وقتي کودک بهانه مي‌گيرد
گاهي بچه‌ها از خوردن برخي غذاها امتناع مي‌کنند. لازم نيست آن غذا خيلي عجيب غريب باشد تا بچه‌ها از آن بدشان بيايد. البته اين حق طبيعي کودکان است و اجبار کودک به خوردن غذايي که دوست ندارد، کاري نادرست و زيان‌بار است. براي مثال، به زور نگوييد: «نصف گوجه‌فرنگي را بخور». درباره غذاهايي که بچه‌ها دوست ندارند، با بردباري رفتار کرده و موضوع را حاد نکنيد. بهانه‌گيري درباره غذا نشانه‌هايي دارد که بد نيست آنها را بشناسيد:
• اين نوع بهانه‌گيري، پايان‌ناپذير است و فهرست غذاهايي که کودک بهانه‌گير دوست ندارد و نمي‌خورد، به تدريج زياد خواهد شد تا جايي که به عنوان مثال فقط نان و مربا مي‌خورد.
• اين بهانه‌گيري حتي ممکن است به بشقاب غذا، رنگ ليوان و غيره نيز سرايت کند.
• در واقع کودک بهانه‌گير سعي دارد از غذا به عنوان ابزاري براي تسلط بر والدين استفاده کند.
و اما راه‌حل چيست؟ بايد پيشگيري کرد و مانع پيشامدهاي بعدي و درنهايت مسلط شدن بچه بر شما شد. اما چگونه؟ به شما مي‌گويم:
1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه اش را به غذايي از دست مي‌دهد و از خوردن آن امتناع دارد، به اين موضوع توجهي نکنيد. اجازه دهيد آنچه دوست دارد، بخورد و آنچه را نمي‌خواهد، نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذايش را بدون هيچ اشاره و اهميتي برداريد. اگر مشخص کرد که «من از لوبيا بدم مي‌آيد.» حساسيت نشان ندهيد و چند روز بعد دوباره لوبيا در غذا بريزيد. احتمالا غذايش را مي‌خورد چون مي‌داند علاقه نداشتن او توجه کسي را جلب نکرده و بايد به دنبال راهي ديگر براي جلب توجه باشد.
2) وقتي کودک به خوبي غذا مي‌خورد، از او تعريف و تمجيد کنيد. اگر اصرار داريد که بچه به خاطر شما يا پدرش سه قاشق بيشتر بخورد، بايد آن سه قاشق را ميل کند و هيچ تخفيفي قايل نشويد.
3) هر گاه متوجه شديد دليل علاقه نداشتن به غذاي خاص، طعم و مزه غذا نيست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شيوه تهيه را عوض کنيد. براي مثال، اغلب کودکان به هويج خام بيشتر از پخته علاقه‌مندند و يا سيب‌زميني سرخ کرده را به آب‌پر ترجيح مي‌دهند. نوع تهيه‌اي که دوست دارد را به او بدهيد.
4) هيچ‌گاه چند نوع خوراکي را به کودک پيشنهاد ندهيد تا از ميان آنها يکي را برگزيند زيرا اين کار برايتان دردسرساز است. تا حد امکان براي اعضاي خانواده يک نوع غذا بپزيد. او بايد بداند خانه، رستوران نيست وگرنه پيام نادرستي از غذا خوردن دريافت مي‌کند.
5) اگر فرزندتان غذايش را نمي‌خورد، او را تا اتمام غذا سر سفره يا ميز ننشانيد و بهتر است با او سازش کنيد يعني بگوييد: «سه قاشق از غذا تو بخور بعد مي‌تواني بروي» کوتاه نياييد و سه قاشق را جدي بگيريد. نگران نباشيد و باور کنيد فرزند شما با يک وعده غذا نخوردن از گرسنگي نمي‌ميرد و يا سوءتغذيه نمي‌گيرد. پس باقي‌مانده غذايش را نخوريد و يا به او شکلات و بيسکوييت ندهيد. چون بايد بداند اگر غذايش را نخورد چيز ديگري به جاي غذا به وي داده نخواهد شد.
منبع:http://www.salamat.com
• اين نوع بهانه‌گيري، پايان‌ناپذير است و فهرست غذاهايي که کودک بهانه‌گير دوست ندارد و نمي‌خورد، به تدريج زياد خواهد شد تا جايي که به عنوان مثال فقط نان و مربا مي‌خورد.
• اين بهانه‌گيري حتي ممکن است به بشقاب غذا، رنگ ليوان و غيره نيز سرايت کند.
• در واقع کودک بهانه‌گير سعي دارد از غذا به عنوان ابزاري براي تسلط بر والدين استفاده کند.
و اما راه‌حل چيست؟ بايد پيشگيري کرد و مانع پيشامدهاي بعدي و درنهايت مسلط شدن بچه بر شما شد. اما چگونه؟ به شما مي‌گويم:
1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه اش را به غذايي از دست مي‌دهد و از خوردن آن امتناع دارد، به اين موضوع توجهي نکنيد. اجازه دهيد آنچه دوست دارد، بخورد و آنچه را نمي‌خواهد، نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذايش را بدون هيچ اشاره و اهميتي برداريد. اگر مشخص کرد که «من از لوبيا بدم مي‌آيد.» حساسيت نشان ندهيد و چند روز بعد دوباره لوبيا در غذا بريزيد. احتمالا غذايش را مي‌خورد چون مي‌داند علاقه نداشتن او توجه کسي را جلب نکرده و بايد به دنبال راهي ديگر براي جلب توجه باشد.
2) وقتي کودک به خوبي غذا مي‌خورد، از او تعريف و تمجيد کنيد. اگر اصرار داريد که بچه به خاطر شما يا پدرش سه قاشق بيشتر بخورد، بايد آن سه قاشق را ميل کند و هيچ تخفيفي قايل نشويد.
3) هر گاه متوجه شديد دليل علاقه نداشتن به غذاي خاص، طعم و مزه غذا نيست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شيوه تهيه را عوض کنيد. براي مثال، اغلب کودکان به هويج خام بيشتر از پخته علاقه‌مندند و يا سيب‌زميني سرخ کرده را به آب‌پر ترجيح مي‌دهند. نوع تهيه‌اي که دوست دارد را به او بدهيد.
4) هيچ‌گاه چند نوع خوراکي را به کودک پيشنهاد ندهيد تا از ميان آنها يکي را برگزيند زيرا اين کار برايتان دردسرساز است. تا حد امکان براي اعضاي خانواده يک نوع غذا بپزيد. او بايد بداند خانه، رستوران نيست وگرنه پيام نادرستي از غذا خوردن دريافت مي‌کند.
5) اگر فرزندتان غذايش را نمي‌خورد، او را تا اتمام غذا سر سفره يا ميز ننشانيد و بهتر است با او سازش کنيد يعني بگوييد: «سه قاشق از غذا تو بخور بعد مي‌تواني بروي» کوتاه نياييد و سه قاشق را جدي بگيريد. نگران نباشيد و باور کنيد فرزند شما با يک وعده غذا نخوردن از گرسنگي نمي‌ميرد و يا سوءتغذيه نمي‌گيرد. پس باقي‌مانده غذايش را نخوريد و يا به او شکلات و بيسکوييت ندهيد. چون بايد بداند اگر غذايش را نخورد چيز ديگري به جاي غذا به وي داده نخواهد شد.
منبع:http://www.salamat.com
