علل و راه‌حل بي اختياري ادرار
دستگاه‌ها و اعضاي بدن ما آن‌قدر دقيق و منظم کار مي‌کنند که کمتر درباره کارهاي دايمي اعضاي بدن خودمان فکر مي‌‌کنيم اما اگر هر يک از اعضاي بدن‌مان دچار کوچک‌ترين نقصاني شود، آن‌قدر مشکل‌آفرين مي‌شود و آن‌قدر فکرمان را مشغول مي‌کند که نگو و نپرس! در اين مقاله، بحث اصلي ما کنترل ادرار و مشکل بي‌اختياري ادرار است.
بعضي‌هاهنگام سرفه و عطسه و حتي در شرايط استرس‌زا، تحت فشار قرار مي‌گيرند و بي‌اختيار مقادير کمي ادرار از خودشان دفع مي‌کنند. اين موضوع به ويژه براي ما که مقيد به نجس و پاکي هم هستيم، اهميت بيشتري دارد. بي‌اختياري ادرار مي‌تواند علل متعددي داشته باشد. سيستم‌هاي عضلاني و عصبي کنترل‌کننده حبس و رهاسازي ادرار پيچيده هستند. اين سيستم‌ها ممکن است توسط يک بيماري، داروها، مشکلات غده پروستات يا عوارض عمل جراحي آسيب ببيند.
اختلالات عصبي مثل آلزايمر، پارکينسون و سکته مغزي چند نمونه از مواردي هستند که موجب بي‌اختياري ادرار مي‌شوند. در کودکان نيز خيس کردن بستر شايع است. البته بعد از بلوغ بي‌اختياري ادراري به ندرت رخ مي‌دهد، مگر در دهه‌هاي آخر زندگي. تخمين زده مي‌شود که يک نفر از هر 10 نفر بالاي 65 سال بي‌اختياري ادراري را تجربه مي‌کند. اين مشکل در زنان شايع‌تر از مردان است. در اغلب موارد، بي‌اختياري يا به علت انقباض غيرارادي ماهيچه مثانه و نشت ادرار، رخ مي‌دهد يا به علت ضعف بيش از حد ماهيچه‌ها و بافت‌هاي لگني براي مقاومت در مقابل فشار داخل مثانه. دو شکل شايع بي‌اختياري ادراري شامل بي‌اختياري استرسي و بي‌اختياري فوريتي است.
نمي‌توان علت واحدي براي اين اختلال گفت. در نوع اوليه ممکن است تاخير تکاملي و رشدي مطرح باشد و جنبه ژنتيک نيز به عنوان عامل ديگر در نظر گرفته شود. نوع ثانويه که معمولا در سن 5 تا 7 سالگي شروع مي‌شود مي‌تواند تظاهري از وجود استرس کودک باشد: تولد نوازد جديد، مهاجرت و نقل مکان، دعواهاي خانوادگي، طلاق والدين، تعويض مدرسه و ورود به مدرسه جديد...
مواردي از همراهي شب‌ادراري با ساير اختلالات روانپزشکي (مانند تاخير تکاملي، اختلال بيش‌فعالي – کم‌توجهي و اختلالات رفتاري) ديده مي‌شود. گاهي بيماري‌هاي جسمي مانند ديابت، کم‌کاري تيروييد و علل ساختماني و نقايص آناتوميک هم در کودکان مبتلا ديده مي‌شود. گاهي شب‌ادراري متعاقب مصرف برخي داروهاي روانپزشکي رخ مي‌دهد. کلا شب‌ادراري يک بيماري خوش‌خيم و خودمحدودشونده است. بهبودي به خصوص در سن 5 تا 7 سالگي و پس از 12 سالگي رخ مي‌دهد. در صورتي که درماني انجام نشود ميزان بهبودي 10 تا 20 درصد در سال است.
در مواردي که وقايع و حوادث استرس‌زايي چون طلاق والدين، تولد فرزند جديد يا مرگ عضوي از خانواده مطرح باشد، توجه و مداخله مناسب براي حل آنها لازم است. چنانچه اعتماد به نفس کودک آسيب‌ديده باشد و يا کودک دچار افسردگي و اضطراب شده باشد بايد به اين جنبه‌ها جايگاه ويژه‌اي در درمان شب‌ادراري داد. بايد از تشويق و تنبيه مناسب استفاده شود و به شب‌هايي که کودک خودش را خيس نکرده پاداشي مناسب داده شود. مي‌توان جدولي براي کودک تشکيل داد که به ازاي هر شب خشک، در صبح روز بعد يک ستاره يا صورتک خندان به جدول او چسبانده شود. استفاده از زنگ و تشکچه يک انتخاب قابل قبول با توجه به شرايط سني کودک است. ميزان موفقيت اين روش 75 درصد است. با ريزش اولين قطرات ادرار، صداي زنگ باعث مي‌شود کودک از خواب برخيزد و ادرار خود را نگه دارد. در صورت وجود مشکلات روانپزشکي همراه، استرس و مشکلات خانوادگي ميزان موفقيت اين روش کاهش مي‌يابد. مي‌توان از ساعت زنگ‌دار براي بيدار کردن کودک در طي شب و محدود کردن مصرف مايعات هنگام شب براي کودک استفاده کرد. استفاده از دارو در رده‌هاي بعدي درماني قرار مي‌گيرد. دارو بايد با تجويز پزشک مصرف شود و قطع آن نيز بايد تدريجي باشد.
