به فلک تخته در ندوخته‌اند

به فلک تخته در ندوخته‌اند شاعر : خاقاني چشم خورشيد بر ندوخته‌اند به فلک تخته در ندوخته‌اند شمس را بر قمر ندوخته‌اند کوه را در هوا نداشته‌اند پرده‌ها بر بصر ندوخته‌اند ديده بانان بام عالم را بر پرند سحر ندوخته‌اند چرخ و انجم پلاس شام هنوز زرد وسرخي دگر ندوخته‌اند روز وشب را به عرض شام و شفق ژنده تازه‌تر ندوخته‌اند آسمان را به جاي دلق کبود از قباشان کمر ندوخته‌اند عالم آن عالم است و دهر آن دهر گر به مسمار در ندوخته‌اند پس در...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

به فلک تخته در ندوخته‌اند

شاعر : خاقاني

چشم خورشيد بر ندوخته‌اند		به فلک تخته در ندوخته‌اند
شمس را بر قمر ندوخته‌اند		کوه را در هوا نداشته‌اند
پرده‌ها بر بصر ندوخته‌اند		ديده بانان بام عالم را
بر پرند سحر ندوخته‌اند		چرخ و انجم پلاس شام هنوز
زرد وسرخي دگر ندوخته‌اند		روز وشب را به عرض شام و شفق
ژنده تازه‌تر ندوخته‌اند		آسمان را به جاي دلق کبود
از قباشان کمر ندوخته‌اند		عالم آن عالم است و دهر آن دهر
گر به مسمار در ندوخته‌اند		پس در داد بسته چون مانده‌است
بهر قد بشر ندوخته‌اند		دير گاهي است تا لباس کرم
خود به دست نظر ندوخته‌اند		خود به پاي رضا نبافته‌اند
در زيان قدر ندوخته‌اند		خلعتي کان ز تار و پود وفاست
به طراز هنر ندوخته‌اند		بر تن ناقصان قباي کمال
که کلاهش به سر ندوخته‌اند		هنري سرفکنده چون لاله است
کيسه جز لعل تر ندوخته‌اند		بي هنر خوش چو گل که بر کمرش
بر کله صد گهر ندوخته‌اند		يک سر سفله نيست کز فلکش
که بر او پاره بر ندوخته‌اند		نيست آزاده را قبا نمدي
کفنش جز به زر ندوخته‌اند		سگ حيزي بمرد در بغداد
جز نسيج آستر ندوخته‌اند		ابره‌ي ما ز خام و خامان را
زهره را بر جگر ندوخته‌اند		صبر ميکن که جز به مردي صبر
باز را چشم بر ندوخته‌اند		ديده مگشا که جز براي کمال
از پي شير نر ندوخته‌اند		گور چشمي که بر تن يوز است
صدره‌ي کام اگر ندوخته‌اند		جوشن عقل داده‌اند تو را
کت لباس بطر ندوخته‌اند		پاي در دامن قناعت کش
گرت چشم عبر ندوخته‌اند		بنگر احوال دهر خاقاني