روش ذخیره سازی و رمز گذاری روی سي دي (1)

در CD های “ سبز” و ” طلایی” طلای واقعی وجود دارد، اگر CD-R را رو به منبع نورنگاه دارید، باریكی آن آنقدر هست كه قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید كه داده ها به سمت برچسب نزدیكترند، تا سمتی كه پلاستیك شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند.

۱- اطلاعات چگونه ذخیره می شود؟
 

در كتاب The Compact Disc Handbook از Ken pohlmann آمده است، رسانه های Write-once شبیه به دیسك های Play back-only ساخته می شوند. همانند CD های معمولی، آنها از یك لایه بنیادین پلی كربنیك، یك لایه منعكس كننده و یك لایه محافظ استفاده می كنند لایه ضبط كننده در بین لایه بنیادین و لایه منعكس كننده قرار دارد كه تركیبی از یك رنگ اصلی است... برخلاف CD های معمولی، یك تراك مارپیچی از قبل شیار دار شده، برای راهنمایی لیزر ضبط كننده در طول تراك مارپیچی استفاده می شود، این امر طراحی سخت افزاری recorder را آسان می سازد و سازگاری دیسك را تضمین می نماید.

CD-R از بالا به پایین اینگونه لایه گذاری شده است:
اختیاری- برچسب
اختیاری- پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
رنگ پلیمری ساختمانی
زیر لایه پلی كربنیك
در CD های “ سبز” و ” طلایی” طلای واقعی وجود دارد ، اگر CD-R را رو به منبع نورنگاه دارید ، باریكی آن آنقدر هست كه قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید كه داده ها به سمت برچسب نزدیكترند، تا سمتی كه پلاستیك شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند. اگر CD-R از پوشش فوقانی سختی برخوردار نباشد ، همچون “Infoguard ” Kodak ، خراشیدن سطح فوقانی بسیار ساده است و CD-R را به صورت غیرقابل مصرف در می آورد.
یك لیزر در CD recorder یكسری سوراخ به نام ” چاله” در لایه رنگی دیسك ایجاد می كند. فضای بین این چاله ها ” زمین ” خوانده می شود. الگوی چاله ها و زمین ها اطلاعات را بر روی CD رمزگذاری می كند و به آنها اجازه می دهد تا روی CD player كامپیوتر بازیابی شوند.
دیسك ها از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند، با نگاه كردن به دیسكی از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند. با نگاه كردن به دیسكی كه آن را Write كرده اید، می توانید به صحت این مسئله بر روی یك CD-R پی ببرید، همچنان كه به سمت خارج پیش می روید این تراك مارپیچ ۲۲۱۸۸ چرخش دورتادور CD به همراه ۶۰۰ چرخش تراك در هر میلیمتر ایجاد می كند. اگر مارپیچ ها را باز كنید. طول آن به ۵/۳ مایل می رسد. ساختار یك CD-RW متفاوت است:
اختیاری برچسب
اختیاری پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
لایه عایق بالایی
لایه ضبط كننده
لایه عایق پایینی
زیر لایه پلی كربنیك

۲- چگونه می توان فهمید كه دیسك در چه فرمتی است؟
 

معمولا با نگاه كردن به بسته بندی و با خود دیسك می توان به فرمت آن پی برد:
• دیسك های CD-DA دارای یك لوگو “ Compact Disc Digital Audio “ هستند.
• دیسك های CD+G شامل كلمات ”‌CDGraphics ” می باشند.
• دیسك های CD-I دارای لوگو ” Compact Disc Digital Video و یا كلمات ”‌Video CD ” می باشند.
Video CD با CD-Video فرق می كند. CD-V یك فرمت آنالوگ است مانند Laser Disc و ویدئو قابل دیدن با درایو CD-ROM نیست.

