صفحه کليدهاي ليزري مجازي

مقدمه
 

اغلب ما که داراي کامپيوتر شخصي هستيم، با استفاده از يک صفحه کليد تقريبا هر روز نامه هاي الکترونيکي را مي نويسيم، اسنادي را در نرم افزارهاي واژه پرداز تايپ مي کنيم، از سايت هاي وب بازديد مي کنيم و جست و جوهاي مورد نظر خود را به انجام مي رسانيم. تايپ کردن، مهارتي است که ما به منظور انجام درست کارهاي مان ياد گرفته ايم و همه روز اين کار را انجام مي دهيم. اغلب دانشجويان در مدارس ابتدايي، تايپ کردن را فرا مي گيرند و توانايي استفاده از برنامه هاي واژه پرداز يکي از رايج ترين مهارت هايي است که افرادي که به دنبال کار مي گردند در رزومه خود به آن اشاره مي کنند. بدون صفحه کليد، برقراري ارتباط با افراد خانواده، دوستان و طرف هاي تجاري تقريبا غيرممکن و دشوار است. امروزه، حتي تلفن هاي هوشمند نيز به صفحه کليدهاي کوچک، مجهز هستند. تلفن هايي که بيشتر بر روي ايميل و پيام هاي کوتاه متمرکز هستند، مثل Blackberry يا تعداد زياد ديگري از انواع تلفن هاي اسلايدر، اين گزينه را به عنوان روش سرراستي براي تايپ متن ارائه مي کنند. به عنوان مثال، در يک تلفن سلولي معمولي که داراي 3 تا 4 keypad عددي است و حداقل سه حرف به يک عدد اختصاص دارد، شما اغلب اوقات با چنين چيزي خود را تطبيق مي دهيد، کافي است به افرادي که در قطارها و مترو يا در فرودگاه ها در کوتاه ترين زمان ممکن چندين پيام کوتاه را مي نويسند و ارسال مي کنند، نگاه کنيد اما براي برخي ديگر از افراد، کاري دشوار است و انجام آن مدت زيادي طول مي کشد. هرچند، صفحه کليدهاي مينياتوري سعي دارند با در اختيار گذاشتن يک صفحه کليد کاملا QWERTY براي تايپ ايميل، پيام هاي متني و Reminder ها اين مشکل را برطرف کنند.
اما مشکل ديگري وجود دارد. افرادي که داراي انگشت هاي بزرگ تر هستند ممکن است صفحه کليدهاي موجود بر روي تلفن هاي هوشمند يا PDA ها را براي خود کوچک بدانند. براي برطرف شدن اين مشکل، برخي از توليدکنندگان، نوعي صفحه کليد ليزري مجازي را توسعه داده اند که مي تواند بر روي ابزار دستي قرار گيرد. به جاي استفاده از يک صفحه کليد، يک صفحه کليد ليزري مجازي به تلفن شما متصل مي شود و يک صفحه کليد به اندازه واقعي را بر روي يک سطح مسطح، Project مي کند. خوب، اين صفحه کليدها چگونه کار مي کنند؟

