خطر بيخ گوشی کودکان

عفونت گوش مياني يک بيماري نسبتا شايع است که اوج انتشارش در سنين 6 تا 24 ماهگي (مخصوصا در زمستان) است. اين بيماري که توسط باکتري‌هاي مختلف نسبتا رايج ايجاد شده و عموما به درمان سريع با آنتي‌بيوتيک پاسخ مي‌دهد، يکي از رايج‌ترين بيماري‌هاي دوران کودکي است و حداقل 70 درصد بچه‌ها قبل از سن 3 سالگي (به‌خصوص پسرها) به آن مبتلا مي‌شوند. عفونت‌هاي گوش مياني تحت عنوان اوتيت مديا نام‌گذاري شده‌اند، اين بيماري به دنبال عفونت ويروسي دستگاه تنفسي فوقاني بروز مي‌کند. عفونت ويروسي دستگاه تنفسي فوقاني باعث اختلال عملکرد شيپوراستاش مي‌شود و به اين ترتيب عفونت از طريق شيپوراستاش به طرف گوش مياني پيشرفت مي‌کند و باعث ايجاد بيماري اوتيت مديا مي‌شود. همچنين اين مشکل شايع‌ترين علت تجويز آنتي‌بيوتيک براي کودکان است. قبل از استفاده از آنتي‌بيوتيک‌ها، اوتيت مدياي حاد يکي از عوامل مرگ و مير نوزادان و کودکان بود. ابتلاي مجدد به اين بيماري موجب افزايش مقاومت باکتري‌ها به اين آنتي‌بيوتيک‌ها مي‌شود و اين مقاوم شدن باکتري‌ها خود عاملي در جهت سهولت انتشار بيماري است.
اگر اوتيت مدياي حاد سه بار يا بيشتر در 6 ماه يا 4 بار يا بيشتر در يک سال اتفاق افتد از نوع عودکننده است.
اوتيت مدياي حاد يک عفونت چرکي است که با تورم، افزايش فشار خون و خون‌ريزي زيرجلدي (در سطوح زير بافت پوشاننده مخاط گوش مياني) شروع مي‌شود. به دنبال اين تغييرات، ترشحات موضعي گلبول‌هاي سفيد و تجمع چرک در گوش مياني رخ مي‌دهد.
تغذيه با شير مادر و سيگار نکشيدن در منزل احتمال ابتلا به اوتيت مدياي حاد را کاهش مي‌دهد. سيگار کشيدن، سابقه فاميلي ابتلا به بيماري اوتيت مياني، جنس پسر ومبتلا شدن به اوتيت مدياي حاد در سال اول زندگي از عوامل مستعدکننده ابتلا به اين بيماري است. اوتيت مدياي حاد معمولا شروع ناگهاني دارد زيرا تجمع چرک در يک محفظه بسته و محدود گوش مياني صورت مي‌گيرد. اين بيماري با علايمي مانند افزايش درجه حرارت بدن، احساس کسالت و افزايش تعداد گلبو‌ل‌هاي سفيد خون همراه است. اين بيماري شديدا دردناک است. در صورت عدم درمان بيماري، با پارگي خود به خودي پرده تمپان (پرده گوش) همراه مي‌شود. اين پارگي موجب ترشح چرک به کانال گوش خارجي مي‌شود. پارگي پرده تمپان موجب برطرف شدن فوري درد و کاهش سريع تب مي‌شود و در بيش از 90 درصد موارد خود به خود ترميم يافته و هيچ اثري از پارگي باقي نمي‌ماند. در تعداد اندکي از بچه‌ها، بيماري خود به خود بهبود نمي‌يابد و ممکن است به بيماري التهاب مزمن گوش، کاهش شنوايي حسي‌عصبي کامل، فلج عصب صورت، آبسه‌هاي مغزي و مننژيت منجر شود. حتي مرگ و مير در اطفال از عوارض موارد فوق مي‌باشد بنابراين ارزيابي‌هاي روتين براي تشخيص مواردي که بدون علامت هستند و تکميل پروسه درمان از وظايف جدي والدين در اين خصوص است.
منبع:http://www.salamat.com
/ج