۳-محافظت در برابر كپی گرفتن چگونه كار می كند؟
 

راه های متعددی وجود دارد. یك تكنیك ساده و معمولی افزایش طول چند فایل روی CD است، بگونه ای كه آنها با صدها مگابایت طول ظاهر شوند. اگر طول فایل را بسیار بزرگتر از آنچه كه واقعا هست در تصویر دیسك قرار دهید، این كار عملی است. در واقع این فایل با بسیاری از فایل های دیگر منطبق می شود. تا جایی كه برنامه كاربردی از طول فایل آگاه است، نرم افزار بخوبی كار می كند. اگر كاربر سعی كند فایل ها را روی دیسك سخت خود كپی نماید، یا یك كپی دیسك به دیسك را صورت دهد، تلاش با شكست مواجه خواهد شد، زیرا CD چند گیگابایت از داده ها را نگاه می دارد .
یك راه حل عملی كه كنترل كافی بر روی recorder و نرم افزار master كننده دارد، نوشتن داده های ناقص در بخش ECC از سكتور داده هاست. سخت افزار استاندارد CD-ROM به طور خودكار خطاها را تصحیح می كند و مجموعه های مختلفی از داده ها را بر روی دیسك مقصد می نویسد. سپس reader ، كل سكتور را به عنوان داده های خام Load می كند، بدون آنكه به تصحیح خطا بپردازد: حتی اگر نتواند داده های اصلی تصحیح نشده را بیابید ، اما می داند كه یك نسخه تصحیح شده را می خواند. در جایی كه مكانیزم درایو و میان افزار بخوبی تعریف می شوند، این تنها چیز با دوام بر روی سیستم هاست، همچون كنسول های بازی.
یك روش نه چندان پیچیده ولی موثر فشرده سازی یك CD نقره ایی با داده هایی فراتر از آنچه كه یك CD ، ۷۴ دقیقه ای می تواند Write كند. بنابراین كپی كردن دیسك نیاز به فضاهای خالی خاصی دارد، برای جبران این فضا، داده ها را جا به جا می كند، دیسك را هك می نماید یا دیسك های نقره ایی را با داده های سرقت رفته فشرده سازی می كند. اگر این كار ادامه یابد دیسك روی برخی درایوها غیرقابل خواندن می شود.
یك فضای خالی Overburn شده ۸۰ دقیقه ای قادر به نگهداری هر مقدار اطلاعاتی است كه بتوانید با اطمینان در یك دیسك بگنجانید.
روش خانه های نرم افزاری PC ، از فاصله بین تراك های صوتی استفاده می كند و علائم شاخص را در محل های غیر منتظره باقی می گذارد. این دیسك ها قابل كپی گرفتن از طریق اكثر نرم افزارها نیستند و نسخه برداری از آنها روی درایوهایی كه از ضبط disc-at-once پشتیبانی نمی كنند، ممكن است امكانپذیر نباشد.
روش دیگر ،دیسك های غیر استاندارد با تراك كوتاهتر از ۴ ثانیه است. اكثر نرم افزارهای ضبط كننده و در حقیقت برخی recorder ها، كپی دیسك با چنین تراكی را رد می كنند ، یا تلاش می كنند آن را كپی نمایند ولی با شكست مواجه می شوند. یك برنامه كاربردی محافظت شده وجود تراك مورد نظر و اندازه آن را كنترل می كند. به هر حال برخی recorder ها ممكن است موفق شوند، بنابراین این كار ساده ایی نیست. قرار دادن تراك های چندگانه داده ها در بین تراك های صوتی یك CD ، كپی كننده های دیسك را سر در گم خواهد كرد.
گاهی اوقات كپی یك دیسك برچسب های Volume متفاوتی دارد. این مسئله معمولا فقط در كپی های فایل به فایل روی می دهد، نه كپی های تصویر دیسك ، بنابراین كنترل نام دیسك به طور حاشیه ای مفید است اما چندان موثر نیست ، تغییر فهرست مطالب بگونه ایی كه دیسك بزرگتر از آنچه كه هست به نظر برسد ، برخی از برنامه های كپی را متقاعد خواهد كرد كه دیسك منبع بسیار بزرگ است.
سیستم Laserlok از سایت http://www.diskxpress.com ادعا می كند كه قادر است با كمترین هزینه از نسخه برداری غیرقانونی دیسك جلوگیری نماید. Disk Guard ، یك ابتكار جدید است كه متعلق به TTR Technology می باشد آنها ادعا می كنند كه قادرند امضایی را بر روی CD های فشرده و CD-R ها است، اما بدون سخت افزار خاص قابل نسخه برداری نیست. یك برنامه می تواند با كنترل كردن این امضاء در جهت محافظت در برابر كپی گرفتن استفاده نماید و در صورت عدم حضور امضاء از اجرا صرف نظر كند.

۴- دیسك MultiSession چیست؟
 

یك Session ، یك سگمنت ضبط شده است كه ممكن است شامل یك یا چند تراك از هر نوعی باشد. الزامی وجود ندارد كه CD recorder كل Session را به یكباره Write كند ، اما آخرین Session روی دیسك باید بسته شود. قبل از آنكه یك CD صوتی استاندارد یا CD-ROM Player آن را تشخیص دهد. Session های اضافی می توانند تا زمانی كه * دیسك * بسته می شود و یا اینكه فضای خالی وجود نداشته باشد ، اضافه گردند. MultiSession Writing ، اولین بار در دیسك های photo CD استفاده شد ، كه اجازه می داد تا تصویرهای اضافی ضمیمه گردند.
امروزه، اغلب با دیسك های MultiSession پیوندی و گاهی اوقات هم برای دیسك های CD-Extra بكار می رود. وقتی كه CD داده ها را در درایو CD-ROM خود قرار می دهید ، سیستم عامل آخرین Session دیسك را می یابد و دایركتوری را از آن می خواند . اگر CD از نوع فرمت ISO-۹۶۶۰ باشد- ورودی های دایركتوری می تواند هر فایلی را روی CD هدف قرار دهد بدون توجه به نوع Session ای كه در قالب آن نوشته شده است.
اكثر برنامه های معروف تكثیر كننده CD به شما اجازه می دهند تا یك یا چند Session اخیر را به Session ای كه تازه نوشته شده پیوند دهید. این امر موجب می شود كه فایل های Session های قبلی بدون اشغال فضای اضافی بر روی CD در آخرین Session ظاهر شوند. همچنین می توانید با قرار دادن نسخه جدید در اخرین Session بدون افزودن پیوند به نسخه قدیمی تر ، نسخه جدید را در آخرین Session قرار دهید.
در عوض، زمانی كه یك CD صوتی را در CD Player معمولی قرار دهید ، تنها به اولین Session توجه می شود. به همین دلیل Write های MultiSession در مورد CD های صوتی كار نمی كنند ، اما در صورت روی دادن چنین اتفاقی این محدودیت به یك مزیت تبدیل می شود. این محدودیت بدین معنی نیست كه شما باید كل CD صوتی را به یكباره Write كنید. توجه داشته باشید كه تركیب Session های (CD-ROM ) MODE-۱ و ( CD-ROMXA ) MODE-۲ روی یك دیسك منفرد جایز نیست. شما می توانید چنین چیزی را ایجاد كنید. اما تشخیص آن برای درایوهای CD-ROM دشوار خواهد بود.

۵- كانال های زیركد چه هستند؟
 

۸ كانال زیركد وجود دارد ( P,Q,R,S,T,U,V,W ) روش دقیق رمزگذاری فراتر از گنجایش این مقاله است، اما متذكر می شویم كه داده ها به طور یكسان در سرتاسر CD توزیع می شوند و هر كانال می تواند حدود ۴MB را نگاه دارد.
كانال زیر كد Q را می توان با recorder های JVCPinnacle كنترل كرد، اما ظاهرا زیاد كاربرد ندارند. كانال زیركد Q ، شامل اطلاعات مفیدی است كه در اكثر recorder ها قابل خواندن و نوشتن هستند. منطقه داده های كاربر شامل ۳ نوع داده زیر كد- Q است: اطلاعات موقعیتی، عدد كاتالوگ رسانه ها و كد ISRC . فرم های دیگری برای فعال ساختن MultiSession بكار می روند و TOC را شرح می دهند.
CD Player های صوتی از اطلاعات موقعیتی برای نشان دادن زمان جاری استفاده می كنند و دارای اطلاعاتی در مورد شاخص و یا تراك هستند. زمانی كه ضبط Disc-At-Once انجام می دهید ، این اطلاعات قابل كنترل هستند.
ISRC كه توسط صنعت ضبط استفاده می شود ، كشور مبدا ، مالك ، سال انتشار و عدد سریال تراك ها را بیان می كند و ممكن است در هر تراكی متفاوت باشد. ISRC اختیاری است و بسیاری از CD ها از آن استفاده نمی كنند. عدد كاتالوگ رسانه ها شبیه به ISRC است، اما در هر دیسك ثابت می باشد. توجه داشته باشید كه اینها با كدهای UPC فرق می كنند. كانال های زیر كد R-W ، برای متن و گرافیك در برنامه های كاربردی خاص همچون CD+G ( Wgraphics CD كه توسط Sega CD پشتیبانی می شوند) استفاده می شوند.
Philips كاربرد جدیدی به نام ITTS را تدبیر كرده است ، این كاربرد Player های كاملا مجهز را قادر می سازد تا متن و گرافیك را روی دیسك های صوتی Red Book نمایش دهند. اخیر ترین نتیجه این تكنولوژی “ CD-Text ” است كه راهی را برای گنجاندن داده های دیسك و تراك بر روی یك CD صوتی استاندارد ، فراهم می سازد.

۶- آیا فیلدهای CD Identifier ( شناسه CD ) كاربرد وسیعی دارند؟
 

هم اكنون، تعداد سازندگانی كه از این فیلدها استفاده می كنند چندان زیاد نیست و اینكه تمام دستگاه ها قادر به خواندن تمام فیلدها نیستند. برنامه هایی كه CD های صوتی را شناسایی می كنند، به طور خودكار یك ID را بر مبنای كمیت و طول تراك های صوتی محاسبه می كنند.

۷- سوزاندن یك CD-R چقدر طول می كشد؟
 

این زمان بستگی به آن دارد كه شما چه مقدار داده را می خواهید بسوزانید و اینكه سرعت درایو شما چقدر است. سوزاندن ۶۵۰MB داده حدود ۷۴ دقیقه در ۱X ، ۳۷ دقیقه در ۲X و ۱۹ دقیقه در ۴X ، زمان می برد، اما شما باید برای “Finalize ”‌كردن دیسك ، یك یا دو دقیقه ای را بیافزایید. بخاطر داشته باشید كه برای تك سرعته ۱۵۰kb ، دو سرعته ثانیه ۳۰۰kb و به همین ترتیب است. اگر شما نصف این داده ها را دارید، سوزاندن در نصف این زمان تمام خواهد شد.

۸- تفاوت بین disc-at-once و Track-at-Once در چیست؟
 

دو روش اساسی برای Write كردن یك CD-R وجود دارد.(DAO ) Disc-At-Once ، كل CD را در یك مرحله و احتمالا تراك های چندگانه را Write می كند. تمام سوزاندن باید بدون وقفه كامل شود و امكان اضافه كردن اطلاعات بیشتر وجود ندارد. Track-At-Once ( TAO ) موجب می شود تا Write كردن در جند مرحله صورت بگیرد. برای هر دیسك، یك حداقل طول تراك ۳۰۰ بلاك و یك حداكثر ۹۹ تراك و همچنین كمی سربار اضافی در رابطه با توقف و آغاز لیزر وجود دارد.
از آنجایی كه برای هر تراك لیزر خاموش و روشن می شود، reader چند بلاك به نام بلاك های run-out و run-in در بین تراك ها باقی می گذارد اگر كار به درستی صورت بگیرد، بلاك ها خاموش و معمولا غیرقابل توجه خواهند بود. CD ها و تراك هایی كه با یكدیگر اجرا می شوند ” توقف”‌قابل توجهی را خواهند داشت. برخی از تركیبات نرم افزار و سخت افزار ممكن است در این فاصله چیزهای زائدی را بر جای بگذارند ، كه موجب كلیك آزار دهنده در بین تراك ها می گردد.
برخی درایوها و یا بسته های نرم افزاری ممكن است به شما اجازه ندهد تا اندازه فاصله بین تراك های صوتی را هنگام ضبط كردن در مد Track-At-Once كنترل كنید، بنابراین ۲ ثانیه فاصله برای شما برجای می گذارد. برخی از recorder ها همچون philips CDD ۲۰۰۰ ، ضبط ” Session-at-once ” را می پذیرند. این امر كنترل disc-at-once بر روی فاصله های بین تراك ها را برای شما فراهم می سازد و اجازه Write كردن در بیش از یك Session را به شما می دهد.
و این در زمانی كه دیسك های CD Extra را Write می كنید، می تواند مفید واقع شود. مواردی وجود دارد كه ضبط disc-at-once ضروری است. برای مثال، گاهی اوقات ممكن است بدون استفاده از مد disc-at-once ، ساختن كپی های پشتیبان یكسان از برخی از دیسك ها، مشكل یا غیر ممكن باشد. همچنین برخی از دستگاه های master كننده CD ممكن است دیسك هایی كه در مد Track-at-once ضبط شده اند، را نپذیرد، زیرا فاصله بین تراك ها به صورت خطا به نمایش در خواهند آمد.
ضبط disc-at-once كنترل بیشتری را بر روی ایجاد دیسك، بخصوص CD های صوتی دارد، اما همیشه مناسب یا ضروری نیست. ایده خوبی است كه recorder ای بگیرید كه هم از ضبط disc-at-once هم از ضبط Track-at-once پشتیبانی كند.

۹- تفاوت های بین ضبط كردن از یك تصویر و on-the-fly ؟
 

بسیاری از CD-R هایی كه بسته های نرم افزاری ایجاد می كنند، امكان انتخاب بین ایجاد یك تصویر كامل از CD بر روی دیسك و انجام آنچه كه نوشتن به صورت “on-the-fly ” نام دارد، را به شما می دهد. هر روش مزایای مختص خود را دارد.
فایل های تصویر CD گاهی اوقات CD های مجازی یا VCD خوانده می شوند. اینها كپی های كاملی از داده ها هستند، به طوری كه روی CD ظاهر خواهند شد و بنابراین لازم است كه درایو سخت شما فضای كافی برای نگاه داشتن این CD كامل را داشته باشد. زمانی كه از فضای خالی ۷۴ دقیقه ای استفاده می كنید، این مقدار می تواند به اندازه ۶۵۰MB برای CD-ROM یا MB ۷۴۷ برای دیسك صوتی باشد. اگر شما دارای هر دو تراك صوتی و داده ها بر روی CD خود هستید، یك تصویر فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ برای تراك داده ها و یك یا چند تصویر ۱۶-bit ۴۴.۱KHz با صدای استریو برای تراك های صوتی وجود دارد.
ضبط on-the-fly اغلب از یك ” تصویر مجازی ” استفاده می كند كه در آن كلیه فایلها آزمایش شده و Lead-out می شوند، اما تنها مشخصات فایل ذخیره می گردد نه داده ها . زمانی كه Write,CD می شود، محتوای فایل ها خوانده می شوند.
این روش به فضای كمتر درایو سخت نیاز دارد و ممكن است در زمان صرفه جویی كند ، اما خطر buffer underrun را افزایش می دهد. با وجود نرم افزارهای متعدد ، انعطاف پذیری این روش نیز بیشتر می شود ، بنابراین افزودن ، حذف كردن و بهم آمیختن فایل ها در یك تصویر مجازی آسانتر از یك تصویر طبیعی است. CD ای كه از یك فایل تصویر ایجاد می شود با CD ای كه با ضبط on-the-fly ایجاد شده، یكسان است با این فرض كه هر دو فایل های مشابه را در مكان های مشابهی قرار دهند. انتخاب بین این دو به تمایل كاربر و ظرفیت سخت افزار بستگی دارد.

