشد (معمولاً کمتر از 30 میلی‌لیتر در کل دوره). در حالی که برخی زنان به طور طبیعی قاعدگی سبکی دارند، بروز ناگهانی هیپومنوره یا همراه بودن آن با علائم دیگر می‌تواند نشان‌دهنده یک مسئله سلامت زمین‌ای باشد. این مقاله به بررسی جامع علل، تشخیص، عوارض و درمان این اختلال می‌پردازد
بخش اول: تعریف و شاخص‌های تشخیصی - بسط بیشتر
هیپومنوره تنها به معنای کم بودن خونریزی نیست، بلکه می‌تواند نشان‌دهنده اختلال در کیفیت قاعدگی باشد. قاعدگی طبیعی باید ویژگی‌های زیر را داشته باشد:
  • مدت: ۳-۷ روز
  • حجم: ۳۰-۸۰ میلی‌لیتر (حدود ۲-۶ قاشق غذاخوری)
  • فواصل منظم: هر ۲۱ تا ۳۵ روز
  • بدون درد غیرقابل کنترل
در هیپومنوره:
  • خونریزی ممکن است فقط به صورت لکه‌بینی قهوه‌ای ظاهر شود
  • بیمار ممکن است فقط در هنگام ادرار کردن یا پاک کردن متوجه خونریزی شود
  • نیاز به تعویض نوار بهداشتی بسیار کم است (شاید فقط یک نوار در روز)
  • رنگ خون اغلب قهوه‌ای تیره است نه قرمز روشن (نشانه خروج خون قدیمی)
ارزیابی کمّی حجم خون:
روش عملی برای تخمین حجم خونریزی:
  • نوار بهداشتی معمولی کاملاً خیس: حدود ۵ میلی‌لیتر
  • تامپون استاندارد کاملاً اشباع: حدود ۳ میلی‌لیتر
  • اگر مجموع استفاده از نوارهای اشباع شده در کل دوره کمتر از ۶ عدد باشد، احتمال هیپومنوره وجود دارد.
بخش دوم: علل هورمونی - تحلیل عمیق‌تر
۱. مکانیسم اختلالات تخمدانی:
در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، عدم تعادل بین هورمون‌های LH و FSH منجر به:
  • افزایش تولید آندروژن (هورمون‌های مردانه)
  • مهار رشد فولیکول‌های تخمدانی
  • تشکیل کیست‌های متعدد در تخمدان
  • عدم تخمک‌گذاری منظم
  • در نتیجه، آندومتر به اندازه کافی ضخیم نمی‌شود و قاعدگی کم‌خون یا نامنظم رخ می‌دهد.
۲. نارسایی زودرس تخمدان (POI):
  • ذخیره تخمدانی قبل از ۴۰ سالگی کاهش می‌یابد
  • سطح استروژن افت می‌کند
  • FSH افزایش می‌یابد (معمولاً بالای ۲۵ mIU/mL)
  • این حالت شبیه یائسگی زودرس است
  • هیپومنوره ممکن است اولین نشانه باشد
۳. اختلالات هیپوفیز و هیپوتالاموس:
محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تخمدان (HPO Axis) مانند یک سیستم ارتباطی عمل می‌کند:
  • هیپوتالاموس: GnRH ترشح می‌کند
  • هیپوفیز: با تحریک GnRH، FSH و LH ترشح می‌کند
  • تخمدان: با تحریک FSH/LH، استروژن و پروژسترون تولید می‌کند
