شنيدم که از نيکمردي فقير

شنيدم که از نيکمردي فقير شاعر : سعدي دل آزرده شد پادشاهي کبير شنيدم که از نيکمردي فقير ز گردن‌کشي بر وي آشفته بود مگر بر زبانش حقي رفته بود که زورآزماي است بازوي جاه به زندان فرستادش از بارگاه مصالح نبود اين سخن گفت، گفت ز ياران يکي گفتش اندر نهفت ز زندان نترسم که يک ساعت است رسانيدن امر حق طاعت است حکايت به گوش ملک باز رفت همان دم که در خفيه اين راز رفت نداند که خواهد در اين حبس مرد بخنديد کو ظن بيهوده برد بگفتا به خسرو بگو...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شنيدم که از نيکمردي فقير

شاعر : سعدي

دل آزرده شد پادشاهي کبير		شنيدم که از نيکمردي فقير
ز گردن‌کشي بر وي آشفته بود		مگر بر زبانش حقي رفته بود
که زورآزماي است بازوي جاه		به زندان فرستادش از بارگاه
مصالح نبود اين سخن گفت، گفت		ز ياران يکي گفتش اندر نهفت
ز زندان نترسم که يک ساعت است		رسانيدن امر حق طاعت است
حکايت به گوش ملک باز رفت		همان دم که در خفيه اين راز رفت
نداند که خواهد در اين حبس مرد		بخنديد کو ظن بيهوده برد
بگفتا به خسرو بگو اي غلام		غلامي به درويش برد اين پيام
که دنيا همين ساعتي بيش نيست		مرا بار غم بر دل ريش نيست
نه گر سر بري در دل آيد غمم		نه گر دستگيري کني خرمم
دگر کس فرومانده در ضعف و رنج		تو گر کامراني به فرمان و گنج
به يک هفته با هم برابر شويم		به دروازه‌ي مرگ چون در شويم
به دود دل خلق، خود را مسوز		منه دل بدين دولت پنج روز
به بيداد کردن جهان سوختند؟		نه پيش از تو بيش از تو اندوختند
چو مردي، نه بر گور نفرين کنند		چنان زي که ذکرت به تحسين کنند
که گويند لعنت بر آن، کاين نهاد		نبايد به رسم بد آيين نهاد
نه زيرش کند عاقبت خاک گور؟		وگر بر سرآيد خداوند زور
که بيرون کنندش زبان از قفا		بفرمود دلتنگ روي از جفا
کز اين هم که گفتي ندارم هراس		چنين گفت مرد حقايق شناس
که دانم که ناگفته داند همي		من از بي زباني ندارم غمي
گرم عاقبت خير باشد چه غم؟		اگر بينوايي برم ور ستم
گرت نيکروزي بود خاتمت		عروسي بود نوبت ماتمت