سفر همسران، بدون فرزند

چقدر من و همسرم دلمان بچه مي‌خواست. بالاخره بعد از مدتي به لطف خدا فرزند سالمي ‌داريم. از آنجايي که انسان هميشه حسرت چيزهايي را مي‌خورد که ندارد، حالا ياد دوران عقد‌مان مي‌افتم و دلم مي‌خواهد من و همسرم به تنهايي و بدون دغدغه مشکلات نگهداري کودک‌مان به مسافرت، هرچند کوتاه، برويم. نمي‌دانم آيا شما هم چنين احساسي داريد يا آن را تجربه کرده‌ايد؟ واقعا چطور مي‌شود بدون کودک يا نوجوان‌مان سفر کنيم، در حالي که او هم در آرامش نسبي و خيال ما هم راحت باشد؟
شايد همين الان با اين موضوع مخالفت مي‌کنيد که به هيچ وجه حاضر نيستم يک لحظه هم کودک يا نوجوان خودم را در منزل تنها بگذارم. آخر چگونه؟ اگر کمي‌از وسواس خود کم کنيد، مي‌بينيد که مي‌توان راهکارهايي براي اين موضوع داشت. يک موضوع را به ياد داشته باشيد و آن هم اين است که با پيش فرض حضور يک مراقب، همه اين کارها امکان‌پذير است يعني پرستاري که طي نبودن شما در منزل، از کودک يا نوجوان‌تان مراقبت مي‌کند.
آيا فرزند شما آماده است؟
به هر حال کودکان در مقابل سفر رفتن والدين بدون آنان واکنش‌هايي را از خود نشان مي‌دهند. اين واکنش‌ها ناشي از اضطراب جدايي است. کودکان شش ماه تا دو سال، بيش از همه احساس ناراحتي مي‌کنند. البته مي‌دانيم که هيچ پدر و مادري کودک شش ماهه خود را تنها نمي‌گذارد تا به هوس دوران نامزدي به مسافرت غير ضروري برود اما همه اينها براي شرايطي خاص گفته مي‌شود. در اين سنين بيش از هر چيز براي کودک، آرامش مهم است و هرگونه تغيير در وضعيت خانواده، آرامش او را به هم مي‌زند، حال ممکن است اين تغيير، سفر يا مورد ديگري باشد. درباره کودکان در اين سن، بيشتر بايد روي پرستار کودک حساب کنيد و حفظ آرامش کودک و مواردي را به او درباره مسايل خاص نگهداري کودک‌تان گوش‌زد و يادآوري کنيد.
اگر کودک‌تان در سنين پيش ‌دبستاني است، به طور معمول مي‌فهمد که چرا والدينش به سفر مي‌روند اما گاهي ممکن است آن را به خود بگيرد و احساس کند حتما کار بدي انجام داده است که پدر و مادرش او را تنها مي‌گذارند و اين نوعي جريمه براي او محسوب مي‌شود. بنابراين بسيار مهم است که موضوع را کاملا براي او توضيح دهيد و روانش را آرام نگه داريد. گاهي کودکان پيش دبستاني به علت سفر والدين خود رفتاري مي‌کنند که از سن آنها پايين‌تر است. به‌طور مثال، ممکن است شيشه شير خود را بخواهند يا خود را لوس کنند و نق بزنند و اداي بچه‌هاي کودکان کم‌سن‌تر از خود را دربياورند. در اين هنگام بايد به او ياد دهيد که اين کارها، شما را از مسافرت‌تان منصرف نمي‌کند اما علت موضوع را براي او کاملا توضيح دهيد.
اگر فرزندتان در سنين مدرسه و در دوران ابتدايي است، ممکن است احساسات خود را به صورت غمگين بودن يا عصبانيت نشان دهند و حتي با وجود چنين احساسي، به روي خود نياورد اما شما بايد آنان را درک کنيد و نشان دهيد که احساس‌شان را مي‌فهميد. کودکان مدرسه‌اي شش تا هشت ساله اغلب وسيله‌اي از پدر و مادر را در کنار و نزديک خود نگه مي‌دارند تا غم دوري را بهتر تحمل کنند.
کودکان بزرگ‌تر (به طور مثال، 9 تا 12 ساله) کمي‌دمدمي‌مزاج‌اند يعني ممکن است به علت سفر والدين خود در يک لحظه عصباني و در لحظه‌اي ديگر بي‌تفاوت باشند. براي اين کودکان بهتر است برنامه زمان‌بندي شده و جدول کاري براي فعاليت روزمره‌شان در زمان نبودن شما در منزل پي‌ريزي کنيد و به آنان اطمينان خاطر دهيد که در هنگام سفر، دلتان براي او خيلي تنگ مي‌شود اما پرستار او به خوبي از او مراقبت و محافظت خواهد کرد.
شايد کار با فرزندان نوجوان راحت‌تر باشد اما از طرفي به علت حس استقلال‌طلبي و کسب هويت نوجوانان، ممکن است به وجود پرستار مراقب احساس نياز نکند وهمين کار را مشکل مي‌کند چون اگر با شما موافق هم باشد، ممکن است در زمان نبودن شما در منزل، با پرستارش بدرفتاري کند. بهتر است براي او توضيح دهيد که حضور پرستار براي مراقبت بيشتر از اوست و براي فعاليت‌هاي روزمره و گذراندن امور روزانه است که پرستار در آنجا حضور دارد. به هر حال اگر نوجوان‌تان در حدي است که مي‌تواند از خود مراقبت کند و مي‌خواهد تنها بماند، بهتر است قوانيني را با جديت به اجرا بگذاريد و سر حرف خود در مورد آن قوانين بمانيد و در ضمن به همسايه يا دوست خود براي سرکشي و جويا شدن از اوضاع و احوال فرزندتان گوشزد کنيد و فردي مسوول را در جريان سفر خود بگذاريد.
چند نکته مهم
پيش از سفر، چند بار از مراقب بخواهيد که به منزل‌تان بيايد و از نزديک با همه موارد لازم آشنا شود و کودک شما به ويژه اگر در سنيني است که ارتباط برقرار مي‌کند، با او آشنا شود و احساس راحتي کند. همچنين فرصتي است براي شما تا قوانين خانه و زندگي خود را با پرستار کودک يا مراقب نوجوان مرور کنيد.
اين موارد را به پرستار کودک بگوييد:
همه خصوصيات اخلاقي فرزندتان، محل قرار گرفتن وسايل ضروري او و وسايل منزل به ويژه جعبه کمک‌هاي اوليه، شماره تلفن‌هاي ضروري، شيوه کار در موارد فوريت‌هاي پزشکي و حوادث غيرمترقبه، مقصد و شماره تلفن شما براي دسترسي در هر زمان، موارد محافظتي کودک و قوانين رفتار کودکتان با افراد غريبه، آدرس و شماره تلفن پزشک و دندانپزشک خانوادگي‌تان، در صورتي که فرزندتان بايد کتابي از کتابخانه عمومي‌محل به امانت بگيرد، کارت عضويت آنجا و دفترچه بيمه و همه آنچه در نبودن شما در منزل حتي براي يک روز ممکن است رخ دهد را به پرستار کودک بگوييد.
منبع: http://www.salamat.com