وقتی این محور مختل شود:
  • استرس شدید → کورتیزول افزایش می‌یابد → GnRH مهار می‌شود
  • کاهش وزن شدید (BMI زیر ۱۸) → لپتین کاهش می‌یابد → GnRH مهار می‌شود
  • ورزش شدید (مثلاً دوندگان ماراتن) → مصرف انرژی زیاد → محور HPO سرکوب می‌شود
۴. پرولاکتینومای هیپوفیز:
  • تومور خوش‌خیم هیپوفیز که پرولاکتین اضافی تولید می‌کند
  • پرولاکتین بالا → دوپامین افزایش می‌یابد → GnRH مهار می‌شود
  • علائم همراه: گالاکتوره (ترشح شیر از پستان)، سردرد، اختلالات بینایی
بخش سوم: علل ساختاری - جزئیات بیشتر
سندرم آشرمن (چسبندگی داخل رحمی):
مراحل تشکیل:
۱. آسیب به لایه بازال آندومتر (معمولاً پس از کورتاژ به ویژه در هفته ۲-۴ پس از زایمان)
۲. التهاب و ترمیم غیرطبیعی
۳. تشکیل بافت اسکار و چسبندگی بین دیواره‌های رحم
۴. چسبندگی‌ها فضای رحم را کاهش می‌دهند
درجات سندرم آشرمن:
  • درجه ۱ (خفیف): چسبندگی‌های نازک، کمتر از ۲۵% حفره رحم
  • درجه ۲ (متوسط): چسبندگی‌های منفرد ضخیم، ۲۵-۷۵% حفره
  • درجه ۳ (شدید): چسبندگی‌های گسترده، بیش از ۷۵% حفره
علائم همراه: دردهای قاعدگی شدید (اگر چسبندگی دهانه رحم را مسدود کند)، ناباروری، سقط مکرر
ناهنجاری‌های مادرزادی رحم:
انواع:
  • رحم سپتوم دار: وجود دیواره (سپتوم) در وسط رحم
  • رحم تک‌شاخ: فقط یک نیمه رحم تشکیل شده
  • رحم دو شاخ: رحم به شکل قلب
  • رحم دی‌دلفیک: دو رحم کاملاً مجزا
چرا باعث هیپومنوره می‌شود؟
  • سطح آندومتر کمتر است (مساحت کمتری برای ریزش وجود دارد)
  • خونرسانی به آندومتر ممکن است ناکافی باشد
  • اغلب با مشکلات باروری همراه است
بخش چهارم: تشخیص - رویکرد گام به گام
مرحله ۱: تاریخچه دقیق پزشکی
پزشک این سؤالات را می‌پرسد:
سؤالات کلیدی درباره قاعدگی:
  • "آیا نیاز به تعویض نوار بهداشتی در طول شب دارید؟" (در قاعدگی طبیعی معمولاً نیاز است)
  • "آیا لخته خون مشاهده می‌کنید؟" (در هیپومنوره معمولاً خیر)
  • "آیا فعالیت‌های روزانه شما به دلیل قاعدگی محدود می‌شود؟"
ارزیابی حجم خونریزی با روش Pictorial Blood Loss Assessment Chart (PBAC):
به بیمار چارت تصویری داده می‌شود که در آن:
  • نوار بهداشتی کمی خیس: ۱ امتیاز
  • نوار بهداشتی نسبتاً خیس: ۵ امتیاز
  • نوار بهداشتی کاملاً خیس: ۲۰ امتیاز
  • وجود لخته کوچک: ۱ امتیاز
  • وجود لخته بزرگ: ۵ امتیاز
امتیاز کمتر از ۱۰۰ نشانه هیپومنوره است.
