بچه‌هاي ديابت مراقبت مي‌خواهند
نويسنده:ترجمه: دکتر بهاره مرتضي‌زاده
آنچه والدين کودکان ديابتي بايد بدانند
پذيرفتن يک بيماري مزمن از نظر رواني و قبول شرايط موجود به عوامل مختلفي بستگي دارد. براي مثال، نوع بيماري يا شخصيت ذاتي کودک از جمله عوامل بسيار تاثيرگذار در نوع واکنش کودک به بيماري هستند اما روش برخورد خانواده با کودک بيمار و نيز سن کودک هم اثر مهمي در چگونگي ماجرا دارند.
پس از تشخيص يک بيماري مزمن همچون ديابت معمولا ويزيت‌هاي متعدد پزشکي در انتظار کودک است. همچنين رفت و آمد اطرافيان و ابراز توجه و علاقه آنها به کودک بيشتر و بيشتر مي‌شود. در چنين شرايطي کودکاني که کم سن و سال‌تر هستند شروع به نشان دادن رفتارهايي حاکي از خشم مي‌کنند. کودکان بزرگ‌تر با درک اين مساله که کنترلي روي دنياي پيرامون خود ندارند، دچار احساس ياس و ناتواني مي‌شوند. در ضمن توجه بيش از حد اطرافيان اثري منفي روي اين گروه سني دارد و باعث بروز رفتارهاي خشن و غيرطبيعي براي پايان دادن به اين نوع رفتار اطرافيان مي‌شود. اما نوجوانان پس از ابتلا به بيماري مزمن واکنشي کاملا تهاجمي عليه خانواده و اطرافيان نشان مي‌دهند. حتي در اکثر موارد نوجوانان از پذيرفتن درمان بيماري خود سرباز مي‌زنند. در واقع نوجوانان فقط زماني حاضر به ادامه درمان مي‌شوند که خانواده و تيم پزشکي موفق شوند نحوه کنترل اوضاع سخت را به نوجوان آموزش دهند. در اين شرايط بايد حس مقابله با مشکلات در فرد بيمار تقويت شود. سپس تمامي راه‌هاي ممکن برخورد با بيماري و نتايج آنها را براي او توضيح داد و نهايتا تصميم را به عهده خود بيمار گذاشت.
4 نکته اساسي در برخورد با کودک ديابتي
• برقراري ارتباط صحيح با کودک: در واقع والدين بايد در مورد بيماري اطلاعاتي کامل و در سطح فهم کودک به او بدهند. اين برقراري ارتباط باعث ايجاد حس اعتماد در کودک مي‌شود و او را به ادامه درمان تشويق مي‌کند.
• توجه به رفتار و گفته‌هاي خود و اطرافيان: کودک بيمار از همه حرکات چهره، نوع برخوردهاي اطرافيان و نيز گفته‌هاي آنها تصويري از خود و بيماري در ذهن خويش مي‌سازد، بنابراين هم پدر و مادر و هم ساير نزديکان بايد به شدت مراقب رفتار و گفتار خود در برابر کودک باشند.
• حمايت روحي و عاطفي: اين حمايت در واقع بهتر است نوعي اعتماد به نفس دادن به کودک باشد. براي مثال، آموختن يک هنر يا ورزش جديد به کودک بيمار باعث مي‌شود حس کنترل اوضاع در کودک بيدار شود.
• مشاوره والدين با متخصصان: مشاوره منظم والدين با تيم درماني باعث اعتماد کودک به اين تيم و پذيرش کامل کليه مراحل درمان خواهد شد.
4 نکته اختصاصي براي کودکان ديابتي
• کودک بيمار کاملا از وضعيت و علايم بالا و پايين رفتن قند خون خود آگاه باشد. حتي در مورد کودکان بزرگ‌تر بايد نحوه محاسبه ميزان انسولين و اعداد طبيعي و غيرطبيعي قند خون به طور کامل براي کودک توضيح داده شود.
• رژيم غذايي خانواده بايد متناسب با رژيم کودک ديابتي و در واقع نوعي تغذيه سالم باشد. اگر همه اعضاي خانواده تغذيه‌اي سالم داشته باشند، کودک زودتر به اين رژيم غذايي عادت مي‌کند.
• روح ورزش و ورزشکاري بايد در خانواده تقويت شود. کودکي که در خانواده‌اي پرتحرک بزرگ مي‌شود، عادت مي‌کند فعال باشد. بهتر است در مسيرهاي کوتاه به جاي استفاده از ماشين، پياده‌روي يا دوچرخه‌سواري کرد.
• اصلا نبايد سعي کرد بيماري کودک خود را از اطرافيان مخفي نگه داشت چون کودک در اين شرايط از بيماري خود خجالت مي‌کشد و اعتماد به نفس او به شدت پايين مي‌آيد.
منبع:www.salamat.com
