منافع منيزيم
ترجمه: سروش ظروفي
با نقش منيزيم در بدن آشنا شويد
در گذشته تصور مي‌شد كه منيزيم تنها از بروز حمله قلبي جلوگيري مي‌كند اما اکنون دانشمندان دريافته‌اند اين ماده موجب بهبود نشانگان پيش از قاعدگي، فشار خون بالا، آريتمي‌هاي قلبي، آسم و سنگ‌هاي كليوي نيز مي‌شود. اين ماده كه تنها راهگشاي درمان برخي از ناراحت‌كننده‌ترين بيماري‌ها است از درون آزمايشگاه‌هاي پيشرفته بعضي از شركت‌هاي دارويي بيرون نمي‌آيد. اين ماده، منيزيم است و هرچه محققان بيشتر مطالعه مي‌كنند، اين ماده معدني جذاب‌تر مي‌شود. دكتر هربرت‌سي.مانسمن، استاد بيماري‌هاي اطفال و دانشيار بيماري‌هاي داخلي در دانشكده پزشكي جفرسونِ دانشگاه توماس جفرسون در فيلادلفيا مي‌گويد: «ترديدي وجود ندارد كه امروزه منيزيم مورد توجه‌ترين ماده معدني در تغذيه است. مقالات تحقيقي روي اين موضوع روز به روز در حال افزايش است.»
محققان ممكن است افق جديدي را فراروي ما بگشايند، با اين حال منيزيم داراي يك سابقه طولاني التيام‌بخش است. نمك فرنگي- كه اولين بار در اپسوم انگلستان كشف شد و از سولفات منيزيم تشكيل شده است- سال‌ها تركيب اصلي پمادهاي مسكن و ضدالتهاب بود. منيزيم در اين شكل توانايي كشيدن آب از عضلات و نسوج ملتهب را دارد.
منيزيم درون بدن نقش‌هاي اساسي متعددي را ايفا مي‌كند. از جمله كمك به تبديل غذا به انرژي و كمك به انتقال تكانه‌هاي الكتريكي در طول اعصاب و عضلات. اين تكانه‌ها موجب انقباض عصبي‌عضلاني و به عبارت ديگر موجب خم شدن عضلات مي‌شوند. بدون وجود منيزيم، عضلات - حتي عضلات صاف جدار عروق - دچار گرفتگي (كرامپ) خواهند شد.
منيزيم همچنين براي اطمينان از به مصرف رسيدن صحيح كلسيم ضروري است. با اين حال مصرف بيش از حد كلسيم مي‌تواند موجب دفع منيزيم از طريق ادارار شود.
داروهاي آسم، داروهاي ديورتيك (مدر)، ديژيتال و ساير داروهاي قلبي‌عروقي، الكل و كافئين مواد شناخته‌شده‌اي هستند كه موجب دفع منيزيم از بدن مي‌شوند. افراد ديابتي كه قند خون بالايي دارند، مقدار زيادي منيزيم از طريق ادرار از دست مي‌دهند حتي اضطراب مي‌تواند منيزيم را از بدن دفع كند.
دكتر مانسمن مي‌گويد: «به دست نياوردن مقدار كافي منيزيم يا دفع آن مقدار منيزيمي كه در بدن موجود است، به آساني روي مي‌دهد و اين موضوع تا زماني كه فرد دچار كمبود شديد منيزيم همراه با كاهش سطح خوني آن نشود، به ندرت قابل تشخيص است» به گفته دكترمانسمن، بيش از40 درصد آمريكاييان كمتر از75درصد مقدار نياز روزانه منيزيم را به دست مي‌آورند. هم اكنون افراد بسياري بي‌جهت از كمبود منيزيم رنج مي‌برند. ناراحتي‌هاي مربوط به آن را هر كسي مي‌تواند حدس بزنند.
علايم كمبود منيزيم شامل تهوع، ضعف عضلاني، تحريك‌پذيري و تغييرات الكتريك در عضله قلبي است.
مقدار نياز روزانه: 400ميلي‌گرم و منابع خوب غذايي آن برنج سبوس‌دار، آوكادو (ميوه‌اي شبيه انبه يا گلابي)، اسفناج، گوشت ماهي روغن، غذاهاي درست شده با جو، سيب‌زميني پخته، لوبياي چشم بلبلي سفيد، گل كلم، ماست و موز است.
منبع:http://www.salamat.com
/ج
در گذشته تصور مي‌شد كه منيزيم تنها از بروز حمله قلبي جلوگيري مي‌كند اما اکنون دانشمندان دريافته‌اند اين ماده موجب بهبود نشانگان پيش از قاعدگي، فشار خون بالا، آريتمي‌هاي قلبي، آسم و سنگ‌هاي كليوي نيز مي‌شود. اين ماده كه تنها راهگشاي درمان برخي از ناراحت‌كننده‌ترين بيماري‌ها است از درون آزمايشگاه‌هاي پيشرفته بعضي از شركت‌هاي دارويي بيرون نمي‌آيد. اين ماده، منيزيم است و هرچه محققان بيشتر مطالعه مي‌كنند، اين ماده معدني جذاب‌تر مي‌شود. دكتر هربرت‌سي.مانسمن، استاد بيماري‌هاي اطفال و دانشيار بيماري‌هاي داخلي در دانشكده پزشكي جفرسونِ دانشگاه توماس جفرسون در فيلادلفيا مي‌گويد: «ترديدي وجود ندارد كه امروزه منيزيم مورد توجه‌ترين ماده معدني در تغذيه است. مقالات تحقيقي روي اين موضوع روز به روز در حال افزايش است.»
محققان ممكن است افق جديدي را فراروي ما بگشايند، با اين حال منيزيم داراي يك سابقه طولاني التيام‌بخش است. نمك فرنگي- كه اولين بار در اپسوم انگلستان كشف شد و از سولفات منيزيم تشكيل شده است- سال‌ها تركيب اصلي پمادهاي مسكن و ضدالتهاب بود. منيزيم در اين شكل توانايي كشيدن آب از عضلات و نسوج ملتهب را دارد.
منيزيم درون بدن نقش‌هاي اساسي متعددي را ايفا مي‌كند. از جمله كمك به تبديل غذا به انرژي و كمك به انتقال تكانه‌هاي الكتريكي در طول اعصاب و عضلات. اين تكانه‌ها موجب انقباض عصبي‌عضلاني و به عبارت ديگر موجب خم شدن عضلات مي‌شوند. بدون وجود منيزيم، عضلات - حتي عضلات صاف جدار عروق - دچار گرفتگي (كرامپ) خواهند شد.
منيزيم همچنين براي اطمينان از به مصرف رسيدن صحيح كلسيم ضروري است. با اين حال مصرف بيش از حد كلسيم مي‌تواند موجب دفع منيزيم از طريق ادارار شود.
داروهاي آسم، داروهاي ديورتيك (مدر)، ديژيتال و ساير داروهاي قلبي‌عروقي، الكل و كافئين مواد شناخته‌شده‌اي هستند كه موجب دفع منيزيم از بدن مي‌شوند. افراد ديابتي كه قند خون بالايي دارند، مقدار زيادي منيزيم از طريق ادرار از دست مي‌دهند حتي اضطراب مي‌تواند منيزيم را از بدن دفع كند.
دكتر مانسمن مي‌گويد: «به دست نياوردن مقدار كافي منيزيم يا دفع آن مقدار منيزيمي كه در بدن موجود است، به آساني روي مي‌دهد و اين موضوع تا زماني كه فرد دچار كمبود شديد منيزيم همراه با كاهش سطح خوني آن نشود، به ندرت قابل تشخيص است» به گفته دكترمانسمن، بيش از40 درصد آمريكاييان كمتر از75درصد مقدار نياز روزانه منيزيم را به دست مي‌آورند. هم اكنون افراد بسياري بي‌جهت از كمبود منيزيم رنج مي‌برند. ناراحتي‌هاي مربوط به آن را هر كسي مي‌تواند حدس بزنند.
علايم كمبود منيزيم شامل تهوع، ضعف عضلاني، تحريك‌پذيري و تغييرات الكتريك در عضله قلبي است.
مقدار نياز روزانه: 400ميلي‌گرم و منابع خوب غذايي آن برنج سبوس‌دار، آوكادو (ميوه‌اي شبيه انبه يا گلابي)، اسفناج، گوشت ماهي روغن، غذاهاي درست شده با جو، سيب‌زميني پخته، لوبياي چشم بلبلي سفيد، گل كلم، ماست و موز است.
منبع:http://www.salamat.com
/ج