مرحله ۲: معاینه فیزیکی جامع
  • معاینه تیروئید: بررسی بزرگی تیروئید یا ندول
  • بررسی علائم افزایش آندروژن: هیرسوتیسم (پرمویی)، آکنه، طاسی با الگوی مردانه
  • معاینه پستان: برای بررسی گالاکتوره (ترشح شیر)
  • معاینه لگنی: ارزیابی اندازه و شکل رحم، وجود توده یا حساسیت
مرحله ۳: آزمایش‌های تخصصی
الف) آزمایش‌های هورمونی روز ۳-۵ قاعدگی:
  • FSH و LH:
    • FSH بالا، LH بالا → نارسایی تخمدان
    • FSH نرمال، LH بالا (نسبت LH:FSH > 2) → PCOS
    • FSH پایین، LH پایین → اختلال هیپوفیز/هیپوتالاموس
  • پرولاکتین: باید در حالت استراحت و بدون استرس اندازه‌گیری شود
  • هورمون‌های تیروئید: TSH، T4 آزاد، آنتی‌بادی ضد TPO در صورت شک به تیروئیدیت خودایمن
ب) ارزیابی تخمدان:
  • شمارش فولیکول‌های آنترال (AFC) با سونوگرافی واژینال
  • آزمایش AMH (هورمون مهارکننده مولرین): نشان‌دهنده ذخیره تخمدانی
ج) تصویربرداری:
  • سونوگرافی ترانس واژینال: ضخامت آندومتر (در فاز لوتئال باید >7mm باشد)
  • سونوهیستروگرافی: تزریق سرم نرمال سالین به حفره رحم برای مشاهده بهتر
  • MRI هیپوفیز: اگر پرولاکتین بسیار بالا باشد (>100 ng/mL)
  • هیستروسالپنگوگرافی (HSG): برای بررسی پاتنسی لوله‌ها و حفره رحم
د) هیستروسکوپی تشخیصی:
  • روش استاندارد طلایی برای بررسی حفره رحم
  • امکان نمونه‌برداری هدفمند
  • می‌تواند همزمان درمانی باشد (شکستن چسبندگی‌ها)
بخش پنجم: درمان - پروتکل‌های اختصاصی
پروتکل درمانی بر اساس علت:
۱. درمان اختلالات هورمونی:
الف) در PCOS:
  • گام اول: کاهش وزن (حتی ۵-۱۰٪ کاهش وزن می‌تواند تخمک‌گذاری را بازگرداند)
  • گام دوم: متفورمین ۵۰۰-۱۵۰۰ میلی‌گرم روزانه (کاهش مقاومت به انسولین)
  • گام سوم: کلومیفن سیترات (تحریک تخمک‌گذاری)
  • برای تنظیم قاعدگی: قرص‌های LD (Low Dose) ترکیبی یا پروژسترون دوره‌ای (مثل مدروکسی‌پروژسترون ۱۰mg به مدت ۱۰-۱۴ روز هر ماه)
ب) در نارسایی تخمدان:
  • هورمون درمانی (HT): استروژن به همراه پروژسترون
  • جلوگیری از پوکی استخوان: کلسیم ۱۲۰۰mg روزانه + ویتامین D 2000 IU روزانه
  • در صورتی که بارداری مورد نظر باشد: اهدای تخمک تنها راه ممکن
ج) در پرولاکتینوما:
  • آگونیست‌های دوپامین: بروموکریپتین (شروع با ۱.۲۵mg شبانه) یا کابرگولین (۰.۲۵mg دو بار در هفته)
  • کنترل با MRI سالیانه
۲. درمان سندرم آشرمن:
روش جراحی هیستروسکوپی:
  • چسبندگی‌ها با قیچی مخصوص، الکترود یا لیزر بریده می‌شوند
  • پس از عمل، برای جلوگیری از تشکیل مجدد چسبندگی:
    • کاتتر فولی: به مدت ۷-۱۰ روز در رحم قرار داده می‌شود
    • ژل هیالورونیک اسید: به عنوان سد فیزیکی
    • هورمون درمانی: استروژن با دوز بالا (والرات استرادیول ۲mg دو بار در روز) به مدت ۳۰ روز، سپس پروژسترون به مدت ۱۰ روز
موفقیت درمان:
  • درجات خفیف: نرخ بارداری ۶۰-۸۰٪ پس از درمان
  • درجات شدید: نرخ بارداری ۲۰-۴۰٪ حتی پس از درمان چندمرحله‌ای
