بدان رشگ بهشت جاوداني

بدان رشگ بهشت جاوداني شاعر : عبيد زاکاني که مسکن دارد آن جان جواني بدان رشگ بهشت جاوداني ز خاکش ديده‌ي جان را جلا ده قدم بر آستان دلستان نه بنه در پيش او بر خاک رخسار...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بدان رشگ بهشت جاوداني

شاعر : عبيد زاکاني

که مسکن دارد آن جان جواني		بدان رشگ بهشت جاوداني
ز خاکش ديده‌ي جان را جلا ده		قدم بر آستان دلستان نه
بنه در پيش او بر خاک رخسار		به آزرم از جمالش پرده بردار
از اين مسکين بدان خورشيد خوبان		سلام و بندگي‌هاي فراوان
سلامي کز دمش دل برگشايد		سلامي کز نسيمش جان فزايد
سلامي رشگ گلبرگ بهاري		سلامي طيره‌ي مشگ تتاري
سلامي خوش چو خوي مهربانان		سلامي جانفزا چون وصل جانان
ز سر تا پاي او بوي دل آيد		سلامي کز وجودش عشق زايد
حديثم عرضه دار از روي ياري		رسان اي خوش نسيم نوبهاري
اسير عشق و هجران گشته‌ي تو		بگو ميگويد آن سرگشته‌ي تو
به عشقت در جهان افسانه گشتم		ز سوداي غمت ديوانه گشتم
مراد از کفر و ايمانم تو بودي		دلارام ودل و جانم تو بودي
خيالت روز و شب دمساز من بود		وصالت همدم و همراز من بود
همي‌کردم به عشرت زندگاني		به وصلت سال و مه در کامراني
چنان مهرت به جان پرورده بودم		چنان در وصل تو خو کرده بودم
جهان برچشم من تاريک گشتي		که گر يک لحظه بي‌رويت گذشتي
تنم در تاب رفتي سينه در جوش		به صد زاري برفتي هوشم از هوش
بدل خسته به تن رنجورم از تو		کنون شد مدتي تا دورم از تو
چو مجنون بر سر راهم نشاندي		برفتي و مرا تنها بماندي
مرا در غصه‌ي هجران فکندي		دلم در آتش سوزان فکندي
گرفتي چون دل ريشم سر خويش		نهادي داغ هجران بر دل ريش
من اينجا در غم از جان دست شسته		تو آنجا خرم و شادان نشسته
به عزت ميگذاري زندگاني		تو آنجا در نشاط و شادماني
به پيغام تو گوش جان گشاده		من اينجا ديده بر راهت نهاده
بيا بگشاي از دل مشگل من		کجائي اي مداواي دل من
کجات آن در وفا گردن فرازي		کجات آن هر زمان از دلنوازي
که رفتي و مرا کردي فراموش		کنون عمريست اي سرو قبا پوش
ز ملک عافيت آواره‌اي هست		نميگوئي مرا بيچاره‌اي هست
غريبي بيدلي بي‌خانماني		اسيري دردمندي مهرباني
ز سوداي غمم ديوانه گشته		ز خويش و آشنا بيگانه گشته
کنم جانش ز بند محنت آزاد		نميگوئي که روزي آرمش ياد
به درمانده دلش کامي فرستم		بدو از لطف پيغامي فرستم
به آخر دستشان کردي فراموش		دل درماندگانرا بردي از هوش
فرامشکاري از ياري نباشد		ز راه و رسم دلداري نباشد
به جان آمد دلم در اشتياقت		بمردم نازنينا در فراقت
مرا مپسند در هجران از اين بيش		بمردم ياد کن وز غم بينديش
دلاراما به حق جان‌سپاري		نگارينا به حق دوستداري
به حق يوسف و حزن زليخا		به حق صحبت ديرينه‌ي ما
به آه و ناله‌ي من ز اشتياقت		به آب ديده‌ي من در فراقت
مخور بر جان من زنهار زنهار		که پيمان مشکن و عهدم نگه دار
که تا در زندگي يکبار ديگر		چنان کن اي برخ خورشيد خاور
در اقبال بر من برگشايد		سعادت باز بر من رو نمايد
به کام خويشتن پيشت نشينم		به چشم خويشتن رويت ببينم
نبايد بردت از من شرمساري		بيابم از فراقت رستگاري
چو پيغامم سراسر عرضه داري		صبا از روي لطف و راه ياري
بجوي شاديم باز آر آبي		بخواه از لعل نوشينش جوابي
مرا يکبار ديگر زنده درياب		زماني باز گرد و زود بشتاب
ز بويش مغز جانم تازه گردان		به پيغامش روانم تازه گردان
دمت دلبند و جانبخش و جهانگير		تو تا باز آئيم اي باد شبگير
به عادت شيون آغازم دگر بار		من مسکين سر گردان بي‌يار
همي مويم همي گويم به زاري		ز روي بيدلي و بيقراري
نديم و مونس عشاق مسکين		الا اي باد عنبر بوي مشکين
دوا و چاره‌ي هر مستمندي		شفا و راحت هر دردمندي
مداواي به غم پيوستگاني		علاج سينه‌ي دل خستگاني
تو سازي مرهم اميدواران		تو آري نامه از ياران به ياران
مفرح نامه‌ي آوارگاني		انيس خاطر بيچارگاني
کليد شادماني از تو جويند		حديث درد دلها با تو گويند
دمي بازم رهان زين نوحه‌کاري		ز روي مردمي وز راه ياري
به کوي مهرباني آشنائي		سحرگاهي گذاري کن به جائي
دواي درد بيدرمانم آنجاست		بدان منزل که شيرين جانم آنجاست

بدان رشگ بهشت جاوداني

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته