چون عيسي صبح، دم برآورد

چون عيسي صبح، دم برآورد شاعر : جامي وز زرد قصب، علم برآورد چون عيسي صبح، دم برآورد وز آه و نفير دم فروبست قيس از دم اژدهاي شب رست واندر ره بي‌خودي قدم زد بر ناقه‌ي رهنورد دم زد تا ساحت خيمه‌گاه جانان مي‌راند نشيد شوق خوانان از دور زمام خود نگه داشت در سايه‌ي خيمه چون نه ره داشت مي‌گفت به خيمه داستاني ناديده ز خيمگي نشاني در سايه‌ات آفتاب مستور! کاي قبله‌ي نور و حجله‌ي حور! وز طلعت يار پرده بگشاي! بر گريه‌ي زار من ببخشاي! ...