سيستم صفحه کليدهاي ليزري مجازي
 

تمام صفحه کليدها از نظر اصول کارکرد، چه واقعي باشند و چه مجازي، ابزار ورودي هستند که شما با فشردن کليدهاي آن متن خود را تايپ مي کنيد و به صفحه کليد دستور مي دهيد يک فرمان را به کامپيوتر شما ارسال کند. اين کار به شما اجازه مي دهد يک سند واژه پرداز را بنويسيد، يک برنامه را ببنديد يا URL يک سايت وب را در مرورگر وارد کنيد. اما گذشته از عنصر علمي/ تخيلي، چه چيزي يک صفحه کليد ليزري مجازي را از يک صفحه کليد عادي متمايز مي کند؟
يک صفحه کليد عادي، يعني صفحه کليدي که به يک کامپيوتر لپ تاپ يا دسک تاپ متصل مي شود، بسيار شبيه به يک کامپيوتر کوچک تر است. اگر شما قطعات آن را از هم جدا کنيد، در آن يک ريزپردازنده و مداراتي که مشابه قطعات داخلي کامپيوتر است مشاهده مي کنيد. در زير هريک از کليدها، شبکه اي از مدارات وجود دارد و زماني که شما يکي از کليدها را فشار مي دهيد، سوئيچ بسته مي شود. اين کار، يک جريان الکتريکي کوچک را به شبکه ارسال مي کند که ريزپردازنده آن را تشخيص مي دهد و تجزيه وتحليل مي کند. پردازنده نيز به نوبه خود، اطلاعات مربوط به فشردن کليد توسط شما را به کامپيوتر ارسال مي کند و مي تواند اين کار را به چندين روش انجام دهد. اغلب کاربران کامپيوترهاي دسک تاپ، صفحه کليد خود را با استفاده از کابل به کامپيوتر متصل مي کنند اگرچه تکنولوژي هاي بي سيمي نظير بلوتوث به شما اجازه مي دهد از فاصله دور و در صورتي که کامپيوتر، گيرنده لازم را در اختيار داشته باشد تايپ کنيد. از سوي ديگر، صفحه کليدهاي کامپيوترهاي لپ تاپ مستقيما به سخت افزار کامپيوتر وصل هستند.
وقتي شما با استفاده از يک صفحه کليد ليزري مجازي چيزي را تايپ مي کنيد، هيچ سوئيچي در اين ميان نقش ندارد. در واقع، هيچ نوع قطعه مکانيکي متحرکي وجود ندارد. اين وسيله، تصويري از يک صفحه کليد QWERTY عادي را بر روي يک سطح مسطح و غيربازتاب دهنده و با استفاده از ليزر ديود قرمز، Project مي کند. اين ليزر، که مشابه ليزري است که بر روي نشان گرهاي ليزري ارزان قيمتي که افراد در کنسرتهاي راک تکان مي دهند قرار دارد، از طريق يک DOE) Differactive Optical Element)، که يک تصوير ريز از صفحه کليد است درخشش پيدا مي کند. DOE، در کنار لنزهاي اپتيکال خاص، اين تصوير را به يک اندازه قابل استفاده، توسعه مي دهد و آن را بر روي يک سطح مسطح قرار مي دهد.
اما يک تصوير ساده از يک صفحه کليد، شما را به جايي نمي برد، براي تحليل اطلاعاتي که شما تايپ مي کنيد به چيز ديگري نياز داريد. در نزديکي انتهاي اين وسيله يک ديود مادون قرمز(IR) قرار دارد که يک سطح هموار (plane) باريک از نور مادون قرمز را شليک مي کند. اين سطح هموار، که نامرئي است و به شکل موازي با سطح قرار گرفته، تنها چند ميليمتر بالاتر از صفحه کليد واقع شده است. وقتي شما تايپ را آغاز مي کنيد، انگشتان خود را بر روي نواحي مشخصي از نور مادون قرمز عبور مي دهيد. يک CMOS يا Complimentary Metal-Oxide Semiconductor، مکان انگشت شما را در داخل ناحيه صفحه کليد تصوير مي کند و يک چيپ سنسور مخصوص نيز که Virtual Interface Processing Core نام دارد، مکان ضربه مورد نظر را تحليل مي کند. اين وسيله سپس اين اطلاعات را به کامپيوتر دريافت کننده فرمان ارسال مي نمايد. خوب، شما چگونه از يک صفحه کليد ليزري مجازي استفاده مي کنيد؟

استفاده از صفحه کليدهاي ليزري مجازي
 

اگر به نظر مي رسد که اين وسيله تخيلي مربوط به آينده است، يک صفحه کليد ليزري مجازي تقريبا به همين شکل است خصوصا وقتي که در حال کار است. آنها کوچک و شيک هستند، وزن آنها در حدود دو اونس (56.7 گرم) است و از نظر اندازه با يک بسته آدامس قابل مقايسه هستند بنابراين مي توانند به راحتي در جيب يا در کيف جاي بگيرند.
اما وقتي زمان استفاده از يک صفحه کليد ليزري مجازي مي رسد، جنبه علمي/تخيلي آن وارد ميدان بازي مي شود. وقتي آنها باز مي شوند، صفحه کليد مي تواند به يک تلفن هوشمند، PDA يا لپ تاپ و از طريق کابل USB يا عموما با استفاده از تکنولوژي بي سيم بلوتوث متصل شود. اين دو گزينه اتصال، به صفحه کليد ليزري مجازي اجازه مي دهد اطلاعات مربوط به فشردن کليدها را به يک سند واژه پرداز، ايميل يا هر نوع برنامه ديگري ارسال کند. اگرچه آن ها کوچک و حمل شان ساده است، شما نمي توانيد به سادگي يک صفحه کليد ليزري مجازي را بيرون بکشيد و در هر مکاني شروع به تايپ کردن کنيد. به عنوان مثال اگر شما در يک اتوبوس نشسته باشيد و بخواهيد با استفاده از BlackBerry خود يک ايميل سريع بنويسيد، نمي توانيد ليزر قرمز آن را بر روي لپ تاپ خود بتابانيد و انتظار داشته باشيد که به درستي کار کند. صفحه کليدهاي ليزري مجازي نياز به سطوح مسطح، غير بازتاب دهنده و شفاف دارند تا بتوانند projection و عمل تايپ را انجام دهند. وقتي شما اين صفحه کليد را در مکان مناسب قرار بدهيد، اين وسيله يک صفحه کليدQWERTY با اندازه واقعي را نشان مي دهد که نوعا شامل 60 يا بيش از 60 کليد است. سپس شما به سادگي بر روي لپ تاپ يا دسک تاپ خود تايپ را آغاز مي کنيد، اگرچه احساسي که از تايپ کردن بر روي يک لپ تاپ يا دسک تاپ به شما دست مي دهد (صداهاي کليکي که در حال تايپ کردن مي شنويد) وجود نخواهد داشت. در واقع، براي اغلب کاربران مدتي طول مي کشد تا به اين صفحه کليد و فشردن انگشتان بر روي يک سطح نرم عادت کنند.
منبع:بزرگراه رايانه، شماره 121.