صبحدمان مست برآمد ز کوي
شاعر : سنايي غزنوي
زلف پژوليده و ناشسته روي | | صبحدمان مست برآمد ز کوي | صبح ز تشوير همي کند روي | | ز آن رخ ناشستهي چون آفتاب | شوي جدا گشته ز زن زن ز شوي | | از پي نظارهي آن شوخ چشم | در طرب و خنده و درهاي و هوي | | بوسه همي رفت چو باران ز لب | بوسه چنانست لبم گرد کوي | | بهر غذاي دل از آنوقت باز | آتش رويش به شکنهاي موي | | ريخت همي آب شب و آب روز | روي بگردان که نيابيش روي | | همچو سنايي ز دو رويان عصر | |
مقالات مرتبط