شايد که نسوزند که خود سوخته‌اند

شايد که نسوزند که خود سوخته‌اند شاعر : سعدي عنقا بشد و فر هماييش بماند شايد که نسوزند که خود سوخته‌اند گر مه بگرفت صبح صادق بدميد زيبنده‌ي تخت پادشاييش بماند نه هر که طراز جامه بر دوش کند ور شمع برفت روشناييش بماند بدعهد بود که يار درويشي را خود را ز شراب کبر مدهوش کند فرزانه رضاي نفس رعنا نکند در حال توانگري فراموش کند ابريق اگر آب تا به گردن نکني تا خيره نگردد و تمنا نکند آن گل که هنوز نو به دست آمده بود بيرون شدن از لوله تقاضا...