طرز برخورد با آدم‌هاي بدبين
جوان پرخاشگر و بددهني که تن به ازدواج نمي‌دهد و بسيار بدبين است و نسبت به همه سوءظن دارد. از بچگي هم بسيار پرخاشگر بوده و... ديگر نمي‌دانم که چگونه بايد با او رفتار کنم؟»
در پاسخ بايد بگويم که هيچ رفتاري در فرد بدون زمينه قبلي ظاهر نمي‌شود. گاهي زمينه زيست‌شناختي دارد، به نحوي که نابهنجاري کروموزومي يا ژنتيکي يا مغزي موجب پرخاشگري و بدگماني مي‌شود. ضربه مغزي يا ضايعات ناشي از مصرف مداوم حشيش نيز مي‌تواند سبب بدگماني و پرخاشگري شود. بدبيني گاهي هم زمينه روان‌شناختي دارد. براي نمونه، محيط سرد و بي‌مهر خانواده، بي‌توجهي به نيازهاي کودک، تبعيض بين فرزندان به وسيله والدين و صحبت با کنايه مي‌تواند سبب بدگماني در کودک نسبت به ديگران شود. وجود نمونه پرخاشگري در خانواده، براي مثال وجود پدر يا مادر پرخاشگر، سبب زمينه پرخاشگري در فرزند مي‌شود. بدبيني گاهي نيز زمينه جامعه‌شناختي دارد. فقر، تبعيض، مهاجرت، ترويج پرخاشگري از طريق رسانه‌هاي گروهي مثلا با فيلم‌ها و مجموعه‌هاي تلويزيوني پليسي و جنايي و جنگي مي‌تواند زمينه‌ساز پرخاشگري و بدگماني در افراد باشد. البته عموما ترکيبي از سه عامل مذکور وجود دارد. وجود عوامل فشار رواني مانند خستگي، بي‌خوابي، هيجان، برانگيختگي جنسي، گرسنگي، نرسيدن ماده مخدر و حالت خماري، همه مي‌تواند سبب شعله‌ور شدن زمينه پرخاشگري و بدگماني شود. به اين نکته مهم هم بايد توجه کرد که سازوکار دفاعي رواني «فرافکني» سبب مي‌شود که فرد به صورت ناخودآگاه نيات و ذهنيات پرخاشگرانه و خيانت‌آميز خود را به ديگري نسبت دهد. براي نمونه، مردي که تمايل به خيانت به زنش را دارد ممکن است به صورت ناخودآگاه احساس کند که زنش به او خيانت مي‌کند يا قصد خيانت به او را دارد. ملاحظه مي‌کنيد، اين موضوعات به اندازه‌اي پيچيده است که براي تشخيص و درمان آن مراجعه به روان‌پزشک ضروري است. آنچه درباره اين فرد خاص به قطعيت مي‌توان عنوان کرد اين است که:
1) فعلا زمان مناسبي براي ترغيب اين شخص به ازدواج نيست و تنها در صورت بهبود از اين حالت، مجاز است ازدواج کند.
2) اين وضعيت خودبه‌خود بهبود نمي‌يابد و حتما به تشخيص دقيق و درمان نياز دارد. درمان وابسته به تشخيص است و مي‌تواند مسايل درمان دارويي، روان‌درماني انفرادي و خانواده درماني باشد.
3) تنها روشي که براي تخفيف اين شرايط مي‌تواند موثر باشد، اين است که هروقت فرد پرخاشگري کرد، مورد بي‌اعتنايي قرار گيرد و خواسته او انجام نشود و اگر کار شايسته‌اي انجام داد، او را تشويق کرد. در عين حال، افراد خانواده بايد از ايجاد اصطکاک بپرهيزند و خود آنان نيز از پرخاشگري واکنشي اجتناب کنند.
منبع: http://www.salamat.com
/ج
در پاسخ بايد بگويم که هيچ رفتاري در فرد بدون زمينه قبلي ظاهر نمي‌شود. گاهي زمينه زيست‌شناختي دارد، به نحوي که نابهنجاري کروموزومي يا ژنتيکي يا مغزي موجب پرخاشگري و بدگماني مي‌شود. ضربه مغزي يا ضايعات ناشي از مصرف مداوم حشيش نيز مي‌تواند سبب بدگماني و پرخاشگري شود. بدبيني گاهي هم زمينه روان‌شناختي دارد. براي نمونه، محيط سرد و بي‌مهر خانواده، بي‌توجهي به نيازهاي کودک، تبعيض بين فرزندان به وسيله والدين و صحبت با کنايه مي‌تواند سبب بدگماني در کودک نسبت به ديگران شود. وجود نمونه پرخاشگري در خانواده، براي مثال وجود پدر يا مادر پرخاشگر، سبب زمينه پرخاشگري در فرزند مي‌شود. بدبيني گاهي نيز زمينه جامعه‌شناختي دارد. فقر، تبعيض، مهاجرت، ترويج پرخاشگري از طريق رسانه‌هاي گروهي مثلا با فيلم‌ها و مجموعه‌هاي تلويزيوني پليسي و جنايي و جنگي مي‌تواند زمينه‌ساز پرخاشگري و بدگماني در افراد باشد. البته عموما ترکيبي از سه عامل مذکور وجود دارد. وجود عوامل فشار رواني مانند خستگي، بي‌خوابي، هيجان، برانگيختگي جنسي، گرسنگي، نرسيدن ماده مخدر و حالت خماري، همه مي‌تواند سبب شعله‌ور شدن زمينه پرخاشگري و بدگماني شود. به اين نکته مهم هم بايد توجه کرد که سازوکار دفاعي رواني «فرافکني» سبب مي‌شود که فرد به صورت ناخودآگاه نيات و ذهنيات پرخاشگرانه و خيانت‌آميز خود را به ديگري نسبت دهد. براي نمونه، مردي که تمايل به خيانت به زنش را دارد ممکن است به صورت ناخودآگاه احساس کند که زنش به او خيانت مي‌کند يا قصد خيانت به او را دارد. ملاحظه مي‌کنيد، اين موضوعات به اندازه‌اي پيچيده است که براي تشخيص و درمان آن مراجعه به روان‌پزشک ضروري است. آنچه درباره اين فرد خاص به قطعيت مي‌توان عنوان کرد اين است که:
1) فعلا زمان مناسبي براي ترغيب اين شخص به ازدواج نيست و تنها در صورت بهبود از اين حالت، مجاز است ازدواج کند.
2) اين وضعيت خودبه‌خود بهبود نمي‌يابد و حتما به تشخيص دقيق و درمان نياز دارد. درمان وابسته به تشخيص است و مي‌تواند مسايل درمان دارويي، روان‌درماني انفرادي و خانواده درماني باشد.
3) تنها روشي که براي تخفيف اين شرايط مي‌تواند موثر باشد، اين است که هروقت فرد پرخاشگري کرد، مورد بي‌اعتنايي قرار گيرد و خواسته او انجام نشود و اگر کار شايسته‌اي انجام داد، او را تشويق کرد. در عين حال، افراد خانواده بايد از ايجاد اصطکاک بپرهيزند و خود آنان نيز از پرخاشگري واکنشي اجتناب کنند.
منبع: http://www.salamat.com
/ج
