به پايان آمد اين دلکش فسانه | | بحمدالله که بر رغم زمانه |
به دامن پاي جمعيت کشيدند | | ورقها از پريشاني رهيدند |
ز پيوند بقا شيرازهشان باد! | | چو گل هر دم رواجي تازهشان باد! |
به نام عاشق و معشوق مرسوم | | کتابي بين به کلک صدق مرقوم |
چو بردم نام يوسف با زليخا | | ز نامش طوطي آسايام شکرخا |
به هر بستان ز گلرويان نشاني | | بود هر داستان زو بوستاني |
دوصد نرگس به خواب ناز خفته | | هزاران تازه گل در وي شکفته |
پر از آب لطافت جويباري | | به هر سو جدول از هر چشمه ساري |
غبار از خاطر درهم بشويد | | نظر در آبش از دل غم بشويد |
ز جيب آرد برون دست دعايي | | ز جانش سر زند سر وفايي |
کند اين تشنه لب را قطرهخواهي | | ز موج بهر الطاف الهي |
نگردد باغبان بر وي فراموش | | چو آرد تازه گلها را در آغوش |
به آمرزش زبان بگشاي جامي! | | سخن را از دعا دادي تمامي |