مبادا آسمان را خانه معمور

مبادا آسمان را خانه معمور شاعر : امير خسرو دهلوي که ياران را ز يکديگر کند دور مبادا آسمان را خانه معمور برد پيوند صحبت‌هاي جاني گشايد عقدهاي مهرباني دمي از هم جدا بودن نيارند دو همدم را کز آن مهري که دارند به نام و نامه‌اي گردند خرسند چنان دور افگند کاز بعد يک چند فگند آن هر دو عاشق را جدائي که چون دوران چرخ از بي‌وفائي به سنگين حجره شد چون لعل در سنگ شه آمد باز از آنجا با دل تنگ زدي دمهاي سرد و دم نبودي از آن پس يک زمان بي‌غم نبودي...