مصرف حشيش و مصيبت اعتياد رواني
نويسنده:دکتر آذرخش مکري*
حشيش سم چسبناکي است که از گياه شاهدانه هندي به دست مي‌آيد که معمولا آن را در پيپ يا سيگارهايي که با دست درست مي‌کنند، مي‌پيچند و با توتون مصرف مي‌کنند و اين در حالي است که متاسفانه در سال‌هاي اخير، مصرف اين ماده اعتيادآور در بين جوانان (به ويژه در حدفاصل 20 تا 30 سالگي) با افزايش چشم‌گيري روبه‌روست؛ به طوري که بسياري از کارشناسان، از حشيش به عنوان پرمصرف‌ترين ماده مخدر در بين نوجوانان و جوانان ايراني ياد مي‌کنند.
متداول‌ترين نوع مصرف حشيش در ايران نيز مخلوط کردن اين ماده مخدر داخل تنباکوي سيگار است که به «سيگاري» معروف است. بايد گفت اثرات مصرف حشيش با توجه به مقدار و نوع استفاده اعم از کشيدن يا خوردن متفاوت است و اين اثرات در عرض چند دقيقه ظاهر مي‌شود و 2 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و در صورت خوردن نيز هضم آن به طور کند صورت مي‌گيرد و تاثيرات آن از اين طريق طولاني‌تر مي‌شود. معمولا افراد پس از مصرف حشيش احساس آرامش و راحتي مي‌کنند و احساس مي‌کنند که قوه درک آنها پس از مصرف افزايش يافته است، رنگ‌ها به نظرشان شفاف‌تر و روشن‌تر مي‌آيد و نسبت به خوردن غذاهاي شيرين نيز اشتها پيدا مي‌کنند. البته خواب آلودگي، قرمز شدن چشم‌ها، افزايش ضربان قلب، خشکي دهان وگلو، مختل شدن قوه حافظه و تمرکز فکري به طور موقت، اختلال درک زمان و مکان، اضطراب، افسردگي، هيجان، تحرک زياد، تحريک‌پذيري، تندمزاجي، بي‌قراري، پرحرفي، خنده‌هاي بي‌دليل، احساس طردشدگي، ترس و وحشت، دگرگوني و تغيير شکل فضا و زمان، اختلال در هماهنگي و تعادل در راه رفتن و احتمالا اوهام اغلب توام با حالت پارانوييدي را مي‌توان از ديگر اثرات کوتاه‌مدت مصرف حشيش دانست. در عين حال، خطر ابتلا به برونشيت مزمن، سرطان ريه و بيماري‌هاي دستگاه تنفسي نيز در مصرف‌کنندگان مداوم حشيش بيش از ديگر گروه‌هاي معتادان است. بر خلاف عقيده رايج ميان مردم، مصرف حشيش از نظر رواني به شدت اعتيادآور است زيرا مصرف‌کننده حشيش به راحتي قادر به ترک مصرف نيست و در صورت مصرف نکردن دچار عوارض جانبي آن مي‌شود. از طرفي نکته بسيار مهم اين است که درمان دارويي براي ترک حشيش وجود ندارد.
بسياري از خانواده‌ها همواره اين سوال را از ما مي‌پرسند که مشخصه بارز مصرف‌کنندگان حشيش کدام است و ما در جواب مي‌گوييم که مصرف‌کنندگان حشيش با هر بار مصرف دچار قرمزي چشم مي‌شوند و اين علامت به وضوح در ميان آنان آشکار است که معمولا در کنار کاهش مهارت‌هاي کلامي و يادگيري مهارت‌هاي شغلي و افت تحصيلي بروز مي‌کند. بر اساس آمارها درصد بالايي از جوانان معتاد به حشيش اعتياد دارند که در همه آنها اين قرمزي و بي‌حالي چشم ديده مي‌شود. متاسفانه جوانان در گروه‌هاي دوستانه و تحت تاثير ديگران اين ماده را مصرف مي‌کنند و آن را جزو مواد مخدر به حساب نمي‌آورند و اين در حالي است که تنها با اطلاع‌رساني مي‌توان نوجوانان، جوانان و خانواده‌ها را از اين بلاي خانمان سوز آگاه کرد.
/ج
متداول‌ترين نوع مصرف حشيش در ايران نيز مخلوط کردن اين ماده مخدر داخل تنباکوي سيگار است که به «سيگاري» معروف است. بايد گفت اثرات مصرف حشيش با توجه به مقدار و نوع استفاده اعم از کشيدن يا خوردن متفاوت است و اين اثرات در عرض چند دقيقه ظاهر مي‌شود و 2 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و در صورت خوردن نيز هضم آن به طور کند صورت مي‌گيرد و تاثيرات آن از اين طريق طولاني‌تر مي‌شود. معمولا افراد پس از مصرف حشيش احساس آرامش و راحتي مي‌کنند و احساس مي‌کنند که قوه درک آنها پس از مصرف افزايش يافته است، رنگ‌ها به نظرشان شفاف‌تر و روشن‌تر مي‌آيد و نسبت به خوردن غذاهاي شيرين نيز اشتها پيدا مي‌کنند. البته خواب آلودگي، قرمز شدن چشم‌ها، افزايش ضربان قلب، خشکي دهان وگلو، مختل شدن قوه حافظه و تمرکز فکري به طور موقت، اختلال درک زمان و مکان، اضطراب، افسردگي، هيجان، تحرک زياد، تحريک‌پذيري، تندمزاجي، بي‌قراري، پرحرفي، خنده‌هاي بي‌دليل، احساس طردشدگي، ترس و وحشت، دگرگوني و تغيير شکل فضا و زمان، اختلال در هماهنگي و تعادل در راه رفتن و احتمالا اوهام اغلب توام با حالت پارانوييدي را مي‌توان از ديگر اثرات کوتاه‌مدت مصرف حشيش دانست. در عين حال، خطر ابتلا به برونشيت مزمن، سرطان ريه و بيماري‌هاي دستگاه تنفسي نيز در مصرف‌کنندگان مداوم حشيش بيش از ديگر گروه‌هاي معتادان است. بر خلاف عقيده رايج ميان مردم، مصرف حشيش از نظر رواني به شدت اعتيادآور است زيرا مصرف‌کننده حشيش به راحتي قادر به ترک مصرف نيست و در صورت مصرف نکردن دچار عوارض جانبي آن مي‌شود. از طرفي نکته بسيار مهم اين است که درمان دارويي براي ترک حشيش وجود ندارد.
بسياري از خانواده‌ها همواره اين سوال را از ما مي‌پرسند که مشخصه بارز مصرف‌کنندگان حشيش کدام است و ما در جواب مي‌گوييم که مصرف‌کنندگان حشيش با هر بار مصرف دچار قرمزي چشم مي‌شوند و اين علامت به وضوح در ميان آنان آشکار است که معمولا در کنار کاهش مهارت‌هاي کلامي و يادگيري مهارت‌هاي شغلي و افت تحصيلي بروز مي‌کند. بر اساس آمارها درصد بالايي از جوانان معتاد به حشيش اعتياد دارند که در همه آنها اين قرمزي و بي‌حالي چشم ديده مي‌شود. متاسفانه جوانان در گروه‌هاي دوستانه و تحت تاثير ديگران اين ماده را مصرف مي‌کنند و آن را جزو مواد مخدر به حساب نمي‌آورند و اين در حالي است که تنها با اطلاع‌رساني مي‌توان نوجوانان، جوانان و خانواده‌ها را از اين بلاي خانمان سوز آگاه کرد.
پي نوشت ها :
*روان‌پزشک
منبع:www.salamat.com/ج