منبع:www.salamat.com
/ع
بعضي‌هاهنگام سرفه و عطسه و حتي در شرايط استرس‌زا، تحت فشار قرار مي‌گيرند و بي‌اختيار مقادير کمي ادرار از خودشان دفع مي‌کنند. اين موضوع به ويژه براي ما که مقيد به نجس و پاکي هم هستيم، اهميت بيشتري دارد. بي‌اختياري ادرار مي‌تواند علل متعددي داشته باشد. سيستم‌هاي عضلاني و عصبي کنترل‌کننده حبس و رهاسازي ادرار پيچيده هستند. اين سيستم‌ها ممکن است توسط يک بيماري، داروها، مشکلات غده پروستات يا عوارض عمل جراحي آسيب ببيند.
اختلالات عصبي مثل آلزايمر، پارکينسون و سکته مغزي چند نمونه از مواردي هستند که موجب بي‌اختياري ادرار مي‌شوند. در کودکان نيز خيس کردن بستر شايع است. البته بعد از بلوغ بي‌اختياري ادراري به ندرت رخ مي‌دهد، مگر در دهه‌هاي آخر زندگي. تخمين زده مي‌شود که يک نفر از هر 10 نفر بالاي 65 سال بي‌اختياري ادراري را تجربه مي‌کند. اين مشکل در زنان شايع‌تر از مردان است. در اغلب موارد، بي‌اختياري يا به علت انقباض غيرارادي ماهيچه مثانه و نشت ادرار، رخ مي‌دهد يا به علت ضعف بيش از حد ماهيچه‌ها و بافت‌هاي لگني براي مقاومت در مقابل فشار داخل مثانه. دو شکل شايع بي‌اختياري ادراري شامل بي‌اختياري استرسي و بي‌اختياري فوريتي است.
بي‌اختياري استرسي
بي‌اختياري فوريتي
از تشخيص تا درمان
تجهيزات خاص
بي‌اختياري ادرار در پسربچه‌ها شايع‌تر است
نمي‌توان علت واحدي براي اين اختلال گفت. در نوع اوليه ممکن است تاخير تکاملي و رشدي مطرح باشد و جنبه ژنتيک نيز به عنوان عامل ديگر در نظر گرفته شود. نوع ثانويه که معمولا در سن 5 تا 7 سالگي شروع مي‌شود مي‌تواند تظاهري از وجود استرس کودک باشد: تولد نوازد جديد، مهاجرت و نقل مکان، دعواهاي خانوادگي، طلاق والدين، تعويض مدرسه و ورود به مدرسه جديد...
مواردي از همراهي شب‌ادراري با ساير اختلالات روانپزشکي (مانند تاخير تکاملي، اختلال بيش‌فعالي – کم‌توجهي و اختلالات رفتاري) ديده مي‌شود. گاهي بيماري‌هاي جسمي مانند ديابت، کم‌کاري تيروييد و علل ساختماني و نقايص آناتوميک هم در کودکان مبتلا ديده مي‌شود. گاهي شب‌ادراري متعاقب مصرف برخي داروهاي روانپزشکي رخ مي‌دهد. کلا شب‌ادراري يک بيماري خوش‌خيم و خودمحدودشونده است. بهبودي به خصوص در سن 5 تا 7 سالگي و پس از 12 سالگي رخ مي‌دهد. در صورتي که درماني انجام نشود ميزان بهبودي 10 تا 20 درصد در سال است.
در مواردي که وقايع و حوادث استرس‌زايي چون طلاق والدين، تولد فرزند جديد يا مرگ عضوي از خانواده مطرح باشد، توجه و مداخله مناسب براي حل آنها لازم است. چنانچه اعتماد به نفس کودک آسيب‌ديده باشد و يا کودک دچار افسردگي و اضطراب شده باشد بايد به اين جنبه‌ها جايگاه ويژه‌اي در درمان شب‌ادراري داد. بايد از تشويق و تنبيه مناسب استفاده شود و به شب‌هايي که کودک خودش را خيس نکرده پاداشي مناسب داده شود. مي‌توان جدولي براي کودک تشکيل داد که به ازاي هر شب خشک، در صبح روز بعد يک ستاره يا صورتک خندان به جدول او چسبانده شود. استفاده از زنگ و تشکچه يک انتخاب قابل قبول با توجه به شرايط سني کودک است. ميزان موفقيت اين روش 75 درصد است. با ريزش اولين قطرات ادرار، صداي زنگ باعث مي‌شود کودک از خواب برخيزد و ادرار خود را نگه دارد. در صورت وجود مشکلات روانپزشکي همراه، استرس و مشکلات خانوادگي ميزان موفقيت اين روش کاهش مي‌يابد. مي‌توان از ساعت زنگ‌دار براي بيدار کردن کودک در طي شب و محدود کردن مصرف مايعات هنگام شب براي کودک استفاده کرد. استفاده از دارو در رده‌هاي بعدي درماني قرار مي‌گيرد. دارو بايد با تجويز پزشک مصرف شود و قطع آن نيز بايد تدريجي باشد.
منبع:www.salamat.com
/ع
