مجنون چو به حکم آن دل‌افروز

مجنون چو به حکم آن دل‌افروز شاعر : جامي محروم شد از زيارت روز مجنون چو به حکم آن دل‌افروز گشتي به ره طلب روانه شب‌ها به لباس شب‌روانه و آنجا همه شب قرار کردي منزل به ديار يار کردي صد قصه‌ي سينه سوز با او گفتي ز فراق روز با او در کشور عشق نيک‌نامان يک شب به هم آن دو پاک‌دامان انداخته در ميان سخن‌ها بودند نشسته هر دو تنها در شيوه‌ي عشق بدگماني از مرده‌دلان حي، جواني واندر حقشان گمان بد برد بر صحبت تنگشان حسد برد پيش پدرش...
چهارشنبه، 3 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
مجنون چو به حکم آن دل‌افروز
مجنون چو به حکم آن دل‌افروز
مجنون چو به حکم آن دل‌افروز

شاعر : جامي

محروم شد از زيارت روزمجنون چو به حکم آن دل‌افروز
گشتي به ره طلب روانهشب‌ها به لباس شب‌روانه
و آنجا همه شب قرار کرديمنزل به ديار يار کردي
صد قصه‌ي سينه سوز با اوگفتي ز فراق روز با او
در کشور عشق نيک‌نامانيک شب به هم آن دو پاک‌دامان
انداخته در ميان سخن‌هابودند نشسته هر دو تنها
در شيوه‌ي عشق بدگمانياز مرده‌دلان حي، جواني
واندر حقشان گمان بد بردبر صحبت تنگشان حسد برد
پيش پدرش فسانه‌پردازشد روز دگر به خلوت راز
ز آن شعله نخست خرمنش سوختدر خرمن خشکش آتش افروخت
و آن راز شبانه ساخت روشنآمد سوي ليلي آتش‌افکن
گل را به تپانچه ساخت رنجهبهر ادبش گشاد پنجه
کردش رخ لاله رنگ، نيليچون نيلوفر ز زخم سيلي
. . .\N
کز جرات قيس ازين غم آبادبعد از همه ياد کرد سوگند
او کيست که گاه صبح و گه شام،خواهم به خليفه برد فرياد
گر داد خليفه داد من، خوش!در طرف حريم من زند گام؟
در رهگذر وي از ستيزهورني بندم من ستم‌کش،
يا پاي برون نهد ازين راهمحکم بندي ز تيغ و نيزه
مجنون چو ازين حديث جان‌سوزيا دست کند ز عمر کوتاه
گشت از تک و پوي، پاي او سستآگاهي يافت، هم در آن روز،
بنشست و کشيد پا به دامانوز حرف اميد، لوح دل شست
ني از غم خويش، از غم ياراز رفتن آشکار و پنهان


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط
موارد بیشتر برای شما