۳. درمان ناهنجاری‌های مادرزادی:
جراحی هیستروسکوپی متروپلاستی:
  • برای رحم سپتوم دار: برداشتن سپتوم
  • بهبود قابل توجه در outcomes بارداری
  • کاهش خطر سقط از ۶۰٪ به ۱۵٪
۴. رویکردهای یکپارچه و تغذیه‌ای:
مکمل‌های مفید:
  • اینوزیتول: به ویژه در PCOS، دوز ۲-۴ گرم روزانه
  • اسیدهای چرب امگا-۳: کاهش التهاب، بهبود حساسیت به انسولین
  • ویتامین D: اگر سطح سرمی کمتر از ۳۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر باشد
  • برخی گیاهان دارویی (با احتیاط و تحت نظر):
    • پنج‌انگشت (Vitex agnus-castus): برای تنظیم پرولاکتین
    • دارچین: بهبود مقاومت به انسولین در PCOS
    • شنبلیله: تنظیم قاعدگی
تغییرات سبک زندگی هدفمند:
  • مدیریت استرس: تکنیک‌های مبتنی بر ذهن‌آگاهی (MBSR)، تنفس دیافراگمی
  • ورزش متعادل: نه شدید (که باعث آمنوره می‌شود) و نه بی‌تحرکی (که باعث تشدید PCOS می‌شود)
  • خواب کافی و با کیفیت: خواب کمتر از ۷ ساعت بر تعادل هورمونی تأثیر منفی دارد
بخش ششم: نکات بالینی مهم
۱. تفاوت هیپومنوره با آمنوره (قطع قاعدگی):
  • هیپومنوره: قاعدگی وجود دارد اما کم است
  • آمنوره اولیه: تا سن ۱۵ سالگی قاعدگی رخ نداده
  • آمنوره ثانویه: قطع قاعدگی برای حداقل ۳ سیکل در زنی که قبلاً قاعدگی داشته
۲. موقعیت‌های اورژانسی (هرچند نادر):
  • اگر هیپومنوره ناگهانی همراه با درد شدید لگن باشد: احتمال حاملگی خارج رحمی
  • اگر همراه با ترشحات بدبو یا تب: احتمال آندومتریت (عفونت رحم)
۳. رویکرد به بیمار در سنین مختلف:
نوجوانی (۱۳-۱۸ سال):
  • اغلب به علت عدم بلوغ کامل محور HPO است
  • اگر پس از ۲-۳ سال از منارک (اولین قاعدگی) هنوز نامنظم است، بررسی لازم است
  • تأکید بر تغذیه مناسب و اجتناب از رژیم‌های سخت
سنین باروری (۲۰-۴۰ سال):
  • توجه به شکایت ناباروری (اگر وجود دارد)
  • بررسی کامل قبل از شروع درمان باروری
پری‌منوپوز (۴۰-۵۰ سال):
  • کاهش تدریجی حجم قاعدگی طبیعی است
  • اما بروز ناگهانی هیپومنوره نیاز به بررسی دارد (خطر پولیپ یا هایپرپلازی آندومتر)
۴. پایش و پیگیری:
  • چارت قاعدگی: ثبت دقیق روزهای خونریزی، حجم، علائم همراه
  • سونوگرافی دوره‌ای: برای بررسی ضخامت آندومتر
  • تکرار آزمایش‌های هورمونی: در صورت تغییر علائم
نتیجه‌گیری نهایی
هیپومنوره یک علامت است نه یک بیماری. رویکرد صحیح عبارت است از:
۱. رد کردن علل خطرناک (نئوپلازی، نارسایی شدید تخمدان)
۲. کشف علت زمین‌ای با ارزیابی سیستماتیک
۳. درمان علت نه فقط علامت
۴. توجه به کیفیت زندگی و باروری بیمار
پیام کلیدی: هیپومنوره مداوم یا پیشرونده نیاز به ارزیابی تخصصی دارد. بسیاری از علل آن قابل درمان هستند و با تشخیص به موقع، می‌توان از عوارض بعدی مانند ناباروری یا پوکی استخوان جلوگیری کرد. همکاری بین بیمار (با ثبت دقیق علائم) و پزشک (با بررسی جامع) کلید موفقیت در مدیریت این وضعیت است.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط