دردي است مرا به دل دوايم بکنيد

دردي است مرا به دل دوايم بکنيد شاعر : خاقاني گرد سر آن شوخ فدايم بکنيد دردي است مرا به دل دوايم بکنيد زنجير بياريد و به پايم بکنيد ديوانه‌ام و روي به صحرا دارم ما را ز بهار ما نسيمي نرسيد ديدي که نسيم نوبهاري بوزيد آن گل‌رخ ما پرده نشيني بگزيد دردا که چو گل پرده‌ي خلوت بدريد بيچاره و عاجز و گرفتار مباد کس همچو من غريب بي‌يار مباد هر جا که طبيب نيست بيمار مباد درد هجران مرا به جان آورده وان سايه که بد نشان من هم بنماند درياب که دل...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

شعروادب دیوان اشعار خاقانی اشعار خاقانی

موارد بیشتر برای شما

دردي است مرا به دل دوايم بکنيد

دردي است مرا به دل دوايم بکنيد

دردي است مرا به دل دوايم بکنيد

شاعر : خاقاني

گرد سر آن شوخ فدايم بکنيد		دردي است مرا به دل دوايم بکنيد
زنجير بياريد و به پايم بکنيد		ديوانه‌ام و روي به صحرا دارم
ما را ز بهار ما نسيمي نرسيد		ديدي که نسيم نوبهاري بوزيد
آن گل‌رخ ما پرده نشيني بگزيد		دردا که چو گل پرده‌ي خلوت بدريد
بيچاره و عاجز و گرفتار مباد		کس همچو من غريب بي‌يار مباد
هر جا که طبيب نيست بيمار مباد		درد هجران مرا به جان آورده
وان سايه که بد نشان من هم بنماند		درياب که دل برفت و تن هم بنماند
کاينجا که منم جاي سخن هم بنماند		من در غم تو نماندم اين خود سخن است
و آن جان که کتاب صبر مي‌خواند نماند		آن تن که حساب وصل مي‌راند نماند
ور وهم کني که جان بجا ماند، نماند		گر بوي بري که غم ز دل رفت، نرفت
روشن جاني از آسمان زير آمد		هرچند که از خسان جهان سير آمد
بر ره منشين که کاروان دير آمد		خاقاني از اين جنس در اين دور مجوي
هجر آمد و تب‌هاي فراوانم داد		جانان شد و دل به دست هجرانم داد
تا بر لب يار بوسه نتوانم داد		تب اين همه تب‌خال پي آنم داد
زو در دل شمع آتش افروخته‌اند		تا عشق به پروانه درآموخته‌اند
کز روي موافقت بهم سوخته‌اند		پروانه و شمع اين هنر آموخته‌اند
در وصل تو چشمم از نظر باز افتاد		در راه تو گوشم از خبر باز افتاد
از پاي درآمد و به سر باز افتاد		چون خوي تو را به سر نيفتاد دلم
بر چهره‌ي او نور سعادت باشد		هرکس که ز ارباب عبادت باشد
در خدمت او بخت ارادت باشد		ايام وجود او به او فخر کنند
روي تو چو لاله خال مشکين دارد		لعلت چو شکوفه عقد پروين دارد
تا نرگس تو چو خوشه زوبين دارد		من در غم تو چو غنچه بندم زنار
نه سرو نه سبزه ماند، نه لاله، نه ورد		در باغچه‌ي عمر من غم پرورد
نه خوشه نه دانه ماند، نه کاه نه گرد		بر خرمن ايام من از غايت درد
دندانت موافق دلم گشت به درد		چون درد تو بر دلم شبيخون آورد
کو با دل من موافقت داند کرد		اندر همه تن نبود جز دندانت
باري ز خودم خلاص دادن داند		بخت ار به تو راه دادنم نتواند
از غصه که بي تو مانده‌ام برهاند		تا مانده‌ام ار پيش توام بنشاند
گردون ز توام برات دولت راند		بخت ار به مراد با توام بنشاند
مرفق چه دهم تا ز منت نستاند		پروانه‌ي بخت را به ديوان وصال
از اين دل گم بوده خبر باز آرد		روزي فلکم بخت بد ار باز آرد
وصل آيد و آبم به جگر باز آرد		هجران بشود آتشم از دل ببرد
پس آتش تب چرا ازو نگريزد		معشوقه ز لب آب حيات انگيزد
آخر به چه زهره تب در او آويزد		آن را که لب دم مسيحا خيزد
زين روي بنفشه حلقه درگوش نمود		زلف تو بنفشه ار غلامي فرمود
کو حلقه به گوش زلف تو خواهد بود		در باغ بنفشه را شرف زان افزود
برخواندم و زو شبي دگر کردم سود		چون نامه‌ي تو نزد من آمد شب بود
اندر دو شبم هزار خورشيد نمود		پس نور معاني تو سر بر زد زود
نوميدي و چرخ داد کارت ندهد		خاقاني از آن کام که يارت ندهد
غرقه شدي و زود گذارت ندهد		در آرزوئي که روزگارت ندهد
ناخورده شراب در خمار است آن مرد		امشب نه به کام روزگار است آن مرد
القصه به طول‌ها چه زار است آن مرد		آسيمه سر از فراق يار است آن مرد
تا چشمه‌ي خضر و ماه و شعري نگريد		در باغ شعيب و خضر و موسي نگريد
بر آب روان سايه‌ي موسي نگريد		در زير درخت شاخ طوبي نگريد
گر جرم کند و گر عفو او داند		گر بد دارد و گر نکو او داند
من بر سر اينم آن او او داند		تا زنده‌ام از وفا نگردانم سر
تب دوش تن مرا بيازرد به درد		گردي لبت از لبم به بوسي آزرد
تب خال مکافات لبم خواهد کرد		امروز تبم برفت و تب خال آورد
تب با تن من به رنج صد چندان کرد		دندان من ار دوش لبت رنجان کرد
تب خال چرا لب مرا بريان کرد		چون دست درازي به لبت دندان کرد
لشکر گه آن زلف سر افکنده بود		رخسار تو را که ماه و گل بنده بود
لشکر به شکارگه پراکنده بود		زلفت به شکار دل پراکند آري
جان خواهد شحنگي و رنگ آميزد		غم شحنه‌ي عشق است و بلا انگيزد
گو ريز که سيم شحنه زين برخيزد		خاقاني اگر سرشک خونين ريزد
تا همچو تو صورتي برانگيخته‌اند		صد باره وجود را فرو ريخته‌اند
در قالب آرزوي ما ريخته‌اند		سبحان الله ز فرق سر تا قدمت
گرگ آشتيي بکن سر افراز مگرد		آهو بودي پلنگ ب دساز مگرد
چون آمده‌اي ز نيمه ره باز مگرد		داني که دلم ز عشق تو نيمه نماند
وي کشته به دندان بسد عاشق صد		اي کشته مرا لعل تو مانند بسد
ز آن پيش که ترتر شود از آب نمد		درياب مرا دلا سبک‌تر برکش
کس بر تو بگاه عهد پيشي نکند		خاقاني اميد بر تو بيشي نکند
بيگانه‌ي نو رسيده خويشي نکند		خويشان کهن عهد چو بيگانه شدند
از چشمه‌ي چشم من دو صد چشمه گشاد		تا چشم رهي چشم تو را چشمک داد
در چشمه‌ي چشم تو چنان چشم مباد		هرچشم که از چشم بدش چشم رسيد
از گوهر آفتاب روشن‌تر بود		دري که شب افروزتر از اختر بود
مانا که کلاه چرخ را درخور بود		بربود ز من آنکه تو را رهبر بود
گر مرغ دلش زين قفس آزاد آيد		خاقاني را جور فلک ياد آيد
وز فريادش عهد ازل ياد آيد		در رقص آيد چو دل به فرياد آيد
ساعت ساعت زمان زمان‌تر بايد		رخساره‌ي عاشقان مزعفر بايد
دامن دامن، کله کله زر بايد		آن را که چو مه نگار در بر بايد
جان‌ها همه صيد چشم جادوي تو اند		دلها همه در خدمت ابروي تو اند
جوبک زن بام زلف هندوي تو اند		ترکان ضمير من به شب‌هاي دراز
از ناله‌ي او جهان بناليد به درد		تا زخم مصيبت دل خاقاني آزرد
روش چو فلک کبود و چون مه شد زرد		از بس که طپانچه زد فرا روي چو ورد
در باغ رخت به کبر پر باز کند		چون زاغ سر زلف تو پرواز کند
تا بر گل تو بغلطد و ناز کند		در باغ تو زان زاغ پرانداز کند
غمهاي تو کرد خاک خاقاني باد		اي از دل دردناک خاقاني شاد
برخي تو جان پاک خاقاني باد		روزي که کني هلاک خاقاني ياد
برخيز و مي صبوحي اندر ده زود		اي بت علم سيه ز شب صبح ربود
برخيز که خفتنت بسي خواهد بود		بردار ز خواب نرگس خون‌آلود
تو مفلسي اين نعمتت آسان نرسد		خاقاني هر شبت شبستان نرسد
هر روز سفنديار مهمان نرسد		هر شب طلب وصل که روئين دژ را
جانم همه در روضه‌ي رضوان باشد		آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد
کامشب تن من نيزد بر جان باشد		جانم بر توست ليک فرمان باشد
عشاق تو آتش اندر املاک زنند		چون رايت حسن تو بر افلاک زنند
تا پيرهن شاهد جان چاک زنند		اي عالم جان ولايت دل مگذار
برخيز و به خانيان کليدش بسپار		خاقاني ازين خانه و خوان غدار
شو خانه و خوان را به خضر خان بگذار		خضري تو بخوان و خانه چون داري کار
خاقاني ازين توسن بد دست حذر		چرخ استر توسن جل سبز اندر بر
کن حلقه‌ي فرج اوست وين ساخت به زر		در ماه نو و ستارگانش منگر
چون شمع بسي نشست بر کرسي زر		خاقاني را آنکه بود سلطان هنر
بر نطع نشسته اشک ريزان در بر		اکنون چو چراغ است به کشتن درخور
رخسار چو زر به ناخنان خسته مدار		خاقاني اگر يار نمايد رخسار
کز تو همه زر ناخني خواهد يار		از ناخن و زر چهره برنايد کار
کو شتربه است و شير نر احمد نصر		خاقاني را ذم کني اي دمنه‌ي عصر
سايه ز بن چاه بري سر قصر		نور از سر قصر آوري در بن چاه
در کار شگرف همتي دست برآر		خاقاني ازين مختصران دست بدار
خورشيد پرست باش نيلوفر وار		پروانه مشو جان به چراغي مسپار
از بخت تو را تخت و هم از دولت بهر		اي داده تو را دست سپهر و دل دهر
از شوره گل، از غوره مل، از شکر زهر		مهر تو کند به لطف و کين تو به قهر
يعني که به مجرمان عاصي رحم آر		داني ز چه يک نام حق آمد غفار
پس عفو هميشه مي‌نشستي بيکار		گر جاهلي از جهل نکردي گنهي
لب شسته به هفت آب ز آلايش دهر		دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر
بيرون همه ترياک و درون سو همه زهر		تو بذر قطونا شدي اي شهره‌ي شهر
آبم مبر و چو خاکم افکنده مدار		خاکي دل من به آتش آگنده مدار
در محنت و غم مرا پراکنده مدار		چون کار من از بخت فراهم نکني
ننشينم تا نخايم آن شکر تر		گفتم به دل ار چو ني ببرندم سر
گفت ار مگسي هم ننشيني به شکر		پيش شکر از پر مگس ساخت سپر
در ره دلش از راه ببر باز آور		اي چرخ مهم را ز سفر باز آور
با او دو به دو بگو خبر باز آور		حال دل من يک به يک از من بشنو
وصل تو تمناي هزاران مهجور		اي نام تو در شهر به خوبي مشهور
شروان به بهشت ماند اي بچه‌ي حور		با روي تو کافتاب ازو يابد نور
در چشم کسان بزرگ باشد شب و روز		هرکس که شود به مال دنيا فيروز
از مال جهان گنج سعادت اندوز		گر بخت سعيد و حسن طالع داري
مرغ تو بپرد از نشيمن يک روز		دود تو برون شود ز روزن يک روز
ناکام شوي به کام دشمن يک روز		گيرم که به کام دوست باشي صد سال
هجران تو شير شرزه را گيرد بز		اي چشم تو فتنه‌ي فلک را قلوز
با غارت تو عفي الله از غارت غز		اي زلف تو بر کلاه خوبي قندز
وي شيشه‌ي عشرت شکن شعبده باز		اي نيش به دل زين فلک سفله نواز
وي نوبت مهرت چو ازل دور آغاز		اي مدت جورت چو ابد دير انجام
وي شب شب وصل است دژم باش و دراز		اي زلف بتم به شب سياهي ده باز
وي صبح کرم کن و ميا زآن سو باز		اي ابر برآي و پرده بر ماه انداز
وي چرخ مدر پرده‌ي خاقاني باز		اي ماه شب است پرده‌ي وصل بساز
اي صبح کليد روز در چاه انداز		اي شب در صبح‌دم همي دار فراز
اينک دل و تن توراست با من مستيز		دل سغبه‌ي عشق توست با تن مستيز
اي دوست کش و غريب دشمن مستيز		بيداد تو ريخت خونم انصاف بده
با ماش به پاي پيل جنگ است هنوز		آن کعبه‌ي دل گرفته رنگ است هنوز
هم دست مراد زير سنگ است هنوز		داديم ز دست پيل بالا زر و سيم
تو تو چو پياز و دل پر از آتش باش		خاقاني رو چو سير عريان وش باش
گشنيز تويي ديگ فلک را خوش باش		چون جنبش چرخ گندنائي کش باش
با عادت ديوسان ملک نيرو باش		در طبع بهيمه سار مردم خو باش
گر حال بد است کالبد را گو باش		چون جان به نکو داشت بود با او باش
آشفته مکن به معصيت خاطر خويش		اي گشته به نور معرفت ناظر خويش
بايد که شوي به جان و دل حاضر خويش		چون نفس تو مي‌کند به قصد ايمان را
من چشم به ره، گوش به در بر اثرش		او رفت و دلم باز نيامد ز برش
گوي آيد زي چشم که ديدي دگرش		چشم آيد زي گوش که داري خبرش
نقصان بپذير و سودمند همه باش		خود را مپسند دل پسند همه باش
بر خاک نشين و سربلند همه باش		فارغ ز لباس عافيت باش چو نخل
گام از سر کام در نهادي خوش باش		خاقاني اگر نه خس نهادي خوش باش
پندار در اين دور نزادي خوش باش		هرچند به ناخوشي فتادي خوش باش
عشاق چو آدم است پيرامونش		ماند به بهشت آن رخ گندم گونش
عمدا ز بهشت مي‌کند بيرونش		خاقاني را نرفته بر گندم دست
چون آتش و آب و باد باشد سرکش		خاقاني اگرچه خاک توست اي مهوش
کان را نبرد آب و نسوزد آتش		چندان باد است در سر خاکي او
صيدي است فکنده‌ي تو بردار و مکش		خاقاني اسير توست مازار و مکش
گر بگريزد به بند باز آر و مکش		مرغي است گرفته‌ي تو مگذار و مکش
وز رشک تو در سرشک و در خون گل و شمع		اي گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع
گرديده چو سرد و گرم هم‌چون گل و شمع		من در هوس آن رخ هم‌چون گل و شمع
تا ماه مرا کرد نهان اندر ميغ		برداشت فلک به خون خاقاني تيغ
امروز که بر خاک زنم واي دريغ		دي بوسه زدم بر آن لب نوش آميغ
بگريز ازو که آب دارد در دوغ		از بخل کسي که مي‌کند وعده دروغ
هرگز نرسد ازو به ايمان فروغ		آن صبح که خلق کاذبش مي‌خوانند
کز حکم شما نه ترس دارد نه گريغ		خاقاني را طعنه مزن زهر آميغ
کو آتش و کو درخت و کو زه، کو تيغ		از کشتن و سوختن تنش نيست دريغ
رخ چون حلي و سرشک چون گوهر تيغ		خاقاني را دلي است چون پيکر تيغ
تا دست حمايل کند اندر بر تيغ		تهديد سر تيغ دهي کو سر تيغ
گويم سخني اگر نگيري به گزاف		از صحبت همدمان اين دور خلاف
دلها همه پرغبار و درها همه صاف		چون شيشه‌ي ساعت است پيوسته به هم
کان موي ميان ز غم دلم کرد معاف		در عشق تو شد موي زبانم به گزاف
موئي شده‌ام به وصف تو موي شکاف		بر هر سر موي من غمت راست مصاف
نه مرغ توام به دانه پرورده‌ي عشق		نه خاک توام به آدمي کرده‌ي عشق
کهنگ شناس نيست در پرده‌ي عشق		پس بر چو مني پرده دري را مگزين
بر گردن او بسته‌ي مهري از دل		اي درد چو بي‌درد ز حالم غافل
در گردن حق که ديد دست باطل		بر سر دهمت خاک ز انصاف دمي
پاي از گل غم مرا برون آر اي دل		زرين چکنم قدح گلين آر اي دل
گلگون مي در گلين قدح دار اي دل		تا از گل گورم ندمد خار اي دل
او نيست حريف، مهره بر چين اي دل		يارت نکند به مهر تمکين اي دل
خيز از سر او خموش بنشين اي دل		از يار سخن مگوي چندين اي دل
در آب چو آتش به فغانم همه سال		از آتش عشق آب دهانم همه سال
بر باد چو خاک جان‌فشانم همه سال		بر خاک چو باد بي‌نشانم همه سال
بر باد نهاده باده پيش آر اي دل		بنمود بهار تازه رخسار اي دل
ما و مي گلرنگ و لب يار اي دل		اکنون که گشاد چهره گلزار اي دل
کيوان دل مشتري رخ زهره مثال		اي بدر همال قدر خورشيد جمال
پروين دندان، سهيل تن، جوزا فال		قوس ابرو و عقرب خطي و تير خصال
وان ناله که در دهان نگنجد دارم		سوزي که در آسمان نگنجد دارم
آن غصه که در جهان نگنجد دارم		گفتي ز جهان چه غصه داري آخر
جز چشمه‌ي خورشيد جهان‌گرد نيم		من ميوه‌ي خام سايه پرورد نيم
سرپوش زنان نيفکنم مرد نيم		گر بر سر خصمان که نه مردند و نه زن
بيرون مرو از راه شريعت يک گام		احکام شريعت است چون شارع عام
در مذهب اهل معرفت نيست تمام		هرکس که سر از حکم شريعت پيچد
آشفته دلي و بيقراري برديم		از کوي تو اي نگار زاري برديم
رفتيم و غمت به يادگاري برديم		اي مايه‌ي شادماني آخر ز درت
کو تيغ که آب زندگانيش نهم		کو زهر؟ که نام دوستکانيش نهم
کو قتل که نزل آن جهانيش نهم		کو زخم؟ که حکم آسمانيش نهم
کز فرق فلک گذشت آب سخنم		ز آن نوش کند زهره شراب سخنم
هرکس که به سر بزد گلاب سخنم		درد سر شش ماهه به ناچيز شود
لاله همه ز آن رخ چو وردت چينم		در زان لب لعل نوش خوردت چينم
درمان دلم تويي که دردت چينم		دربوسه لبت گزيده‌ام دردت کرد
بر جيس و زحل، زهره حمل ثور غلام		اي پيش تو مهر و ماه و تير و بهرام
ميزان، عقرب، دلو، بره حوت به دام		جوزا سرطان خوشه کمان شيرت رام
جز خار نخائيم و بجز گز نگزيم		ما ژنده سلب شديم در خز نخزيم
رخسار به خون دختر رز نرزيم		از لعل بتان شکر رامز نمزيم
مي‌زيبد اگر دعوي اعجاز کنم		چون از چشم بتان فسون ساز کنم
چون نشه به بال باده پرواز کنم		وقت است که از نگاه گرم ساقي
بي‌دردم اگر ز خواهشت سير شوم		از عشق تو کشته‌ي شمشير شوم
تا در سر کوي تو زمين گير شوم		زان آمده در عشق مرا پاي به درد
از معني‌ها لفظ فقط فهميديم		در مدرسه‌ها درس غلط فهميديم
هر سطري را ز يک نقط فهميديم		بر دعوي غبن ما که خواهد خنديد
گر خورشيد است عادتش مي‌دانم		اکنون که شب آمدبرود جانانم
کو را بگذاري تو برآيد جانم		دل چنگ همي زند به هر دم در من
نه ناوک آه سينه دوز آوردم		افغان که ز دل براي سوز آوردم
روزي به شب و شبي به روز آوردم		بيهوده چو آفتاب و مه زير سپهر
دل عود بر آتش است و اشک آب بقم		خاقاني را ز آن رخ و زلفين به خم
چون شمشادش جوان کن اي باغ ارم		هم زآن رخ و زلف کاب نوشند بهم
کس را نرسددست به پاي سخنم		امروز که خورشيد سماي سخنم
در کوي جهان است گداي سخنم		خورشيد که پادشاه هفت اقليم است
چون کشتي از آب ديده آسيمه سرم		آن ماه به کشتي در و من در خطرم
چون آب نشينم و چو کشتي بپرم		ز آن باد کز او به شادي آرد خبرم
رحمت نکني و روي ننمائي هم		آزار کني و جور فرمائي هم
دانم که نبخشي و نبخشائي هم		بوسه چه طلب کنم چه پيش آري عذر
جز با تو نفس ندهم و دل ننمايم		تو گلبن و من بلبل عشق آرايم
تا باز نبينمت زبان نگشايم		در فرقت تو بسته زبان مي‌مانم
بر رهگذر غم تو نشاني و دلم		بر فرق من آتش تو فشاني و دلم
من ترک تو گفته‌ام تو داني و دلم		از جور تو جان رفت تو ماني و دلم
خاک از ستمت بر آسمان اندازم		مهر تو برون آستان اندازم
تا مهر تو در پيش سگان اندازم		بشکافم سينه و برون آرم دل
بر آب دو عارضش خطي آتش فام		سروي است سياه چرده آن ماه تمام
چون سرخي مغرب است در اول شام		شکل خط او به گرد عارض مادام
صد ره به تو عذر جان فزاي آوردم		با آنکه به هيچ جرم راي آوردم
من بندگي خويش به جاي آوردم		گر عذر مرا نمي‌پذيري مپذير
دل دادم و بس صلاي مالي زده‌ام		من دست به شاخ مه مثالي زده‌ام
اختر بهگذشتن است، و فالي زده‌ام		او خود نپذيرد دل و مالم اما
لب بسته و دل شکسته داني چونم		در عشق شکسته بسته داني چونم
من غرقه‌ي خون نشسته داني چونم		تو مجلس مي نشانده دانم چوني
از دست غمت چو مي در آب و خونم		چون پاي غم ار ز مجلست بيرونم
من غرقه خون نشسته داني چونم		تو مجلس مي نشانده دانم چوني
يا هيچ گنه نعوذبالله کردم		بي‌آنکه بدي بجاي آن مه کردم
چون توبه قبول نيست کوته کردم		از جرم نکرده توبه صد ره کردم
غم نيست اگر بر درت افکنده شوم		کشتند مرا کز تو پاکنده شوم
هرگه که به تو باز رسم زنده شوم		تو چشمه‌ي حيواني و من ماهي خضر
بدرود کنان کرد گذر در کويم		دل دل طلبيد از پي ره دلجويم
بنگر که من آه آه و دل دل گويم		گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن
تن غرقه به اشک در شکرخنده منم		خورشيدي و نيلوفر نازنده منم
شب مرده ز غم، روز به تو زنده منم		رخ زرد و کبود تن سرافکنده منم
جوجو جاني در اين جهان من دارم		نونو غم آن راحت جان من دارم
آهي که فلک بدرد آن من دارم		نازي که جهان بسوزد آن او دارد
وز جرعه‌ي جام پراکنده‌ترم		از حلقه‌ي زلف تو سر افکنده‌ترم
از لعل نگين تو تو را بنده‌ترم		گرچه ز شبه دل تو آزادتر است
همسايه‌ي من سايه نبيند بازم		چون سايه اگر باز به کنجي تازم
همسايه‌ي من سايه نبيند بازم		ور سايه ز من کم کند آن طنازم

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.

مقالات مرتبط

سر به عدم درنه و ياران طلب

سر به عدم درنه و ياران طلب

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

درد زده است جان من ميوه‌ي جان من کجا

درد زده است جان من ميوه‌ي جان من کجا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

زين سپس خال بتان بس حجرالاسود من

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

اري في‌النوم ما طالت نواها

اري في‌النوم ما طالت نواها

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

اي پار دوست بوده و امسال آشنا

اي پار دوست بوده و امسال آشنا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

گرنه عشق او قضاي آسمانستي مرا

گرنه عشق او قضاي آسمانستي مرا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

بر سر کرشمه از دل خبري فرست ما را

بر سر کرشمه از دل خبري فرست ما را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

به زبان چرب جانا بنواز جان ما را

به زبان چرب جانا بنواز جان ما را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

ز خاک کوي تو هر خار سوسني است مرا

ز خاک کوي تو هر خار سوسني است مرا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

رفتم به راه صفت ديدم به کوي صفا

رفتم به راه صفت ديدم به کوي صفا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تازه های مقالات

توصیه‌های ویژه مقام معظم رهبری برای پیروزی جبهه مقاومت

تمثیلات و مصادیق قرآنی صهیونیسم

اصول و قواعد دوازده گانه خوشنویسی

5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی

تحصیل در آلمان: فرصتی برای ساختن آینده‌ای بهتر

تحصیل پزشکی و دندانپزشکی در ترکیه: راهنمای کامل برای متقاضیان ایرانی

بوستان موش‌ها و تاثیر آن در ترک و درمان اعتیاد

خوشنویسی در جهان اسلام

سامری‌های منافق در جامعه امروز

پیوند خوشنویسی در هنرهای مختلف

بیشترین بازدید هفته

دلنوشته‌هایی به مناسبت هفته بسیج

داستان های کوتاه از پیامبر اکرم (ص)

خلاصه ای از زندگی مولانا

اقدامات مهم و اورژانسی پس از چنگ زدن گربه

نحوه خواندن نماز والدین

زنگ اشغال برای برخی تماس گیرندگان

نماز استغاثه امام زمان (عج) را چگونه بخوانیم؟

اهل سنت چگونه نماز می خوانند؟

چگونه تعداد پروتون‎ها، نوترون‎ها و الکترون‎ها را تشخیص دهیم؟

پیش شماره شهر های استان تهران

موارد بیشتر برای شما

روایت یک خبرنگار | قلب تپنده مقاومت

روایت یک خبرنگار | قلب تپنده مقاومت

تصاویری از لحظه انفجار معدن گنجه رودبار

تصاویری از لحظه انفجار معدن گنجه رودبار

شگفتانه جدید حزب‌الله لبنان منتشر شد

شگفتانه جدید حزب‌الله لبنان منتشر شد

رزمایش مشترک ایران و جمهوری آذربایجان

رزمایش مشترک ایران و جمهوری آذربایجان

اولین پیوند رباتیک ریه در دنیا

اولین پیوند رباتیک ریه در دنیا

حملات موشکی سرایاالقدس به سمت منطقه "کفار عزه" غزه

حملات موشکی سرایاالقدس به سمت منطقه "کفار عزه" غزه

سخنگوی دولت: فیلترینگ به اهداف خود نرسید

سخنگوی دولت: فیلترینگ به اهداف خود نرسید

حاشیه‌های دیدار بسیجیان با رهبر انقلاب

حاشیه‌های دیدار بسیجیان با رهبر انقلاب

سرودخوانی دسته جمعی بسیجیان در دیدار با رهبر انقلاب

سرودخوانی دسته جمعی بسیجیان در دیدار با رهبر انقلاب

۵ گل تماشایی مارادونا در جام‌های جهانی

۵ گل تماشایی مارادونا در جام‌های جهانی

صورت خونین امید عالیشاه پس از برخورد شدید با بازیکن الریان

صورت خونین امید عالیشاه پس از برخورد شدید با بازیکن الریان

خلاصه دیدار الریان قطر ۱ - ۱ پرسپولیس

خلاصه دیدار الریان قطر ۱ - ۱ پرسپولیس

خلاصه دیدار استقلال ۰-۰ پاختاکور

خلاصه دیدار استقلال ۰-۰ پاختاکور

بیانات رهبر انقلاب در دیدار بسیجیان

بیانات رهبر انقلاب در دیدار بسیجیان

نگاه رئیس قوه قضاییه به گرانی و تاثیر آن بر امنیت روانی مردم

نگاه رئیس قوه قضاییه به گرانی و تاثیر آن بر امنیت روانی مردم