۱۰- یك CD Player چگونه می داند كه از تراك های داده ها جهش كند؟
 

برای هر تراك فلگ ها زیر كد وجود دارد.
داده ها: اگر Set شود، تراك شامل داده ها می گردد. در غیر این صورت تراك شامل audio است.
مجاز به كپی دیجیتال: كه توسط SCMS بكار می رود.
۴Audio كاناله: استاندارد ۴audio,Red Book كاناله را مجاز می داند، گرچه تعداد دیسك هایی كه از آن استفاده می كنند بسیار اندك هستند.
Pre-Emphasis : در صورتی set می شود كه audio با pre-emphasis ضبط شده باشد.
دو مورد آخر بندرت استفاده می شوند.

۱۱- چگونه CD-RW با CD-R مقایسه می شود؟
 

CD-RW مخفف CD-ReWritable است. CD-RW به طور معمول CD-Erasable ( CD-E ) خوانده می شود. تفاوت بین CD-RW و CD-R اینست كه دیسك های CD-RW را می توان Erase كرد و دوباره Write نمود، در حالی كه دیسك های CD-R تنها یكبار Write می شوند. غیر از این تفاوت دیسك های CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می شوند. درایوهای CD-RW درست مانند دیسك های CD-R استفاده می شوند. درایوهای CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می كنند. بجای ایجاد“ حباب ها” و تغییر شكل در لایه رنگ recording ، حالت مواد در لایه ضبط كننده ار فرم شفاف به فرم غیرشفاف تغییر می كند. حالت های متفاوت دارای شاخص های انكساری متفاوت هستند و بنابراین به طور نوری قابل تشخیص اند.
این دیسك ها نه تنها از طریق درایوهای استاندارد CD-R ، قابل Write شدن نیستند، بلكه قابل خواندن از طریق اكثر CD reader ها قدیمی تر هم نمی باشند. تمام درایوهای CD-RW می توانند در CD-R ها Write شوند و انتظار می رود اكثر درایوهای جدید CD-ROM از CD-RW پشتیبانی كنند. CD Player های كمی قدیمی تر و اكثر CD Player های جدید می توانند دیسك های CD-RW را اداره كنند. اگر بخواهید بر روی رسانه ها CD,CD-RW های صوتی ایجاد كنید، مطمئن باشید كه Player شما از عهده آنها بر خواهد آمد. برای یك درایو DVD ، خواندن دیسك های CD-RW بسیار گرانتر از CD-R هستند. این مسئله در تصمیم گیری های تجاری، خود یك عامل محسوب می شود. در تعداد دفعاتی كه دیسك می تواند Write شود، محدودیت وجود دارد ، اما تعدا این دفعات نسبتا بالاست.

۱۲- Finalizing ( پایان بخش) چه كاری انجام می دهد؟
 

دیسكی كه شما می توانید داده ها را به آن بیافزایید باز است. تمام داده ها در Session جاری نوشته می شوند. زمانی كه عمل Write كردن به پایان می رسد ، شما Session را می بندید. اگر بخواهید یك دیسك MultiSession بسازید، همزمان Session جدیدی را باز می كنید. اگر Sessoin جدید را باز نكنید ، بعدا دیگر نمی توانید Session ای را باز نمایید، بدین معنی كه اضافه كردن داده های بیشتر به CD-R غیرممكن است. كل دیسك بسته می شود. فرآیند تغییر یك Session از باز به بسته “Finalizing ” ، “ fixating ” یا فقط بستن Session خوانده می شود. زمانی كه آخرین Session را می بندید، شما دیسك را fixate,finalize و یا بسته اید.
یك دیسك تك Ssession ای دارای ۳ ناحیه اصلی است: Lead-in ، كه شامل فهرست مطالب (Table of contexts ) یا TOC است، ناحیه برنامه، به همراه تراك های صوتی و یا داده ها ، و Lead-out ، كه هیچ چیز معناداری در خود ندارد. ناحیه Lead-in و Lead-out یك دیسك باز هنوز نوشته نشده است. اگر داده ها را در یك دیسك Write می كنید و Session را باز می گذارید- TOC كه محل تراك ها را به CD Player یا درایو CD-ROM می گوید- در یك ناحیه مجزا به نام Program Memory Area یا PMA نوشته می شود.
CD recorder ها تنها وسایلی هستند كه PMA را مشاهده می كنند، به همین دلیل است كه شما نمی توانید داده های خود را در یك Session باز بر روی دستگاه استاندارد Playback ببینید. CD Player ها چگونه تراك صوتی را نخواهند یافت و درایوهای CD-ROM تراك داده را نخواهند دید. وقتی كه Session پایان یافت، TOC در ناحیه Lead-in نوشته می شود و موجب می گردد دستگاه های دیگر دیسك را تشخیص دهند.
اگر Session جاری را ببندید و Session جدیدی را باز كنید، Lead-in,Session بسته شده شامل پیوندی به Session, Lead-in بعدی خواهد بود. CD Player سیستم استریو یا ماشین شما درباره پیوند یك Lead-in بعدی چیزی نمی داند، بنابراین تنها می تواند تراك ها را در اولین Session ببیند. درایو CD-ROM شما دیسك های Multi Session را بسته به ظرفیتش وآنچه سیستم عامل می گوید می شناسد مگر آنكه شكسته یا خیلی قدیمی باشد و به راحتی اولین Session و آخرین Session های ما بین آنها را باز می گرداند.
برخی درایوها CD-ROM ، بخصوص مدل های خاص NEC ، Session های باز هستند و زمانی كه سعی می كنند تا Lead-in را از Session ای كه هنوز باز است بخوانند ، اشكال تراشی می كنند. آنها در هر Session ، زنجیره پیوندها را در Lead-in ها دنبال می كنند ، اما زمانی كه به آخرین Session می رسند، نمی توانند یك TOC معتبر بیابد و دچار سردرگمی می شوند.
اگرچه این درایوها از Multi-Session پشتیبانی می كنند ، اما قبل از آنكه آنها دیسك را با موفقیت بخوانند، لازم است آخرین Session بسته باشد. خوشبختانه اكثر درایوها به این صورت رفتار نمی كنند. اگر از ضبط disc-at-once استفاده می كنید، Lead-in در آغاز این فرایند نوشته می شود ، زیرا محتویات TOC زودتر شناحته می شوند. با وجود اكثر recorder ها، هیچ راهی برای تشخیص اینكه آیا نیاز به افزودن Session اضافی هست یا خیر وجود ندارد، بنابراین ایجاد یك دیسك MultiSession با ضبط DAO معمولا امكان پذیر نیست.
اگر از ویندوز ۹۵ و یا NT استفاده می كنید ، ویژگی (AIN ) CD-R.Auto Insert Notification را به محض اینكه TOC نوشته شد، می یابد. این امر معمولا فرآیند Write كردن را با شكست مواجه می كند. اكثر بسته های نرم افزارهای ضبط CD به همین دلیل به طور خودكار AIN را غیرفعال می كنند. در مد Track-at-once ، فرایند Write كردن در هنگام پایان یافتن با شكست مواجه می شود. در مد disk-at-once ، این فرایند در ابتدای فرایند Write كردن دچار مشكل می شود. در هر دو مورد آزمون Write كردن موفقیت امیز است ، زیرا TOC در مرحله آزمایشی نوشته نمی شود.
دیسك های Packet-Written از همین قوانین با توجه به باز و بسته بودن Session ها پیروی می كنند، به همین دلیل قبل از آنكه روی یك درایو CD-ROM خوانده شوند باید پایان بپذیرند.
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت: sm1372
ادامه دارد...
/ج